Yerin tarixi

Yerin tarixi dedikdə Yer planetinin yarandığı andan müasir dövrə qədər keçdiyi mərhələlər (eon, era, dövr, epoxa) və bu mərhələrədə müşahidə olunan əsas dəyişikliklər nəzərdə tutulur. Tarix boyu Yer planeti və onun üzərindəki həyat vahid bir orqanızım kimi inkişaf edib. Yerin həm daxilində, həm də səthində baş vermiş bütün proses və hadisələr həmişə bir- birilə sıx əlaqədə olmuşdur.

"Geoloji zaman" anlayışını ilk dəfə kim tərəfindən işlədildiyini demək çətindir. Amma süxurların əmələ gəlməsi barədə " tez" və "gec" anlayışlarını ilk dəfə olaraq, danimarkalı alim Nils Steno işlətmişdir. Steno 1669-cu ildə dərc olunmuş "Prodramus" adlı geloji-tarixi əsərində belə bir prinsip formlaşdırmışdır: "Üstdə yatan lay altda yatan laydan gec əmələ gəmişdir". Ümumiyyətlə, Steno tərəfindən aşkar olunmuş qanunauyğunluq sonradan stratiqrafiyada dörd əsas prinsipi adını almışdır. .

Yer planeti 4,6 mlrd. il bundan əvvəl əmələ gəlmişdir. O vaxt o, nə daxili quruluşuna, nə də xarici görünüşünə görə müasir Yerə oxşamırdı. Onun daxili hələ hazırda olduğu kimi, dairəvi laylara, qatlara - geosferlərə bölünməmişdir; Yer kürəsinin səthi isə hələ bizim indi gördüyümüz dağlı, dərəli, çaylı, dənizli relyefə malik deyildi. O, ümumdünya cazibə qüvvəsinin təsirilə müxtəlif ölçülü və tərkibli kosmik cisimlərdən toplanaraq (akkresiya), böyük bir kürə şəklinə düşmüşdür.

Planetimiz formalaşdığı andan onda həm geoloji, həm də bioloji dəyişikliklər mütəmadi baş verirdi. Orqanizimlər durmadan inkişaf edir, yeni formalar meydana gəlir və ya kütləvi qırılmalarla əvəzlənirək planetin forması daima dəyişilirdi. Tektonik proseslər materik və okeanların formalaşmasında əsas rol oynayır, canlıar üçün isə sığınacaq məkanı formalaşdırırdı.

Geoxronoloji şkala

 

Spiral formasında təsvir olunmuş geoxronoloji şkala

  Əsas məqalə: Geoxronoloji şkala

XIX əsrin birinci rübündə üzvü aləmin müvəffəqiyyətlə öyrənilməsi geologiya elminin yüksək inkişaf üçün zəmin yaratdı. Məhz o zaman Yerin tarixi era, düvr, epoxa və əsrlərə bölündü. Bunların toplusu- geoloji zamanı əks etdirən geoxronoloji şkala tərtib olundu. Canlı aləmin və yerin qabığının inkişaf mərhələləri geoxronoloji şkalanın əsasını təşkil edir. Geoxronoloji şkalanın vahidlərini eon, era, dövr, epoxa və əsrlər təşkil edir. Onlar geoloji xəritələr üzərində müxtəlif rəngdə göstərilir. İlk dəfə bunu alman şairi və təbiətşünası İohann Volfqanq Göte təklif etmişdir. Bu təklif 1881 -ci ildə Boloniyada keçirilən Beynəlxalq Geoloji Konqresin II seeeiyasında qəbul edilmişdir. Yerin inkişaf tarixinin ilk mərəhələsi kriptozoy (yunanca kriptos - gizli, zoye - həyat), yəni gizli həyat zamanı adlandırılmışdır. Mineral skeletli orqanızmlərinmeydana gəlməsilə bərabər, Yerin inkişaf tarixinin fanerozoy (aydın həyat zamanı) başlanır. Kriptozoyda iki iri bölmə — arxezoy, yaxud arxey (ən qədim həyat zamanı) və proterozoy (sadə həyat zamanı) ayrılır. Fanerozoy üç eraya bölünür: paleozoy ( qədim həyat erası), mezozoy (orta həyat erası), kaynazoy ( yeni həyat erası).

Dövürlərin adlandırılmasında heç bir prinsip olmayıb. Onlardan bəziləri həmin dövrdə daha çox toplanmış süxurların adı ilə ( daş kömür, təbaşir), digərləri ilk dəfə öyrənildiyi və daha çox yayıldığı ərazinin adı ( Perm, Yura ), yaxud həmin ərazidə yaşamış qədim xalqların adı ilə (ordaoviklər və silurlar Uelsin qədim əhalisinin adıdır) və s. adlandırılmışdır. Kaynazoy erasının paleogen və neogen dövrlərinin adları ( yunanca paleos — qədim, neos — yeni, genos — yaranma) həmin dövrlərdə yaranmış canlı aləmin indikinə yaxın olmasına işarə olaraq qoyulmuşdur. Nəhayət, ilk insanın əmələ gəldiyi və bizim də indi yaşadığımız antropogen dövrünün adı insanın ( yunanca antropos — insan) adından götürülmüşdür

Geoxronoloji tədqiqatlar geologiya elminin bütün sahələrinin əsası, təməlidir. Bu tədqiqatlar aparılmadan, yəni süxurların yaşını təyin etmədən nə geoloji xəritələr tərtib olunar, nə də planetimizin geoloji inkişaf tarixi öyrənilə bilərdi.

Mütləq yaş

  Əsas məqalə: Mütləq geoloji yaş

 

Mass-spektrometr. İzotop analizi zamanı istifadə olunan cihaz.

Geoloji vaxtın ölçülməsi, onun mütləq zaman vahidlərlə ifadə olunması XX əsrin əvvəllərində radioaktivlik, yəni bəzi kimyəvi elementlərin parçalanması prosesi, kəşf olunduqdan sonra (1896) mümkün olmuşdur. İlk geoloji vaxt şkalası 1938 - cü ildə dərc olunmuşdur

Mütləq yaş metodları üçün müxtəlif elemetlər cütlüyündən istifadə olunur. Məsələn, ⁴⁰K və ⁴⁰Ar (kalium- arqon metodu), ²³⁸U və ²⁰⁶Pb (uran - qurğuşun metodu), ¹⁴C və ¹²C (radiokarbon metodu) və s. Radioaktiv izotopun yarımparçalanma dövrü az olduqca süxurun yaşı daha yüksək dəqiqliklə təyin edilir. Ona görə də ən dəqiq mütləq yaş radiokarbon metodu ilə alınır, belə ki,¹⁴C izotopunun yarımparçalanma dövrü 5768 ildir. Bu metodla 60.000 ilə qədər olan mütləq yaş təyin edilir.

Kalium- arqon (yarımparçalanma dövrü 1,32 10⁶) və uran-qurğuşun (yarımparçalanma dövrü 4,51 10⁶) metodları vasitəsilə daha qədim süxurların və ya geoloji proseslərin yaşı təyin edilir. Bu üsüllardan əlavə həmdə trek metoduda mövcuddur

Paleontologiya

 

Arxeopteriks skiletinin şəkili.1881.Hambolt Berlin muzeyi

  Əsas məqalə: Paleontologiya

Paleontologiya adı üç yunan sözündən əmələ gəlmişdir: "paleos" - qədim, "ontos" - mövcud olan varlıq, "logos" - söz, elm. Paleontologiya elminin banisi dahi fransız alim Jorj Küvye olmuşdur. O, Normandiyada dəniz sahillərində canlı molyuskaları tədqiq etmiş, sonra sahil yanı çıxışlarda topladığı qazıntı qalıqlarını onlarla müqayisə etmişdir. Küvye Parisdə Kral Nəbatat Bağının nəzdində olan Təbiət Tarixi Muzeyində çalışmış, orada məşhur Monmartr təpələyidə işlənən gips yatağından toplanmış onurğalı heyvan sümüklərinin kolleksiyasını tədqiq etmişdir. Küvye biologiya elminin əsas qanunlarından biri - orqanların uzlaşması(müqayisəsi) qanunun kəşf etmişdir: " Hər bir varlq özünün istənilən hissəsinin qərığından tanına bilər".

Palentologiya elminin bir qolu - qədim bitki qalıqlarını öyrənən elm paleobotanika elmidir. Sopr və tozcuq qalıqlarını palinologiya( yunaca "paline" - narın toz) elmi öyrənir. Bəzən milyon illər bundan əvvəl ölmüş orqanızimin heç bir qalığı qalmasa da, süxur içərisində onun həyat fəliyyətinin izləri qalır. Alimlər bu izləri tədqiq edərək, orqanizmin quruluşu, ətraf mühütlə əlaqəsi barədə məlumat əldə edə bilirlər. Palentologiyanın bu bölməsi paleoixnologiya(yunanca "ixnos" -iz) adlanır. Orqanizm qalqlarınında xüsusi toplanma qaydaları var. Canlı orqanizmin biosferdən litosferə keçməsi, yəni təbii basdırılma zamanı xüsusi proseslər gedir. Bu prosesləri ayrıca bir elm - tafonomiya (yunanca "tafos" - qəbir) elmi öyrənir. Onun əsasını rus palentoloqu və yazşçısı İ.A.Yefremov qoymuşdur.

XX əsrin I rübündən başlayaraq, qırılmış orqanızmlərin həyat tərzi və həyat şəraiti öyrənilməyə başlanıldı. Elmin bu sahəsi paleoekologiya (yunanca " oykos" -ev, yaşayış məskəni) adlanır.

Günəş sisteminin yaranması

 

Protogünəş və protoplanet. Rəssamın təsəvvürünə görə.

