İrqçilik
İrqçilik və ya rasizm - İrqçilik, insanların qruplarının fiziki görünüşünə uyğun fərqli davranış xüsusiyyətlərinə sahib olduqlarına və bir irqin digərindən üstün olmasına görə bölünə biləcəyinə inamdır. Ayrıca fərqli bir irqi və ya etnik mənşəli olduğu üçün digər insanlara qarşı yönəlmiş qərəz, ayrıseçkilik və ya düşmənçilik mənasını verə bilər. İrqçiliyin müasir variantları çox vaxt xalqlar arasında bioloji fərqlərin sosial qavranılmasına əsaslanır. Bu görüşlər, ehtimal olunan ortaq irsi əlamətlərə, qabiliyyətlərə və ya keyfiyyətlərə əsaslanaraq fərqli irqlərin bir-birlərindən üstün və ya daha aşağı olduğu sıralanan ictimai hərəkətlər, təcrübələr və ya inanclar və ya siyasi sistemlər şəklində ola bilər.
Ayrı-seçkilik praktikasında və ya qanunlarda qərəz və ya lovğalanma ifadəsini dəstəkləyən siyasi sistemlər (məsələn, aparteid) baxımından, irqçi ideologiya nativizm, ksenofobiya, digərlik, seqreqasiya, iyerarxik sıralama və supremasizm kimi əlaqəli sosial aspektləri əhatə edə bilər.
Çağdaş sosial elmdə irq və etnik anlayışlar ayrı hesab olunsa da, iki termin məşhur istifadə və köhnə ictimai elm ədəbiyyatında uzun bərabərliyə malikdir. "Etnik mənsubiyyət" adətən ənənəvi olaraq "irqi" ilə əlaqəli bir mənada istifadə olunur: insan qrupunun vacib və ya doğma olması ehtimal olunan keyfiyyətlərə görə bölünməsi (məsələn, ortaq əcdad və ya ortaq davranış). Buna görə, irqçilik və irqi ayrı-seçkilik, bu fərqliliklərin irqi olaraq təsvir edilməsindən asılı olmayaraq, etnik və ya mədəni zəmində ayrıseçkiliyi təsvir etmək üçün istifadə olunur. Birləşmiş Millətlər Təşkilatının irqi ayrıseçkiliyə dair konvensiyasına görə, "irqi" və "etnik" ayrıseçkilik terminləri arasında heç bir fərq yoxdur. BMT Konvensiyası, irq fərqliliyinə əsaslanan üstünlüyün elmi cəhətdən yalan, mənəvi məhkum, sosial ədalətsiz və təhlükəli olduğu qənaətinə gəlir. Konvensiya, irqi ayrıseçkilik üçün heç bir yerdə, nəzəriyyədə və ya praktikada heç bir əsas olmadığını bildirdi.
İrqçilik Avropa imperializm çağında, kapitalizmin sonrakı böyüməsi və xüsusilə Atlantik qul ticarəti dövründə yaranan nisbətən müasir bir anlayışdır. Bu, əsas hərəkətverici qüvvə idi. Ayrıca XIX əsrdə və XX əsrin əvvəllərində ABŞ-da və aparteid altında Cənubi Afrikada irqi ayrışmanın arxasında duran əsas bir qüvvə idi; 19-cu və 20-ci əsrdə Qərb mədəniyyətindəki irqçilik xüsusilə yaxşı sənədləşdirilmiş və irqçilik mövzusunda araşdırmalarda və mübahisələrdə bir istinad nöqtəsidir. İrqçilik Holokost,Azərbaycanlıların Soyqırımı və Serblərin Soyqırımı kimi soyqırımlarda və Amerikanın, Afrikanın və Asiyanın Avropa kolonizasiyasını daxil edən müstəmləkə layihələrində, habelə Sovet yerli azlıqların Sovet deportasiyasında rol oynamışdır. Yerli xalqlar tez-tez irqçi münasibətlərə məruz qalmışlar və olurlar.
Etimologiyası, mənası və istifadəsi
19-cu əsrdə bir çox elm adamı insan əhalisinin irqlərə bölünə biləcəyi inancına aludə oldu. İrqçilik termini, irqçi olmağın vəziyyətini izah edən bir addır, yəni insan əhalisinin fərqlilik qabiliyyətləri və mülahizələri olan irqlərə təsnif edilə biləcəyi və ya edilməli olduğu inancına abunə olur, bu da öz növbəsində hüquq və imtiyazların olduğu irqi kateqoriyaya əsaslanaraq fərqləndirilən bir siyasi ideologiyanı təşviq edə bilər. Kök sözünün "irqi" mənşəyi bəlli deyil. Dilçilər ümumiyyətlə İngilis dilinə Orta Fransız dilindən gəldiyini qəbul edirlər, lakin ümumiyyətlə Latın əsaslı dillərə necə gəldiyinə dair belə bir razılaşma yoxdur. Son təklif budur ki, ərəbcə ra'dan, yəni "baş, başlanğıc, mənşə" və ya bənzər bir məna olan İbrani rosh mənasını verir. Erkən irq nəzəriyyəçiləri ümumiyyətlə bəzi irqlərin digərlərindən üstün olduğu qənaətində idilər və buna görə də yarışların differensial müalicəsinin tamamilə haqlı olduğuna inanırdılar. Bu erkən nəzəriyyələr yalançı elmi tədqiqat fərziyyələrini rəhbər tuturdu; Kollektiv irqi fərqlər haqqında fərziyyələrin düzgün müəyyənləşdirilməsi və formalaşdırılması üçün səylər ümumiyyətlə elmi irqçilik adlandırılır, baxmayaraq ki, bu iddiaları dəstəkləyən hər hansı bir elmin olmaması səbəbindən müddət səhvdir.
Bu gün əksər bioloqlar, antropoloqlar və sosioloqlar coğrafiya, etnik mənbə və ya endoqamiya tarixi kimi daha konkret və / və ya empirik olaraq təsdiqlənən meyarların lehinə irqlərin taksonomiyasını rədd edirlər. İndiyə qədər insan genomu tədqiqatlarında irqin insanların genetik təsnifatını təyin etmək üçün faydalı ola biləcək bir şəkildə təyin oluna biləcəyinə dair çox az dəlil mövcuddur.
Oxford İngilis dili lüğətindəki bir giriş (2008), rasizmi "irqçiliyə nisbətən daha erkən bir müddət kimi təyin etdi, lakin indi əsasən onu əvəz etdi" olaraq izah etdi və 1902-ci ildə verilmiş bir sitatdakı "rasizm" sözünə istinad etdi. Yenidən işlənmiş Oksford İngilis dili Sözü, 1903-cü il, gələn ilki bir sitatla qısaldılmış "irqçilik" ifadəsinə istinad edir. Əvvəlcə Oxford İngilis dili lüğəti (2-ci nəşr, 1989) "fərqli insan xüsusiyyətləri və qabiliyyətlərinin irqi ilə təyin olunduğu nəzəriyyə" olaraq təyin olundu; eyni lüğətdə rasizm irqçiliyin sinonimi adlandırıldı: "müəyyən bir irqin üstünlüyünə inam". II Dünya Müharibəsinin sonunda irqçilik əvvəllər irqçiliklə əlaqəli eyni supremasist birləşmələri əldə etdi: irqçilik indi irqi ayrıseçkilik, irqi supremasizm və zərərli bir niyyət ifadə etdi. ("İrqi nifrət" termini 1920-ci illərin sonlarında sosioloq Frederick Hertz tərəfindən də istifadə edilmişdir.)
Tarixindən də göründüyü kimi, irqçilik sözünün populyar istifadəsi nisbətən son dövrlərdir. Bu söz 1930-cu illərdə "irq" ə təbii olaraq verilən bir siyasi vahid kimi baxan nasistlərin sosial və siyasi ideologiyasını təsvir etmək üçün istifadə edildiyi zaman Qərb dünyasında geniş yayılmışdır. Bir qayda olaraq, irqçiliyin sözün birləşməsindən əvvəl mövcud olduğu razılaşdırılmışdır, lakin irqçiliyin nə olduğu və nəyin olmadığı ilə bağlı tək bir tərifdə geniş bir razılaşma yoxdur. Bu gün bəzi irqçilik alimləri bu anlayışı çoxluqda olan irqçilikdə istifadə etməyə üstünlük verirlər. Ayrıca irqçiliyin müxtəlif formalarının fərqli tarixi dövrləri və coğrafi bölgələri səciyyələndirdiklərini iddia edirlər. Garner (2009: s. 11) irqçiliyin müxtəlif mövcud təriflərini ümumiləşdirir və irqçiliyin bu təriflərində olan üç ümumi elementi müəyyənləşdirir. Birincisi, qruplar arasındakı tarixi, iyerarxik bir güc əlaqəsi; ikincisi, irqi fərqlər haqqında fikirlər toplusu (bir ideologiya); və üçüncüsü, ayrıseçkilik hərəkətləri(tətbiqlər).
Qanun
Dünyanın bir çox ölkələrində irqi və ayrıseçkiliklə əlaqəli qanunlar qəbul olunsa da, Birləşmiş Millətlər Təşkilatı (BMT) tərəfindən hazırlanmış ilk əhəmiyyətli beynəlxalq insan hüquqları aləti Birləşmiş Millətlər Təşkilatı tərəfindən qəbul edilmiş Ümumdünya İnsan Hüquqları Bəyannaməsi (UDHR) oldu. 1948-ci ildə Millətlər Təşkilatının Baş Assambleyası. UDHR, insanların ləyaqətlə rəftar ediləcəyi təqdirdə, iqtisadi hüquqlar, təhsil də daxil olmaqla sosial hüquqlar, mədəni və siyasi iştirak və vətəndaş azadlıqlarını tələb etdiklərini qəbul edir. Bundan əlavə, hər kəsin "irqi, rəngi, cinsi, dili, dini, siyasi və ya digər fikri, milli və ya sosial mənşəli, əmlakı, doğuşu və ya digər statusu kimi heç bir fərq qoymadan" bu hüquqlara sahib olduğu bildirilir.
BMT "irqçilik" müəyyən etmir; Bununla birlikdə, "irqi ayrıseçkilik" müəyyənləşdirir. 1965-ci ildə BMT-nin İrqi ayrıseçkiliyin bütün formalarının ləğvi haqqında Beynəlxalq Konvensiyasına əsasən,
"İrqi ayrıseçkilik" termini, siyasi, iqtisadi, sosial, mədəni və ya ictimai həyatın hər hansı digər sahəsindəki insan hüquqlarının və əsas azadlıqlarının əsas götürülməsi ilə eyni dərəcədə tanınma, həzz alma və ya həyata keçirmək üçün ləğv etmə və ya təsir etmə məqsədi və ya təsiri olan irqi, rənginə, mənşəyinə və ya milli və ya etnik mənşəyinə əsaslanan hər hansı bir fərqləndirmə, kənarlaşdırma, məhdudlaşdırma və ya üstünlük deməkdir.
1978-ci ildə Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Təhsil, Elm və Mədəniyyət Təşkilatına (YUNESKO) İrqi və İrqi Ölçmə haqqında Bəyannaməsində (Maddə 1), BMT bildirir ki, "Bütün insanlar tək bir növə aiddir və ümumi bir kökdəndirlər. ləyaqətdə və hüquqlarda bərabərdir və hamısı bəşəriyyətin ayrılmaz hissəsini təşkil edir. "
BMT-nin irqi ayrıseçkiliyin tərifi, etnik mənsubiyyətə və irqə görə ayrı-seçkilik arasında heç bir fərq qoymur, çünki ikisinin arasındakı fərq antropoloqlar da daxil olmaqla alimlər arasında mübahisə mövzusu olmuşdur. Eynilə, Britaniya qanunlarında irqi qrup ifadəsi "irqinə, rənginə, milliyyətinə (vətəndaşlıq daxil olmaqla) və ya etnik və ya milli mənşəyə görə təyin olunan hər hansı bir insan qrupu" mənasını verir.
Norveçdə "irq" sözü ayrıseçkiliklə əlaqədar milli qanunlardan çıxarıldı, çünki ifadənin istifadəsi problemli və etik olmayan hesab olunur. Norveç Ayrı-seçkiliyə qarşı Qanun, etnik mənsubiyyətə, milli mənşəyə, mənşəyə və dəri rənginə görə ayrı-seçkiliyi qadağan edir.
Sosial elmlər
Sosioloqlar, ümumiyyətlə, "irqi" sosial bir quruluş olaraq tanıyırlar. Bu o deməkdir ki, irqi və irqçilik anlayışları müşahidə olunan bioloji xüsusiyyətlərə əsaslansa da, həmin müşahidələr əsasında irqi ilə bağlı hər hansı bir nəticə mədəni ideologiyaların təsiri altındadır. İrqçilik bir ideologiya olaraq cəmiyyətdə həm fərdi, həm də institusional səviyyədə mövcuddur.
Son yarım əsrdə irqçiliklə bağlı aparılan tədqiqat və işlərin çox hissəsi Qərb dünyasında "ağ irqçilik" üzərində cəmlənsə də, irqə əsaslanan sosial təcrübələrin tarixi hesablarına bütün dünyada rast gəlmək olar. Beləliklə, irqçilik geniş və ya üstünlük təşkil edən bir sosial qrupa verilən maddi və mədəni üstünlüklərlə nəticələnən fərdi və qrup qərəzlərini və ayrıseçkilik aktlarını əhatə etmək üçün geniş şəkildə təyin edilə bilər. Sözdə "ağ irqçilik" ağ populyasiyaların əksəriyyəti və ya dominant sosial qrup olduğu cəmiyyətlərə yönəlmişdir. Bu əksər ağ cəmiyyətlərin tədqiqatlarında maddi və mədəni üstünlüklərin məcmusu ümumiyyətlə "ağ imtiyaz" adlanır.
Rasist və irqi münasibətlər sosiologiya və iqtisadiyyatda görkəmli tədqiqat sahələridir. Sosioloji ədəbiyyatın çox hissəsi ağ irqçiliyə yönəlmişdir. İrqçiliklə bağlı ən erkən sosioloji əsərlərdən bəziləri sosioloq W. E. B. Du Bois tərəfindən Harvard Universitetində doktorluq dərəcəsi qazanan ilk Afrika Amerikalısı tərəfindən qələmə alınmışdır. Du Bois "XX əsrin problemi rəng xəttinin problemidir." Wellman (1993) irqçiliyi "qarışıq niyyətindən asılı olmayaraqirqi azlıqların tabeçiliyinə görə ağların üstünlüklərini müdafiə edən mədəni cəhətdən inanclar" olaraq təyin etdi. " Həm sosiologiyada, həm də iqtisadiyyatda irqçi hərəkətlərin nəticələri çox vaxt gəlir, var-dövlət, xalis dəyər və irqi qruplar arasında digər mədəni mənbələrə (məsələn, təhsil) çatışmazlıq ilə ölçülür.
Sosiologiyada və sosial psixologiyada irqi şəxsiyyət və bu şəxsiyyətin əldə edilməsi, irqçilik tədqiqatlarında tez-tez bir dəyişkən kimi istifadə olunur. İrqi ideologiyalar və irqi kimlik fərdlərin irqi və ayrıseçkiliyi qəbul etmələrinə təsir göstərir. Cazenave və Maddern (1999) irqçiliyi "cəmiyyətin hər səviyyəsində fəaliyyət göstərən və inkişaf etmiş bir rəng ideologiyası / 'irqi' üstünlüyü ilə birlikdə təşkil edilən 'irq' əsaslı qrup imtiyazının yüksək mütəşəkkil bir sistemi 'olaraq təyin edirlər. irqi ideologiya bu ayrıseçkiliyin zərərli emosional təsirini bufer edə bilər. " Satıcılar və Shelton (2003) arasında ayrı-seçkiliyin dərəcəsini təsir edən bir Afrika Amerikalı gənc yetkinlərin fərqinə varar." irqi ayrıseçkilik və emosional sıxıntı irqi ideologiya və sosial inanclar tərəfindən idarə edildi.
