Kosmosun tədqiqi

Kosmosun tədqiqi kosmosu tədqiq etmək üçün astronomiya və kosmik texnologiyanın istifadəsidir. Kosmosun tədqiqi əsasən teleskoplarla astronomlar tərəfindən həyata keçirildiyi halda, onun fiziki tədqiqi həm ekipajsız robot kosmos zondları, həm də insanların kosmosa uçuşu ilə aparılır. Kosmosun tədqiqi, onun klassik forması astronomiya kimi, kosmos elminin əsas mənbələrindən biridir.

İnsanlar Ayın səthini araşdırırlar

Arrokoth kimi tanınan bu Kuiper qurşağı obyekti 2019-cu ildə görülən Günəş Sisteminin ən yaxından ziyarət edilən cismidir.

Opel RAK.1–30 sentyabr 1929-cu ildə dünyada ilk ictimai ekipajlı raket təyyarəsinin uçuşu.

Astronomiya kimi tanınan kosmosda obyektlərin müşahidəsi qədim vaxtlardan olsa da, yalnız XX əsrin ortalarında kosmosun fiziki tədqiqində raket texnologiyaların inkişafı nəticəsində yüksək nailiyyətlər əldə etmək mümkün olmuşdur. Dünyanın ilk geniş miqyaslı eksperimental raket proqramı 1920-ci illərin sonlarında Fritz von Opel və Maks Valierin rəhbərliyi altında Opel-RAK idi və bu, ilk ekipajlı raket təyyarələrinin yaradılmasına yol açdı. Bu proqram Nasist dövründə V2 proqramı və 1950-ci ildən etibarən ABŞ və Sovet kosmik proqramlarının inkişafına yol açdı. Opel-RAK proqramı və yerüstü və hava nəqliyyat vasitələrinin möhtəşəm ictimai nümayişləri böyük izdiham yaratmış, dünya ictimaiyyətinin həyəcanına səbəb olmuş və Verner von Braun kimi kosmik uçuşun sonrakı yaradıcıllarına böyük və davamlı təsir göstərmişdi. Kosmosun tədqiqi üçün ümumi əsaslar arasında elmi tədqiqatların inkişafı, milli nüfuz, müxtəlif millətləri birləşdirmək, bəşəriyyətin gələcəkdə sağ qalmasını təmin etmək, digər ölkələrə qarşı hərbi və strateji üstünlüklər yaratmaq daxildir.

Kosmosun tədqiqinin ilk dövrü Sovet İttifaqı və ABŞ arasında "Kosmik Yarışı" ilə əlaqədar idi. 4 oktyabr 1957-ci ildə Sovet İttifaqının Sputnik 1-in Yer orbitinə ilk insan yaratdığı obyektin çıxarılması və 20 iyul 1969-cu ildə Amerikanın Apollon 11 missiyası tərəfindən Aya ilk enişi çox vaxt bu ilkin dövr üçün əlamətdar məqamlar kimi qəbul edilir. Sovet kosmik proqramı 1957-ci ildə orbitdə ilk canlı varlıq, 1961-ci ildə ilk insanın kosmosa uçuşu (Vostok 1 -də Yuri Qaqarin), 18 mart 1965-ci ildə açıq kosmosa ilk çıxış (Aleksey Leonov tərəfindən), 1966-cı ildə başqa bir göy cisminə avtomatik eniş və 1971-ci ildə ilk kosmik stansiyanın (Salyut 1) buraxılması.daxil olmaqla bir çox ilk nailiyyətlər əldə olundu. Tədqiqin ilk 20 ilindən sonra diqqət birdəfəlik uçuşlardan Speys Şattl proqramı kimi çoxdəfəli hava gəmilərindən istifadə olunmağa başlamış və rəqabətdən Beynəlxalq Kosmik Stansiya (ISS) yaradılması ilə əlaqədar əməkdaşlığa keçdi.

2011-ci ilin martında STS-133 -dən sonra ISS-nin əhəmiyyətli dərəcədə tamamlanması ilə ABŞ-ın kosmos tədqiqatı planları dəyişməz olaraq qalır. Buş Administrasiyasının "Bürc" proqramına əsasən 2020-ci ilə qədər Aya qayıdış proqramı 2009-cu ildə niyyətlə bağlı hesabat verən ekspertlər heyəti tərəfindən maliyyə baxımından qeyri-adekvat və qeyri-real hesab edilmişdir. Obama Administrasiyası 2010-cu ildə "Bürc" proqparımına yenidən baxmaqla, 2020-ci ildən sonra da genişləndirilməsini nəzərdə tutan, aşağı Yer orbitindən (AYO) kənarda ekipajlı missiyalar üçün imkanların inkişafına diqqət yetirmək, insan ekipajları üçün daşıyıcı raketlərin istifadə olunmasının, NASA-dan şəxsi sektora dəyişdirilməsini, AYO-dan kənara missiyaların həyata keçirilməsi üçün texnologiyaların inkişafını, Fobos və Mars orbitlərinin tədqiq edilməsini təkllif etdi.

2000-ci illərdə Hindistan Chandraayan 1 -i işə saldıqda Çin uğurlu ekipajlı kosmos uçuşu proqramına başladı, Avropa Birliyi və Yaponiya da gələcək ekipajlı kosmik missiyaları planlaşdırdılar. Çin, Rusiya və Yaponiya 21-ci əsrdə Aya ekipajlı missiyaları, Avropa İttifaqı isə 20 və 21-ci əsrlərdə həm Aya, həm də Marsa ekipajlı missiyaları göndərmək niyyətini açıqladı.