Günəş sisteminin mənşəyi, tərkibi, quruluşu haqqında ilk elmi fərziyyələr bizim eramızından əvvəl yaranmağa başlamışdır. Günəş sisteminin quruluşu haqqında ilk fərziyyəni eramızın II əsrində yaşamış Ptolomey irəli sürmüşdür. Özünün «Astronomiyanın böyük riyazi quruluşu» əsərində o bütün planetlərin yerin ətrafında dairə üzrə hərəkət etdiyini göstərmişdir və beləliklə də geosentruk nəzəriyyənın əsasını qoymuşdur. Bundan sonra 1543-cü ildə polşalı alim Nikolay Kopernik «Göy cisimlərinin fırlanması əsərində» ilk dəfə olaraq heliosentrik nəzəriyyəni irəli sürmüşdür. Bu nəzəriyyəyə görə yer də daxil olmaqla, bütün planetlər günəş ətrafında hərəkət edirlər. Bu nəzəriyyəni ilk müdafiə edənlərdən biri də italyan alimi Jordano Bruno olmuşdur (1548-1600). Heliosentrik nəzəriyyə öz təsdiqini Qalileo Qalileyin (1564-1642) teleskopunun tətbiqi ilə tapdı alman alimi İohann Kepler planetlərin hərəkətinin dəqiq sxemini tərtib etdi. İsaak Nyuton (1643-1720) isə ümumdünya cazibə qüvvəsini kəsf etməklə, planetlərin günəş ətrafında hərəkətinin mexanizmini açmışdır.

Məhz bu dövrlərdə Günəş sisteminə daxil olan planetlərin və Günəşin yaranması haqqında çoxlu kosmoqonik fərziyyələr yaranmağa başladı. Bu fərziyyələri məzmununa görə II qrupa bölmək olar: I fərziyyənin tərəfdarlarının fikrinə görə günəş və günəş sisteminə daxil olan planetlər təqribən 4,5 – 5 milyard il bundan əvvəl qızmar kosmik qaz və toz dumanlığından əmələ gəlmişdir. Bu fikrin tərəfdarlarının şırasına qızmar dumanlıq nəzəriyyəsinin banisi olan İmmanuel Kant və isti kosmik dumanlıqlar nəzəriyyəsinin davamçısı olan Pyer Simon Laplas aiddir.

Bu fərziyyəyə görə qızmış kosmik qaz və toz dumanlığı tərkibində ümumdünya cazibə qüvvəsinin təsiri ilə baş verən xaotik hərəkət nəticəsində maddi hissələrin ifrat həddə qədər cəmləşməsi baş vermişdir. Bu hərəkətin mərkəzində daha böyük çəki və kütləyə malik olan günəş, onun ətrafında isə qızmar atmosferdəki maddələrdən yaranan planetlər və digər səma cisimlərini təşkil edən maddələrin sıxlıqlarının artırması və yaranan qarşılıqlı mərkəzə qaçma və mərkəzdən qaçma təcillərinin təsiri ilə onlalr günəş ətrafında öz müasir mövqeylərini almışlar. II kosmoqonik fərziyyənin tərəfdarlarının fikrinə görə günəş sisteminə daxil olan planetlər günəşdən xeyli sonra təqribən 6-7 (5-6) milyard il bundan əvvəl günəş yaxınlığındakı soyuq kosmik qaz və toz dumanlığında baş verən nizamlı ləng, hərəkət nəticəsində günəş sisteminə daxil olan planetlər, o, cümlədən də Yer kürəsi əmələ gəlmişdir.

Yerin geoloji dövrdən əvvəlki tarixi

Yerin inkişafının geoloji dövürdən əvvəlki mərhələ deyilən ilk mərhələsində soyuyan planetin səthində nazik bazalt qabığı əmələ gəlmişdir. Onu ay qabığı adlandırdılar. Planetin relyefini vulkanik proseslər yaratmışdır. Yerdə eni 60 km olan vulkanik qalxmalar, partlayışlar, partlayış qıfları, lava axınları geniş vüsət almışdır. Yerüzərində hələ platformalar və geosinkilinallar olmamışdır. Bazalt qabığın səthində temperatur 100 °C-dən yüksək idi, su ancaq buxar halında havada vardı. Fiziki aşınma intensiv gedirdi, aşınma materialları yalnız külək vasitəsilə kiçik məsafələrə aparılırdı.

İlk materik qabığının yeri məlum deyildi. Yer təbəqələrinin əmələ gəlməsini öyrəndikdə biz gördük ki, mantiyanın differensiasiyası hər yerdə eynilə getməmişdir.Yerin bir tərəfində ağır metallar enmiş və Böyük okean meydana gəlmişdir, əks tərəfdə isə silikat süxurlar qalxmış və materiki əmələ gətirmişdir. Bazalt qabıq artıq geoloji dövrdə materik qabığına və okean qabığına differensiasiya olunmağa başlamışdır.

Yerin geoloji tarixi

  Əsas məqalə: Yerin geoloji tarixi

 

Pangeya. Animasiya.

Yerin səthi soyuyaraq temperatur 100 °C-dən aşağı düşdükdən və su maye fazaya keçdikdən sonra planetin geoloji tarixi başlamışdır. Okeanların əmələgəlməsilə rütubət dövranı olmuş, materiklərdə axar sular meydana gəlmiş və relyef əmələ gətirən proseslərin ən mürəkkəblərindən biri- denudasiya inkişaf etmişdir. Atmosfer, hidrosfer və litosferin qarşılıqlı təsirləri elə xarakter almışdır ki, materiklərin Yer qabığının inkişafı geosinkinal mərhələyə keçmişdir.

Vulkanik proseslərlə yaranmış çökəkliklərdə çökmə süxurlar toplanmışdır. Çökmə süxur qabığı qalınlaşdıqca bazalt qabığı aşağıya basılmış və çökmə qat yüksək temperatur hakim olan dərinliyə çatmışdır. Həm yüksək temperaturun, həm də yuxarı qalxan qazlı və duru məhlulların təsiri ilə yumşaq maddələr metomorfizləşib kristallik kütləyə, əsasən qranit və qranit-qneys tipli kütləyə çevrilmişdir. Qranitlərin genezisi məsələsi mübahisəlidir: bəziləri onları intruziv süxur, başqaları isə metamorfik süxur hesab edir. Qaranit təbəqə yalnız materiklərdə mövcuddur. Okeanların dibində qranit yoxdur (və ya müəyyən olunmamışdır). Bu, onun əmələgəlməsində ekzogen, deməli, həm də biogen proseslərin iştirak etməsinə sübutdur.

Çökmə süxurların aşınması və əmələgəlməsi bir çox hallarda canlıların fəaliyyəti ilə müəyyən olunur. Atmosferdə və hidrosferdə sərbəst oksigenin olması oksidləşmə proseslərini təmin edir. Bakteriyalar oksidləşdirmə-reduksiya proseslərini həyata keçirir. Orqanizimlər Yer qabığında geniş yayılmış bir çox elementin (C,O,N,Ca,K,Si,P,S,Fe,Cu,Na və s.) miqrasiya və akkumuliyasında fəal iştirak edir.

Katarxey və Arxey

  Əsas məqalələr: Katarxey və Arxey

 

Dəmir filizi formasiyası.3.15 milyard il. Cənubi Afrika.

Katarxey ilk geloji eon hesab olunur. Katarxey digər eonlardan fərqli olaraq eralara bölünmür və rəsmi olaraq bu eona aid süxurlar məlum deyil. 3,5 – 4 mlrd. il əvvəli əhatə edir. Bu mərhələdə qranit və bazalt qatlarından ibarət olan ilk materik tipli yer qabığı əmələ gəlmişdir. Geoloqların yekdil fikirlərinə görə Yer planeti 4 milyard il əvvəl yetərincə geoloji baxımdan sakit idi, həm quru həm də, okean əraziləri. Arxey erasında quru və dənizlərin paylanması indikindən fərqli idi. Ümumiyyətlə, Yerin üzərinə səpələnmiş çox da böyük adacıqları, çətin ki, quru adlandırmaq olardı. "Nə quru, nə dəniz" - alimlər Arxeyin yer landşaftını belə xarakter edirlər. Nəhəng qabarma və çəkilmələr daim yüz kilometrlərlə məsafədə dənizin dibini açırdı və həmçinin yerin üzərindəki çox da hündür olmayan təpələr dayaz su ilə örtülürdü. Arxeydə bakteriyalar planetin yeganə sahibi idilər. Onların həyat fəaliyyətlərinin izlərinə (stromatolitlər) hər yerdə rast gəlinir.

İlkin Atmosfer

Yer qabığı formalaşan vaxtda atmosfer də inkişaf etməyə başladı. Protoplanet buludundan hidrogen və helium olduğundan, ilk atmosferi onlar təşkil edirdi. İlkin atmosfer Yerdən törınməmişdir, Yer onu ancaq saxlayırdı. Mantiya qızmağa, daxilində ərimə prosesi getməyə və qazsızlaşmaya başlayan zaman Yer öz atmosferini yaratdı. Onun tərkibində vulkanların püskürməsindən daxil olan karbon qazı əsas yer tuturdu. Hidrogen və helium yüngül olduqlarından yayılmışdı. Atmosferdə sərbəst oksigen yox idi. Ultrabənövşəyi şüaların təsiri altında CO₂ və H₂O parçalanır, O₂ molekulları dərhal mineralların oksidləşməsinə sərf olunurdu. Mantiyanın qazsızlaşması nəticəsində Yer səthində su buxarı əmələ gəldi. Yer sıx atmosfer örtüyü və Günəşin mülayim qızdırması şəraitində su buxarı kondensasiya olaraq Yer qabığının məsamələrini doydurdu. Tədricən okeanlar və qurunun səthində su əmələ gəldi.

Arxey erası vaxtı Yer tamamilə müasir planetdən fərqlənirdi. Atmosferin yarıdan çoxunu karbon qazı təşkil edirdi, qalan hissəni isə hidrogen-sulfid, azot, ammonyak, sulfit qazı, su buxarı və müxtəlif turşulardan ibarət idi. Onda Cünəşin işıqlılığı bizim günlərə nisbətən 18 % aşağı idi. Yerin üstü və atmosfer daha çox qızırdı. Bununda səbəbi parnik effektində idi: çox yüksək dərəcədə karbon qazı toplandığından yer səthindən istilik kosmik məkana keçə bilmirdi. Atmosferin alt laylarında temperatur + 50 °C-dən çox idi. Yerdə, subtropik və tropik enliklərdə isə 20°-25 °C-yə yaxın idi.

Qaz	Həyat meydana gələnə qədər	Həyat meydana gəldikdən sonra
Karbon qazı (CO2)	Yüksək faizdə	0,3 %
Azot (N2)	Məlum deyil	99 %
Oksigen (O2)	Yoxdur	1 ppm (1•10^−6)
Metan (CH4)	Yoxdur	100 ppm
Hidrogen (H2)	Az miqdarda	1 ppm

Ayın meydana gəlməsi

 

Teiya Laqranj nöqtəsində meydana gəlmiş, xaotik orbitə malik olan bu göy cisimi sonradan Yerlə toqquşaraq Ayın meydana gəlməsinə səbəb olmuşdur.