Bəzi sosioloqlar da iddia edirlər ki, xüsusən cəmiyyətdə irqçiliyin neqativ şəkildə qəbul edildiyi Qərbdə, irqçilik açıq-aşkar olmaqdan irqi qərəzin daha gizli ifadəsinə çevrilmişdir. Sosial proseslərdə və strukturlarda tətbiq oluna bilən irqçiliyin "daha yeni" (daha gizli və daha az aşkar oluna bilən) formaları araşdırmaqla yanaşı, çətinlik çəkməkdədir. Bir çox ölkələrdə açıq və açıq bir irqçiliyin getdikcə daha çox tapıntılı olduğu, hətta eqalitar açıq münasibət nümayiş etdirənlər arasında gizli və ya aversiv bir irqçiliyin hələ də bilinçaltı olaraq davam etdirildiyi irəli sürüldü.
Bu proses gizli idrakın tərkib hissəsi olan gizli birliklər və gizli münasibətlər kimi sosial psixologiyada geniş tədqiq edilmişdir. Gizli münasibətlər bir münasibət obyekti və ya özünə qarşı şüurlu bir xəbərdarlıq olmadan meydana gələn qiymətləndirmələrdir. Bu qiymətləndirmələr ümumiyyətlə əlverişli və ya əlverişsizdir. Fərdi təcrübədəki müxtəlif təsirlərdən meydana gəlirlər. Gizli münasibətlər şüurlu şəkildə müəyyən edilməmişdir (və ya onlar qeyri-dəqiq müəyyən edilmişdir) sosial obyektlərə qarşı əlverişli və ya əlverişsiz hisslər, düşüncələr və ya hərəkətlər vasitəçilik edən keçmiş təcrübənin izləri. Bu hisslər, düşüncələr və ya hərəkətlər, fərdin xəbərsiz ola biləcəyi davranışa təsir göstərir.
Buna görə, bilinçaltı irqçilik vizual emalımıza və fərqli rənglərin üzlərinə sublinimal olaraq məruz qaldığımız zaman zehinlərimizin necə işlədiyinə təsir edə bilər. Məsələn, cinayət haqqında düşünərkən Stenford Universitetinin sosial psixoloqu Jennifer L. Eberhardt (2004), "qaranlıq bu cinayət obyektlərini seçməyə hazır olduğunuz cinayətlə bağlıdır." və digər insanlara və ya obyektlərə qarşı davranışımızda bilinçaltı irqçiliyə səbəb ola bilər. Beləliklə, irqçi düşüncələr və hərəkətlər, bilmədiyimiz stereotiplərdən və qorxularla ortaya çıxa bilər.
Humanitar elmlər
Dil, dilçilik və diskussiya ədəbiyyat və incəsənət ilə yanaşı, humanitar elmlərdə də aktiv təhsil sahələridir. Diskurs təhlili insan cəmiyyətinin bu amillərinin müxtəlif yazılı və şifahi əsərlərdə təsvir və müzakirə olunma yollarını diqqətlə öyrənmək yolu ilə irq və irqçilərin hərəkətlərinin mənasını aşkar etməyə çalışır. Məsələn, Van Dijk (1992) irqçilik və irqçi hərəkətlərin təsvirinin bu cür hərəkətləri törədənlər və onların qurbanları tərəfindən təsvir edilməsinin fərqli yollarını araşdırır. Qeyd edir ki, hərəkətlərin təsviri əksəriyyət üçün mənfi təsir göstərir və xüsusən də ağ elitlər üçün onlar tez-tez mübahisəli görünür və bu cür mübahisəli şərhlər adətən tirnoq işarələri ilə qeyd olunur və ya məsafə və ya şübhə ifadələri ilə qarşılanır. (Daha əvvəl istinad edilmiş kitab, W.E.B. tərəfindən Qara Xalqın Ruhları). Du Bois, Afrikalı Amerikalı olaraq Güneydə səyahət edərkən müəllifin irqçiliklə yaşadığı təcrübələri izah edən erkən Afrika-Amerika ədəbiyyatını təmsil edir.
Bir çox Amerika qondarma ədəbiyyatı ABŞ-dakı irqçilik və qara "irqi təcrübə" mövzularına, o cümlədən Tom əminin kabinəsi, "Mockingbird-i öldürmək" və "Həyatı təqlid etmək" və hətta "mənim kimi qara" kimi ağların yazdığı əsərlərə diqqət yetirmişdir. Bu kitablar və bənzər digərləri "filmdəki ağ xilaskar povesti" adlandırılan şeylərə qidalanırlar. Hekayə qara personajlarla baş verən hadisələrdən bəhs etsə də, qəhrəmanların və qəhrəmanların ağ olmasıdır. Bu cür yazıların mətn təhlili qara müəlliflərin afrika amerikalıları və ABŞ cəmiyyətindəki təcrübələri ilə kəskin şəkildə ziddiyyət təşkil edə bilər. Afrikalı Amerika yazıçıları bəzən "ağlıq" haqqında yazdıqları zaman Afrika-Amerika tədqiqatlarında irqi mövzulardan geri çəkilmək kimi təsvir olunur, digərləri bunu "çoxalmış bir ədəbiyyat" adlandırılan Afrika ağrılı ədəbi ənənəsi olaraq təyin edirlər. ABŞ-da ağ üstünlüyü şübhə altına almaq və sökmək səyləri.
Məhşur istifadəsi
Lüğətlərə görə, söz ümumiyyətlə irqə söykənən qərəz və ayrıseçkiliyi təsvir etmək üçün istifadə olunur.
İrqçilik, dominant bir irqi qrupun başqalarının zülmündən faydalandığı bir cəmiyyətin vəziyyətini, bu qrupun bu cür faydaları istəməməsini və ya istəməməsini təsvir edə bilər. Foucauldian alimi Ladelle McWhorter, 2009-cu ildə etdiyi Anglo-Amerikadakı irqçilik və cinsi təcavüz kitabında:Genealogiya, qeyri irqlərin zülmünə yönəlmiş açıq və ya açıq bir ideologiyaya deyil, irqi təmizliyə və tərəqqiyə can atan dominant bir qrup, ümumiyyətlə ağlar anlayışına diqqət yetirərək müasir irqçiliyə də eyni dərəcədə diqqət yetirir.
Populyar istifadədə, bəzi akademik istifadələrdə olduğu kimi, "irqçilik" və "etnosentrizm" arasında az fərq qoyulur. Tez-tez ikisi cəmiyyətdəki əksəriyyət və ya hakim qrup içərisində xurafatla əlaqəli olan hər hansı bir hərəkət və ya nəticəni təsvir edərkən "irqi və etnik" olaraq qeyd olunur. Bundan əlavə, irqçilik termininin mənası çox vaxt xurafat, xəsislik və ayrıseçkilik terminləri ilə əlaqələndirilir. İrqçilik, hər birini əhatə edə bilən mürəkkəb bir anlayışdır; lakin bu digər şərtlərlə bərabərləşdirilə bilməz və ya sinonim deyildir.
Termin tez-tez tərs irqçilik anlayışında olduğu kimi azlıq və ya tabe olan bir qrup daxilində xurafat olaraq görülənlərə münasibətdə istifadə olunur. "Anti irqçilik" əksər hallarda irqi və ya etnik qrupun üzvlərinə qarşı ayrı-seçkilik və ya düşmənçilik aktlarını təsvir etmək üçün azlıq qruplarının üzvlərinə üstünlük verərkən istifadə olunan bir anlayışdır.Bu konsepsiya xüsusilə ABŞ-da irqi bərabərsizliyi aradan qaldırmaq üçün nəzərdə tutulmuş rəng şüurlu siyasət (məsələn, müsbət fəaliyyət) ilə bağlı mübahisələrdə istifadə edilmişdir. Etnik azlıqların maraqları uğrunda təşəbbüs göstərənlər, əks irqçilik anlayışını ümumiyyətlə rədd edirlər. Alimlər ayrıca olaraq irqçiliyi təkcə fərdi qərəz baxımından deyil, dominant mədəniyyətin maraqlarını qoruyan və etnik azlıqlara qarşı fəal ayrı-seçkilik edən bir güc quruluşu baxımından da təyin edirlər. Bu baxımdan, etnik azlıqların üzvləri dominant mədəniyyət üzvlərinə qarşı qərəzli görünə bilərsə də, onlara fəal təzyiq göstərmək üçün siyasi və iqtisadi gücə malik deyillər və buna görə də "irqçilik" tətbiq etmirlər.
Aspektlər
İrqçiliyin əsasını qoyan ideologiya ictimai həyatın bir çox tərəfində təzahür edə bilər. Siyahı tam olmasa da, bu cəhətlər bu bölmədə təsvir edilmişdir.
Qarşı(aversiv) irqçilik
Aversiv irqçilik, irqi və ya etnik azlıqların şəxsən şüursuz mənfi qiymətləndirmələrinin digər irqi və etnik qruplarla qarşılıqlı əlaqədən davamlı şəkildə qaçması ilə həyata keçirildiyi gizli irqçiliyin bir formasıdır. İrqi / etnik azlıqlara açıq nifrət və açıq ayrı-seçkilik ilə xarakterizə olunan ənənəvi, açıq irqçilikdən fərqli olaraq, aversiv irqçilik daha mürəkkəb, ambivalent ifadələr və münasibətlərlə xarakterizə olunur. Tərs irqçilik simvolik və ya müasir irqçilik anlayışına bənzərdir (aşağıda təsvir edilmişdir), bu da şüursuz ayrıseçkilik formaları ilə nəticələnən gizli, şüursuz və ya gizli bir münasibət formasıdır.
Termin Joel Kovel tərəfindən qaydalara və ya stereotiplərə müraciət etməklə müəyyən bir qrupa laqeyd yanaşan hər hansı bir etnik və ya irqi qrupun incə irqi davranışlarını təsvir etmək üçün tərtib edilmişdir. Həddindən artıq irqi tərzdə davranan insanlar, eqitalitar inanclarını qəbul edə bilər və çox vaxt irqi motivli davranışlarını rədd edəcəklər; buna baxmayaraq, mənsub olduqları şəxslərdən daha başqa bir irq və ya etnik qrupun üzvü ilə münasibət qurarkən davranışlarını dəyişdirirlər. Dəyişiklik üçün motivasiyanın gizli və ya bilinçsiz olduğu düşünülür. Təcrübələr aversiv irqçiliyin mövcudluğu üçün empirik dəstək verdi. Aversiv irqçiliyin məşğulluq, qanuni qərarlar və davranışda qərar verməyə potensial ciddi təsir göstərdiyi göstərilmişdir.
Rəng korluğu
İrqçiliyə münasibətdə rəng korluğu(color blind) sosial qarşılıqlı münasibətlərdə irqi xüsusiyyətlərə məhəl qoymamaqdır, məsələn, müsbət fəaliyyətin rədd edilməsində keçmiş ayrıseçkilik nümunələrinin nəticələrini həll etmək üçün bir yol olaraq. Bu münasibəti tənqid edənlər iddia edirlər ki, irqi fərqliliklərə getməkdən imtina etməklə irqi rəng korluğu əslində şüursuz olaraq irqi bərabərsizliyi yaradan nümunələri əbədiləşdirir.
Eduardo Bonilla-Silva, rəngli kor irqçiliyin "mücərrəd liberalizm, mədəniyyətin bioloji olması, irqi məsələlərin naturalizasiyası və irqçiliyin minimuma endirilməsindən" irəli gəldiyini iddia edir. Rəng kor təcrübələri "incə, institusional və yəqin ki, qeyri-irrasionaldır", çünki qərar qəbul edərkən irqi açıq-aşkar nəzərə alınmır. Əsasən ağ populyasiyalarda irqi nəzərə alınmırsa, məsələn, ağlıq normativ bir standart halına gəlir, rəngli insanlar isə digəridir və bu şəxslərin yaşadığı irqçilik minimuma endirilə və ya silinə bilər. Fərdi səviyyədə "rəngli kor xurafatı" olan insanlar irqçi ideologiyanı rədd edir, eyni zamanda institusional irqçiliyi tənzimləmək üçün nəzərdə tutulmuş sistem siyasətlərini rədd edirlər.
Mədəni
Mədəni irqçilik, müəyyən mədəniyyətin məhsullarının, o mədəniyyətin dili və adət-ənənələrinin digər mədəniyyətlərin məhsullarından üstün olduğunu fərz edən sosial inanclar və adətlər kimi özünü göstərir. Bir qrup qrup üzvləri tərəfindən bir qrup üzvlərinə qarşı qorxu və ya təcavüz ilə xarakterizə olunan ksenofobiya ilə çox şey bölüşür. Bu mənada Cənubi Asiyada istifadə olunan kommunalizmə də bənzəyir.
Mədəni irqçilik fərqli etnik və ya əhali qruplarına aid stereotiplərin geniş qəbul edildiyi zaman mövcuddur. İrqçilik bir irqin digərindən üstün olduğu inancı ilə xarakterizə edilə bilərsə, mədəni irqçilik bir mədəniyyətin təbiətcə digərindən üstün olması inamı ilə xarakterizə edilə bilər.
İqtisadi
Tarixi iqtisadi və ya sosial fərqsizliyin keçmiş irqçilik və tarixi səbəblərdən yaranan ayrıseçkilik forması olduğu iddia edilir, keçmiş nəsillərdəki rəsmi təhsildə və hazırlıqda olan çatışmazlıqlar və ilk növbədə şüursuz irqçi münasibət və hərəkətlər yolu ilə indiki nəslə təsir göstərir.
2011-ci ildə, Bank of America, federal və hökumətdəki ipoteka bölgüsü, qara və İspan ev sahiblərinə qarşı ayrı-seçkilik edildiyini iddia etmək üçün 335 milyon dollar ödəməyə razı oldu.
İspan müstəmləkə dövründə ispanlar irqi əsas götürərək sosial nəzarət üçün istifadə olunan və bir insanın cəmiyyətdəki əhəmiyyətini müəyyənləşdirən mürəkkəb bir kasta sistemi hazırlamışlar. Bir çox Latın Amerikası ölkələri çoxdan müstəqil olduqları dövrdə sistemi qanunsuz olaraq qanunsuz olaraq qanunsuz olaraq təqdim etsələr də, Avropa əcdadından irqi məsafənin dərəcəsinə əsaslanan qərəz sosial-iqtisadi statusu ilə birlikdə, müstəmləkəçi kasta sisteminin əks-sədası olaraq qalır.
İnistusional
İnstitusional irqçilik (həmçinin struktur irqçilik, dövlət irqçiliyi və ya sistematik irqçilik kimi tanınır) hökumətlər, korporasiyalar, dinlər və ya təhsil müəssisələri və ya bir çox şəxslərin həyatına təsir etmək gücünə malik digər böyük təşkilatlar tərəfindən irqi ayrıseçkilikdir. Stokely Carmichael 1960-cı illərin sonlarında institusional irqçilik ifadəsini işlətdiyinə görə qəbul edilir. Bu termini "bir təşkilatın kollektiv olaraq insanlara rənglərinə, mədəniyyətlərinə və ya etnik mənşələrinə görə uyğun və peşəkar bir xidmət göstərməməsi" olaraq təyin etdi.
Maulana Karenga, irqçiliyin mədəniyyətin, dilin, dininin və insan ehtimalının məhv edilməsini meydana gətirdiyini və irqçiliyin təsiri "Afrika insanlığını dünyaya yenidən təyin etmək, keçmiş, indiki və gələcək münasibətləri zəhərləməklə insan ehtimalının mənəvi cəhətdən dəhşətli bir şəkildə məhv edilməsi" olduğunu iddia etdi. Qeyd edir ki, bizi yalnız bu stereotipdən tanıyır və bununla da xalqlar arasında əsl insan münasibətlərinə xələl gətirir. "
Başqalaşdırma(ötekileşdirme)
Başqalaşdırma(othering), bəzilərinin ayrı-seçkilik sistemini təsvir etmək üçün istifadə etdiyi bir termindir ki, bununla da bir qrupun xüsusiyyətləri normadan ayrı olaraq ayırmaq üçün istifadə olunur.