1990-cı illərdən etibarən şəxsi maraqlar kosmik turizmi və daha sonra Ayın ictimai məkanının tədqiqini təşviq etməyə başladı (bax: Google Lunar X Mükafatı). Kosmosa maraq göstərən tələbələr KTİT (Kosmosun Tədqiqi və İnkişafı uğrunda Tələbələr) yaratdılar. SpaceX hazırda hava uçuşlarını dəyərini kifayət qədər azalda biləcək və planetləri tədqiq etməyə imkan verə bilən tam təkrar istifadə oluna bilən orbital daşıyıcı aparatı olan Starship-iin üzərində işləyir.

Tədqiqin tarixi

 

Əksər orbital uçuşlar əslində atmosferin yuxarı təbəqələrində, xüsusən də termosferdə baş verir (miqyasda deyil)

 

1950-ci ilin iyulunda Florida ştatının Kanaveral burnundan ilk Bamper raketi buraxıldı. Bumper, WAC Korporal raketi ilə örtülmüş Müharibədən sonrakı V-2 -dən ibarət iki mərhələli raket idi. O, demək olar ki, 400 km-ə qədər o zaman rekord yüksəkliklərə çata bilərdi. General Electric şirkəti tərəfindən buraxılan bu Bamper əsasən raket sistemlərinin sınaqdan keçirilməsi və atmosferin yuxarı hissəsində tədqiqatlar üçün istifadə edilmişdir. Onlar havanın temperaturu və kosmik şüaların təsirləri daxil olmaqla, atributları ölçməyə imkan verən kiçik faydalı yüklər daşıyırdılar.

Teleskop

İlk teleskopun 1608-ci ildə Hollandiyada Hans Lippershey adlı eynək ustası tərəfindən icad edildiyi deyilir. "Orbiting Astronomical Observatory" 27 dekabr 1968-ci ildə buraxılmış ilk kosmik teleskopu idi. 2 fevral 2019-cu il tarixinə 3891 təsdiqlənmiş ekzoplanet aşkar edilib. Süd Yolunda 100–400 milyard ulduz və 100 milyarddan çox planet olduğu təxmin edilir. Müşahidə edilə bilən kainatda ən azı 2 trilyon qalaktika var. GN-z11 Yerdən ən uzaqda yerləşən obyektdir və 32 milyard işıq ili uzaqlıqda olduğu bildirilir.

Kosmosa ilk uçuşlar

 

Sputnik 1, ilk süni peyk 215km-dən 939 km-ə qədər hündürlükdə Yer ətrafında dövr etdi. 1957-ci ildə və tezliklə Sputnik 2 kosmosa buraxıldı.

 

Apollo CSM Ay orbitində

 

Apollo 17 astronavtı Harrison Schmitt Buğa-Littrovda bir qayanın yanında dayanır.

1949-cu ildə "Bumper-WAC" 393 kilometr (244 mil) yüksəkliyə çatdı. NASA-ya görə kosmosa çıxan ilk insan istehsalı olan obyekt oldu, baxmayaraq ki, V-2 Rocket MW 18014 Karman xəttini daha əvvəl, 1944-cü ildə keçmişdi.

İlk uğurlu orbital buraxılış 4 oktyabr 1957-ci ildə Sovet İttifaqının Sputnik 1 ("Peyk 1") süni peykiı oldu. Peykin çəkisi təxminən 83 kiloqram (183 funt) idi və təxminən 250 kilometr (160 mil) hündürlükdə Yerin orbitində fırlandığı güman edilirdi. Onun iki radio vericisi var idi (20 və 40 MHz), bütün dünyada radiolar tərəfindən eşidilə bilən "bip" səslərini yaydı. Radio siqnallarının təhlili ionosferin elektron sıxlığı haqqında məlumat toplamaq üçün istifadə edildi, temperatur və təzyiq məliumatları isə radio siqnallarının müddətində kodlaşdırıldı. Nəticələr peykin meteoroid tərəfindən deşilmədiyini göstərdi. Sputnik 1 R-7 raketi ilə buraxılıb. Süni peyk 3 yanvar 1958-ci ildə yenidən Yer atmosferinə daxil olduqdan sonra yandı.

İnsanın kosmosa ilk uçuşu

İnsanın kosmosa ilk uğurlu uçuşu 12 aprel 1961-ci ildə 27 yaşlı rus kosmonavtı Yuri Qaqarini daşıyan Vostok 1 ("Şərq 1") ilə olmuşdur. Kosmik gəmi təxminən 1 saat 48 dəqiqə davam edən dünya ətrafında bir dövrəni tamamladı. Qaqarinin uçuşu bütün dünyada rezonans doğurdu; bu, qabaqcıl Sovet kosmik proqramının nümayişi idi və kosmosun tədqiqində insanın kosmosa uçuşu kimi tamamilə yeni bir dövr açdı:

Kosmik obyektlərin İlk astronomik tədqiqatları

Başqa bir göy cisminə çatan ilk süni obyekt 1959-cu ildə Aya çatan Luna 2 idi. Başqa bir göy cisminə ilk yumşaq eniş 3 fevral 1966-cı ildə Luna 9-un Aya enməsi ilə həyata keçirilmişdir. Luna 10 3 aprel 1966-cı ildə Ayın orbitinə daxil olaraq Ayın ilk süni peyki oldu.

İnsan heyətindən ibarət olan başqa bir göy cisminə ilk eniş edən aparat 20 iyul 1969 ildə Aya eniş edən Apollon 11 gəmisi oldu. 1969-cu ildən 1972-ci ildəki son insan enişinə qədər Aya insanların eniş etdiyi cəmi altı kosmik gəmi olub.

İlk planetlərarası uçuş 1961-ci ildə Venera 1-in Veneraya uçuşu idi. 1962-ci il Mariner 2 Venera haqqında məlumatları əldə edən ilk uçuş idi (ən yaxın məsafə 34.773 kilometr). Pioneer 6 16 dekabr 1965-ci ildə orbitə buraxılan Günəşin orbitinə çıxan ilk peyk idi. Digər planetlər ilk dəfə 1965-ci ildə Mars Mariner 4, 1973-cü ildə Yupiter Pioneer 10, 1974-cü ildə Merkuri Mariner 10, 1979-cu ildə Saturn Pioneer 11, 1986-cı ildə Uran Voyager 2, 1989-cu ildə Neptun Voyager 2 tərəfindən tədqiq edildi.