Baxmayaraq ki, Ay Yerə ən yaxın fəza cisimidir, ancaq onun yaranması barədə hələdə yekdil bir fikir yoxdur. Müasir dövürdə daha çox 5 əsas nəzəriyyə Ayın meydana gəlməsini izah etmək istəyir. Hər bir nəzəriyyənində müsbət və mənfi cəhətləri var.

1) Həhəng toqquşma nəzəriyyəsi — Ən populyar nəzəriyyələrdən biri olub, Ayın toqquşma nəticəsində meydana gəlməsini göstərir. 4,4 milyard il bundan öncə yeni formalaşmaqda olan Yer onun orbitində Laqranj nöqtəsində meydana gəlmiş başqa bir göy cisimi ilə toqquşur. Qeyri-rəsmi olaraq Teiya planeti adalandırılan bu göy cisimi Yer planeti ilə eyni orbitdə hərəkət etmiş və tədricən ölçüsü böyüyən bu göy cisiminin Yerlə toqquşması qaçılmaz olub. Toqquşma nəticəsində Yerdən ayrılan böyük kütlə sonda Yerin peykinə çevrilmiş. Hipotezin üstünlüklərindən biri Yer-Ay sistemindəki yüksək İmpuls momentini, Ay orbitinin meyilliyini izah edə bilməsidir. Bundan başqa Ay qabığının tərkibcə, Yerin mantiyasına yaxın olması, Ayın nüvəsinin çox kiçik olması da, hipotezin doğruluğunu sübüt edən amillərdəndir. Hipotezin çatışmayan cəhətlərindən biridə odur ki, o Ayda yüngül elemetlərin izotoplarının olmamasını izah edə bilmir. Hansı ki, toqquşma zamanı səthdə bunlar yetərincə toplanmalı idilər.

2) Birgə meydana gəlmə nəzəriyyəsi —

3) Materiyanın ayrılması nəzəriyyəsi —

4) Planetin cəzb etməsi nəzəriyyəsi —

5) Maddələrin buxarlanması nəzəriyyəsi —

Materik və okeanlar

 

Pangeya (Müasir materiklərlə birgə)

Milyard il əvvəl Yer kürəsi materik çıxıntıları və okean çökəklikləri ilə ayrılan bərk təbəqə ilə örtülmüşdür. O dövürdə də, indiki kimi, okeanların sahəsi qurunun sahəsindən təxminən iki dəfə böyük idi. Lakin o vaxtdan bəri materik və okeanların sayı və yerləşməsi dəyişmişdir. Palezoyun sonunda və Mezozoyun əvvəlində — təxminən 250-300 mln. il əvvəl Pangeya supermateriki olmuşdur. Onun sahəsi (şelflə birlikdə) təxminən müasir materik və adaların birgə sahəsinə bərabər idi. Supermaterik vahid qədim okean olan Pantalass ilə əhatə olunmuşdur. Təxminən 200 milyon il bundan əvvəl litosfer tavalarının tektonikası nəzəriyyəsinə görə Pangeyya parçalanaraq Qondvana və Lavraziya materikləri meydana gəldi. Paleozoyda mövcud olan Qondvananın tərkibinə bütün cənub materikləri daxil idi. Şimal materikləri isə Lavraziyada birləşmişdir. Onların arasında paleozoyda və mezozoyda Tetis okeanı adını almış geniş dəniz hövzələri sistemi olmuşdur. O, Şimali Afrikadan başlayıb Cənubi Avropadan, Qafqazdan, Ön Asiyadan, Himalaydan keçərək, Hind-Çinə və İndoneziyayadək uzanırdı. Neogendə bu geosinklinalın yerində Alp qırışıqlığı qurşağı meydana gəlmişdir.

Qondvananın ilk parçalanması trias ilə yura sərhədlərində təxminən 190-195 mln. il bundan qabaq olmuşdur - Afro-Amerika ayrılmışdır. Yuranın sonu təbaşirin əvvəlində (135-140 mln. il bundan qabaq) Cənubi Amerika Afrikadan ayrılmışdır. Təbaşir və paleogen sərhədində Hindistan qayması Asiyaya qovuşmuş və Antaraktida Avstraliyadan uzaqlaşmışdır. Lavraziyanın parçalanması Qondvanaya nisbətən az öyrənilmiş və ehtimal olunur ki, parçalanma nəticəsində Şimali Amerika və Avrasiya materikləri meydana gəlmişdir.

Pangeya tədricən paçalandı, onun qalıqları mərkəzdənqaçma qüvvəsilə hərəkət etdi. Böyük parçalanma zamanından bəri üç okean əmələ gəldi: Atlantik okeanı, Hind okeanı və Şimal Buzlu okeanı. Müasir elmi baxışlara görə, Yer səthindəki son dəyişikliklər, onun ölşülərinin ciddi sabitliyi şəraitində baş vermişdir. Materiklərin ümumi sahəsi baş verən katakalizmlər fonunda dəyişmədiyi halda, okeanların sahəsi böyüdü. Bu sahə isə təxminən 180 mln.km²-ə bərabərdir.

Həyatın meydana gəlməsi

  Əsas məqalə: Abiogenez

 

Panspermiya.

Yer üzərində üzvi aləmin inkişafı haqqında məlumatlar müxtəlif yaşlı süxurlar arasında olan qədim bitki və heyvan qalıqları, onların həyatının digər izləri əsasında öyrənilir. Lakin Arxey və Proterozoy eralarına aid süxurlarda qalıqların izləri çox vaxt itdiyinə və ya geoloji-geomorfoloji dəyişikliyə məruz qaldığına görə onları öyrənmək çətin olur. Yerin tarixini dərindən araşdırdıqca alimlər inanmışlar ki, bizim planetin inkişafı sadədən mürəkkəbə doğru getmişdir. Ona görə də uzun müddət hesab etmişlər ki, Yer kürəsində canlılar olmamışdır. Onu içərisində oksigen olmayan, zəhərli qazlarla dolu atmosfer bürümüşdür. Yerdə həyatın meydana gəlməsi ilə bağlı müasir elmdə bir çox nəzəriyyələr mövcuddur. Bunlardan ən populyar olanları aşağıdakılardı:

1. Öz-özünə həyatın meydana gəlməsi. İlk belə fikrlər Babildə, Misirdə, Çində və Antik Yunanıstanda meydana gəlmişdir. Nəzəriyyənin əsasını cansız maddələrdən tədricən canlı hüceyrənin meydana gəlməsi təşkil edir.

2. Kreatsionizm. Həyatın ilahi, fövqəlbəşər qüvvə tərəfində yaradıldığını göstərən konsepsiya.

3. Daimi mövcudluq (stasionar) nəzəriyyəsi. Bu nəzəriyyənin tərafdaşları Yerin və eləcə də həyatın yaranmadığını (eyni zamanda yaradılmadığını), daima bu formada olduğunu iddia edirlər.

4. Panspermiya nəzəriyyəsi. Yerdə həyatın digər planetlərdən "həyat toxumlarının" gətirilməsi nəticəsində yarandığı haqda hipotez.

5. Biokimyəvi təkamül nəzəriyyəsi (Oparin nəzəriyyəsi). İlk dəfə A.İ.Oparin tərəfindən irəli sürülmüş bu nəzəriyyəyə görə həyatın əsasını kimyəvi təkamül təşkil edir.

Proterozoy

  Əsas məqalə: Proterozoy

 

Stromatolit izləri. Aşağı Proterozoy.Boliviya.Cənubi Amerika.

Yaşam müddəti təqribən 2 milyard il çəkən proterozoyda (yun. "proteros"— ən tez və " zoe" — həyat) çox mühüm hadisələr baş verdi. Arxeyin bəsit, yeksənək dünyası, mühiti tamamilə dəyişdi. Yer qabığının xeyli hissəsi müasir tipli formalar aldı: daha nazik və ağır okean — tipli və çoxlu qalın, yüngül — kontinental tipli qabıqlar formalaşdı. Dənizdə qalın kontinental qabığı olan hissələrdə iri qalxmalar, təpələr şəklində kontinental bloklar əmələ gəldi ki, onlar artıq adalar deyil, mikrokontinentlər idi. Bu sahələr elə indi də müasir qitələrin tərkibində qalmışdır.

Yer qabığı vaxtaşırı daxili qüvvələrin təsirilə çatlar üzrə parçalanmışdır və əmələ gələn yarıqlardan qaynar maqma qalxaraq min kilometrlərlə yer səthinə yayılmışdır. Maqma örtüyü yer qabığının qalınlığını artırmış, kontinental blokları yerlərindən tərpətmiş və yerlərini dəyişdirmişdir. Sonralar onlar biri-birinə o dərəcədə yaxınlaşmışlar ki, nəticədə bitişərək Rodiniya superqitəsini yaratmışdır. Bu superqitə sonralar parçalanaraq başqa qitələri əmələ gətirmişdir.

Arxeydə və Proterozoyda, ən azı, beş buzlaşma dövrü olmuşdur: 2,65; 2,3; 0,9; 0,8; və 0,6 milyard il bundan əvvəl. Bütün qitələrin proterozoy laylarında iri buzlaq cizgiləri ilə ştrixlənmiş buzlaq-moren çöküntülərinə rast gəlinir. Buzlaq rejimi okeanın durumunu köklü surətdə dəyişdi. Ekvator en dairəsində bərk qızmış( isti), həll olunmuş oksigenlə zəngin olan suyun üst hissəsi qütb zonasına gətirilir, buzlaqların yanında soyuyur və ağırlaşaraq, dənizin dibinə enir. Dənizin dibindəki tərpənməyən su layı oksigenlə zənginləşir, üst hissəyə isə, fosfor və azot birləşməsi- burda yaşayan fotosintezedici siano bakteriyalar (göy-yaşıl yosunlar) üçün çox lazım olan kimyəvi birləşmə qalxır. Belə bir dövüretmənin başlaması ilə Proterozoyun ən xarakterik və geniş yayılmış süxuru olan dəmirli kvarsitlər (cesplitlər) əmələ gəlir. Bu süxur kvarsit və içərisində dəmir olan minerallardan ibərətdir. Belə mineralların əmələ gəlməsi bakteriyaların yaranmasına səbəb olur.