Digərləri irqçiliyin tarixində və davamında əsas rol oynayır. Fərqli, ekzotik və ya inkişaf etməmiş bir şey kimi bir mədəniyyətə etiraz etmək, 'normal' cəmiyyət kimi olmadığını ümumiləşdirməkdir. Şərqin Qərbə münasibətdə Avropanın müstəmləkəçi münasibəti buna misal göstərir; Qərbin kişi olduğu qadın, Qərbin güclü olduğu yerlərdə zəif və Qərbin mütərəqqi olduğu yerdədir.Bu ümumiləşdirmələr etməklə və Şərqi başqa tərəfdən göstərməklə Avropa eyni zamanda özünü norma olaraq təyin etdi və boşluğu daha da artırdı.
Başqa proseslərin çoxu təsəvvür edilən fərqə və ya fərq gözləməsinə əsaslanır. Məkan fərqi "biz" "burada" olduğumuzu və "başqalarının" "orada" olduğunu başa çatdırmaq üçün kifayət edə bilər.Təsəvvür edilən fərqlər insanları qruplara bölməyə və xəyalçıın gözləntilərinə uyğun xüsusiyyətlər təyin etməyə xidmət edir.
İrqi ayrı-seçkilik
İrqi ayrıseçkilik, irqinə görə kiməsə qarşı ayrıseçkilik deməkdir.
İrqi ayrılıq
İrqi ayrışma (seqresasiya), insanların gündəlik həyatda sosial qurulmuş irqi qruplara ayrılmasıdır. Bu, restoranda yemək, su çeşməsindən içmək, vanna otağı istifadə etmək, məktəbə getmək, filmlərə getmək və ya bir evin icarəyə götürülməsi və ya alınması kimi fəaliyyətlərə şamil edilə bilər. Ayrılaşdırma (Segregation) ümumiyyətlə qanunsuzdur, lakin Thomas Schelling-in seqreqasiya və sonrakı iş modellərində təklif etdiyi kimi güclü fərdi üstünlük olmadıqda da sosial normalar vasitəsilə mövcud ola bilər.
Supremasizm
Amerika, Afrika və Asiyada Avropa müstəmləkəçiliyinin yüzilləri tez-tez ağ supremasist münasibətlərlə əsaslandırıldı. 20-ci əsrin əvvəllərində imperialist siyasətini nəcib bir müəssisə olaraq əsaslandırmaq üçün "Ağ adamın yükü" ifadəsi geniş istifadə olunurdu. Amerika Birləşmiş Ştatlarının İstiqlal Bəyannaməsində təsvir olunduğu kimi yerli xalqın "qəddar hind vəhşiləri" kimi düşünülmüş təsəvvürlərindən irəli gələn yerli amerikalıların fəth və tabeçilik siyasətinin əsaslandırılması. The Guardian qəzetindən Sam Wolfson yazır ki, "Bəyannamənin qəbulu tez-tez ABŞ-ın qurulduğu yerli amerikalılara qarşı bəşəriyyətə bənzərsiz davranışın təcəssümü kimi göstərilmişdir." Frank Baum yazırdı: "Ağlar, fəth qanunu ilə, sivilizasiyanın ədaləti ilə Amerika qitəsinin ustalarıdır. Sərhəd yaşayış məntəqələrinin ən yaxşı təhlükəsizliyi qalan bir neçə hindlinin tamamilə məhv edilməsi ilə təmin ediləcəkdir." Qara üstünlüyə, ərəb üstünlüyünə və Şərqi Asiya üstünlüklərinə münasibət də mövcuddur.
Simvolik\Müasir irqçilik
Bəzi alimlər iddia edirlər ki, ABŞ-da irqçiliyin daha əvvəl zorakı və təcavüzkar formaları 20-ci əsrin sonlarında daha incə qərəz şəklinə keçmişdir. İrqçiliyin bu yeni forması bəzən "müasir irqçilik" adlandırılır və daxili qərəzli münasibətləri qoruyarkən, irqi stereotiplərə əsaslanan keyfiyyətləri başqalarına aid etməklə məlumat verilmiş hərəkətlər kimi incə qərəzli davranışları nümayiş etdirərək xarici görünüşdə qərəzsiz davranışlarla xarakterizə olunur. davranış fərqli bir şəkildə qiymətləndirilən şəxsin irqinə söykənir. Bu fikir bəzi insanların daha çox ictimai kontekstdə müsbət reaksiya göstərməsi, lakin daha çox özəl kontekstdə daha çox mənfi fikir və ifadələrin olması ilə qara rəngli insanlara qarşı qərəzli davranacaqları xurafat və ayrıseçkilik davranışlarının araşdırmalarına əsaslanır. Bu ambivalensiya, məsələn başqa müsbət qiymətləndirilən iş namizədlərinin irqi səbəbi ilə son qərarda işəgötürənlər tərəfindən şüursuz şəkildə imtina edilə biləcəyi yerlərdə qərar qəbul edərkən də görünə bilər. Bəzi alimlər müasir irqçiliyin, qeyri-irqi səbəblərə görə dəyişən ayrıseçkilik quruluşlarına müqavimət ilə birlikdə açıq bir şəkildə stereotiplərin rədd edilməsi ilə xarakterizə edildiyini, fərdin müəyyənləşdirilməsində irqlə əlaqəni inkar edərək sırf fərdi əsasda fürsət hesab edən bir ideologiya hesab edirlər. fürsətlər və digər irqlərə mənsub insanlara qarşı və / və ya qarşısını almaq üçün dolayı mikro təcavüzkar formalar sərgisi.
Şüuraltı tərəflilik
Son araşdırmalar göstərdi ki, şüurlu şəkildə irqçiliyi rədd etdiyini iddia edən şəxslər qərar qəbul etmə proseslərində irqi əsaslı bilinçaltı qərəzlər nümayiş etdirə bilərlər. Bu cür "bilinçaltı irqi qərəzlər" irqçiliyin tərifinə tam uyğun gəlməsə də, təsiri oxşar, ümumiyyətlə az tələffüz olunsa da, açıq, şüurlu və ya qəsdən olmur.
Beynəlxalq hüquq və irqi ayrıseçkilik
1919-cu ildə Millətlər Liqası Paktına irqi bərabərlik müddəasının daxil edilməsi təklifi çoxluq tərəfindən dəstəkləndi, lakin 1919-cu ildə Paris Sülh konfransında qəbul edilmədi.1943-cü ildə Yaponiya və müttəfiqləri Böyük Şərqi Asiya Konfransı üçün iradə ayrıseçkiliyinin ləğvi üçün çalışdıqlarını elan etdilər. BMT-nin 1945-ci il Nizamnaməsinin 1-ci maddəsinə BMT-nin məqsədi kimi "insan hüquqlarına və hamı üçün əsas azadlıqlara hörməti təşviq etmək və təşviq etmək" daxildir.
1950-ci ildə YUNESKO "Yarış Sualı" nda - Ashley Montagu, Claude Levi-Strauss, Gunnar Myrdal, Julian Huxley və s. Kimi 21 alimin imzaladığı bir bəyanatla "müddətli irqi tamamilə tərk edib əvəzinə etnik qruplar haqqında danışmaq" təklifini irəli sürdü. Bəyanatda Holokostda rol oynayan elmi irqçilik nəzəriyyələri qınandı. Bu, həm elmi irqçi nəzəriyyələrin pozulmasına, həm də "yarış məsələsi" ilə bağlı müasir biliklərin yayılmasına, irqçiliyin Maarifçilik fəlsəfəsinə və hamı üçün bərabər hüquqlar almasına zidd olaraq mənəvi şəkildə qınanmasına yönəldilmişdir. Myrdal'ın Amerikalı Dilemması: Mənfi Problem və Müasir Demokratiya (1944) ilə yanaşı, Yarış Sualı, 1954-cü ildə ABŞ Ali Məhkəməsinin Braun Təhsil Şurasına qarşı ayrılma qərarına təsir etdi. Həmçinin, 1950-ci ildə irqi ayrıseçkilik məsələlərində geniş istifadə olunan Avropa İnsan Hüquqları Konvensiyası qəbul edildi.
Birləşmiş Millətlər Təşkilatı 1966-cı ildə qəbul edilmiş İrqi ayrı-seçkiliyin bütün formalarının ləğvi haqqında Beynəlxalq Konvensiyada təsbit edilmiş irqi ayrıseçkiliyin tərifindən istifadə edir:
... insan hüquqlarının tanınması, həzz alınması və ya həyata keçirilməsini ləğv etmək və ya zəiflətmək məqsədi və ya təsirinə malik olan irqi, rəng, mənşəyi və ya milli və ya etnik mənşəli hər hansı bir fərqləndirmə, kənarlaşdırma, məhdudlaşdırma və ya üstünlük. ictimai həyatın siyasi, iqtisadi, sosial, mədəni və ya digər sahəsindəki əsas azadlıqlar. (ABŞ-ın İrqi ayrıseçkiliyin bütün formalarının ləğvi haqqında Beynəlxalq Konvensiyanın 1-ci maddəsinin 1-ci hissəsi)
2001-ci ildə Avropa Birliyi, sosial ayrıseçkiliyin bir çox digər formaları ilə birlikdə irqçiliyi açıq şəkildə qadağan etdi, qanuni qüvvəsi varsa, mütləq Avropa İttifaqı Təşkilatları ilə məhdudlaşdırıla bilər: "Nizamnamənin 21-ci maddəsi irqi, rəngi, etnik və ya sosial mənşəyi, genetik xüsusiyyətləri, dili, dini və ya etiqadı, siyasi və ya hər hansı digər fikri, milli azlığın üzvlüyünə, əmlakına, əlilliyinə, yaşına və cinsiyyətinə görə ayrı-seçkiliyi qadağan edir, həmçinin oriyentasiya və həmçinin milliyyətə görə ayrıseçkiliyi də. "
İdeologiya
İrqçilik 19-cu əsrdə bəşəriyyətin irqi təsnifatını təmin etməyə çalışan "elmi irqçilik" olaraq mövcud idi. 1775-ci ildə Johann Blumenbach dünya əhalisini dəri rənginə görə beş qrupa böldü (Qafqazlılar, Monqollar və s.), Qeyri-qafqazlıların degenerasiya prosesi nəticəsində meydana gəldikləri fikrini pozdu. Elmi irqçiliyin digər bir erkən mənzərəsi fərqli irqlərin ayrı-ayrılıqda yaradıldığını göstərən poliqenist görüş idi. Məsələn, Polyenist Kristof Meiners, insanları "gözəl Ağ irqi" və "çirkin Qara irqi" olaraq adlandırdığı iki hissəyə böldü. Meiners'in İnsanlıq tarixinin məzmunu kitabında, irqin əsas xüsusiyyətinin ya gözəllik, ya da çirkin olduğunu iddia etdi. Yalnız ağ yarışı gözəl hesab edirdi. Çirkin yarışları alçaq, əxlaqsız və heyvanlara bənzər bir şey hesab edirdi.
Anders Retzius nə avropalıların, nə də başqalarının bir "təmiz irq" deyil, qarışıq mənşəli olduğunu nümayiş etdirdi. Nümayiş olmasına baxmayaraq, Blumenbach taksonomiyasının törəmələri hələ də ABŞ-da əhalinin təsnifatı üçün geniş istifadə olunur. Hans Peder Steensby, bu gün bütün insanların qarışıq mənşəli olduğunu vurğulayaraq, 1907-ci ildə insan fərqlərinin mənşəyinin qeyri-adi bir müddət əvvəl izlənməli olduğunu iddia etdi və bu gün "ən təmiz irq" in Avstraliyanın aborigenalı olacağını güman etdi. Elmi irqçilik 20-ci əsrin əvvəllərində güclü bir üstünlükdən imtina etdi, ancaq fundamental insan və cəmiyyət fərqlərinin mənşəyi hələ də akademiyada, insan genetikası, paleogenetika, sosial antropologiya, müqayisəli siyasət, dinlərin tarixi, fikir tarixi kimi sahələrdə araşdırılır. , tarix, tarix, etika və psixiatriya. Blumenbach yarışlarına bənzər bir şeyə əsaslanan hər hansı bir metodologiyanın geniş şəkildə rədd edilməsi var. Etnik və milli stereotiplərin nə dərəcədə və nə vaxt qəbul olunduğu daha aydın deyil.
İkinci Dünya Müharibəsindən və Holokostdan sonra irqçi ideologiyalar etik, siyasi və elmi zəmində rədd edildi, irqçilik və irqi ayrıseçkilik dünyada geniş yayıldı.
Du Bois, düşündüyümüz o qədər "yarış" deyil, mədəniyyət: "... ortaq bir tarix, ortaq qanunlar və din, bənzər düşüncə vərdişləri və həyatın müəyyən ideallarına birlikdə şüurlu bir şəkildə səy göstərmə." 19-cu əsrin sonlarında millətçilər yeni millətçilik doktrinalarını formalaşdırmaq üçün ilk dəfə "irq", etnik mənsubiyyət və "ən uyğun həyatda qalma" mövzusunda çıxışlara başladılar. Nəticədə irqi insan orqanizminin ən vacib əlamətlərini təmsil etmək üçün gəlmədi, eyni zamanda millətin xarakterini və şəxsiyyətini qətiyyətlə formalaşdırdı. Bu görüşə görə, mədəniyyət, irq xüsusiyyətləri ilə tam olaraq təyin olunan etnik qrupların yaratdığı fiziki təzahürdür. Mədəniyyət və irq bir-birinə bağlı və bir-birindən asılı, bəzən hətta milliyyət və ya dil müəyyənləşdirmə nöqtəsinə daxil olma dərəcəsi ilə nəzərə alındı. Yarışın saflığı, asanlıqla müraciət olunan və reklam olunan, məsələn, sarışınlıq kimi səthi xüsusiyyətlərlə əlaqəli olmuşdur. İrqi keyfiyyətlər irqi xüsusiyyətlərin həqiqi coğrafi bölgüsü ilə deyil, millət və dil ilə əlaqəli olmuşdur. Nordicizm vəziyyətində, "Alman" məzhəbi irq üstünlüyünə bərabər idi.
Bəzi millətçi və etnosentrik dəyərlərdən və seçim nailiyyətlərindən qaynaqlanan bu irqi üstünlük anlayışı aşağı və ya murdar hesab olunan digər mədəniyyətlərdən fərqləndirmək üçün inkişaf etmişdir. Mədəniyyətə vurğu bu irqçiliyin müasir əsas tərifinə uyğundur: "[r] acizm" irqlərin "mövcudluğundan irəli gəlmir. Onları sosial bölgü prosesi ilə kateqoriyalara bölür. Hər kəs irqdən asılı olmayaraq, irqçi ola bilər. , mədəni, dini fərqlər. " Bu tərif hələ elmi mübahisəyə məruz qalan irqi bioloji konsepsiyasını açıq şəkildə rədd edir. David C. Rowe'nin dediyi kimi, " irqi anlayış, bəzən başqa bir ada bənzər bir şəkildə olsa da, biologiyada və digər sahələrdə istifadədə qalacaq, çünki elm adamları, eləcə də layiqli insanlar insan müxtəlifliyinə heyran olurlar; bəziləri irqi ilə tutulur. "
İrqi xurafat beynəlxalq qanunvericiliyə tabe oldu. Məsələn, 20 noyabr 1963-cü ildə Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş Assambleyası tərəfindən qəbul edilən İrqi ayrıseçkiliyin bütün formalarının ləğvi haqqında Bəyannamədə irqi, rəng və ya etnik mənşəli səbəblərə görə ayrı-seçkilik edilməsinin yanında açıq-aşkar irqi qərəzə toxunulur (I maddə).
Etnik mənşə və etnik qarşıdurmalar
rqçiliyin mənşəyi ilə bağlı mübahisələr çox vaxt bu müddətdə aydınlıq olmamasından əziyyət çəkir. Bir çoxları "irqçilik" ifadəsini ksenofobiya və etnosentrizm kimi daha ümumi hadisələrə istinad etmək üçün istifadə edirlər, baxmayaraq ki, alimlər bu hadisələri irqçilikdən bir ideologiya kimi və ya adi ksenofobiya ilə əlaqəsi olmayan elmi irqçilikdən aydın şəkildə ayırd etməyə çalışırlar. Digərləri irqçiliyin son formalarını daha əvvəl etnik və milli qarşıdurma formaları ilə əlaqələndirirlər. Əksər hallarda, etno-milli qarşıdurma, torpaq və strateji qaynaqlar üzərində qarşıdurmaya borclu görünür. Bəzi hallarda böyük dini imperiyalar arasında (məsələn, Müsəlman Türkləri və Katolik Austro-Macarlar) müharibələrdə döyüşçüləri toplamaq üçün etnik və millətçilik tətbiq edildi.