Başqa bir planetdən ən azı məhdud səth məlumatlarını qaytarmaq üçün ilk planetlərarası yer missiyası 1970-ci ildə Venera 7-nin enişi idi və Veneradan Yerə 23 dəqiqə ərzində məlumat göndərildi. 1975-ci ildə Venera 9 ilk dəfə başqa bir planetin səthindən şəkilləri ötürdü. 1971-ci ildə Mars 3 missiyası Marsa ilk yumşaq eniş etdi və məlumatları təxminən 20 saniyəyə Yerə ötürdü. Daha sonra, 1975-ci ildən 1982-ci ilə qədər Viking 1 ilə Marsın səthində altı ildən çox fəaliyyət göstrəmişdi. Sovet istehsalı olan Venera 13 iki saat ərzində Veneranın səthindən məlumatlar ötürmüşdü. Venera və Mars Yerdən kənarda insanların pilotsuz robot kosmik gəmiləri ilə yer missiyaları yerinə yetirdiyi iki planetdir.

İlk kosmik stansiya

Salyut 1 19 aprel 1971-ci ildə Sovet İttifaqı tərəfindən aşağı Yer orbitinə buraxılmış ilk kosmik stansiya idi. Beynəlxalq Kosmos Stansiyası hazırda 2000-ci ildən davamlı olaraq məskunlaşan yeganə tam işlək kosmik stansiyadır.

İlk ulduzlararası kosmosa uçuş

Voyager 1 25 avqust 2012-ci ildə Günəş sistemini ulduzlararası kosmosa tərk edən ilk insan tərəfindən yaradılan obyekt oldu. Zond ulduzlararası kosmosa daxil olmaq üçün 121 AB-də heliopozdan keçdi.

Yerdən ən uzaqda

Apollon 13 uçuşu Ay səthindən 254 kilometr (158 mil) yüksəklikdə və 400.171 km Yerdən uzaqlıqda Ayın arxa tərəfinə keçdi., 1970-ci ildə insanların indiyə qədər Yerdən səyahət etdiyi ən uzaq məsafə olmuşdur.

Voyager 1, 01 yanvar 2019-cu il tarixinə, 145.11 astronomik vahid (2.1708×10¹⁰ km; 1.3489×10¹⁰ mil) məsafədədir. Bu Yerdən 21,708 milyard kilometr məsafədə olaraq insan tərəfindən yaradılmış ən uzaq yerləşən obyektdir.

GN-z11 Yerdən ən uzaqda bilinən obyektdir və 13,4 milyard işıq ili uzaqlıqda olduğu bildirilir.

Erkən kosmos tədqiqatlarında iştirak etmiş əsas insanlar

Yer atmosferindən kənar yerlərə getmək arzusu Jül Vern və H.Q.Uellsin fantastikasına əsaslanmış və bu arzunu həyata keçirmək üçün raket texnologiyası hazırlanmışdır. Alman V-2 itələmə və material itkisi problemlərini aradan qaldıraraq kosmosa çıxan ilk raket idi, İkinci Dünya Müharibəsinin son günlərində bu texnologiya həm amerikalılar, həm Sovetlər tərəfindən əldə keçirildi. Texnologiyanın gələcək inkişafı üçün ilkin hərəkətverici qüvvə, nüvə silahının çatdırılması üçün uzun mənzilli daşıyıcı kimi istifadə ediləcək qitələrarası ballistik raketlərin hazırlanması istiqamətində silah yarışı oldu. Lakin 1961-ci ildə Sovet İttifaqı kosmosa ilk insanı göndərəndə, Birləşmiş Ştatlar sovetlərlə "Kosmos Yarışı"nda rəqabətə başladı.

Konstantin Tsiolkovski, Robert Qoddard, Hermann Obert və Reinhold Tiling 20-ci əsrin ilk illərində raket texnikasının əsasını qoydular.

Verner von Braun Nasist Almaniyasının II Dünya Müharibəsi zamanı V-2 raket layihəsinin aparıcı raket mühəndisi idi. Müharibənin son günlərində o, alman raket proqramında işləyən işçi heyətini Amerika qoşunlarına tərəf apardı, burada onlar təslim oldular və raketlərin hazırlanması üzərində işləmək üçün ABŞ-a gətirildilər ("Kağız sancağı" əməliyyatı). O, Amerika vətəndaşlığını aldı və ilk Amerika peyki olan Explorer 1-i hazırlayan və kosmosa göndərən komandaya rəhbərlik etdi. Von Braun daha sonra Saturn V peyk raketini hazırlayan NASA-nın Marşal Kosmik Uçuş Mərkəzində komandaya rəhbərlik etdi.

Əvvəlcə kosmos yarışına sovetlər tərəfindən Sergey Korolev rəhbərlik edirdi, onun mirası həm R7, həm də "Soyuz" kosmik raketindən ibarətdir və bu günə qədər də xidmətdədir. Korolev ilk peykin, orbitdə ilk insan (və ilk qadın) və ilk kosmos gəzintisinin arxasında duran şəxs idi. Ölümünə qədər onun şəxsiyyəti ciddi şəkildə qorunan dövlət sirri idi; Sovet kosmik proqramının yaradılmasında onun rəhbərlik etdiyini anası belə bilmirdi.