Proterozoyun çəkmə süxurlarında silisiumlu çöküntülərin içərisində vaxtilə yaşamış orqanizimlərin konservləşmiş qalıqlarına rast gəlinir; onların xarici qabıqları və daxili quruluşu yaxşı vəziyyətdə saxlanmış olur. Bunlar bütövlüklə mikrobiot adlandırılır. Əksəriyyəti ölçülərinə (15–20 mm) və quruluşlarına görə prokariotik orqanizimlərə — bakteriyalara aiddirlər. Bunlardan ən geniş yayılanı stromatolitlər idi.

Fanerozoy

  Əsas məqalə: Fanerozoy

Son 570 mln. ili əhatə edir. Bu eonun süxurlarında skeletli heyvan qalıqlarına rastlandığı üçün aşikar həyat adlanır. Fanerozoy eonu 3 eraya bölünür: Palezoy, Mezozoy və Kaynazoy.

Palezoy

  Əsas məqalə: Palezoy

Paleozoyda Yer qabığı çox mürəkkəb dəyişikliklərə uğramışdı. Geosinklinal qurşaqlarda bu zaman çoxsayh və möhtəşəm qırışıqəmələgəlmə prosesləri baş verirdi. Nəticədə bu qurşaqların bir hissəsi ya tamam yox olurdular, ya da o qədər ölçüləri kiçilir və onlar cavan platformalara (epipaleozoy) çevrilirdilər. Sonuncular daha cavan qırışıqlıq qurumlarının tərkibinə daxil olurdular. Paleozoy erası altı dövrə ayrılır: kembri, ordovik, silur, devon, karbon, perm. Paleozoy süxurlarının intensiv dəyişmələrə və metamorfizmə uğradığı yerlərdə geniş bucaq uyğunsuzluğunun qeyd olunması nəticəsində paleozoyu üç hissəyə bölürlər: alt paleozoy (kembri, ordovik), orta paleozoy (silur, devon, alt karbon) və üst paleozoy (orta və üst karbon, perm).

Kembri dövrü

  Əsas məqalə: Kembri dövrü

 

"Qədim süngərlər" - arxeosiatlar

545-490 milyon il əvvəli əhatə edir. " Dəniz biotunda böyük inqilav", "skeletli faunada partlayış" — kembrini belə səciyyələndirirlər. Bu həqiqətən, skeletlilərin yaratdığı partlayış idi və yer üzərində canlıların tarixinə qırmızı hərflərlərlə yazılmışdır. Kembri dövrünün başlanğıcında canlılar aləmi öz inkişafının yeni mərhələsinə qədəm qoyur. Skelet onlar üçün təkcə müdafiəedici, sipər rolunu oynamır, həm də yumşaq bədənlərini də müəyyən formaya salır. Ona görə də kembrinin başlanğıcındanş, skeletli formalı orqanizimlər təkamül prosesi də sürətləndi. İlk skelet qalıqlarının xarakterik xüsusiyyəti onların çox kiçik ölçülü 5 mm-ə qədər olmalarıdır.

Tektonik proseslər kembridə çox gec-gec baş verirdi və əlbəttə, onlar həyatın- canlılar aləminin ümumi görünüşünün dəyişilməsində heç də aparıcı rol oynamamışdır. Proterozoyun superqitəsi olan Rodinyanın parçalanması prosesi tədricən baş verirdi. Vendin əvvəlində Cənub qütbünün ətrafında yerləşən qitə blokları aralanmış, onların xırda parçaları, qırıqları şimala doğru hərəkət etmişdir. Orada qarşı istiqamətə, Şimal yarımkürəsində yeganə kontinent olan Sibir kontinenti sürüşmüşdür. Onun cənub kənarında, əks tərəfdən gələn qitə parçaları ilə toqquşması nəticəsində dağəmələgəlmə prosesi baş verdi: dağ silsiləri qalxdı, süxurlar əzildi, büküldü. Hazırda həmin ərazidə Altay— Sayan vilayəti, Monqolustan, Şərqi Qazaxıstan yerləşir.

Kembrinin axırında Rodiniyadan iri- iri kontinental qalmışdır: müasir Şimali Amerika, Qrenlandiya və Alyaskanın özündə Lavrentiya qitəsi və Baltiya qitəsi (Şərqi Avropa). Onların arasında Yapetus okeanı uzanırdı. Rodiniyanın yerdə qalan hissəsi çox böyük Qondvana qitəsi idi ki, onun da tərkibi gələcək Afrika, Cənubi Amerika, Antarktida, Hindistan, Avstraliya, Ərəbistan və Cənubi Çindən ibarət idi. Bütün bu kontinental kütlə Cənub qütbündən şimala doğru hərəkət etdi və artıq kembrinin axırında Yerin əsas quru hissəsi və dənizləri aşağı en dairələrində, tropik və subtropik zolaqlarda yerləşdi.

Erkənkembri dənizinin ən xarakterik sakinlərindən (orqanizimlərindən) biri arxeosiatlar olmuş, kembrinin axırında qırılıb sıradan çıxmışlar. Onların adı yunan dilindən tərcümədə "qədim süngərlər" deməkdir.

Baykal qırışıqlığı

 

Baykalidlər. Hamar-Daban dağları. Buryatiya.

  Əsas məqalə: Yerin dağəmələgəlmə mərhələləri

Rodinyanın 800-700 milyon il bundan əvvəl başlayan fəal parçalanması ilə Protoatlantik və ya Yapetuz, Paleoasiya (Ural) okeanları əmələ gəldi və paleozoy erası dövründə inkişaf etdi. Sakit okan — Pasifika (Pantalass) da elə bu zamandan mövcuddur.

Əsasən bu okanlarınkənarında Proterozoyun sonunda — Paleozoyun əvvəlində baş vermiş ilk dağəmələgəlmə epoxası Baykal epoxası adlanır. Dağ silsilələri, əvvəllər olduğu kimi, hələ də o qədər yüksək deyildi. Bu dağlar müasir Yerin səthində cüzi sahələrdə qalmışdır. Bunlara Rusiyanın Avropa hissəsinin şimal-şərqində Timan, Sibirdə Yenisey kiçik sıra dağları, Sayan və Baykal dağları aiddir. Baykal qırışıqlığı nəticəsində Rodiniyanın cənub yarımkürəsindəki parçaları bir qütbdə birləşərək Qondvananı əmələ gətirdi. Lakin "əsil" superqitələrdən fərqli olaraq, Qondvana hələ bütün qitə massivlərinı əhatə etmirdi. Baykal qırışıqlığı terminin elmə ilk dəfə olaraq 1932-ci ildə rus alimi Şatskiy gətirmişdir. Baykal qırışıqlığı zamanı əmələ gələn dağ süxurlarına Hindistanda, Braziliya və Avstraliyada da rast gəlinir. Avropada bu qırışıqlıq assintin və kodom qırışıqlığı adlanır.

Ordovik dövrü

  Əsas məqalə: Ordovik dövr

 

Daşlaşmış Trilobit. Ordovik dövrü.

490-443 milyon il bundan əvvəl mövcud olmuş. 47 milyon il davam edən ordovik dövrü ərzində Yerin fiziki-coğrafi və iqlim şəraiti əhəmiyyətli dərəcədə dəyişikliyə uğradı. Sibir qitəsinin Cənub yarımkürəsindən şimala, Qondvana superqitəsinin isə qərbə keçməsi nəticəsində Pantalasdan-yeni okean olan, Paleotetisi ayırdı. Baltik qitəsi (Şərqi-Avropa platforması və Skandinaviya) və Lavrentiya arasında əvvəlki kimi yenə də Yapetus okeanın yerləşirdi. Baltik qitəsinin şərq kənarında ensiz Ural okeanı yarandı, şimal-qərbdə, müasir Pribaltika ərazisində isə Tornkvista dənizi adlandırılan geniş epikontinental hövzə mövcud idi.

Ordovikin axırında baş verən kəskin iqlim dəyişikliyi özü ilə buzlaşma gətirdi, dəniz biotunun ümumi görünüşünə əsaslı surətdə təsir etdi və fanerozoyun ən böyük kütləvi qırılmalarından birinin baş verməsinə səbəb oldu. Geoloqların fikrincə, ordovik buzlaşmasının əsas səbəbi qitələrin yerdəyişməsi və onunla əlaqədar olaraq su və hava kütlələrinin dövretmə istiqamətinin dəyişməsi olmuşdur.

Ordovik dövründə, kembridən fərqli olaraq, elə bir dəniz heyvanı yox idi ki, ona indi yaşayan orqanizmlər sistemində yer tapmaq mümkün olmasın. Əlbəttə, onlar indiki deyil, başqa növlər, cinslər, ailələr idi, lakin onlar analoji quruluş planına malik idilər. Dənizin dibində oturaq həyat sürən, adları çiçəklənən çəmənliyi xatırladan heyvanların bütöv "gül dəstəsi" meydana gəldi: dəniz zanbaqları, mamırlar, "heyvan- çiçəkləri" - antozoa mərcanları. Dıniz dibinin bərk çıxıntıları, qalxımları, "məsaməli ədyal" olan stromatoporatlardan təşkil olunmuş canlı xalı ilə örtülmüşdü. Trilobitlərin bəzi növlərinin uzunluğu ordovikdə 1,5 metrə çatdı. Ordovik dənizinin ən güclü yırtıcısı, çox böyük başıayaqlı molyusk olan endoseratitlər idi.

Quruda canlılar, əvvələrdə oldu kimi, müxtəlif tərkibli deyildilər. Əsasən bakteriyalar, göbələklər, yosunlar idi. Düzdür , çiyərotunu xatırladan ilk müasir bitilər meydana gəlmişdir. Ordovikdə iki tip iri yataqlar məlumdur ki, onların əmələ gəlməsi birbaşa orqanizmlərin fəaliyyətilə əlaqədardır. Bu, fosforit və yanar şistlərin yataqları idi. Ordovikin çöküntülərində, orqanızmlərin həyat fəaliyyətilə əlaqədar daha bir faydalı qazıntı mövcuddur. Bu mis kolçedan filizidir.