İrq və irqçilik anlayışları etnik münaqişələrdə çox vaxt mərkəzi rol oynayırdı. Tarix boyu bir rəqibin irqi və ya etnik mənşəli anlayışlara əsaslanan "digər" olduğu müəyyənləşdirildiyi zaman (xüsusən "digər" "aşağı" mənası verildiyi zaman), öz-özünə güman edilən "üstün" tərəfin müvafiq əraziyə tətbiq etdiyi vasitələr. , insan söhbətləri və ya maddi sərvətlər daha çox amansız, daha qəddar və mənəvi və ya etik mülahizələr tərəfindən daha az məhdudlaşdırılmışdır. Tarixçi Daniel Riçterin fikrincə, Pontiacın üsyanı "bütün Doğma xalqların" hindlilər "olduğu, bütün Avroamerikalıların" Ağlar "olduğu və bu tərəflərin hamısının birləşməsi lazım olduğu" fikirinin qarşıdurmasının hər iki tərəfində ortaya çıxdığını gördü. digərini məhv edin ”. Basil Davidson, sənədli Afrikada qeyd edir: Fərqli, lakin bərabərdir, irqçilik, əslində, Amerikada köləliyə əsaslandırma ehtiyacı səbəbiylə 19-cu əsrin sonlarında ortaya çıxdı.
Tarixən, irqçilik Transatlantik qul ticarətinin əsas hərəkətverici qüvvəsi idi. Xüsusilə XIX əsrin və iyirminci əsrin əvvəllərində ABŞ-da və Cənubi Afrikada aparteid altında olan irqi ayrı-ayrılıqda əsas bir qüvvə idi; Qərb dünyasında 19 və 20-ci əsrdə irqçilik xüsusilə yaxşı sənədləşdirilmiş və irqçilik mövzusunda aparılan araşdırmalarda və mübahisələrdə bir istinad nöqtəsidir. İrqçilik erməni soyqırımı və Holokost kimi soyqırımlarda və Amerika, Afrika və Asiyanın Avropa müstəmləkəsi kimi müstəmləkəçilik layihələrində rol oynamışdır. Yerli xalqlar tez-tez irqçi münasibətlərə məruz qalmışlar və olurlar. İrqçilik praktikası və ideologiyaları Birləşmiş Millətlər Təşkilatı tərəfindən İnsan Haqları Bəyannaməsində pislənmişdir.
Etnik və irqi millətçilik
Napoleon müharibələrindən sonra Avropa, 1648 Vestfaliya Sülhü dövründə dövlətlər arasındakı sərhədlərin müəyyənləşdirildiyi Avropa xəritəsinin yenidən qurulmasına aparan yeni "millətlər məsələsi" ilə qarşı-qarşıya gəldi. Fransız İnqilabçıları tərəfindən levée masse icadı ilə millətçilik ilk görünüşünü ortaya qoydu və bununla da yeni qurulmuş Cümhuriyyəti Avropa monarxiyalarının təmsil etdiyi Ancien Regime nizamına qarşı çıxa bilmək üçün kütləvi çağırış ixtira etdi. Bu, Fransız İnqilab Müharibələrinə (1792-1802), sonra Napoleonun fəthlərinə və sonrakı Avropa miqyasında millətlərin, xüsusən də millətlərin anlayışları və həqiqətləri ilə bağlı müzakirələrə səbəb oldu. Vestfaliya müqaviləsi Avropanı müxtəlif imperiyalara və səltənətlərə (məsələn Osmanlı İmperatorluğu, Müqəddəs Roma İmperiyası, İsveç İmperiyası, Fransa Krallığı və s.) Bölmüşdü və əsrlər boyu şahzadələr arasında müharibələr (Alman dilində Kabinettskriege) olmuşdu.
Müasir xalq dövlətləri Fransa İnqilabı sonrasında Yarımada Müharibəsi (İspaniyada Müstəqillik Döyüşü olaraq bilinən 1808–1813) ilk dəfə vətənpərvərlik hisslərinin meydana çıxması ilə meydana çıxdı. Əvvəlki nizamın 1815 Vyana Konqresi ilə yenidən qurulmasına baxmayaraq, "millətlər məsələsi" Sənaye Dövründə Avropanın əsas probleminə çevrildi, xüsusən də 1848 İnqilablarına yol açdı, 1871-ci ildə Fransa-Prussiya Müharibəsi zamanı İtaliyanın birləşməsi, özü də Alman imperatorluğunun Versal Sarayındakı Güzgülər salonunda elan edilməsi ilə sona çatdı və beləliklə Almaniyanın birləşməsinə nail oldu.
Bu vaxt, Osmanlı İmperiyası, Avstriya-Macarıstan İmperiyasının dağılması ilə birlikdə I Dünya Müharibəsindən sonra müxtəlif millətlərin yaranmasına səbəb olacaq sonsuz millətçi hərəkatlarla qarşı-qarşıya qaldı.
Millətin irsi üzvlüyə inamını təbliğ edən etnik millətçilik, müasir millət-dövlətlərin yaradılması ətrafındakı tarixi kontekstdə meydana çıxdı.
Onun əsas təsirlərindən biri 19-cu əsrin əvvəllərində Alman millətinə edilən müraciətlərdə (1808), Fridrix Johann Herder (1744-1803), Johan Fichte (1762-1814) kimi fiqurlarla təmsil olunan Romantik millətçi hərəkat idi. Hegel (1770-1831) və ya Fransada Jül Michelet (1798-1874). Volk etnik qrupuna və konkret, ortaq bir dilə söykənən, millət olaraq bir cəmiyyət olaraq təsəvvür edən Ernest Renan (1823-1892) kimi müəlliflər tərəfindən təmsil olunan liberal millətçiliyə qarşı idi. birlikdə yaşamaq subyektiv iradəsi ilə ("millət gündəlik plebisitdir", 1882) və ya John Stuart Mill (1806-1873). Etnik millətçilik elmi irqçi diskussiyalarla, həmçinin "qitə imperialisti" (Hannah Arendt, 1951 Hannah Arendt, The Origins of Totalitarianism (1951)</ref>) diskursları ilə qarışdı, məsələn, Alman Volkının (xalq / xalq) irqi üstünlüyünü ortaya qoyan pan-Almanizm diskussiyalarında. . 1891-ci ildə yaradılan Pan-Alman Liqası (Alldeutscher Verband), Alman imperializmi və "irqi gigiyena" nı təbliğ etdi və yəhudilərlə evlənməyə qarşı idi. Digər populyar bir cərəyan olan Völkisch hərəkatı eyni zamanda Alman etnik millətçi diskursunun vacib bir təbliğatçısı idi və Pan-Almanizmi müasir irqi antisemitizm ilə birləşdirdi. Völkisch hərəkatının üzvləri, xüsusən də Thule Cəmiyyəti, 1918-ci ildə Münhendə Alman İşçi Partiyasının (DAP) quruluşunda, Milli Sosialist Alman İşçi Partiyasının (NSDAP; əvvəlcədən İngilis olaraq bilinən) quruluşunda iştirak edərdi. Nasist partiyası). Pan-Almanizm 1920-1930-cu illər arası müharibələrdə həlledici rol oynadı. Bu cərəyanlar millət ideyasını elmi irqçi diskursdan çıxarılan "ustad irqi" (çox vaxt "Aryan irqi" və ya "Nordic irqi") bioloji konsepsiyası ilə əlaqələndirməyə başladı. Millətləri "irqlər" adlandırılan etnik qruplarla millətin içərisində və irqinin içində "irqi mübarizəsi" nin mövcudluğuna səbəb olan əvvəlki irqi diskussiyalardan köklü şəkildə fərqləndirdilər. Bundan əlavə, hesab edirdilər ki, siyasi sərhədlər bu irqi və etnik qrupları əks etdirməlidir, beləliklə etnik təmizlənməni əsas gətirərək "irqi saflığa" nail olmaq üçün və millət olaraq etnik homojenliyə nail olmaq üçün olduğu düşünülürdü. Milliyyətçiliklə birləşən bu kimi irqçi çıxışlar pan-Almanizmlə məhdudlaşmırdı. Fransada, millətçiliyini Fransada çox sağçı hərəkatlara səciyyələndirən Respublikaçı liberal millətçiliyə, etnik millətçiliyə keçid 19-cu əsrin sonlarında Dreyfus İşi dövründə reallaşdı. Bir neçə il ərzində ümummilli bir böhran, Fransız Yəhudi hərbi məmuru Alfred Dreyfusun xəyanəti ilə əlaqədar Fransa cəmiyyətinə təsir etdi. Ölkə iki əks düşərgədə qütbləşdi, birini J'Accuse yazan Émile Zola təmsil etdi ...! Alfred Dreyfusun, digəri isə Fransadakı etnik millətçi görüşünün banilərindən biri olan millətçi şair Maurice Barresin (1862-1923) təmsil etdiyi. Eyni zamanda, monarxist Fəaliyyət fransız hərəkatının banisi Çarlz Maurras (1868-1952), "protestantların, Yəhudilərin, Masonların və Xaricilərin dörd konfederativ dövlətindən" ibarət "anti-Fransa" nəzəriyyə etdi. ikincisi, pejorative métèques). Həqiqətən də, onun üçün ilk üçü Fransa xalqının etnik birliyini təhdid edən "daxili əcnəbilər" idi.
Tarixi
Etnosentrizm və proto-irqçilik
Bernard Lyuis yunan filosofu Aristotelin köləliyi müzakirə edərkən bildirmişdir ki, yunanlar təbiətdən azad olduqları halda, "barbarlar" (yunanlar olmayanlar) təbiətə kölədirlər, bu onların təbiətində daha həvəsli olmalarıdır. despotik bir hökumətə təslim olun. Aristotel heç bir irqi göstərməsə də, Yunanıstan xaricindəki millətlərdən olan insanların Yunan xalqından daha çox köləlik yükünə meylli olduğunu iddia edir. Aristotel, ən təbii qulların güclü bədənləri və qul ruhları (hökmranlığa yaramayan, ağılsız), ayrıseçkilik üçün fiziki əsas kimi görünən qullar olması ilə əlaqədar açıqlamalar verərkən, eyni zamanda sağ ruh və cismin belə olmadığını açıqca söyləyir. Həmişə bir araya gələrək, təbii ustalarla müqayisədə qüsursuzluğun və təbii qulların ən böyük təyinedicisinin bədən deyil, ruh olduğunu ifadə etdi. Bu proto-irqçilik klassik Benjamin İsaak tərəfindən müasir irqçiliyin vacib bir önəmçisi olaraq görülür.
Belə proto-irqçiliyə və etnosentrizmə kontekstdə baxılmalıdır, çünki irsi sonsuzluğa əsaslanan müasir irqçilik anlayışı (evgenika və elmi irqçiliyə əsaslanan müasir irqçilik ilə) hələ inkişaf etməmişdir və Aristotelin Barbarların təbii üstünlüyünə inanıb-inanmadığı məlum deyil. Ona görə irq ətraf mühitə və iqlimə (bir çox müasirləri kimi) və ya doğuşa görə yaranmışdır. İrqçilik iki əsas fərziyyəyə söykənir: fiziki xüsusiyyətlər və mənəvi keyfiyyətlər arasında bir əlaqənin olması; bəşəriyyətin üstün və aşağı hissələrə bölündüyünü. İrqçilik, beləliklə müəyyənləşdirilmiş, müasir bir anlayışdır, çünki XVI əsrə qədər Qərbin həyatında və düşüncəsində irqçi kimi təsvir edilə biləcək bir şey yox idi. Anlaşılmazlığın qarşısını almaq üçün irqçilik və etnosentrizm arasında aydın bir fərq qoyulmalıdır ...Qədim İbranilər, əcdad olmayanların hamısını başqa millətlər kimi xatırladaraq, irqçiliyə deyil, etnosentrizmə meyl edirdilər. ...Beləliklə, bütün qeyri-ellinləri - vəhşi İskitləri və ya Misirliləri sivilizasiya sənətində müəllimi kimi tanıdıqları Yunanlarla - Barbarlar, qəribə və ya xarici olanları ifadə edən termini ilə eyni idi. Bernard Lyuis Əl-Muqaddasi, Əl-Cahiz, Əl-Məsudi, Əbu Rayhan Biruni, Nasir əd-Din əl Tusi və İbn Qutaybah daxil olmaqla Yaxın Şərq və Şimali Afrika bölgəsi tarixçiləri və coğrafiyaşünaslarını da qeyd etmişdir. Quranda heç bir irqi qərəz olmadığını ifadə etsə də, Lyuis, sonradan ərəblər arasında müxtəlif səbəblərə görə etnosentrik xurafatın inkişaf etdiyini iddia edir: geniş fəthləri və qul ticarəti; Bəzi müsəlman filosofların Zəncə (Bantu) və Türk xalqlarına yönəltdikləri Aristoteliya fikirlərinin təsiri; və Yəhudi-Xristian fikirlərinin bəşərlər arasında bölünmələrə təsiri. Afro-ərəb müəllifi Əl-Cahiz, özü də Zənc babası olan, "Qaraların Ağlara üstünlüyü" adlı bir kitab yazdı və "Zəncanda" fəslində Zəncinin ekoloji determinizm baxımından qara olduğunu izah etdi. esseləri. 14-cü əsrdə xeyli sayda qul kölgə alt Sahara Afrikadan gəldi; Lyuis bunun Misir tarixçisi Əl-Əbşibinin (1388–1446) yazdığına görə “[i] t deyilir ki, [qara] kölə oturanda zina edir, ac olduğu zaman oğurlayır” yazırdı. Lyuisə görə, 14 əsr Tunis alimi İbn Xaldun da yazmışdır: ... [Qara Qərbi Afrikanın tanınmış xalqları] xaricində cənubda lazımi mənada mədəniyyət yoxdur. Rasional varlıqlardan daha çox lal heyvanlara daha yaxın insanlar var. Tikan və mağaralarda yaşayırlar, otlar və hazırlıqsız taxıl yeyirlər. Tez-tez bir-birlərini yeyirlər. Bunlar insan sayıla bilməz. Buna görə də, Negro xalqları, bir qayda olaraq, köləliyə tabe olurlar, çünki (Negroes) az insan (əslində) insan deyil və dediyimiz kimi lal heyvanların xüsusiyyətlərinə tamamilə bənzər xüsusiyyətlərə malikdir. Ancaq Wesleyan Universitetinin professoru Abdelmajid Hannoumun fikrincə, 18-19-cu əsrlərə qədər bu cür münasibətlər yayılmamışdı. O, ərəb mətnlərinin bəzi hesablarının, məsələn İbn Xaldunun, Fransız şərqşünaslarının 19-cu əsrdə irqçi və müstəmləkəçi baxışlarını orta əsr ərəb yazılarının tərcümələrində proqnozlaşdırmaları olduğunu bildirdi. James E. Lindsay da bir ərəb kimliyi anlayışının müasir dövrümüzə qədər mövcud olmadığını iddia edir.