Kərim Kərimov sovet kosmik proqramının yaradıcılarından biri idi və Sergey Korolevlə birlikdə ilk insan kosmosa uçuşunun (Vostok 1) əsas memarlarından biri idi. 1966-cı ildə Korolevin ölümündən sonra Kərimov Sovet kosmik proqramının aparıcı alimi oldu və 1971–1991-ci illərdə "Salyut" və "Mir" layihələri də daxil olmaqla ilk kosmik stansiyaların və 1967-ci ildə onların xələfləri olan "Kosmos 186" və "Kosmosun 188"-in uçuşlarına görə cavabdehlik daşıyırdı.

Digər əsas insanlar:

• Valentin Qluşko Sovet İttifaqının baş mühərrik konstruktoru idi. Qluşko erkən sovet raketlərində istifadə edilən bir çox mühərriklərin dizaynlarını yaratdı, lakin daim Korolevlə ziddiyyətli münasibətlərdə olmuşdu.
• Vasili Mişin Sergey Korolev rəhbərliyi altında işləyən baş konstruktor idi və ələ keçirilən Alman V-2 dizaynını yoxlayan ilk sovetlərdən biri idi. Sergey Korolevin ölümündən sonra Mişin Sovet İttifaqının Aya insan göndərilməsində ilk ölkə olmamasında uğursuzluğa görə günahkar sayılmışdı.
• Robert Gilrut NASA Kosmik İşçi Qrupunun rəhbəri və 25 ekipajlı kosmik uçuşun direktoru idi. Gilrut Con Kennediyə amerikalıların kosmosdakı üstünlüyünü Sovetlərdən geri almaq cəhdi kimi Aya uçmaq ideyasını irəli sürən şəxs idi.
• Kristofer C. Kraft kiçik NASA-nın Missiyaya Nəzarət və əlaqəli texnologiyalar və prosedurların inkişafına nəzarət edən ilk uçuş direktoru idi.
• Maksim Faqet Merkuri kapsulunun dizayneri idi; o, Gemini və Apollon kosmik gəmilərinin layihələndirilməsində əsas rol oynamış və Speys Şatl kosmik gəmisinin dizaynına töhfə vermişdir.

Tədqiqatın hədəfləri

 

1992-ci ildə Qalileo kosmik aparatının uçuşu zamanı toplanmış məlumatlardan rəqəmsal işlənmiş şəkildə göründüyü kimi Ay

20-ci əsrin ortalarından başlayaraq zondlar, sonra isə insan missiyası Yer orbitinə, sonra isə Aya göndərildi. Həmçinin, zondlar məlum Günəş sistemi boyunca və Günəş orbitinə göndərildi. Ekipajsız kosmik gəmilər 21-ci əsrə qədər Saturn, Yupiter, Mars, Venera və Merkuri ətrafında orbitə göndərilib və ən uzaq aktiv kosmik gəmilər olan Voyager 1 və 2 Yer-Günəş məsafəsinin 100 dəfə çox olan məsafədə keçmişdir.

Günəş

Günəş Yerin enerji istehsalı və ötürmə sistemlərinə təsir edə bilən, peyklərə və kosmik zondlara müdaxilə edə və hətta zədələyə bilən kosmik havanın çox hissəsini yaradır. Apollon Teleskopu ilə başlayaraq Günəşi müşahidə etməyə həsr olunmuş çoxsaylı kosmik zondlar buraxılmış və digərləri günəşin müşahidəsini ikinci dərəcəli məqsəd kimi qəbul etmişlər. 2018-ci ildə buraxılan Parker Solar Probe zondu Günəşə Merkuri orbitinin 1/8 hissəsinə olan məsafədə yaxınlaşacaq.

Merkuri

 

MESSENGER Merkurinin şəkli (2013)

 

18.000-dən bir MESSENGER şəkli km təxminən 500 km bölgəni göstərir (2008)

Merkuri Yer planetləri arasında ən az tədqiq ediləni olaraq qalır. 2013-cü ilin may ayından etibarən Mariner 10 və MESSENGER missiyaları Merkuriyə yaxından müşahidələr aparan yeganə missiya olub. MESSENGER 1975-ci ildə Mariner 10 tərəfindən edilən müşahidələri daha da araşdırmaq üçün 2011-ci ilin mart ayında Merkuri ətrafında orbitə çıxdı (Munsell, 2006b).

2025-ci ildə çatması planlaşdırılan Merkuriyə üçüncü missiyası olan BepiColombo-ya iki zond daxildir. BepiColombo Yaponiya və Avropa Kosmik Agentliyinin birgə missiyasıdır. MESSENGER və BepiColombo, elm adamlarına Mariner 10-un uçuş aparatları tərəfindən kəşf edilən bir çox sirləri başa düşməyə kömək etmək üçün tamamlayıcı məlumatlar toplamaq məqsədi daşıyır.

Günəş sistemindəki digər planetlərə uçuşlar kosmik gəminin xalis sürət dəyişikliyi və ya delta-v ilə təsvir olunan enerji ilə təmin edilir. Merkuriyə çatmaq üçün nisbətən yüksək delta-v və onun Günəşə yaxınlığı səbəbindən onu araşdırmaq çətindir və onun ətrafındakı orbitlər kifayət qədər qeyri-sabitdir.

Venera

 

Mariner 10 Veneranın şəkli (1974)

Venera planetlərarası uçuş və enmə missiyalarının ilk hədəfi idi və Günəş Sistemindəki ən əlverişsiz səth mühitlərindən birinə baxmayaraq, ona Günəş sistemindəki hər hansı digər planetdən daha çox eniş aparatı göndərilmişdir (demək olar ki, hamısı Sovet İttifaqından). İlk uçuş 1961-ci ildə Venera 1 aparatı, 1962-ci ildə isə Mariner 2 oldu. 1967-ci ildə Venera 4 Veneranın atmosferinə daxil olan və birbaşa tədqiq edən ilk zond oldu. 1970-ci ildə Venera 7 Veneranın səthinə çatan ilk uğurlu eniş aparatı oldu və 1985-ci ilə qədər onun ardınca şəkillər və digər birbaşa səth məlumatları təqdim edən Sovetlərin Venera aparatı səkkiz uğurlu eniş etdi. 1975-ci ildən başlayaraq Sovet Venera 9 orbital zondu ilə Veneraya on uğurlu orbital missiya göndərildi, o cümlədən qaranlıq atmosferi çəkmək üçün radardan istifadə edərək Veneranın səthinin xəritəsini hazırlamaq mümkün olmuşdur.