Silur dövrü

  Əsas məqalə: Silur dövrü

 

Silur dənizlərinin xərcəng-əqrəbi.(Evripterid)

Ordovikin axırında baş verən qlobal soyuqlaşma dəniz sakinlərinin sayına təsir etdi. Lakin heyvanların quruluşunun, düzümünün hələ ordovikdə işlənib-hazırlanmış, cızılmış optimal planı sabit olaraq qaldı. Yeganə itki iri yırtıcıların- başayaqlı molyuskların məhf olmasını göstərmək olar. Elə ki, iqlim istiləşdi və qütüblərdəki buzlaq "papaqlar" əriməyə başladı, dənizin səviyyəsi yenidən qalxdı.

Bütün silur dövrü ərzində Qondvananın böyük hissəsi Cənub qütbü rayonunda, məsələn Cənubi Amerikada, (Boliviyada, Braziliyada, Argentinada) və Afrikanın şimal-qərbində qaldı. O zaman bu qitələr yanaşı yerləşirdi və Avropadan çox aralıda idi. Silurda baş verən ən mühüm coğrafi hadisə Baltiyanın Lavrentiyaya yaxınlaşması oldu. Qitələrin toqquşması Britaniya və Skandinaviyada dağ sistemini əmələ gətirdi. Silurun ikinci yarısında dəniz qitələrdən çəkilməyə başladı, həm də iqlim quraqlaşdı.

Silurda Qraptoit adlı dəniz canlısı aktiv inkişaf tapdı. Tezliklə çox böyük xərçəng-əqrəblər və əsil balıqlar meydana gəldilər. Xəçəng-əqrəblər xərçəng deyil, məhz əqrəblər idilər, ancaq səhra sakinlərindən fərqli olaraq,xərçənglər kimi suda yaşayırdılar. Onların bəziləri həqiqətən əqrəblərə oxşayırdılar: qabaqda ensiz qısqacın və quyruğunda tikanın, çıxıntının olması ilə. Düzdür , o, düşməni sancmaq üçün deyil, yəqin ki, qumu eşələyib yemini tapmaq üçün idi. Silurda bitki aləmi planet üzərində təntənəli yürüşə başladı: kontinentlər zəbt olunur, yerüstü landşaftların yeknəsəkliyi aradan qaldırılır, sankı heyvanların sudan quruya kütləvi hücumu üçün "əməliyyat meydanı" hazırlanırdı.

Silurda sahilləridə ilk yerüstü bitki: riniyevlər meydana gəldi. Düzdür, onlar hövzələrin dibində bitir, suyun üstünə isə yarpaqsız zoğlar çıxırdı. Riniyevlər artıq borucuqlara malik idilər və onun sayəsində su gövdə ilə yuxarı qalxırdı. Odur ki, müvəqqəti quraqlıq onlara təhlükə törətmirdi.

Devon dövrü

  Əsas məqalə: Devon dövrü

 

Qədim flrçaüzgəclilər və şələquyruq amfibiyalar. Devon.

 

Devon dövrünü materik və okeanları. 380 milyon il bundan əvvəl. Rekonstruksiya

 

Kütləvi qırılmanın izləri. Devon.

417-354 milyon il bundan əvvəl mövcud olmuş. Silurdan devona keçid heç bir qeyri-adi cəhəti ilə diqqəti çəkmir. Həmin vaxt nə planetin xarici görünüşündə, nə də canlılar aləmində, demək olar ki, radikal dəyişiklik baş vermədi. Lakin erkən devonun axırında(390 milyon il bundan əvvəl) elə bir dəyişiklik oldu ki, devon Yerin tarixində xüsusi rol oynayan, özünəməxsus dövürlərdən biri oldu. Devon sistemini ingilis geoloqu Roderik Murçison 1838-ci ildə müəyənləşdirib, əvvəlcə ona Old Red Sandstone - "qədim qırmızı qumdaşı" adını verib. 1839-cu ildə başqa ingilis geoloqu Adam Sedjviklə birlikdə onun adını dəyişdirib, belə süxurların geniş yayıldığı ingilis qraflığı Devonşirə görə, devon qoydular.

Devonu çox vaxt "yüksək duruşa" malik materikləri olan dövr adlandırırlar. Həqiqətən, devonda cənub materiki Qondvana təpəliklərə, hüdürlüklərə malik sahə olaraq qaldı. Avroamerikanın xeyli hissəsini kaledon dağəmələgəlmə prosesi nəticəsində formalaşan dağ sistemləri tutmuşdur. Onları dağarası çüxurlar, çəkəklər ayırırdı, dəniz suları ilə dolmuş bu çökəklərdə qırmızı rəngli qumdaşları toplanmışdır.

Orta devon epoxası canlılar aləminin görünməmiş müxtəlifliyilə xarakterizə olunur: cinslərin və növlərin sayı bütün paleozoy müddətində ən maksimal həddə çatır. Bu dövürdə xüsusilə braxiopodlar çox inkişaf etdi. Braxiopodlar ya dənizin dibində gilin üzərində uzanırlar, ya da dənizin dibi bərk olnada ona yumşaq ayaqları ilə bağlanır, yaxud qabığın bir tayi ilə ona möhkəm yapışır(müasir İkitaylılar -istridiyalar kimi). Devonda balıqların artıq bütün sinifləri formalaşmışdı və onlar həddən çox idi. Obur ki, bu geoloji dövr çox vaxt balıq əsri adlandırılır. Sümük örtüyünə bürünmüş plastindərilər meydana gəldi, onların arasında ər iri yırtıcı, uzunluğu 9 metrə çatan dinixtis idi.(yunancadan tərcümədə dəhşətli balıq deməkdir) Devonun sonuna yaxın fırçaüzgəcli balıqlar geniş ərazi tutmağa başladı. Onları isə dördayaqlılar, şələquyruq amfibyalar (suda-quruda yaşayanlar) əvəz etdi. Devon çöküntülərində bu tip balıqların qalqlarına çoxlu miqdarda rast gəlindiyi halda, daha cavan çöküntülərdə onlara nadir hallarda təsadüf olunur və uzun müddət onlar qırılmış hesab edilirdi. Lakin 1938-ci ildə İst-London şəhərinin ölkəşünaslıq muzeyinin işçisi Marcori Kutene-Latimer balıq ovlayan gəmidə təzə tutulmuş ova baxarkən, çox qəribə, qeyri-adi balıq onun diqqətini çəkdi. Onun ətli, kök üzgəci, iri, yoğun çənəsi və qeyri-adi üçpırli quyruğu vardı. Bu əslində 100 milyon il bundan əvvəl yox olduğu güman edilən müasir fırçaüzgəcli balıq idi. Ona Latimeria adı verildi.

Yerüstü bitkilər sahil xəttindən bir az da uzaqlaşdılar. Devonun axırında artıq sporlu bitkilərin bütün qrupları mövcud idi: plaunabənzərlər, qatıqrquyruğuna oxşarlar, müxtəlif növ ayıdöşəyikimilər(qıjıkimilər) və ilk çılpaqtoxumlular. Müasir ağaclardan fərqli olaraq, devondakıların əsas dayaq, istinad rolunu çox qalın qabıqları həyata keçirirdi. O zaman planetin üzərində isti iqlim hakim idi və zonallıq özünü hələ çox zəif göstərirdi. Yay və qış temperaturu, demək olar ki, fərqlənmirdi. Ona görə də qədim ağacların gövdəsinin kəsiyində il halqaları yox idi.

Devon dövrünün diqqət çəkən cəhətlərdən biridə dövrün sonuna yaxın kütləvi qırılmaların baş verməsi idi. Devon dövrünü ortalarında başlayaraq "böyük məhvolma" prosesi sürətləndi. Hidrogen-sulfidin səviyyəsinin qalxmasının davamlı hal alması çox geniş ərazidə dayazsu hövzələrində oturaq həyat keçirən canlıların qırılmasına səbəb oldu. Qırılma yuxarı devonun ortalarında, təxminən 375 milyon il bundan əvvəl baş verdi və çox qısa geoloji dövr ərzində(500 min ildən az müddətə) canlı həyata son qoyuldu.

Karbon ( Daş kömür) dövrü

  Əsas məqalə: Daş kömür dövrü

 

Karbon dövrünün florası

Pensilvaniya ştatında Meyson -Krik çayının deltasında orta daş
kömür çöküntülərində suda yaşamış onurğasızlar - tullimonstrum
aşkar edilmişdir. Adı yunan köklü "tulos" - "mıx" və latın sözü olan
"monstrum" - "möcüzə" sözlərindən götürülmüşdür. Onun gövdəcikləri
üzərində aralı-aralı yerləşmiş gözləri varmış və uzun xortumlu başının
qurtaracağında çənələri yerləşirmiş. Təbiətdə buna oxşar heyvan nə əvvəl,
nə də sonra mövcud olmuşdur

KARBON MIXI

358-298 milyon il bundan əvvəl mövcud olmuş Karbon dövrünün ən səciyyəvi xüsusiyyəti və ən məlum əlaməti küllü miqdarda - dünya ehtiyatının 30 % - dən çox daş kömür yataqlarının əmələ gəlməsi oldu. Daş kömür dövrü ərzində planetin fiziki-coğrafi quruluşunda, hövzələrin və quru sahələrin paylaşmalarında böyük dəyişikliklər baş verdi: iqlim dəyişdi, canlılar aləmiyeniləndi və tərkibi zənginləşdi.

Şimal qitələrinin və kontinental blokların- Avroamerikanın, Sibirin və Qazaxıstanın yaxınlaşması davam etdi. Dövrün sonunda onlar artıq bir kontinentə çevrildi, həm də ensiz və dərin dəniz keçidləriilə ayrıldılar. Bu vahid şimal materiki Lavraziya adlanır. Kontinental bloklar dağəmələgəlmə prosesi nəticəsində tamamilə birləşdi..

Cənub supermateriki Qondvana hələ də çox nəhəng vahid kontinent olaraq qalırdı. Onun ümumi sahəsi qalan bütün kontinental blokların birlikdə sahəsindən iki dəfə çox idi. Qondvana tədricən yerini elə dəyişdi ki, Cənub qütbü bu qitənin təxminən mərkəzinə düşdü. Su və qitə massivlərinin yenidən paylanması qlobal okean axınları sistemini tamamilə dəyişdi, o cümlədən isti tropik suların Cənub yarımkürəsinə keçməsinə maneələr yarandı. Qondvanada kontinental buzlaq örtüyü yaranmağa başladı. Bütün istiliklər tropik zonada qalırdı. İqlim zonalığı bax belə yarandı və bu, məhz daş kömür dövründə baş verdi. Tropik və subtropik zonalarda yağış meşələri, iri ağacların cəngəllikləri əmələ gəldi. Qırılan, sınan, yıxılan ağaclar çürümürdü, eləcə biri-birinin üstünə yığılaraq, qalın qatlar əmələ gətirirdi. Onlar çökmə süxurlar altında basdırılaraq, daş kömür yataqları əmələ gətirirdi.