Limpieza de sangre
Üməyyad Xilafətinin İspaniyanı fəth etməsi ilə müsəlman ərəblər və Berberlər əvvəlki Visigothic hökmdarlarını devirdilər və Əl-Andalus yaratdılar. yəhudi mədəniyyətinin Qızıl dövrünə töhfə verən və altı əsr davam etmişdir. Bu, əsrlər boyu davam edən Reconquista tərəfindən izlənildi, Katolik monarxları Ferdinand V və İzabella I. altında xitam verildi. Katolik İspanları miras qaldıqdan sonra qan doktrinasının Təmizliyini formalaşdırdılar. Tarixdə bu dövrdə, aristokratik "mavi qan" anlayışı Qərbə çevrilmiş Yeni xristianların yuxarıya doğru hərəkətliliyini önə çəkmək üçün irqləşdirilmiş, dini və feodal kontekstində meydana gəlmişdir. Robert Lacey izah edir: Dünyaya bir aristokratın qanının qırmızı deyil, mavi olması anlamını verən ispanlar idi. İspan zadəganları 9-cu əsrdə klassik hərbi tərzdə forma almağa başladılar, torpaqları at üzərində döyüşçülər kimi tutdular.Bu prosesi beş yüz ildən çox müddət ərzində yarımadanın Moorish işğalçılarından yarımadaya geri çevirdilər və bir zadəgan bir adam qılınc qolunu qaldıraraq solğun dərisinin altındakı mavi qanlı damarların süzgəcini nümayiş etdirdi. doğuşu qaranlıq dərili düşmən tərəfindən çirklənməmişdi.Sangre azul, mavi qan, ağ bir insan olmaq üçün bir evfemizm idi. Tarix boyu aristokratiyanın təmizlənmiş izləri irqçiliyin daha az təmizlənmiş sporunu keçirdiyini İspaniyanın xüsusi bir xatırlatması idi. Ərəb Moorlarının və Sefardik Yəhudilərin əksəriyyətinin İber yarımadasından qovulmasından sonra, qalan yəhudilər və müsəlmanlar bəzilərində "köhnə xristianlar" tərəfindən ayrı-seçkilik edilən "Yeni xristianlar" olaraq, Roma Katolikliyinə keçmək məcburiyyətində qaldılar. şəhərlər (Toledo da daxil olmaqla), kilsənin və Dövlətin qınanmasına baxmayaraq, hər ikisi yeni sürüləri məmnuniyyətlə qarşılamışdı. İnkvizisiya Dominikan Sifarişinin üzvləri tərəfindən hələ də gizli şəkildə yəhudilik və islam dininə müraciət edənləri yığışdırmaq üçün həyata keçirilmişdir. Limpieza de sangre ostracized yalançı xristianların sistemi və ideologiyası onu xəyanətdən qorumaq üçün cəmiyyətdən döndərdi. Bu cür qanunvericiliyin qalıqları 19-cu əsrdə hərbi kontekstlərdə davam etmişdir. Portuqaliyada Yeni və Köhnə Xristian arasındakı hüquqi fərq yalnız irqçi ayrıseçkilik tətbiq edildikdən təxminən üç əsr sonra 1772-ci ildə Pombal'ın Marquis tərəfindən verilən qanuni bir qərarla sona çatdı. Limpieza de sangre qanunvericiliyi, Amerikanın müstəmləkəsi dövründə də geniş yayılmışdı, bu da koloniyalarda xalqların və sosial təbəqələrin irqi və feodal ayrılmasına səbəb olmuşdur. Bununla yanaşı, yeni koloniyaların təcrübəli insanlara ehtiyacı olduğu üçün praktikada çox vaxt rədd edildi. İntibah dövrünün sonunda, Valladolid mübahisəsi (1550-1551), "Yeni dünya" nın yerli sakinləri ilə Chinapas'ın Dominikan rəfiqəsi və yepiskopu Bartolomé de Las Casas'ı başqa bir Dominikan və Humanist filosof Juan'a bağladı. Ginés de Sepúlveda. Sonuncu, hinduların günahsız insanları qurban vermə, cansızlıq və digər bu kimi "təbiətə qarşı cinayətlər" tətbiq etdiklərini iddia etdi; bunlar qəbuledilməz idi və müharibə də daxil olmaqla hər hansı bir vasitə ilə dayandırılmalı idi. Əksinə, Bartolomé de Las Casas, Amerindianların təbii qaydada azad insanlar olduğunu və katolik ilahiyyatına görə digərləri ilə eyni rəftara layiq olduqlarını iddia etdi. Bu, sonrakı əsrlərdə ortaya çıxacaq və yerli əhalini qoruyan qanunvericiliklə nəticələnən irqçilik, köləlik, din və Avropa əxlaqına dair çoxsaylı mübahisələrdən biri idi. Seviliyadan olan pulsuz bir qara ev qulluqçusu Luisa de Abrego ilə 1565-ci ildə Sankt-Avqustində (İspan Florida) ağ seqovian fəthi olan Miguel Rodríguez arasındakı evlilik, Amerika Birləşmiş Ştatlarının hər yerində ilk tanınmış və qeydə alınan xristian nikahıdır. Antisemitizm xristianlıq və doğma Misir və ya Yunan dinləri ilə əlaqəli uzun bir tarixə sahib olsa da (anti-iudaizm), irqçilik özü də bəzən müasir bir fenomen kimi təsvir olunur. Fransız filosofu və tarixçisi Mişel Fuakonun fikrincə, irqçiliyin ilk tərifi "Mübarizə diskursu" olaraq ortaya çıxdı və Foucault'un suverenliyin fəlsəfi və hüquqi diskursuna qarşı çıxan tarixi və siyasi bir diskurs. . Digər tərəfdən, məs. Çinin "sarı irqi" olaraq özünü tanıması belə Avropa irqi anlayışlarına uyğundur.Böyük Britaniyada ilk dəfə ortaya çıxan bu Avropa təhlili, daha sonra Fransada Boulainvilliers, Nicolas Fréret, sonra 1789 Fransız İnqilabı, Sieyès, sonra isə Augustin Thierry və Cournot kimi insanlar tərəfindən aparıldı. Orta əsrlər Fransa[ölü keçid]sında bu cür irqçi diskussiyanın matrisini yaradan Boulainvilliers, "irq" in "bir millət" mənasına yaxın bir şey olduğunu düşündü, yəni onun dövründə "irq" "xalq" mənasını verirdi.
Fransanın müxtəlif millətlər arasında bölündüyünü təsəvvür etdi - vahid millət-dövlət burada anaxronizmdir - özləri fərqli "irqlər" meydana gətirdilər. Boulainvilliers Üçüncü Mülkiyyət ilə birbaşa əlaqələr quraraq aristokratiyanı yıxmağa çalışan mütləq monarxiyaya qarşı çıxdı. Beləliklə, o, fransız aristokratlarının "franklar" adlandırdığı xarici işğalçıların nəslindən olması barədə nəzəriyyəni inkişaf etdirdi, buna görə Üçüncü Mülk, Franklar aristokratiyasının hakim olduğu avtoxthonous, məğlub olmuş Gallo-Romalıları meydana gətirdi. fəth hüququnun nəticəsi. Erkən müasir irqçilik millətçiliyə və millətə qarşı idi: Fransa İnqilabı zamanı sürgündə olan Comte de Montlosier, Boulainvilliers'in "Nordic irqi" mövzusunda söylədiklərini plebey "Gauls" a hücum edən Fransız aristokratiyası olaraq götürmüşdü. Üçüncü Mülkiyyətə olan hörmətsizliyini göstərərək "bu qullardan doğulan bu yeni insanlar ... bütün irqlərin və bütün dövrlərin qarışığı" adlandırdı.
19cu əsrdə
cu əsrdə irqçilik millətçiliklə sıx birləşmiş olsa da, "irq" i "xalq" ilə eyniləşdirən etnik millətçi diskussiyaya aparan, pan-Almanizm, pan-türkçülük, pan-ərəbçilik və bu kimi hərəkətlərə yol açan. pan-slavizm, orta əsr irqçiliyi dəqiq bir şəkildə tarixi fəthlərin və sosial qarşıdurmaların nəticəsi olduğu düşünülən müxtəlif bioloji olmayan "irqlərə" bölündü. Mişel Fuko müasir irqçiliyin şəcərəsini bu orta əsrlərə aid "irqi mübarizənin tarixi və siyasi diskursu" na izlədi. Onun sözlərinə görə, 19-cu əsrdə özünü iki rəqib xəttə görə böldü: bir tərəfdən onu müasir "irq" mənasını verən irqçilər, bioloqlar və yuğenicistlər daxil etdi və onlar da bu populyar diskussiyaya çevirdilər. bir "dövlət irqçiliyi" (məsələn, Nazizm). Digər tərəfdən, marksizm də tarixin əsl mühərrikini təmin edən və görünən sülhün altında hərəkət etməyə davam edən bir siyasi mübarizə fərziyyəsinə söykənən bu mübahisəni ələ keçirdi. Beləliklə, marksistlər "irq" əsaslandırıcı anlayışını sosial quruluşlu mövqelərlə müəyyən edilmiş "sinfi mübarizə" tarixi anlayışına çevirdilər: kapitalist və ya proletar. Bilik üçün iradədə (1976) Foucault, "irqi mübarizə" diskursunun digər bir rəqibini təhlil etdi: 19-cu əsrdə Sigmund Freudun psixoanalizi irqçi mübahisədə yayılan "qan irsi" anlayışına qarşı çıxdı. Rudyard Kipling'in "Ağ Adamın Ağırlığı" (1899) adlı şeiri, Avropa mədəniyyətinin dünyanın digər yerlərindən xas üstünlüyünə inamın ən məşhur nümunələrindən biridir, baxmayaraq ki, bu cür imperializmin satirik bir qiymətləndirməsi olduğu düşünülür. . İrqçi ideologiya beləliklə, xarici ərazilərin fəth edilməsini və qismən bu irqçi inancların nəticəsi olaraq humanitar bir vəzifə kimi qəbul edilən bir imperiyaya daxil olmasını qanuniləşdirməyə kömək etdi. Lakin, 19-cu əsrdə Qərbi Avropa müstəmləkə gücləri Afrikadakı ərəb qul ticarəti ilə sıxışdırılmaqda, eyni zamanda Qərbi Afrikada qul ticarətinin yatırılmasında iştirak etdilər. Bu müddət ərzində bəzi avropalılar bəzi koloniyalarda baş verən haqsızlıqlara etiraz etdilər və yerli xalqlar adından lobbiçilik etdilər. Beləliklə, Hottentot Venerası 19-cu əsrin əvvəllərində İngiltərədə nümayiş olunanda Afrika Birliyi sərgiyə açıq şəkildə qarşı çıxdı. Kiplingin şeirini nəşr etdirdiyi il, Jozef Conrad Belçikanın Leopold II-yə məxsus olduğu Konqo Azad Dövlətinin açıq bir tənqidini (1899) nəşr etdi.
Istifadə edilən irqi nəzəriyyələrə misal olaraq, Afrikanın Avropa araşdırması zamanı Həmitik etno-linqvistik qrupun yaradılması daxildir. Bundan sonra Karl Fridrix Lepsius (1810-1877) tərəfindən qeyri-semit Afro-Asiya dilləri ilə məhdudlaşdırıldı. Hamite termini, əsasən Efiopiyalılar, Eritreans, Somalilər, Berberlər və qədim Misirlilərdən ibarət olan Şimali Afrikadakı müxtəlif populyasiyalara tətbiq edildi. Həmitlər, ehtimal ki, ya Ərəbistanda, ya da Asiyada bu bölgələrin xalqları ilə mədəni, fiziki və dil oxşarlığı əsasında yaranmış Qafqazoid xalqları kimi qəbul edildi. Avropalılar Həmitləri Sub-Sahara Afrikalılardan daha çox mədəniyyətli və özlərinə və semit xalqlarına daha yaxın hesab etdilər. 20-ci əsrin ilk üçdə ikisində Hamitic irqi əslində Hind-Avropa, Semit və Aralıq dənizləri ilə yanaşı Qafqaz irqinin qollarından biri hesab olunurdu. Bununla birlikdə, Həmit xalqlarının özləri əksər hallarda hökmdarlar kimi uğursuz olduqlarını hesab etdilər, bu da adətən Negroes ilə qarışmaq kimi qəbul edildi. 20-ci əsrin ortalarında Alman alimi Carl Meinhof (1857-1944) Bantu irqinin Hamitic və Negro irqlərinin birləşməsi nəticəsində meydana gəldiyini iddia etdi. Hottentots (Nama və ya Khoi) Hamitic və Bushmen (San) irqlərinin birləşməsi nəticəsində meydana gəldi və hər ikisi də hazırda Xoisan xalqları adlandırılır. ABŞ-da 19-cu əsrin əvvəllərində Amerikalı Kolonizasiya Cəmiyyəti qara amerikalıların Afrikada daha böyük azadlıq və bərabərliyə qaytarılması təklifləri üçün əsas vasitə kimi quruldu. Kolonizasiya səyləri, qurucusu Henry Clay ilə motivlərin qarışığından qaynaqlandığını ifadə edərək "rənglərindən qaynaqlanan qərarsız qərəz, onlar bu ölkənin sərbəst ağları ilə heç vaxt birləşə bilməzlər.Buna görə hörmət etdikləri kimi və ölkə əhalisinin qalıqlarını da qurutmaq istəndi " " İrqçilik XIX əsrin sonu XX əsrin əvvəllərində Yeni Dünyaya yayıldı. 19-cu əsrin sonlarında İndianada başlayan Whitecapping, qısa müddətdə bütün Şimali Amerikaya yayıldı və bir çox afrika işçisinin işlədikləri torpaqlardan qaçmalarına səbəb oldu. ABŞ-da 1860-cı illərdə seçki kampaniyaları zamanı irqçi plakatlardan istifadə olunurdu. Bu irqçi plakatlardan birində (yuxarıya bax) bir ağ adam sahəsini şumlayır, digəri isə odun doğrayır kimi ön planda oturan bir adam təsvir olunur. Müşayiət olunan etiketlər bunlardır: "Üzünüzün tərində çörəyinizi yeyəcəksiniz" və "Ağ kişi uşaqlarını qorumaq və vergilərini ödəmək üçün çalışmalıdır." Qaradərili, "mənfəət verdikləri müddətdə işləməyimdən nə istifadə edir" deyə təəccüblənir. Bir buludun üstündəki "Freedman Bürosu! Azadlığın Neqativ Qiymətləndirməsi!" Büro, ABŞ kapitoluna bənzər böyük bir qübbəli bina şəklində təsvir edilmiş və "Azadlıq və İş yoxdur" yazılmışdır. Onun sütunları və divarları etiketlidir, "Şirniyyat", "Rum, Cin, Viski", "Şəkər gavalı", "Dözümsüzlük", "Ağ Qadınlar", "Apatiya", "Ağ Şəkər", "Boşluq" və s.
5 iyun 1873-cü ildə görkəmli İngilis tədqiqatçısı və Çarlz Darvinin əmisi oğlu Sir Francis Galton "The Times" a yazdığı məktubda: Təklifim, Afrikadakı Çin məskunlaşmalarının təşviq edilməsini, Çin mühacirlərinin nəinki mövqelərini qoruyacaqlarına, əksinə çoxalacaqlarına və nəsillərinin aşağı Negro irqinə aludə olmalarına inandığını milli siyasətimizin bir hissəsinə çevirməkdir.Gözləməliyəm ki, indi tənbəl, palavering vəhşilərlə seyrək olan Afrika dəniz sahili bir neçə ildən sonra Çinin yarı yolda asılılığı kimi yaşamaqla ya da öz qanunlarına uyğun olaraq mükəmməl bir azadlıq içində yaşayan zəhmətkeş, nizam-intizamlı Çinlilər tərəfindən icarəyə götürülə bilər.
20-ci əsrdə
1933 Alman seçkilərində hakimiyyəti ələ keçirən və Avropa qitəsində II Dünya Müharibəsinin sonunadək bir çox hissəsi üzərində diktaturanı qoruyan Nasist partiyası, almanları Aryan "ustad yarışının" (Herrenvolk) bir hissəsi hesab etdi. buna görə öz ərazilərini genişləndirmək və aşağı hesab olunan digər irq üzvlərini əsarət altına almaq və ya öldürmək hüququ var idi.
Nasistlər tərəfindən təsəvvür edilən irqi ideologiya, insanları təmiz Aryan miqyasında qeyri-Aryan səviyyəsinə qaldırdı, sonuncusu subhuman kimi qiymətləndirildi. Təmiz Aryanın miqyasında Almanlar və Holland, Skandinaviyalılar və İngilislər də daxil olmaqla digər Alman xalqları, bəzi şimal İtalyanlar və Fransızlar kimi Alman xalqlarına uyğun bir qarışığı olduğu deyilən digər xalqlar idi. Nasist siyasəti Romani xalqını, rəngli insanları və slavyanları (əsasən polyaklar, serblər, ruslar, belaruslar, ukraynalılar və çexlər) aşağı olmayan aryanlı subhumans olaraq qeyd etdi. Yəhudilər iyerarxiyanın alt hissəsində idilər, qeyri-insani və buna görə də həyat üçün layiq deyildilər. Nasist irqi ideologiyasına görə Holokostda təxminən altı milyon yəhudi öldürüldü. 2.5 milyon etnik polyak, 0,5 milyon etnik serb və 0.22-0.5 milyon Romani rejim və tərəfdarları tərəfindən öldürüldü.