Yer

 

TIROS-1 tərəfindən çəkilmiş Yerin kosmosdan ilk televiziya şəkli. (1960)

 

Apollo 17 zamanı çəkilmiş Mavi Mərmər Yer şəkli (1972)

Kosmosun tədqiqi Yeri bir səma obyekti kimi başa düşmək üçün bir vasitə kimi istifadə edilmişdir. Orbital missiyalar vasitəsi ilə Yer üçün özünün istinad nöqtəsindən əldə edilməsi çətin və ya qeyri-mümkün ola bilən məlumatları təmin etmək mümkündür.

Məsələn, Van Allen radiasiya kəmərlərinin mövcudluğu ABŞ-ın ilk süni peyki Explorer 1 tərəfindən kəşf edilənə qədər məlum deyildi. Bu kəmərlər hazırda 1000 km-dən yuxarı yaşayış üçün yararlı kosmik stansiyaların tikintisini təmin edən Yerin maqnit sahələri tərəfindən tutulan radiasiya ehtiva edir. Bu erkən gözlənilməz kəşfdən sonra çoxlu sayda Yer müşahidə peykləri Yeri kosmosdan araşdırmaq üçün xüsusi olaraq yerləşdirildi. Bu peyklər Yerdəki müxtəlif hadisələrin başa düşülməsinə əhəmiyyətli dərəcədə töhfə verdi. Məsələn, ozon təbəqəsindəki dəlik Yer atmosferini tədqiq edən süni peyk tərəfindən tapıldı və peyklər başqa cür müəyyənləşdirmək çətin və ya qeyri-mümkün olan arxeoloji ərazilərin və ya geoloji birləşmələrin aşkar edilməsinə imkan verdi.

Ay

 

Ay (2010)

 

Apollo 16 LEM Orion, Ayda avtomobili və astronavt Con Yanq (1972)

Ay kosmosun tədqiqi obyekti olan ilk göy cismidir. O, kosmik gəmilər tərəfindən səthinə eniş edilən ilk uzaq göy cismi və insanların indiyə qədər ziyarət etdiyi yeganə uzaq göy cismi olmaq kimi fərqliliklərə malikdir.

1959-cu ildə Sovetlər Ayın əvvəllər heç vaxt insanlara görünməyən arxa tərəfinin ilk şəkillərini əldə etdilər. ABŞ-ın Ayın tədqiqi 1962-ci ildə Ranger 4 modulu ilə başladı. 1966-cı ildən başlayaraq Sovetlər Ayın səthindən birbaşa məlumat əldə edə bilən bir sıra eniş aparatlarını uğurla Aya endirdilər; cəmi dörd ay sonra Surveyor 1 enmə aparatı vasitəsi ilə ABŞ Ayın tədqiqində ilk uğurlu addım atdı. Sovet ekipajsız missiyaları 1970-ci illərin əvvəllərində ilk ekipajsız roverləri əhatə edən Lunoxod proqramında kulminasiya nöqtəsinə çatdı və həmçinin tədqiqat üçün Yerə Ay torpaq nümunələrini uğurla gətirdi. Yerdənkənar torpaq nümunələrinin avtomatlaşdırılmış şəkildə Yerə gətirən ilk (və bu günə qədər yeganə) hadisədir. Ayın ekipajsız tədqiqi müxtəlif dövlətlərin vaxtaşırı Ayı tədqiq etməsi və 2008-ci ildə Hindistanın Aya zondunun göndlərilməsi ilə davam edir.

1968-ci ildə ABŞ Apollon 8 missiyası ilə Ayın orbitini uğurla dövr etmiş, bununla da, ilk dəfə hər hansı bir yerdən kənar obyekt insanlar tərəfindən orbitə çıxarılmışdır 1969-cu ildə Apollon 11 missiyası insanların ilk dəfə başqa bir planetə ayaq basdığını qeyd etdi. Ayın ekipajla tədqiqi uzun müddət davam etmədi. 1972-ci ildə Apollo 17 missiyası altıncı eniş və ən son insan səfərini etdi. Artemis 2 missiyasının 2022-ci Ayın orbitində çıxması gözlənilir.

Mars

 

Mars, Hubble Kosmik Teleskopu tərəfindən göründüyü kimi (2003)

 

Spirit rover tərəfindən Marsın səthi (2004)

Marsın tədqiqi Sovet İttifaqı (sonradan Rusiya), ABŞ, Avropa, Yaponiya və Hindistanın kosmik tədqiqat proqramlarının mühüm hissəsi olmuşdur. 1960-cı illərdən etibarən onlarla avtomatlaşdırılmış kosmik aparatlar, o cümlədən orbitə buraxılan uçuş və eniş aparatları və roverlər Marsa doğru buraxılmışdır. Bu missiyalar hazırkı şərait haqqında məlumat toplamaq və Marsın tarixi ilə bağlı suallara cavab vermək məqsədi daşıyırdı. Elmi ictimaiyyət tərəfindən qaldırılan sualların nəinki qırmızı planetin daha yaxşı qiymətləndirilməsi, həm də Yerin keçmişi və mümkün gələcəyi haqqında əlavə fikirlər verməsi gözlənilir.

Mars, insanların Yerdən kənarda yaşaya biləcəyi əsas planet olmasına namizəddir və Marsa çatmaq üçün insanlar tələb olunan texnologiyalara malikdirlər.