Daş kömür çıküntülərinin qazıntı florasını ilk dəfə XIX əsrin başlanğıncında Qərbi Avropada öyrənilmiş və təsvir etmişlər. Onun ən səciyyəvi nümayəndələri lepidodendronlar və siqillyarilər, həmçinin müxtəlif növ ayıdöşəyilər olmuşdur. Onlar, hündürlüyü 30 metrə çatan, qalın qabığa və çox şaxəli budaqlara malik iri ağaclar olmuşlar. Gövdələrinin diametri 1 m-ə çatırdı. Qərbi Avropa florasına oxşar flora Lavraziyanın çox geniş ərazilərində Şimali Amerikada, Mərkəzi Rusiyada, Donbasda, Qafqazda geniş yayılmışdı. Ağaclarda il halqaları yox idi, deməli, onlar temperaturun mövsüm dəyişkliyi olmayan şaxtasız iqlim şəraitində bitirdilər.

Perm dövrü

  Əsas məqalə: Perm dövrü

 

Estemenozuxun kəlləsi

(290-248 milyon il bundan əvvəl) Qərbi Avropada daş kömür çöküntülərinin üzərində qumdaşı, yaxud "ölü tir" deyilən qat yatır. XIX əsrin başlanğıcından aramsız olaraq stratiqrafik cədvəl işləyib hazırlayan Avropa geoloqları üçün aydın idi ki, bu süxurlar yerin tarixinin xüsusi mərhələsini əks etdiri və onları müstəqil sistem kimi ayırmaq lazımdır. 1839 - cu ildə yeni geoloji sistemin (silurun və devonun) ayrılması işində artıq təcrübəsi olan, yorulmaq bilməyən ingilis geoloqu R.Murçison Orenburqdan Permə qədər Uralətrafı rayonuna səyahətə çıxdı və yeni sistemi, paleozoyun axırıncı sistemini müəyyən etdi. Onu perm sistemi adlandırdı (Perm- Ural dağından PeçoraŞ Kama və Volqa çaylarına qədər böyük bir ərazinin qədim rus adıdır).

Perm dövründə vahid materik olan Pangeya həm eninə, həm də hündürlüyü istiqamətində artdı, genişləndi. Mərkəzi, çökək hissəsini Paleotetis, ümumən isə materiki vahid Pantalas okeanı əhatə edirdi. Paleotetis Qondvananın Lavraziyaya yaxınlaşmış şimal qurtaracağı ilə birləşdi. Bu okean şərqdən Pantalasdan, çox da böyük olmayan kontinental bloklar zəncirilə - Cənubi-Çin, Şimali-Çin və Tailandla ayrılırdı. Perimin axırında bu "mikrokontinentlər" bir vahid kontinental blokda birlışdilər və Paleotetis okeanı həqiqətən "aralıq" dənizə çevrildi. Qondvanadan kiçik kontinental bloklar qopub Asiya qitəsinə birləşdilər.

Dəniz canlıları ən çox Paleotetis okeanının istisulu dənizlərində yaşamışdır. Sibir dənizlərində çox iri ikitayqabıqlı molyuskalar- kolimilər yayılmışdır. Perm dövrünün ikinci yarısında dəniz çəkildi və epikontinental dənizlərdə gips, dolomit, kalium və xörək duzları toplandı. Kalium duzunun dünyada olan ehtiyatının 80 %-i bu dövrdə əmələ gəlmişdir. Ən böyük yataq - Nyu-Meksiko və Texas ştatlarında 265 km uzunluğuna malik Dalaver kaliumlu hövzəsidir.

XX əsrin 30-40-cı illərində Rusiyanın ərazisində, Volqa ətrafında və Perm vilayətində çoxlu miqdarda perm sürünənlərinin qalıqları tapılmışdır. Volqa ətrafda İseyevo kəndi ynında vəhşi kərtənkələnin - titanofoneusun (yunanca titanik qatili) sümüyü tapılmışdır. Perm vilayətinin Oçör kəndi yaxınlığında daha bir qeyri-adi, təəccüblü sürünən heyvan üzvü - "tacdar kərtənkələ" estemenozux aşkar edildi. Onun kəlləsini buynuzlar və qabarlar və təpəciklər bəzəyirdi. Alimlər hesab edir ki, bu əlavə cinsi göstəricidir.

Perm dövründə yenidən su şəraitinə qayıtmağa "qərar verən" sürünənlər meydana gəldi. Cənubi Afrika və Braziliyada, Qondvananın perm çöküntülərində çox böyük olmayan (uzunluğu 70 sm -ə qədər olan) "timsahcıqlar" tapılmışdır. Onların bədəninin təxminən yarısını yan tərəfdən sıxılmış quyruq təşkil edirdi.

Perm dövründə floranın paylanma qanunauyğunluğu irsən gec karbondan keçmişdi, daha doğrusu, gec karbonda olduğu kimi qalmişdı. Əsas floralı vilayətlər (Evrameri, Anqar, Katasiya, Qondvana) öz sərhədlərini saxlamışdı. Lakin bütövlükdə quru bitkilərində çox mühüm, əhəmiyyətli dəyişikliklər baş vermişdir. Ağacaoxşar plaunabənzər və qatırquyruğuna oxşar bitkilər öz əhəmiyyətlərini itirdi, onların yerini müxtəlif növ çılpaqtoxumlu bitkilər - pteridospermlər və iynəyarpaqlılar tutdu, tsikadofitlər peyda oldu, ginkqovilər çoxalıb artdı. Permin ikinci yarısında Yer üzərində bitkilərin ümumi görünüşü artıq bundan sonra gələcək mezozoy erasının bitki örtüyünü xatırladırdı. Perm düvrünün sonunda yerdə həyat bütün tarixi ərazidə ən faciəli böhranla üzləşdi. Əvvəllər mövcud olmuş dəniz orqanizmləri ailələrinin təxminən yarısı, cinslərin 80%-i yox oldu. Əvvəllər aktiv rif əmələ gətirən orqanizm olan stomatoporatlar ikinci dərəcəli mövqeyə düşdü. Dəniz sakinləri çox böyük itkilərə məruz qaldı. Quruda vəziyyət bir qədər başqa şəkil aldı. Permin axırında qədim sporlu bitkilərin ayrı-ayrı qrupları - ağacaoxşarlar plaunabənzərlər, qatırquyruğuna oxşarlar tamamilə məhf olub yer üzündən silindi. Aparıcı yerə çılpaqtoxumlular çıxdı.

Kaledon qırışıqlığı

 

Kaledonidlər

Yer səthində ilk yüksək dağlar silurun sonunda - Devonun birinci yarısında baş vermiş kaledon orogenez epoxasında meydana gəlmişdir. O zaman Lavrentiya Baltiya və Qondvanadan qopmuş Avoloniya mikroqitəsi ilə toqquşdu. Nəticədə Lavrussiya (başqa adı Avramerika) qitəsi, Şimali Amerikanın şimal-şərqindən Britaniya adalarına, Skandinaviyaya və Şpisbergen arxipelağınadək uzanan dağ silsilələri əmələ gəldi.

Bu epoxanın (qırışıqlığın) adı Şotlandiyanın qədim Roma adından - Kaledoniyadan götürülümüşdür. Kaledon epoxasında dağəmələgəlmə həmçinin Asiyada (Mərkəzi Qazaxıstanda, Sibirin cənubunda, Monqolustanda, Çində) və Avstraliyanın şərq hissəsində baş vermişdir.

Aşınma nəticəsində Kaledon dağ silsilələrinin yaxınlığında böyük bir ərazidə çox qalınlıqlı qırmızı rəngli qumdaşları və konqlomeratlar əmələ gəlmişdir. Onlara İngiltərədə Old Red Sandstone - "qədim qırmızı qumdaşları" deyirlər.

Hersin qırışıqlığı

Paleozoyun sonlarında baş vermiş növbəti, daha böyük əhəmiyyət kəsb edən qlobal orogenez mərhələsi hersin (Almaniyanın Hars dağ massivinin adından götürülmüşdür) və ya varisi (Bavariyada yerin Roma adından) adlanır. Məhs o, Ural dağlarını əmələ gətirmiş və Paleoasiya okeanının əsas hissəsinin qapanmasına səbəb olmuşdur. Bunun nəticəsində Lavrussiya Sibirlə və Şimali Çinlə birləşdi və Lavrasiya qitəsi yarandı. Sonradan Qondvana birbaşa Lavrasiya ilə toqquşdu və nəticədə yeni superqitə - klassik Vegener Pangeyi əmələ gəldi.

Yuranın başlanğıcına qədər (təxminən 200 milyon il bundan əvvəl) mövcud olmuş Pangeya şərqə açılan aypara formasında idi. Pasifikanın geniş körfəzi - Paleotetis bu yerlərdə onun içərilərinə doğru uzanmışdı. Bundan başqa Pangeyanı digər - Monqol - Oxot və Cənubi Anyuy körfəzləri də kəsirdi.

Mezozoy

  Əsas məqalə: Mezozoy

Mezozoy erası - nəhəng sürünənlər, ixtizavrlar, qəribə sədəfli qabıqlara malik çox qəşəng ammonitlər, belemnitlər, ikitaylı molyuskalar və koloniya halında yaşayan müxtəlif formalı mərcanlarla məskunlaşan geniş isti dənizlərin dövrüdür. Lakin mezozoyun əvvəlində, trias dövründə dənizdə həyat "böyük qırılmadan" güclə çıxdı və çox çətinliklə əvvəlki mövqeyini bərpa etdi.

Pangeya qitəsi daha monolit oldu. Lavrasiyanın dağlar sistemi (Ural, Appalaç, Qərbi və Mərkəzi Avropa) sürətlə dağılır və çoxlu miqdarda qırıntı materialları gətirilirdi. Şimali və Cənubi Çin və Hind-Çin kontinental blokları birləşdi və Lavrasiyanın cənub-qərb tərəfinə yaxınlaşdı. Cənubdan yeni Tetis okeanı dərin körfəzlərə Lavrasiya ilə Qondvananın birləşdiyi yerdə Pangeniyanın içərilərinə girərək, Cənubi Avropa hüdudlarında genişləndi. Bu rayonda XIX əsrin 30-cu illərində ilk dəfə trias sistemi ayrıldı.