Nasistlər əksər slavyanları Aryan Untermenschen deyildilər. Nasist Partiyasının baş irqi nəzəriyyəçisi Alfred Rosenberg, Klansman Lothrop Stoddardın 1922-ci ildə çıxan "Sivilizasiyaya qarşı üsyan: Adamın altındakı qorxu." Kitabından termini qəbul etdi. Nasist Almaniyası ilə əməkdaşlıq edən slavyanlar, bolqarlar və xorvatlar kimi digər slavyanlardan etnik cəhətdən üstün hesab olunurdu, əsasən Alman qanına qarışan bu millətlər haqqında yalançı elmi nəzəriyyələrə görə. Gizli planda Generalplan Ost ("Master Plan Şərq") Nasistlər almanlar üçün "yaşayış sahəsi" təmin etmək üçün əksər slavyan xalqlarını qovmaq, əsarət altına almaq və ya məhv etmək qərarına gəldilər, lakin II Dünya Müharibəsi əsnasında Nasistlərin Slavlara qarşı siyasəti insan gücləri çatışmazlığı səbəbindən dəyişdi. Waffen-SS-də məhdud slavyan iştirakını zəruri etdi. Slavyanlara, xüsusən də polyaklara qarşı əhəmiyyətli müharibə cinayətləri törədildi və Sovet Qüvvələri, Amerika və İngilis həmkarlarından fərqli olaraq, qəsdən etinasızlıq və pis rəftar səbəbi ilə ölüm nisbətlərini daha yüksək göstərdilər. 1941-ci ilin iyunundan 1942-ci ilin yanvar ayınadək faşistlər "subhuman" olaraq gördükləri təxminən 2,8 milyon Qırmızı Ordu qüvvələrini öldürdülər.1930-cu illərdə Nasist Almaniyası ilə əlaqələrin kəskinləşməsi zamanı Ante Pavelić və Ustaše və Xorvat milləti haqqında düşüncələri irq yönümlü olmağa başladı Milli və irqi şəxsiyyətə aid Ustae görünüşü, serblərin nəzərdən kənar bir irq kimi nəzəriyyəsi, 19-cu əsrin sonu - 20-ci əsrin əvvəllərindən Xorvat millətçiləri və ziyalıları tərəfindən təsirlənmişdi. Serblər Xorvatiya Müstəqil Dövlətində (NDH) irqi qanunların və cinayətlərin əsas hədəfləri idi; Yəhudilər və Roma da hədəf alındı. Ustaşe serbləri vətəndaşlıqlarına, dolanışıqlarına və mallarına sahib olmaq üçün qanunlar təqdim etdi. NDH-dəki soyqırım zamanı serblər II Dünya Müharibəsi illərində Avropada ən yüksək itki nisbətləri arasında yaşayırdılar və NDH 20-ci əsrdə ən ölümcül rejimlərdən biri idi.
Amerikanın institusional irqçiliyinə Alman tərifləri 1930-cu illərin əvvəllərində davamlı idi və nasist vəkillər Amerikalı modellərin istifadəsinin tərəfdarı idilər. Irqə əsaslanan ABŞ vətəndaşlıq qanunları və antisensizləşmə əleyhinə qanunlar (irqi qarışdırılmamış) Nazinin iki əsas Nürnberq irqi qanunlarına - Vətəndaşlıq Qanunu və Qan Qanununa birbaşa ilham verdi. Hitlerin 1925-ci il tarixli xatirəsi Mein Kampf Amerikanın "rəngli" rəftarına heyranlıqla dolu idi. Nasistlərin şərqə doğru genişlənməsi Amerikanın qərb tərəfindəki müstəmləkə genişlənməsini və yerli Amerikalılara istiqamətli hərəkətləri ilə müşayiət edildi. Westermann, Edward. B. (2016). Hitler's Ostkrieg and the Indian Wars: Comparing Genocide and Conquest. University of Oklahoma Press. p. 3.</ref> 1928-ci ildə Hitler amerikalıları "milyonlarla Redskins'i bir neçə yüz minə endirərək indi təvazökar bir qalığı bir qəfəsdə müşahidə altında saxladığını" təriflədi. Nasist Almaniyasının şərqə doğru genişlənməsi ilə əlaqədar olaraq, 1941-ci ildə Hitler, "Bizim Missisipi (Tomas Ceffersonun bütün Hindistanlıların qovulmasını istədiyi xətt) Volqa olmalıdır. ABŞ-da vətəndaş hüquqları hərəkatına qədər ağ üstünlük hakim idi. 1965-ci ildən əvvəl ABŞ-ın immiqrasiya qanunlarına dair sosioloq Stephen Klineberg qanunu açıq şəkildə "Şimali Avropalıların ağ irqdən üstün bir növ olduğunu" bəyan etdi.Əks anti-Asiya irqçiliyi ABŞ siyasətinə və mədəniyyətinə erkən qoyuldu. 20-ci əsrdə, hindular da antikolonializmə görə irqləşmişdilər, ABŞ rəsmiləri ilə birlikdə xaricdə Qərbin imperial genişlənməsinə təkan verərək "Hindu" təhlükəsi olaraq atdılar. 1790-cı il tarixli naturalizasiya qanunu ABŞ vətəndaşlığını yalnız ağlar üçün məhdudlaşdırdı və 1923-cü ildə Birləşmiş Ştatlar Bhagat Singh Thind-ə qarşı Ali Məhkəmə, yüksək kasta hindularının "ağ insanlar" olmadığını və buna görə də vətəndaşlıqdan çıxarılan vətəndaşlıq üçün uyğun olmadığını qərara aldı.1946-cı il Luce-Celler Qanunundan sonra, ildə 100 hindudan ibarət kvota ABŞ-a köçə bilər və vətəndaş ola bilər. 1965-ci il İmmiqrasiya və Milliyyət Qanunu, ənənəvi Şimali Avropa və Alman qruplarından başqa immiqrantların ABŞ-a girişini kəskin şəkildə açdı və nəticədə ABŞ-dakı demoqrafik qarışı əhəmiyyətli dərəcədə dəyişdirdi. 1949-cu ildə Hindistanla Zulus arasında Durban şəhərində ciddi irqi iğtişaşlar baş verdi. 1962-ci ildə Ne Win'ın Birmada hakimiyyətə gəlməsi və "sakin əcnəbilər" in amansız təqibləri 300.000-ə yaxın birma hindularının sürgün edilməsinə səbəb oldu. Bir neçə il sonra, 1964-cü ildə irqi ayrıseçkilikdən və özəl müəssisələrin topdansatış milliləşdirilməsindən qaçmaq üçün köç etdilər. 12 yanvar 1964-cü il Zanzibar inqilabı yerli ərəb sülaləsinə son qoydu. Zanzibardakı minlərlə ərəb və hindular iğtişaşlarda qətliam edildi, daha minlərlə adam tutuldu və ya adadan qaçdı. 1972-ci ilin avqustunda Uganda prezidenti İdi Amin asiyalılar və avropalılara məxsus mülkiyyətin müsadirə edilməsinə başladı. Elə həmin il Amin Uqanda Asiyalılarını etnik cəhətdən təmizlədi və ölkəni tərk etmək üçün 90 gün verdi. İkinci Dünya Müharibəsindən qısa müddət sonra Cənubi Afrika Milli Partiyası Cənubi Afrikadakı hökuməti nəzarətə götürdü. 1948 və 1994-cü illər arasında aparteid rejimi baş verdi. Bu rejim öz ideologiyasını ağ və qeyri-ağların irqi ayrılmasına, o cümlədən qeyri-ağların bərabərsiz hüquqlarına əsaslanmışdı. Aparteidlə mübarizədə bir neçə etiraz və zorakılıq meydana gəldi, bunlardan ən məşhuru 1960-cı ildə Sharpeville qırğını, 1976-cı ildə Soweto üsyanı, 1983-cü ildə kilsə küçəsini bombalamaq və 1989-cu ildə Keyptaundakı sülh yürüşü.
Müasir
Konqo Vətəndaş Müharibəsi (1998-2003) dövründə Piqmi(pygmy) insanları oyun heyvanları kimi ovlandı və yeyildi. Müharibədəki hər iki tərəf onları "subhuman" (aşağı səviyyəli insan) olaraq qəbul etdi və bəziləri bədənlərinin sehrli güclər verə biləcəyini söylədi. BMT-nin insan haqları fəalları 2003-cü ildə üsyançıların cannibalizm aktları etdiklərini bildirdi. Mbuti Piqmesin nümayəndəsi Sinafasi Makelo, BMT Təhlükəsizlik Şurasından cannibalizmi həm insanlığa qarşı cinayət, həm də soyqırımı aktı olaraq tanımağını istədi. Birləşmiş Millətlər Təşkilatının İrqi ayrıseçkiliyin aradan qaldırılması üzrə komitəsinin açıqladığı hesabatda Botsvananın 'Bushmen'i irqçi kimi qəbul etməsi pislənir. 2008-ci ildə 15 millətdən ibarət olan Cənubi Afrika İnkişaf Cəmiyyəti (SADC) Zimbabve prezidenti Robert Muqabeni ağ insanlara qarşı irqçi münasibətdə günahlandırdı.
Çinin Nanjing şəhərində afrikalı tələbələrə qarşı kütləvi nümayişlər və iğtişaşlar 1988-ci ilin dekabrından 1989-cu ilin yanvarına qədər davam etdi. Mərkəzi Pekindəki bar sahibləri polis tərəfindən 2008-ci il Yay Olimpiya Oyunları zamanı "qara insanlara və ya monqollara xidmət etməməyə" məcbur edildi, çünki polis bu etnik qrupları qanunsuz fahişəlik və narkotik ticarəti ilə əlaqələndirdi.Noyabr 2009-cu ildə İngilis The Guardian qəzeti, qarışıq çinli və afrika övladı olan Lou Jing'in Çindəki ən məşhur istedad şousu yarışmasında iştirakçı olaraq ortaya çıxdığını və dərisinin rənginə görə gərgin mübahisə mövzusuna çevrildiyini bildirdi. Mediada diqqət Çindəki irqçilik və irqi qərəz barədə ciddi mübahisələrə səbəb oldu.1980-ci illərin sonlarında 70.000 qara afrikalı Mavritaniya Mavritaniyadan qovuldu.Sudanda vətəndaş müharibəsində qara afrikalı əsirlər tez-tez qul olurdu, qadın məhbuslar da tez-tez cinsi istismara məruz qalırdılar. Darfur münaqişəsi bəziləri tərəfindən irqi bir məsələ olaraq izah edildi.2006-cı ilin oktyabrında Niger, Nigerin şərqindəki Diffa bölgəsində yaşayan təqribən 150.000 ərəbi Çad'a sürgün edəcəyini açıqladı.Hökumət ərəbləri deportasiyaya hazırlaşarkən, iki qız öldü, hökumət qüvvələrindən qaçdıqdan sonra öldü, üç qadın isə boşanma hallarına uğradı.1998-ci ilin May Cakarta iğtişaşları bir çox Çinli İndoneziyanı hədəf aldı. Çin əleyhinə qanunlar 1998-ci ilə qədər İndoneziya konstitusiyasında idi. Çinli işçilərə qarşı qəzəb Afrika və Okeaniyadaşiddətli qarşıdurmalara səbəb oldu.On minlərlə insanın iştirak etdiyi Çin əleyhinə iğtişaş 2009-cu ilin may ayında Papua Yeni Qvineyada başladı. 2000-ci ildəki Fici zərbəsindən sonra hind-Fici şiddətli hücumlara məruz qaldı. Ficinin yerli olmayan vətəndaşları ayrıseçkiliklərə məruz qalırlar. İrqi bölünmə bölgələri, Qayana, Malayziya, Trinidad və Tobaqo, Madaqaskar və Cənubi Afrikada da mövcuddur. Malayziyada belə irqçi dövlət siyasəti bir çox səviyyələrdə kodlaşdırılır. Human Rights Watch-ın fövqəladə hallar üzrə direktoru Peter Bouckaert, müsahibəsində Myanmada Rohingya müsəlmanlarına qarşı edilən zorakılığın əsas səbəbi "irqçi nifrət" olduğunu söylədi.ABŞ-da irqçiliyin bir forması, 1964-cü il Mülki Hüquqlar Aktında qadağan edildiyi zaman 1960-cı illərə qədər mövcud olan irqi ayrışma tətbiq edildi.Yarışların bu bölgüsünün bu gün də faktiki olaraq müxtəlif formalarda, məsələn, kreditlərə və mənbələrə çatışmazlığı və ya polis və digər hökumət rəsmiləri tərəfindən ayrıseçkilik halında mövcud olduğu iddia edildi.2016-cı il Pew Araşdırma anketi, italyanlar, xüsusən də Roma əleyhinə güclü fikir söylədiklərini, italyanların 82% -i Roma haqqında mənfi fikir bildirdiklərini söylədi. Yunanıstanda 67%, Macarıstanda 64%, Fransada 61%, İspaniyada 49%, Polşada 47%, İngiltərədə 45%, İsveçdə 42%, Almaniyada 40% var , Hollandiyada isə 37% -i, Romaya mənfi baxışı var. Harvard Universiteti tərəfindən aparılan bir araşdırma, Çexiya, Litva, Belarusiya və Ukraynanın Avropadakı qaradərili insanlara qarşı ən güclü irqi qərəzliliyinin olduğunu, Serbiya və Sloveniyanın ən zəif irqi qərəzliliyini, Bosniya və Herseqovina, Xorvatiya və İrlandiyanı izlədiyini göstərdi.
Elmi irqçilik
Yarışın müasir bioloji tərifi elmi irqçi nəzəriyyələrlə 19-cu əsrdə inkişaf etmişdir. Elmi irqçilik termini, Yeni İmperializm dövründə 19-cu əsrin ortalarında təsirinin böyük hissəsini qazanmasına baxmayaraq, XVIII əsrin əvvəllərinə gedən irqçi inancları əsaslandırmaq və dəstəkləmək üçün elmin istifadəsinə aiddir. Akademik irqçilik olaraq da bilinən bu cür nəzəriyyələr ilk növbədə Kilsənin tarixin pozitivist hesablarına müqavimətini aradan qaldırmaq və onun monogenizmə dəstəyi, tarixin yaradıcılıq hesablarına uyğun olaraq, bütün insanların eyni əcdadlardan meydana gəldiyi anlayışıdır. Elmi fərziyyəyə söykənən bu irqçi nəzəriyyələr, Avropa sivilizasiyasının bütün dünyada üstünlüyünü ortaya qoyan birtərəfli olmayan sosial tərəqqi nəzəriyyələri ilə birləşdirildi. Bundan əlavə, onlar 1964-cü illərdə sosial darvinizm adlandırılan rəqabət ideyaları ilə əlaqəli 1864-cü ildə Herbert Spencer tərəfindən irəli sürülən "ən uyğun həyatda qalma" fikrindən tez-tez istifadə edirdilər.Çarlz Darvinin özü, İnsanların nəslindəki sərt irqi fərqlər ideyasına qarşı çıxdı (1871), insanların ümumi bir mənşəyə bölünərək bir növ olduğunu iddia etdi. İrqi fərqləri bəşəriyyətin bir çeşidi kimi tanıdı və "ən aşağı vəhşi vəhşi" mədəniyyətini Avropa sivilizasiyası ilə ziddiyyət təşkil edərkən zehni fakültələrdə, zövqlərdə, tərzdə və vərdişlərdə olan bütün irq insanları arasındakı yaxın oxşarlıqları vurğuladı.