Marsın tədqiqi xeyli maliyyə bahasına başa gəlib, Marsa göndərilən bütün kosmik gəmilərin təxminən üçdə ikisi missiyalarını tamamlamadan, bəziləri isə hələ başlamazdan əvvəl uğursuzluqla nəticələnib. Belə yüksək uğursuzluq dərəcəsini planetlərarası səyahətdə iştirak edən mürəkkəblik və çoxlu sayda dəyişkənliklərlə əlaqələndirmək olar. Bu fenomen qeyri-rəsmi olaraq "Mars lənəti" kimi də tanınır. Marsın kəşfiyyatındakı ümumi yüksək uğursuzluq nisbətlərindən fərqli olaraq, Hindistan ilk cəhdində uğur qazanan ilk ölkə oldu. Hindistanın Mars Orbiter Missiyası (MOM) təqribən73 million ABŞ dolları olan ümumi dəyəri ilə indiyə qədər həyata keçirilən ən ucuz planetlərarası missiyalardan biridir. Ərəb ölkələri arasında Marsa ilk missiya Birləşmiş Ərəb Əmirlikləri tərəfindən həyata keçirilib. Emirates Mars Mission adlanan aparatın 2020-ci ildə buraxılması planlaşdırılır. Ekipajsız kəşfiyyat zondu "Ümid zondu" adlandırılıb və onun atmosferini ətraflı öyrənmək üçün Marsa göndəriləcək.

Fobos

 

Phobos (ay) (2008)

9 noyabr 2011-ci ildə kosmosa göndərilən Rusiyanın Fobos-Qrunt kosmik missiyası uğursuzluqla üzləşdi və aşağı Yer orbitində qaldı. Burada məqsəd, Fobos və Marsın yer ətrafı orbitinin tədqiqinə başlamaq və Marsın peyklərinin və ya ən azı Fobosun Marsa səyahət edən kosmik gəmilər üçün "trans-daşıma nöqtəsi" ola biləcəyini öyrənmək idi.

Yupiter

 

Yupiter, Habbl Kosmik Teleskopu tərəfindən göründüyü kimi (2019).

Yupiterin tədqiqi 1973-cü ildən bu yana planeti ziyarət edən bir sıra avtomatlaşdırılmış NASA kosmik aparatlarında ibarət olub. Pioner və Voyager proqramlarında olduğu kimi, missiyaların böyük əksəriyyəti zond enişi və ya orbitə girmədən təfərrüatlı müşahidələrin aparıldığı "uçuşlar" olmuşdur. Galileo və Juno kosmik gəmiləri planetin orbitinə çıxan yeganə kosmik gəmidir. Yupiterin yalnız nisbətən kiçik qayalı nüvəyə malik olduğuna və həqiqi möhkəm səthə malik olmadığına inanıldığından, eniş missiyası istisna edilir. Yupiterin 80 məlum peyki var və onlar haqqında nisbətən az məlumat var.

Saturn

 

Cassini tərəfindən çəkilmiş Saturnun şəkli (2004)

 

Kassini tərəfindən çəkilmiş Titanın buludların altından görünüşü (2013)

Saturn yalnız NASA tərəfindən buraxılmış ekipajsız kosmik gəmilər, o cümlədən digər kosmik agentliklərlə birlikdə planlaşdırılan və icra edilən bir missiya (Cassini-Huygens) vasitəsilə tədqiq edilmişdir. Bu missiyalar 1979-cu ildə Pioneer 11, 1980-ci ildə Voyager 1, 1982-ci ildə Voyager 2 və Cassini kosmik aparatının 2004-cü ildən 2017-ci ilə qədər davam edən orbital missiyasından ibarətdir.

Saturnun ən azı 62 məlum peyki var, baxmayaraq ki, dəqiq sayı mübahisəlidir, çünki Saturnun halqaları müxtəlif ölçülü müstəqil orbitdə fırlanan çoxlu sayda obyektlərdən ibarətdir. Ayların ən böyüyü Günəş Sistemində atmosferi Yerdən daha sıx və qalın olan yeganə peyk olmaq xüsusiyyətinə sahib olan Titandır. Titan, Xarici Günəş Sistemində Cassini kosmik gəmisi tərəfindən yerləşdirilmiş Huygens zondu ilə tədqiq edilmiş yeganə obyekt olaraq qalır.

Uran

 

Voyager 2 tərəfindən çəkilən Uran ( 1986)

Uranın tədqiqi tamamilə Voyager 2 kosmik gəmisi vasitəsilə həyata keçirilib və hazırda başqa səfərlər planlaşdırılmayıb. Onun qütb bölgələrinin uzun müddət günəş işığına və ya qaranlığa məruz qaldığını nəzərə alaraq, elm adamları Uranda nə gözləyəcəklərinə əmin deyildilər. Urana ən yaxın yaxınlaşma 24 yanvar 1986-cı ildə baş verdi. Voyager 2 planetin unikal atmosferini və maqnitosferini tədqiq edib. Voyager 2, həmçinin əvvəllər məlum olan beş peyk də daxil olmaqla, onun halqa sistemini və Uranın peyklərini araşdırdı və daha əvvəllər məlum olmayan on peyk kəşf etdi.

Uranın şəkillərinin çoxu eyni görünüşə malik olduğu aşkar edildi, Yupiter və Saturnda olduğu kimi dramatik fırtınalar və ya atmosfer dalğaları ilə bağlı heç bir dəlil yoxdur. Planetin şəkillərində hətta bir neçə bulud müəyyən etmək üçün böyük səy tələb olunurdu.

Neptun

 

Voyager 2 tərəfindən çəkilmiş Neptunun şəkli (1989)

 

Voyager 2 tərəfindən çəkilən Triton (1989)

Neptunun öyrənilməsi 25 avqust 1989-cu ildə Voyager 2 -nin uçuşu ilə başlanmış və 2014-cü ildən sistemə yeganə səfər edilmişdir. Neptun Orbiterinin mümkünlüyü müzakirə edimiş, lakin bununla belə, başqa heç bir missiya göndərilməsi haqqında hər hansı qərar verilməyib.