Trias dövrü

  Əsas məqalə: Trias dövrü

 

Trias dövrü. 200 milyon il əvvəl

 

Protoavis

248-205 milyon il bundan əvvəl mövcud olmuş Trias çöküntüləri üç qata bölünür: əlvan qumdaşı, qabıqlı əhəngdaşı və "əlvan zolaqlı" mergellər. Ona görə də bu sistemi trias (yunanca "trias" - üçlük) adlandırdılar. Alman hövzələrində trias, əsasən kontinental çöküntülərdən ibarətdir. Cənubda, Alp dağlarında onlarala eyni yaşlı dəniz çöküntüləri məlumdur. Trias yaşlı ən qədim dəniz çöküntüləri Düz təpəliyi rayonunda və Himalayda qalıb, yəni isti Tetis okeanı əyalətində, eləcə də Lavrasiyanın digər kənarında - Sibirin şimalında və Kanadada məlumdur.

Triasda başıayaqlı molyuskaları qədim belemintlər əvəz etdi. Bu dəstənin ilk nümayəndəsi aulakoseridlərdir. Dərisitikanlılarda böyük dəyişikliklər baş verdi. Dəniz zanbaqlarının və kirpilərin tamamilə yeni qrupları əmələ gəldi. Kirpilər tikansız idi, başdan-başa ikitərəfli simmetrik lövhıcikləri biri-birinə möhkəm bitişmiş və heyvanın ölümündən sonra da dağılmayan zirehlə örtülmüşdür.

Qruda ağacaoxşar plaunabənzərlər, qatırquyruqlular və kordaitlər öz əsrinin axır günlərini yaşayırdı. Yüksək inkişafı olan çılpaqtoxumlular - yarpağıtökülən qinkqolar, sikadolar hakim mövqe tuturdu. Qrunun parçalanması nəticəsində Sibr - Kanada, Avro - Siniy və Avstraliyada yeni flora vilayətləri formalaşdı.

Triasın əvvələrində qurunun dördayaqlı sakinləri arasında rütüubətli yerlərdə, dəniz körfəzlərinə tökülən çayların mənsəblərində hələ çox sayda amfibiyalar - labirintodontlar mövcud idi. Suda-quruda yaşayanların bu qrupuna dişlərinin orjinal quruluşa malik olmasına görə bu ad verilmişdir. Konusvari dişlər, en kəsiyində mürəkkəb, dolaşıq mina qatına malikdir. Triasda ilk uçan sürünənlər kiçik olub, kərtənkələyə oxşayırdı. Onlar uçmaq və havada özlərini saxlamaq üçün müxtəlif fəndlər işlədirdilər. Fərqanə dərəsinin Trias yaşlı göl çöküntülərində uçmağa cəhd göstərən ilk onurğalıların qalıqları aşkar edilmişdir. Uzunpulcuqlu bir ağacdan digərinə tullanaraq, uçuşu uzatmaq üçün səs-küylə bel pulcuqlarını açırdı.

Digər sürünənlər isə hələ su mühitindən ayrılmamışdılar. Balıqkələzlər - ixtiozavrlar əmələ gəldi. Onların əl-ayaqları sükan üzgəclərinə çevrilmişdir; pleziozavrlar - su reptiliyaları nisbətən qısa torpedaşəkilli bədənlə, uzun ilana bənzər boyun və kiçik yekədişli başla səciyyələnirdilər. Triasın sonunda ilk quşlar, daha doğrusu, «ön quş »- protoavis yarandı. O, arxeopteriksdən 80 milyon il yaşlı idi və ondan fərqli olaraq quşlar üçün səciyyəvi olan beyni inkişaf etmiş beyinciyə malik idi. Bununla belə protoavis hələ uçmurdu, lakin sürətlə ağaclara dırmaşa bilirdi.

Trias dövrünün sonunda üzvi aləm kütləvi qırılmaya məruz qaldı. Lakin bu qırılma qabaqkı kimi elə də şiddətli deyildi və kiçik kütləvi qırılmaya aid edilir. "Keçid dövrü" sona çatdı: paleozoya məxsus olanlar bütünlüklə keçmişdə qaldı, dünya yeniləşdi.

Yura dövrü

  Əsas məqalə: Yura dövrü

 

Materiklərin yura dövrü əvvəli xəritəsi

201,3-145 milyon il bundan əvvəl mövcud olmuşdur. Mezozoy erasının ortası - bizim planetdə bir zaman mövcud olmuş ən qeyri-adi varlıqların hamısını təcəssüm etdirir. Dövr qəribə landşaftlar, təsəvvür edilməz ölçülər və xarici görünüşə malik həm yerüstü, həm də dəniz heyvanları ilə diqqəti cəlb edir.

Artıq Yura dövrünün əvvəlində Pangeya qitəsi parçalanmağa başladı. Tetis okeanının körfəzləri Afrika, Ərəbistan və Avropa arasına soxulmağa başladı. Yuranın ortalarına yaxın Afrika və Cənubi Amerika kontinental blokları biri-birindən ayırmağa başladı. Atlantik okeanının mərkəzi hissəsi əmələ gəldi. Fanerozoy tarixində ilk dəfə Yerin iki qütbü qitələrdən kənarda idi.Dənizin yenidən quruya hücümu başlandı.

Yura sistemi Qərbi Avropada geniş yayılmasına və qazıntı orqanizm qalıqlarının çoxluğuna görə ilk müəyyən edilmiş sistemlərdən biridir. 1822-ci ildə böyük alman təbiətşünassı Aleksanr fon Humbolt Şərqi Fransa və İsveçrədə yerləşən Yura dağlarında yura formassiyasını ayırdı. Qərbi Avropada yura sistemi çöküntüləri aydın surətdə üç hissəyə bölünür: qara yura, qonur yura, ağ yura. İngiltərədə bu laylar - leyas, dogger, malm adllanır. Bütünlükdə isə Yura dövrü üç epoxaya bölünür: Üst/Gec, Orta, Alt/Erkən.

 

Yura ammoniti. Madaqaskar.

Yura dövrünü təcəssüm etdirən (ümumən, az qala bütün paleontologiyanı) - ammonitlərdir. Kembri və ordovik üçün - trilobit, 4-cü dövr üçün - mamont sayıldığı kimi, yura dövrü üçün də - ammonitlər rəmzdir. Yura ammonitlərinin əsas xüsusiyyəti ondan ibarətdir ki, onlarda arakəsmə xətləri son dərəcə mürəkəbləşmişdi.Arakəsmə xətləri və yəhərlər o qədər iti parçalanmaya məruz qalmışdı ki, onları təbiətin əsil incəsənət əsərləri saymaq olar.

Yurada epikontinental dənizlərin həm ekvatorda, həm də mülayim en dairələrində geniş yayılması ilə rütubətli iqlim şəraiti üstünlük təşkil edirdi. Deməli, bitkilərlə sıx örtülmüş çoxlu bataqlıq sahilyanı düzənliklər və nohurlar var idi. Bu cəhətdən yura dövrü Karbon dövrünü xatırladırdı. Yurada da məhv olmuş bitki kütləsinin toplanması, kömürə çevrilməsi baş vermişdir. Yerin kömür ehtiyatlarının 16 %-dən çoxu məhz yura dövründə əmələ gəlmişdir. Kan-Açinsk və İrkutsk hövzələrinin, Gürcüstanda Tkvibuli və Tkvarçeli yataqlarının kömür ehtiyatları həmin dövrə məxsusdur. Yurada mülayim meşə zolağında çılpaqtoxumlulardan çekanovsilər yayılmışdır.Yarpaqları bütöv lövhə formalı deyil, ancaq iynəyarpaqlılar kimi də deyildi, xırda doğranmış əriştəni xatırladırdı.

Ən iri bitkiyeyən dinozavrlar idi. Onlardan brontozavr - ölçülərinə və çəkisinə görə bütün dövrlərdə yaşamış yerüstü dördayaqlılar içərisində rekord yer tuturdu. O, uzun, əyilən boynu üstündəki başını 4-cü mərtəbənin pəncərəsindən soxub 1-ci mərtəbənin giriş qapısını içəridən aça bilərdi. Yurada su ətrafında gəzən sürünənlərdən başqa, tam mənada üzən və suya baş vuranlardan ilk növbədə ixtiozavrları misal göstərmək olar. Onlar hələ triasda əmələ gəlmiş, lakin yurada sayları olduqca çoxalmış və hər yerdə yayılmışdı. İxtiozavrlar su həyatına o qədər uyğunlaşmışdı ki, digər adi sürünənlər kimi sudan çıxıb yumurtalarını sahildə basdıra bilmirdi.

XX əsrin sonuna yaxın quşu xatırladan lələklərə, lakin ikiayaqlı kiçik dinozavrda olduğu kimi, dişlərə, caynaqlara və skeletə malik, qeyri-adi canlının - "qədim qanadlının" - arxeopteriksin artıq yeddi ədəd skeleti aşkar edilmişdir. Bəziləri onu dinozavrlar və həqiqi quşlar arasında zəncirin keçid halqası hesab edir. Digərləri isə arxeopteriksi lələkli heyvanların təbaşir dövrünün sonunda qırılmış xüsusi qrupun - enansiornislərin (əksquşlar) başlanğıcı sayır. Əksquşların kərtənkələ kimi quyruğu və adətən, dişləri vardı. Mezozoy erasının sonunda nəinki həqiq və ıksquşların, hətta bəzi dinozavrlar lələklərlə örtülü olmuşdur

ARXEOPTERKS - İLK QUŞ DEYİL

Yalnız su olan sahələrdə deyil, quruda da sürünənlər yura dövründə təbiətin tam ağasına çevrilmişdir. Həm də havada artıq çoxdan həşəratlar uçurdu və deməli, orada artıq qida axtarmaq mümkün idi. Reptiliyalar həşəratları ovlamaq üçün əvvəlcə bir budaqdan digərinə tullanırdılar. Sonradan qanadlarının köməyilə enib-qalxmağa öyrənirdilər. Sonda isə uçmağa başladılar. İlk "qanad çalanlar" - ramforinxlər və pterodaktillər oldu. Uçan reptiliyaların digər nümayəndəsi quyruqsuz pterodaktildir. Əsil yura pterodaktili xırda, qarğa boyda olub, ehtimal ki, balıqla qidalanmışdır. Bu reptiliyalar lələklərlə örtülmüş arxeopteriksə nisbətən daha inamla və sürətlə uçurdu. O, şübhəsiz, yerdən qalxmağa bacarmırdı, lakin ağaclara yaxşı dırmaşır və bir budaqdan digərinə enib-qalxa bilirdi. Uçmaq üçün ideal vasitə olan həqiqi lələk və qanadlar peyda olunmamışdan öncə lələyi "sınaqdan" keçirən çox güman ki, arxeopteriks olub.