19-cu əsrin sonlarında elmi irqçiliyin tərəfdarları "irqi degenerasiyası" və "qan irsi" və eugenics diskursları ilə bir-birlərini birləşdirdilər. Bundan sonra elmi irqçi müzakirələr poliqenizmin, unilinealizmin, sosial darvinizmin və eugenizmin birləşməsi olaraq təyin edilə bilər. Fiziki antropologiya, antropometriya, kraniometriya, frenologiya, fizioqnomiya və digərləri haqqında elmi qanuniliklərini irqçi xurafatların formalaşdırılması üçün indi diskriminasiya olunmuş fənlərdən tapdılar. 20-ci əsrdə Amerika mədəni antropologiya məktəbi (Frans Boas və s.), İngilis sosial antropologiya məktəbi (Bronislav Malinowski, Alfred Radcliffe-Brown və s.), Fransız etnologiyası məktəbi (Klod Levi- Ştraus və s.), Eyni zamanda neo-Darvin sintezinin kəşfi, bu kimi elmlər, xüsusən antropometriya, davranışları və psixoloji xüsusiyyətləri xarici, fiziki görünüşlərdən çıxartmaq üçün istifadə edilmişdir. İlk dəfə 1930-cu illərdə inkişaf etdirilən neo-Darvin sintezi, 1960-cı illərdə təkamül haqqında gen mərkəzli bir görüşə səbəb oldu. İnsan Genomu Layihəsinə görə, bu günə qədər insan DNT-nin ən tam xəritəyə gətirilməsi, irq qruplarına açıq bir genetik əsas olmadığını göstərir. Bəzi genlər müəyyən populyasiyalarda daha çox rast gəlinsə də, bir populyasiyanın bütün üzvlərində mövcud olan və başqa heç bir üzvdə gen yoxdur.
İrsiyyət və evgenika
Evgenikanın ilk nəzəriyyəsi 1869-cu ildə o dövrdə məşhur olan degenerasiya anlayışından istifadə edən Francis Galton (1822-1911) tərəfindən hazırlanmışdır. Antropometriya məktəbi tərəfindən "kəşfiyyat testi" nin gələcək istifadəsini qabaqcadan göstərən insan fərqlərini və iddia edilən "kəşfiyyat mirası" öyrənmək üçün statistika tətbiq etdi.Bu cür nəzəriyyələr yazıçı Emile Zola (1840-1902) tərəfindən 1871-ci ildə iyirmi romans dövrü olan Les Rougon-Macquart'ın irsiyyətini davranışla əlaqələndirdiyi açıq şəkildə təsvir edilmişdir.Beləliklə, Zola yüksək doğulmuş Rougonları siyasətlə məşğul olanlar (Son Mükəmməllik Eugène Rougon) və tibb (Le Docteur Pascal) və aşağı doğulmuş Macquartsları alkoqolizmə (L'Assommoir), fahişəliklə (Nana), və qətllə (La Bête humaine) məşğul olanlar kimi təsvir etdi: ... yenə də, on beş il keçdikdən sonra Beynəlxalq İntellektual Əməkdaşlıq Komitəsinin həyata keçirmək istədiyi, lakin müharibədən əvvəlki dövrün qiymətləndirmə siyasətinə hörmətdən imtina etməli olduğu bir layihə. Yarış sualı nasist ideologiyası və siyasətinin əsaslarından biri oldu. Masaryk və Beneš, hər yerdə kişilərin şüurunda və vicdanlarında irqlə bağlı həqiqətləri yenidən qurmaq üçün bir konfransa dəvət etmək təşəbbüsü ilə çıxış etdi ... Nazi təbliğatı beynəlxalq təşkilatın icazəsi olmadan öz yaramaz işlərini davam etdirə bildi. Üçüncü Reyxin irqi siyasətləri, eugenika proqramları və Holokostdakı yəhudilərin məhv edilməsi, habelə Porrajmosdakı Romalılar (Romani Holokostu) və digər azlıqlar müharibədən sonra elmi araşdırmalar haqqında irəliləyişlərə səbəb oldu. ABŞ-da Boasian antropologiya məktəbinin yüksəlməsi kimi elmi fənlərdəki dəyişikliklər bu dəyişikliyə səbəb oldu. Bu nəzəriyyələr, 1950-ci ildə YUNESKO-nun beynəlxalq tanınmış alimlər tərəfindən imzalanan və "Yarış sualı" başlığı ilə hazırlanan bəyanatında kəskin şəkildə rədd edildi.
Poligenizm və irqi tipologiyalar
Arthur de Gobineau-nun İnsan irqlərinin Bərabərsizliyinə dair Bir Essesi (1853- 1855) kimi əsərləri, keçmiş irqçi əsasçı diskussiyasına qarşı çıxan irq əsasına söykənən bir irqçilik əsasına söykənən bu yeni irqçiliyin ilk nəzəriyyələrindən biri hesab edilə bilər. Məsələn, yarışlarda zamanla dəyişən köklü tarixi bir gerçəkliyi görən Boulainvilliers. Beləliklə, Gobineau, irqçiliyi insanlar arasında bioloji fərqlər baxımından biologiyanın qanunauyğunluğu çərçivəsində qurmağa çalışdı. Gobineau nəzəriyyələri, 1899-cu ildə yayımlanan "Aryan və onun sosial rolu" adlı ağ "Aryan irqi" "dolichocephalic" olduğunu iddia edən Georges Vacher de Lapouge (1854--1936) irqi tipologiyası ilə Fransada genişlənəcəkdir. "yəhudi" arxetip olan "brachycephalic" irqinə qarşı çıxdı. Vacher de Lapouge beləliklə yarışların iyerarxik təsnifatını yaratdı və burada "Homo europaeus (Teutonic, Protestant və s.)", "Homo alpinusunu" (Auvergnat, Türk və s.) Və nəhayət "Homo mediterraneus" ( Neapolitan, Andalus və s.)Fransız yuxarı təbəqəsinin Homo europaeusun bir nümayəndəliyi, aşağı sinif isə Homo alpinusunu təmsil etdiyini nəzərə alaraq irqi və sosial sinifləri mənimsəmişdir. Galton evgeniklərini irq nəzəriyyəsinə tətbiq edərək, əvvəlcə "pozulan" sayılan həmkarlar ittifaqı üzvlərinin məhv edilməsinə yönəlmiş Vacher de Lapouge-nin "seleksionizmi"; ikincisi, əmək şəraitində hər hansı bir mübahisənin qarşısını almaq üçün hər birini bir məqsəd üçün təyin olunan insan tiplərini yaratmaq.Onun "antropososiologiyası" beləliklə sabit, iyerarxik bir sosial nizam quraraq sosial qarşıdurmanı əngəlləməyi hədəf aldı. Elə həmin il William Z. Ripley, ABŞ-da böyük bir nüfuza sahib olacaq Avropa yarışlarında (1899) eyni eyni irqi təsnifat tətbiq etdi.Digər elmi müəlliflər arasında H.S. 19-cu əsrin sonlarında Chamberlain ("Aryan irqi" na heyran olduğuna görə özünü Alman kimi qəbul edən İngiltərə vətəndaşı) və eugenicist və Böyük Yarışın müəllifi Madison Grant (1916). Madison Grant, sonradan Nazi Almaniyasından qaçmağa mane olan yəhudilərin, slavyanların və cənubi avropalıların immiqrasiyasını ciddi şəkildə məhdudlaşdıran 1924-cü il İmmiqrasiya Aktı üçün statistika təqdim etdi.
İnsan "zooparkları"( etnoloji ekspozisiyalar)
İnsan zooparkları ("İnsanlar şousu" adlanır), məşhur irqçiliyi elmi irqçiliyə bağlayaraq vacib bir vasitə idi: bunlar həm ictimai maraq, həm də antropologiya və antropometriya obyekti idi. Joice Heth, an African American slave, was displayed by P.T. Barnum in 1836, a few years after the exhibition of Saartjie Baartman, the "Hottentot Venus", in England. Such exhibitions became common in the New Imperialism period, and remained so until World War II. Carl Hagenbeck, inventor of the modern zoos, exhibited animals beside humans who were considered "savages".
İrqçiliyin mənbəyi ilə bağlı nəzəriyyələr
Təkamülçü psixoloqlar John Tooby və Leda Cosmides, ABŞ-da irqin, şəxslərin qısa təsvirlərində ən çox istifadə edilən üç xüsusiyyətdən biri olduğunu (başqaları yaş və cins) olduğunu düşündürdülər.Təbii seçimin irqdən təsnifat olaraq istifadə edilməsi üçün bir instinktin təkamülünə üstünlük verməyəcəyini əsaslandırdılar, çünki bəşər tarixinin əksər hissəsi üçün insanlar demək olar ki, digər irqlərin üzvləri ilə qarşılaşmırdılar. Tooby və Cosmides, müasir insanların irqi koalisiya üzvlüyü üçün proksi (kobud və hazır bir göstərici) olaraq istifadə etdiyini fərz etdi, çünki başqa bir insanın "hansı tərəfdə" olması barədə daha yaxşı təsadüfi bir təsəvvürün həqiqətən bir adam əvvəlcədən bilmirsə faydalıdır.
Onların həmkarı Robert Kurzban nəticələri bu fərziyyəni dəstəklədiyi bir eksperiment hazırladı.Yaddaş qarışıqlığı protokolundan istifadə edərək, mübahisənin iki tərəfini təqdim edən bu şəxslərin söylədiyi iddia edilən şəxslərin şəkilləri və cümlələri təqdim etdi.Mövzuların xatırlatmasında edilən səhvlər, bəzən eyni irqdən olan bir spikerə bir ifadəni "düzgün" natiq kimi səhv vermiş olduqlarını, eyni zamanda bəzən bir spikerə bir ifadəni səhv yalnış göstərdiklərini ifadə edən səhvləri yan "" düzgün "danışan kimi qeyd etdi. Təcrübənin ikinci mərhələsində komanda mübahisədəki "tərəfləri" oxşar rəngli geyimlərlə fərqləndirdi; bu vəziyyətdə səhvlərə səbəb olmaqda irqi oxşarlığın təsiri paltarlarının rəngi ilə əvəz olunmaqla demək olar ki, yox oldu.Başqa sözlə, geyimdən ipuçları olmayan ilk qruplar, yarışın kimin tərəfində olduğunu təxmin etmək üçün yarışdan əyani bələdçi olaraq istifadə etdilər; ikinci qrup subyektlər geyim rənglərini əsas vizual ipucu kimi istifadə etdilər və yarışın təsiri çox az oldu. Bəzi tədqiqatlar etnosentrik düşüncənin əslində əməkdaşlığın inkişafına töhfə verə biləcəyini göstərir. Siyasət elmləri doktorları Ross Hammond və Robert Axelrod, virtual şəxslərin təsadüfi olaraq müxtəlif dəri rənglərindən birini, sonra da müxtəlif ticarət strategiyalarından birini təyin etdikləri bir kompüter simulyasiyasını yaratdılar: rəngdən kor olun, öz rənginizdə olanları sevin və ya digərlərinin rəngini eyni sevin.Etnosentrik fərdlərin bir-birinə qarışdıqlarını, daha sonra bütöv bir etnosentrik fərdlərin silinməyincə böyüdüklərini tapdılar. "Eqoist Gene" də təkamülçü bioloq Richard Dawkins yazır ki, "Qan davaları və qəbilələrarası müharibə Hamiltonun genetik nəzəriyyəsi baxımından asanlıqla izah edilə bilər." Dawkins yazır ki, irqi xurafat, təkamüllü bir şəkildə uyğunlaşmasa da, "fiziki olaraq bənzəyən fərdlərlə eyniləşdirmək və görünüşü ilə fərqli olanlara pis olmaq üçün qohum tərəfindən seçilmiş bir meylin irrasional bir ümumiləşdirilməsi kimi şərh edilə bilər." Təkamül oyun nəzəriyyəsindəki simulyasiyaya əsaslanan təcrübələr etnosentrik-strategiya fenotiplərinin seçilməsi üçün izahat verməyə çalışdılar. İrqçiliyin fitri bir mənşəyi ilə əlaqəli təkamül nəzəriyyələrini dəstəkləməsinə baxmayaraq, müxtəlif tədqiqatlar irqçiliyin uşaqlıq dövründə daha az zəka və daha az fərqli həmyaşıd qruplarla əlaqəli olduğunu irəli sürdü. Irqi uyğunlaşdırma fəaliyyətləri zamanı amigdala fəaliyyətinə dair bir neyroimaging tədqiqatı, artan aktivliyin yetkinlik yaşı ilə əlaqəli olduğu və müəllifin irqçiliyin öyrənilmiş bir tərəfini təklif etdiyi daha az irqli müxtəlif həmyaşıd qrupları ilə əlaqəli olduğunu tapdı. Neyroimaging tədqiqatlarının meta analizi amiqdala aktivliyinin irqi qərəzin qeyri-müəyyən tədbirləri üzrə artan ballarla əlaqəli olduğunu aşkar etdi. İrqi stimullara cavab olaraq amiqdala aktivliyi qruplararası qrupun işlənməsini təmsil edən amigdala fəaliyyətinin ənənəvi nəzəriyyəsindən daha çox artan təhlükə qavrayışını ifadə etdiyi iddia edildi. İrqçilik, İngiltərədəki 15000 insanın analizində daha aşağı uşaqlıq IQ ilə əlaqələndirilmişdir.
"Dövlət sponsorlu" irqçilik
Dövlət irqçiliyi, yəni irqçi ideologiyaya söykənən bir millət dövlətinin təsisatları və təcrübələri ABŞ-dan Avstraliyaya qədər bütün müstəmləkəçilik müstəvisində böyük rol oynamışdır. Nasist Alman rejimində, Avropadakı faşist rejimlərində və Yaponiyanın Şüva dövrünün ilk illərində də əhəmiyyətli bir rol oynadı. Bu hökumətlər irqçi, ksenofobik və nasizm vəziyyətində soyqırımı olan ideologiyaları və siyasətləri müdafiə edir və həyata keçirirlər.
1935-ci il Nürnberq Yarış Qanunları, Rassenschande'yi "irqi çirklənmə" hesab edərək hər hansı bir Aryan və Yəhudi arasında cinsi əlaqələri qadağan etdi. Nürnberq Qanunları bütün yəhudiləri, hətta dörddə bir və yarı yəhudiləri (ikinci və birinci dərəcəli pis adamlar) Alman vətəndaşlığından məhrum etdi. Bu o demək idi ki, onların əsas vətəndaş hüquqları, məsələn, səs vermək hüququ yoxdur. 1936-cı ildə yəhudilərə bütün peşə işlərinə qadağa qoyuldu, bu, təhsildə, siyasətdə, ali təhsildə və sənayedə hər hansı bir təsir göstərməsinin qarşısını aldı.15 noyabr 1938-ci ildə yəhudi uşaqlarına normal məktəblərə getmək qadağan edildi. 1939-cu ilin aprelinə qədər, demək olar ki, bütün yəhudi şirkətləri ya maliyyə təzyiqi altında yıxıldı və ya mənfəətləri azaldı, ya da Nazi hökumətinə satılmağa inandırıldı.Bu, onların insan kimi hüquqlarını daha da azaltdı; rəsmi olaraq Alman populyasiyasından ayrılmışlar.Oxşar qanunlar Bolqarıstanda mövcud idi - Millətin, Macarıstanın, Rumıniyanın və Avstriyanın qorunması üçün Qanun. Qanuni dövlət irqçiliyinin Cənubi Afrika Milli Partiyası tərəfindən 1948 - 1994-cü illər arasında Apartheid rejimi dövründə tətbiq olunduğu bilinir. Burada ağ cənubi afrikalıların hüquqlarına sahib olmaq üçün bir sıra Aparteid qanunvericiliyi qanun sistemlərindən keçdi. ağ olmayan cənubi afrikalılardan üstün idi. Ağ olmayan Cənubi Afrikalılara səsvermə də daxil olmaqla, idarəetmə məsələlərində iştirak etməyə icazə verilmədi; keyfiyyətli tibbi xidmətə çıxış; təməl xidmətlərin, o cümlədən təmiz su ilə təmin edilməsi; elektrik enerjisi; həm də adekvat təhsil almaq imkanı. Ağ olmayan Cənubi Afrikalıların da müəyyən ictimai ərazilərə girməsinin, müəyyən ictimai nəqliyyatdan istifadə etmələrinin qarşısı alındı və yalnız müəyyən edilmiş ərazilərdə yaşamaları tələb edildi. Ağ olmayan Cənubi Afrikalılara ağ cənubi afrikalılardan fərqli olaraq vergi verildi və onlardan da həmişə "dom pasları" olaraq bilinən əlavə sənədlərin aparılması tələb edildi, bu da ağ olmayan Cənubi Afrika vətəndaşlığını təsdiq etdi. Bu qanunverici irqi qanunların hamısı 1990-cı illərin əvvəllərində Aparteid dövrünün sonunda qəbul edilmiş bir sıra bərabər insan hüquqları qanunları ilə ləğv edildi.