Müşahidə zamanı zond Neptunda aşkar zolaqların, görünən buludların, auroraların və hətta gözə çarpan ölçüsünə görə yalnız Yupiterin Böyük Qırmızı Ləkəsi ilə rəqabət aparan antisiklon sisteminə malik olduğunu müəyyən etdi. Neptunun Günəş sistemindəki hər hansı bir planetin ən sürətli 2100 km/saata qədər yüksək sürətə malik küləklərin olduğu aşkar olundu.Voyager 2 həmçinin Neptunun halqa və ay sistemini də araşdıraraq Neptun ətrafında 900 tam halqa və əlavə qismən halqa "qövsləri" aşkar etdi. Neptunun əvvəllər məlum olan üç peykini tədqiq etməklə yanaşı, Voyager 2 də əvvəllər naməlum olan beş peyk kəşf etdi.

Pluton

 

Nyu Horuzons tərəfindən çəkilmiş Plutonun şəkli (2015)

 

Nyu Horizons tərəfindən çəkilmiş Xaronun şəkli (2015)

Cırtdan planet Pluton, Yerdən böyük məsafəsi (ağlabatan səyahət müddətləri üçün yüksək sürət tələb edir) və kiçik kütləsi (orbitə çıxmağı çox çətinləşdirir) səbəbindən kosmik gəmilər üçün əhəmiyyətli problemlər yaradır. Voyager 1 Plutonu ziyarət edə bilərdi, lakin alimlər bunun əvəzinə Saturnun peyki Titana uçuşu seçdilər. Voyager 2 -nin heç vaxt Plutona çatmaq üçün inandırıcı trayektoriyası olmayıb.

Gərgin siyasi müzakirələrdən sonra, 2003-cü ildə ABŞ hökuməti tərəfindən Yeni Üfüqlər adlı kosmik aparatın Plutona missiyasına maliyyə ayrıldı. Yeni Üfüqlər 19 yanvar 2006-cı ildə uğurla istifadəyə verildi. 2007-ci ilin əvvəlində gəmi Yupiterin cazibə qüvvəsindən istifadə etdi. Onun Plutona ən yaxın yaxınlaşması 14 iyul 2015-ci ildə olmuşdur; Plutonun elmi müşahidələri ən yaxın yaxınlaşmadan beş ay əvvəl başladı və çatdıqdan sonra 16 gün davam etdi.

Günəş sistemindəki digər obyektlər

Yeni Üfüqlər missiyası 2019-cu ildə kiçik planetsimal Arrokotun uçuşunu həyata keçirdi.

Kometlər

 

Komet 103P/Hartley (2010)

Bir çox kometlərin Yerdən bəzən çoxəsrlik müşahidələrlə öyrənilməsinə baxmayaraq, yalnız bir neçə komet yaxından ziyarət edilmişdir. 1985-ci ildə İnternational Cometary Explorer kometi öyrənən Halley Armadaya qoşulmazdan əvvəl ilk komet ətrafı uçuşunu (21P/Giacobini-Zinner) həyata keçirdi. Deep Impact zondu onun strukturu və tərkibi haqqında daha çox öyrənmək üçün 9P/Tempel-ə çırpıldı və Stardust missiyası başqa bir kometin quyruğunun nümunələrini geri gətirdi. Philae eniş aparatı 2014-cü ildə daha geniş Rosetta missiyasının bir hissəsi olaraq Çuryumov-Gerasimenko kometinə uğurla eniş etdi.

Kosmosun dərin qatlarının tədqiqi

 

Hubble Ultra Dərin Sahəsinin bu yüksək keyfiyyətli təsviri müxtəlif yaşlarda, ölçülərdə, formalarda və rənglərdə qalaktikaları ehtiva edir. Ən kiçik, ən qırmızı qalaktikalar optik teleskopla çəkilmiş ən uzaq qalaktikalardan bəziləridir.

Kosmosun dərin tədqiqi kosmosun uzaq bölgələrinin tədqiqi ilə məşğul olan astronomiya, astronavtika və kosmik texnologiya sahəsidir. Kosmosun fiziki tədqiqi həm insan kosmos uçuşları (dərin kosmosda astronavtika), həm də avtomatlaşdırılmış kosmik aparatlar tərəfindən həyata keçirilir.

Gələcəkdə kosmosun dərinliklərini öyrənmək üçün istifadə olunacaq mühərrik texnologiyaları üçün ən yaxşı namizədlərdən bəziləri anti-maddə, nüvə enerjisi və şüalı mühərriklərdir. Sonuncu, şüalanmış mühərrik, hazırda mövcud olan dərin kosmosun tədqiqi üçün ən yaxşı namizəd kimi görünür, çünki o, məlum fizikadan və başqa məqsədlər üçün inkişaf etdirilən məlum texnologiyadan istifadə edir.

Kosmik tədqiqatların gələcəyi

 

NASA Vision missiyası üçün konsept sənəti

 

Saturnun peykindən qalxan raketin bədii təsviri

 

Amerika Birləşmiş Ştatlarının planlaşdırdığı Kosmosa Başlatma Sistemi konseptгual dizaynı

Breyksru Starşot

Breyksru Starşot, 4,37 işıq ili uzaqlıqdakı Alfa Centavr ulduz sisteminə səyahət edə biləcək StarŞhip adlı kosmik aparatın uçuşunu inkişaf etdirmək üçün Breyksru İnişativ elmi proqramı tərəfindən aparılan tədqiqat və mühəndislik layihəsidir. 2016-cı ildə Yuri Milner, Stiven Hokinq və Mark Zukerberq tərəfindən təsis edilib.