Təbaşir dövrü

  Əsas məqalə: Təbaşir dövrü

Kimmeri qırışıqlığı

Kaynazoy

  Əsas məqalə: Kaynazoy

Paleogen dövrü

  Əsas məqalə: Paleogen dövrü

Niogen dövrü

  Əsas məqalə: Niogen dövrü

Antropogen (Dördüncü) dövrü

  Əsas məqalə: Dördüncü dövr

Alp qırışıqlığı

Dördüncü dövr buzlaşması

İnsanın meydana gəlməsi

  Əsas məqalə: Antropogenez

Həmçinin bax

Xarici keçidlər

İstinadlar

1. Steven M. (2005). Earth system history (2nd ed.). New York: Freeman. ISBN 978-0-7167-3907-4
2. Steno’s principles of stratigraphy
3. (PDF). 2018-05-17 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-12-02.
4. Геохронологическая шкала
5. (PDF). 2014-05-28 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-12-02.
6. Uşaqlar üçün ensiklopediya, Geologiya.Bakı.2008.Şərq-qərb.
7. . 2014-04-28 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-12-03.
8. Метод - трек
9. Jorj Küvye
10. Палеоботаника
11. ОСНОВНЫЕ КОНЦЕПЦИИ И ПРОБЛЕМЫ ПАЛЕОИХНОЛОГИИ
12. Melikov Behruz."Yerşünaslığın əsasları"
13. Encrenaz T. The solar system. — 3rd. — Berlin: Springer, 2004. — P. 89. — ISBN 978-3-540-00241-3.
14. Kasting, James F. (1993). «Earth's early atmosphere». Science 259 (5097): 920–926. DOI:10.1126/science.11536547. PMID 11536547.
15. Л.П.Шубаjев.Yмуми Jершyнаслыг. Бакы.1986.s.33.
16. Догеологический этап
17. Р.Р. Габдуллин, И.В. Ильин, А.В. Иванов «Эволюция Земли и жизни».Издательство Московского университета.2005.с.16
18. Dalrymple, G.B. (1991). The Age of the Earth. California: Stanford University Press. ISBN 0-8047-1569-6.
19. Катархей
20. Chang, Kenneth. A New Picture of the Early Earth (англ.)
21. Stephen E. Kesler, Hiroshi Ohmoto. Evolution of Early Earth's Atmosphere, Hydrosphere, and Biosphere: Constraints from Ore Deposits. Geological Society of America.2006.[1]
22. Cradle of life: the discovery of earth's earliest fossils. Princeton, N.J: Princeton University Press. 1999. pp. 87–89. ISBN 0-691-08864-0.
23. Zahnle, K.; Schaefer, L.; Fegley, B. (2010)."Earth's Earliest Atmospheres" Cold Spring Harbor Perspectives in Biology 2 (10): a004895.
24. University of California Museum of Paleontology.The Archean Eon and the Hadean.
25. Climate Regulation and Atmosphere Evolution through Geologic Time
26. Планета-пленница, пылевое облако или кусочек Земли: 5 теорий о происхождении Луны
27. "Moon Created by Giant Collision, Studies Confirm". History. 2012-10-18.
28. Образование океанов и материков
29. Coğrafiya ensiklopediyası.Bakı 2012. s.16.
30. Lovett, Richard A. (September 5, 2008). "Supercontinent Pangaea Pushed, Not Sucked, Into Place". National Geographic News.
31. Encyclopædia Britannica
32. Происхождение и начальные этапы развития жизни на Земле
33. Gunn, Angus M. (2004). Evolution and Creationism in the Public Schools: A Handbook for Educators, Parents, and Community Leaders. Jefferson, NC
34. Napier, William (October 2011). "Exchange of Biomaterial Between Planetary Systems"
35. Большой Энциклопедический словарь
36. Li, Z. X.; Bogdanova, S. V.; Collins, A. S.; Davidson, A.; B. De Waele, R. E. Ernst, I. C. W. Fitzsimons, R. A. Fuck, D. P. Gladkochub, J. Jacobs, K. E. Karlstrom, S. Lul, L.M. Natapov, V. Pease, S. A. Pisarevsky, K. Thrane and V. Vernikovsky (2008). «Assembly, configuration, and break-up history of Rodinia: A synthesis». Precambrian Research 160: 179—210
37. Родиния
38. Newscientist.24 May 2010 by Michael Marshall "The history of ice on Earth"
39. Melikov Behruz. "Тarixi geologiya"
40. "The Cambrian Period"
41. Кембрийский период
42. Archaeocyatha
43. Геологическая энциклопедия
44. . 2015-06-02 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-03-13.
45. Каледониды Северо-Западной и Центральной Европы
46. Позднеордовикский-раннесилурийский ледниковый период (460-420 м.л.н.)
47. ТРИЛОБИТЫ - ОБИТАТЕЛИ ПАЛЕОЗОЯ
48. Ots, Arvo (2007-02-12). "Estonian oil shale properties and utilization in power plants"(PDF). Energetika (Lithuanian Academy of Sciences Publishers) 53 (2): 8–18. Retrieved 2011-05-06.
49. Silurian Period 1996-2015 National Geographic Society.
50. Kenrick, Paul & Crane, Peter R. (1997), The Origin and Early Diversification of Land Plants: A Cladistic Study, Washington, D.C.: Smithsonian Institution Press, ISBN 978-1-56098-730-7
51. Rudwick M.S.J. 1985 The great Devonian controversy: the shaping of scientific knowledge among gentlemanly specialists. Chicago: University of Chicago Press.
52. South African History Online: 21 December 1938. A fishing trawler off the South African Coast catches a coelacanth
53. "Extinction". John Baez. April 8, 2006
54. Johnson, Ralph Gordon; Richardson, Eugene Stanley, Jr. (March 24, 1969)."Pennsylvanian Invertebrates of the Mazon Creek Area, Illinois: The Morphology and Affinities of Tullimonstrum". Fieldiana Geology.
55. INTERNATIONAL CHRONOSTRATIGRAPHIC CHART
56. Cossey, P.J. et al. (2004) British Lower Carboniferous Stratigraphy, Geological Conservation Review Series, no 29, JNCC, Peterborough
57. Ушаков С.А., Ясаманов Н.А. Дрейф материков и климаты Земли. М.: Мысль, 1984. С. 206.
58. Э.Р.Ершов. "Эволюция мёрзлых толщ в истории Земли" Московский государственный университет им. М.В.Ломоносова. 1996.
59. . 2015-09-04 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-05-27.
60. (PDF). 2016-05-09 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-09-26.
61. . 2012-07-11 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2017-10-19.
62. The Permian Period berkeley.edu
63. Каледонская складчатость // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
64. Old Red Sandstone. ENCYCLOPÆDIA BRITANNICA
65. Tectonics of the Devonian Website of University of California Museum of Paleontology.
66. https://ru.wikisource.org/wiki/%D0%AD%D0%A1%D0%91%D0%95/%D0%9C%D0%B5%D0%B7%D0%BE%D0%B7%D0%BE%D0%B9%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_%D1%8D%D1%80%D0%B0
67. Friedrich von Alberti, Beitrag zu einer Monographie des bunten Sandsteins, Muschelkalks und Keupers, und die Verbindung dieser Gebilde zu einer Formation [Contribution to a monograph on the colored sandstone, shell limestone and mudstone, and the joining of these structures into one formation] (Stuttgart and Tübingen, (Germany): J. G. Cotta, 1834). Alberti coined the term "Trias" on page 324 :
    "… bunter Sandstein, Muschelkalk und Keuper das Resultat einer Periode, ihre Versteinerungen, um mich der Worte E. de Beaumont’s zu bedeinen, die Thermometer einer geologischen Epoche seyen, … also die bis jezt beobachtete Trennung dieser Gebilde in 3 Formationen nicht angemessen, und es mehr dem Begriffe Formation entsprechend sey, sie zu einer Formation, welche ich vorläufig Trias nennen will, zu verbinden."
    ( … colored sandstone, shell limestone, and mudstone are the result of a period ; their fossils are, to avail myself of the words of E. de Beaumont, the thermometer of a geologic epoch ; … thus the separation of these structures into 3 formations, which has been maintained until now, isn't appropriate, and it is more consistent with the concept of "formation" to join them into one formation, which for now I will name "trias".)
68. Протоавис это:
69. International Commission on Stratigraphy. 2013
70. Frizon de Lamotte, Dominique; Fourdan, Brendan; Leleu, Sophie; Leparmentier, François; de Clarens, Philippe (24 April 2015). "Style of rifting and the stages of Pangea breakup". Tectonics (ingilis). 34 (5): 1009–1029. doi:10.1002/2014TC003760.
71. Tarduno, John A.; Smirnova, Alexei V. Stability of the Earth with respect to the spin axis for the last 130 million years (англ.) // Earth and Planetary Science Letters (англ.)русск. : journal. — 2001. — 15 January (vol. 184, no. 2). — P. 549—553. — :10.1016/S0012-821X(00)00348-4. — Bibcode: 2001E&PSL.184..549T
72. Kazlev, M. Alan Palaeos Mesozoic: Jurassic: The Jurassic Period. Palaeos (2002)
73. Pieńkowski, G.; Schudack, M.E.; Bosák, P.; Enay, R.; Feldman-Olszewska, A.; Golonka, J.; Gutowski, J.; Herngreen, G.F.W.; et al. (2008), Jurassic, in McCann, T., The Geology of Central Europe, vol. Mesozoic and Cenozoic, London: Geological Society
74. Paul, Gregory S. (2010). Princeton Field Guide to Dinosaurs. Princeton University Press. ISBN 978-0-691-13720-9.
75. "Rhamphorhynchus". Paleobiology Database (ingilis). (Yoxlanılıb 19 may 2016)