Asteroidlər

"Nature" elmi jurnalında dərc olunan məqalədə asteroidlərdən kosmos kəşfiyyatı üçün qapı kimi istifadə edilməsi təklif edilir, son təyinat isə Marsdır. Belə bir yanaşmanın həyata keçirilməsi üçün üç tələb yerinə yetirilməlidir: birincisi, "astronavtların ziyarəti üçün uyğun olan minlərlə yaxınlıqdakı obyektlərin tapılması üçün hərtərəfli asteroid araşdırması"; ikincisi, "uçuş müddəti və məsafə imkanlarının Marsa getdikcə artan diapazonlara qədər uzadılması"; və nəhayət, "astronavtların ölçüsündən, formasından və ya fırlanmasından asılı olmayaraq bir asteroidi kəşf etmələrini təmin etmək üçün daha yaxşı robotlu nəqliyyat vasitələri və alətlər hazırlamaq." Bundan əlavə, asteroidlərdən istifadə astronavtları qalaktik kosmik şüalardan qoruyacaq və missiya ekipajları radiasiyaya məruz qalma riski olmadan onların üzərinə enə biləcəklər.

Ceyms Veb Kosmik Teleskopu

Ceyms Veb Kosmik Teleskopu (CVKT) və ya "Veb") Habbl Kosmik Teleskopunun varisi olması planlaşdırılan kosmik teleskopdur. CVKT Habbl üzərində əhəmiyyətli dərəcədə təkmilləşdirilmiş rezolyusiya qabiliyyətini və həssaslığı təmin edəcək və astronomiya və kosmologiya sahələrində geniş spektrli araşdırmalara, o cümlədən kainatdakı ən uzaq hadisələrin və obyektlərin, məsələn, ilkin qalaktikaların formalaşması kimi müşahidələr aparmağa imkan verəcək. Digər məqsədlərə ulduzların və planetlərin əmələ gəlməsinin anlaşılması, ekzoplanetlərin və yeniliklərin birbaşa təsviri daxildir.

CVKT-nin əsas güzgüsü olan Optik Teleskop Elementi qızılla örtülmüş berilyumdan hazırlanmış 18 altıbucaqlı güzgü seqmentindən ibarətdir və onlar birləşərək 6.5 metr (21 ft; 260 düym) diametrli güzgü təşkil edir ki, bu da Habbl-dan 2.4 metr (7.9 ft; 94 düym) böyükdür. Yaxın ultrabənövşəyi, görünən və yaxın infraqırmızı (0,1–1 μm) spektrlərində müşahidə edən Hubble-dan fərqli olaraq, CVKT uzun dalğa uzunluğunda görünən işıqdan orta infraqırmızıya (0,6–27 μm) kimi daha aşağı tezlik diapazonunda müşahidə edəcək ki, bu, ona Hubble-ın müşahidə edə bilməyəcəyi çox köhnə və çox uzaq olan yüksək qırmızı yerdəyişmə obyektlərini müşahidə etməyə imkan verəcək.

Artemis proqramı

Artemida proqramı NASA, ABŞ-ın kosmosa uçuş şirkətləri və Avropa Kosmik Agentliyi kimi beynəlxalq tərəfdaşlar tərəfindən Aya, ilk qadının eniş etmək məqsədi ilə həyata keçirilən davamlı ekipajlı kosmik uçuş proqramıdır. Aya enişin 2024-cü ilə qədər Ayın cənub qütbü bölgəsində həyata keçirilməsi nəzərdə tutulub. Artemis, Ayda davamlı bir mövcudluq yaratmaq, özəl şirkətlərin Ay iqtisadiyyatı qurmaq üçün təməlini qoymaq və nəticədə insanları Marsa göndərmək kimi uzunmüddətli hədəfə doğru növbəti addım olacaq.

İstinadlar

1. https://www.airforcemag.com/article/0904rocket/ article by Walter J. Boyne in Air Force Magazine, September 1, 2004
2. https://www.opelpost.com/05/2018/opel-sounds-in-the-era-of-rockets/ Opel Post article on 90th anniversary of Opel RAK2 public rocket demonstration at AVUS Berlin
3. https://www.airspacemag.com/daily-planet/century-elon-musk-there-was-fritz-von-opel-180977634/ article by Frank H. Winter in Air&Space, April 30, 2021
4. NASA administrator on new Moon plan: 'We're doing this in a way that's never been done before'. Loren Grush, The Verge. 17 may 2019.
5. Senate appropriators advance bill funding NASA despite uncertainties about Artemis costs^{[permanent dead link]}. Jeff Foust, Space News. 27 September 2019.

Xarici keçidlər

• Kosmik Sivilizasiyanın qurulması
• Skyhooks və Kosmik Liftlər
• Qarışıq Başlatma Sistemləri
• Kosmik tədqiqatların, astrobiologiyanın, ekzoplanetlərin və xəbərlərin xronologiyası 2020-09-29 at the Wayback Machine
• Kosmosla bağlı xəbərlər
• Kosmik Tədqiqatlar Şəbəkəsi
• NASA-nın insan kosmos səyahətinə dair vebsaytı
• NASA-nın kosmos kəşfiyyatı texnologiyası vebsaytı
• "Amerikanın Kosmik Proqramı: Yeni Sərhədin Tədqiqi", Milli Park Xidmətinin Tarixi Yerlərlə Tədris (TwHP) dərs planı
• Sovet-Rusiya Kosmos Uçuşunun Tarixi Fotoarxivi
• 21 ən böyük kosmik fotoşəkil 2010-12-27 at the Wayback Machine – Life Magazine tərəfindən slayd şousu
• Kosmosa uçuş, astronomiya və əlaqəli fizikanı əhatə edən " Ulduz gözətçilərindən Ulduz gəmilərinə " geniş təhsil veb saytı və kursu
• Biz Kəşfiyyatçıyıq, NASA Tanıtım Videosu (Press Reliz)