Anti-rasizm
Anti-irqçilik irqçiliyə qarşı çıxmaq üçün qəbul edilmiş və ya inkişaf etdirilən inanclar, hərəkətlər, hərəkətlər və siyasətlər daxildir. Ümumiyyətlə, insanların irqi əsasında ayrı-seçkilik edilmədiyi bir egalitar bir cəmiyyət təşviq edir. Vətəndaş hüquqları hərəkatı və Anti-Aparteid Hərəkatı kimi hərəkətlər anti-irqçi hərəkatların nümunələri idi. Qeyri-zorakı müqavimət bəzən anti-irqçi hərəkətlərin bir elementi kimi qəbul edilir, baxmayaraq ki, bu həmişə belə deyildi. Nifrət cinayətlərinə dair qanunlar, təsdiqedici hərəkətlər və irqçi nitqə qoyulan qadağalar, eyni zamanda, irqçiliyin qarşısını almaq məqsədi daşıyan hökumət siyasətinin nümunəsidir.
İstinadlar
- ↑ Dennis, R.M. (2004). "Racism". In Kuper, A.; Kuper, J. (eds.). The Social Science Encyclopedia, Volume 2 (3rd ed.). London; New York: Routledge. ISBN 978-1-134-35969-1. Racism, the idea that there is a direct correspondence between a group's values, behavior and attitudes, and its physical features [...]
- ↑ Racism Oxford Dictionaries
- ↑ Ghani, Navid (2008). "Racism". In Schaefer, Richard T. (ed.). Encyclopedia of Race, Ethnicity, and Society. SAGE. pp. 1113–1115. ISBN 978-1-4129-2694-2.
- Newman, D. M. (2012). Sociology : exploring the architecture of everyday life (9th ed.). Los Angeles: SAGE. p. 405. ISBN 978-1-4129-8729-5. racism: Belief that humans are subdivided into distinct groups that are different in their social behavior and innate capacities and that can be ranked as superior or inferior.
- Newman, D.M. (2012). Sociology: exploring the architecture of everyday life (9th ed.). Los Angeles: Sage. p. 405. ISBN 978-1-4129-8729-5. racism: Belief that humans are subdivided into distinct groups that are different in their social behavior and innate capacities and that can be ranked as superior or inferior.
- "International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination". Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights. Retrieved December 23, 2011.
- Fredrickson, George M. 1988. The arrogance of race: historical perspectives on slavery, racism, and social inequality. Middletown, Conn: Wesleyan University Press
- Reilly, Kevin; Kaufman, Stephen; Bodino, Angela (2003). Racism : a global reader. Armonk, N.Y: M.E. Sharpe. pp. 45–52. ISBN 978-0-7656-1060-7.
- "race (n2)". Online Etymology Dictionary. Retrieved 21 February 2016.
- ↑ "race (n2)". Online Etymology Dictionary. Retrieved 21 February 2016.
- "Racism". The Canadian Encyclopedia. 2013. Archived from the original on 8 June 2019. Retrieved 21 February 2016.
- "Framework decision on combating racism and xenophobia". Council Framework Decision 2008/913/JHA of 28 November 2008. European Union. Retrieved 3 February 2011
- "International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination". UN Treaty Series. United Nations. Archived from the original on 4 August 2011. Retrieved 3 February 2011.
- Bamshad, Michael; Steve E. Olson (December 2003). "Does Race Exist?". Scientific American. 289 (6): 78–85. Bibcode:2003SciAm.289f..78B. doi:10.1038/scientificamerican1203-78. PMID 14631734. If races are defined as genetically discrete groups, no. Researchers can, however, use some genetic information to group individuals into clusters with medical relevance.
- Patrinos, Ari (2004). "'Race' and the human genome". Nature Genetics. 36 (S1–S2): S1–S2. doi:10.1038/ng2150. PMID 15510100.
- Keita, Shomarka O.Y. & Rick A. Kittles (1997). "The persistence of racial thinking and the myth of racial divergence" (PDF). American Anthropologist. 99 (3): 534–44. doi:10.1525/aa.1997.99.3.534. Archived from the original (PDF) on 2016-10-07. Retrieved 2016-03-10.
- Smedley, Audrey & Brian D. Smedley (2005). "Race as biology is fiction, racism as a social problem is real: Anthropological and historical perspectives on the social construction of race". American Psychologist. 60 (1): 16–26. CiteSeerX 10.1.1.694.7956. doi:10.1037/0003-066x.60.1.16. PMID 15641918.
- "racialism, n." OED Online. September 2013. Oxford University Press. (Accessed December 03, 2013).
- "racism, n." OED Online. September 2013. Oxford University Press. (Accessed December 03, 2013).
- Miles, Robert (1989). Racism. Routledge. p. 42. ISBN 978-0-415-01809-8.
- Fredrickson, George M. (2002). Racism: A Short History. Princeton, NJ: Princeton University Press. p. 5. ISBN 978-0-691-11652-5. Archived from the original on 2016-03-08.
- Bethencourt, Francisco (2014). Racisms: From the Crusades to the Twentieth Century. Princeton, NJ: Princeton University Press.
- "Universal Declaration of Human Rights". United Nations. 6 October 2015. Retrieved 22 February 2016.
- "International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination". United Nations. Adopted December 1965, entered into force January 1969. Retrieved 22 February 2016.
- "Declaration on Race and Racial Prejudice". United Nations. 1978. Retrieved 22 February 2016.
- Metraux, A. (1950). "United nations Economic and Security Council Statement by Experts on Problems of Race". American Anthropologist. 53 (1): 142–45. doi:10.1525/aa.1951.53.1.02a00370.
- "Racist and Religious Crime – CPS Prosecution Policy". The CPS. Archived from the original on 2010-01-19. Retrieved 2010-05-23.
- Jon Dagsland Holgersen (23 July 2010) Rasebegrepet på vei ut av loven Aftenposten. Retrieved 6 March 2017 (in Norwegian)
- Rase: Et ubrukelig ord Aftenposten. Retrieved 10 December 2013 (in Norwegian)
- Ministry of Labour The Act on prohibition of discrimination based on ethnicity, religion, etc. Regjeringen.no. Retrieved 10 December 2013
- Gossett, Thomas F. Race: The History of an Idea in America. New York: Oxford University Press, 1997. ISBN 0-19-509778-5
- Feagin, Joe R. (2000). Racist America: Roots, Current Realities, and Future Reparations. Routledge. ISBN 978-0-415-92531-0.
- Du Bois; W.E.B. (1903). The Souls of Black Folk. New York: Bantam Classic
- Wellman, David T. (1993). Portraits of White Racism. New York: Cambridge University Press. p. x.
- Massey, D. & N. Denton (1989). "Hypersegregation in U.S. Metropolitan areas: Black and Hispanic Segregation Along Five Dimensions". Demography. 26 (3): 378–79. doi:10.2307/2061599. JSTOR 2061599.
- Cazenave, Noel A & Darlene Alvarez Maddern (1999). "Defending the White Race: White Male Faculty Opposition to a White Racism Course". Race and Society. 2 (1): 25–50. doi:10.1016/s1090-9524(00)00003-6.
- Cazenave, Noel A & Darlene Alvarez Maddern (1999). "Defending the White Race: White Male Faculty Opposition to a White Racism Course". Race and Society. 2 (1): 25–50. doi:10.1016/s1090-9524(00)00003-6.
- Devos, T. (2008). "Attitudes and attitude change". Implicit attitudes 101: Theoretical and empirical Insights. New York: Psychology Press. pp. 61–84.
- Gawronski, B; Payne, B.K. (2010). Handbook of Implicit Social Cognition: Measurement, Theory and Application. ISBN 978-1-60623-674-1.
- Eberhardt, Jennifer L.; et al. (2004). "Seeing Black: Race, Crime, and Visual Processing". Journal of Personality and Social Psychology. 87 (6): 876–93. CiteSeerX 10.1.1.408.3542. doi:10.1037/0022-3514.87.6.876. PMID 15598112
- Belenko, Steven and Cassia Spohn (2014). Drugs, Crime, and Justice. Sage. ISBN 978-1-4833-1295-8.
- Van Dijk, Tuen (1992). Analyzing Racism Through Discourse Analysis Some Methodological Reflections in Race and Ethnicity in Research Methods. Newbury Park, CA: Sage. pp. 92–134. ISBN 978-0-8039-5007-8.
- Watson, Veronica T. (2013). The Souls of White Folk: African American Writers Theorize Whiteness. Jackson: The University Press of Mississippi. p. 137. ISBN 978-1-4968-0245-3.
- "Definition of racism in English". Oxford University Press. Retrieved January 3, 2018.
- "Definition of racism". Merriam-Webster. Retrieved January 3, 2018.
- Blay, Zeba (26 August 2015). "'Reverse Racism': 4 Myths That Need To Stop". Huffpost Black Voices. Retrieved 28 February 2016.
- McWhorter, Ladelle (2009). Racism and sexual oppression in Anglo-America: a genealogy. Bloomington: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-35296-5. OCLC 406565635.
- Ansell, Amy Elizabeth (2013). "Affirmative Action; Color-Consciousness". Race and Ethnicity: The Key Concepts. Routledge. pp. 4, 46. ISBN 978-0-415-33794-6.
- Emily Torbett (August 21, 2015). "Reverse racism: Can't exist by definition, insulting to minority groups". The Daily Athenaeum. Retrieved February 3, 2017.
- Ansell, Amy Elizabeth (2013). "Reverse Racism". Race and Ethnicity: The Key Concepts. Routledge. pp. 135–38. ISBN 978-0-415-33794-6.
- Dovidio, John F.; Gaertner, Samuel L. (2004). "Aversive Racism". In Olson, James M.; Zanna, Mark P. (eds.). Advances in Experimental Social Psychology. 36. pp. 1–52. doi:10.1016/S0065-2601(04)36001-6. ISBN 978-0-12-015236-0.
- Saucier, Donald A.; Miller, Carol T.; Doucet, Nicole (2005). "Differences in Helping Whites and Blacks: A Meta-Analysis". Personality and Social Psychology Review. 9 (1): 2–16. doi:10.1207/s15327957pspr0901_1. PMID 15745861.
- Ansell, Amy E. (2008). "Color Blindness". In Schaefer, Richard T. (ed.). Encyclopedia of Race, Ethnicity, and Society. Sage. pp. 320–22. ISBN 978-1-4522-6586-5.
- Bonilla-Silva, Eduardo (2001). White Supremacy and Racism in the Post-Civil Rights Era. Lynne Rienner Publishers, Inc. pp. 137–66. ISBN 978-1-58826-032-1.
- Bonilla-Silva, Eduardo (2003). Racism without Racists: Color-blind Racism and the Persistence of Racial Inequality in the United States. Lanham: Rowman & Littlefield. pp. 2–29. ISBN 978-0-7425-1633-5.
- Parker, Laurence (1999). Race Is – Race Isn't: Critical Race Theory and Qualitative Studies in Education. Westview Press. p. 184. ISBN 978-0-8133-9069-7.
- Kundnani, Arun (2002-10-01). "An Unholy Alliance? Racism, Religion and Communalism". Race & Class. 44 (2): 71–80. doi:10.1177/0306396802044002976. ISSN 0306-3968.
- Wren, Karen (2001). "Cultural racism: Something rotten in the state of Denmark?". Social & Cultural Geography. 2 (2): 141–62. doi:10.1080/14649360120047788.
- Blaut, James M. (1992). "The Theory of Cultural Racism". Antipode: A Radical Journal of Geography. 24 (4): 289–99. doi:10.1111/j.1467-8330.1992.tb00448.x.
- Savage, Charlie (December 21, 2011). "Countrywide Will Settle a Bias Suit". The New York Times. Retrieved December 24, 2011.
- Acuña, Rodolfo F. (2010). Occupied America: A History of Chicanos (7th ed.). Boston: Longman. pp. 23–24. ISBN 978-0-205-78618-3.
- "The World; Racism? Mexico's in Denial.", The New York Times, June 11, 1995.
- Richard W. Race, Analysing ethnic education policy-making in England and Wales, Sheffield Online Papers in Social Research, University of Sheffield, p. 12. Retrieved 20 June 2006. Archived September 23, 2006, at the Wayback Machine
- Karenga, Maulana (22–23 June 2001). "The Ethics of Reparations: Engaging the Holocaust of Enslavement" (PDF). The National Coalition of Blacks for Reparations in America (N'COBRA). Retrieved 31 January 2017.
- Gregory, Derek. (2004). The Colonial Present. Blackwell publishers. p. 4
- Said, Edward. (1978) Orientalism. New York: Pantheon Books. p. 360
- Principles to Guide Housing Policy at the Beginning of the Millennium, Michael Schill & Susan Wachter, Cityscape
- Takashi Fujitani; Geoffrey Miles White; Lisa Yoneyama (2001). Perilous memories: the Asia-Pacific War(s). Duke University Press. p. 303. ISBN 978-0-8223-2564-2.
- Miller, Stuart Creighton (1984). Benevolent Assimilation: The American Conquest of the Philippines, 1899–1903. Yale University Press. ISBN 978-0-300-03081-5. p. 5: "... imperialist editors came out in favor of retaining the entire archipelago (using) higher-sounding justifications related to the "white man's burden".
- Opinion archive, International Herald Tribune (February 4, 1999). "In Our Pages: 100, 75 and 50 Years Ago; 1899: Kipling's Plea". International Herald Tribune: 6.: Notes that Rudyard Kipling's new poem, "The White Man's Burden", "is regarded as the strongest argument yet published in favor of expansion".
- Out West. University of Nebraska Press. 2000. p. 96.
- "Facebook labels declaration of independence as 'hate speech'". The Guardian. Retrieved August 7, 2019.
- Aronson, E., Wilson, T.D., & Akert, R.M. (2010). Social Psychology (7th edition). New York: Pearson.
- McConahay, J.B. (1983). "Modern Racism and Modern Discrimination The Effects of Race, Racial Attitudes, and Context on Simulated Hiring Decisions". Personality and Social Psychology Bulletin. 9 (4): 551–58. doi:10.1177/0146167283094004.
- Brief, A.P.; Dietz, J.; Cohen, R.R.; Pugh, S.D.; Vaslow, J.B. (2000). "Just doing business: Modern racism and obedience to authority as explanations for employment discrimination". Organizational Behavior and Human Decision Processes. 81 (1): 72–97. CiteSeerX 10.1.1.201.4044. doi:10.1006/obhd.1999.2867. PMID 10631069.
- McConahay, J.B. (1986). Modern rasism, ambivalence, and the modern racism scale.
- Pettigrew, T.F. (1989). "The nature of modern racism in the United States". Revue Internationale de Psychologie Sociale. Chicago
- Staff (March 30, 2015) "How the biases in the back of your mind affect how you feel about race" PBS Newshour Accessed: October 9, 2017
- C. Peter Chen (1945-02-23). "Joint Declaration of the Greater East Asia Conference (below)". Ww2db.com. Retrieved 2011-01-26
- "Toward a World without Evil: Alfred Métraux as UNESCO Anthropologist (1946–1962)", by Harald E.L. Prins, UNESCO
- "European Court of Human Rights case law factsheet on racial discrimination" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2011-06-14. Retrieved 2011-01-26.
- Text of the Convention Archived July 26, 2011, at the Wayback Machine, International Convention on the Elimination of All Forms of Racial Discrimination, 1966
- [1] Archived January 12, 2012, at the Wayback Machine
- Pierre-André Taguieff, La force du préjugé, 1987 (in French)
- "Race Studies in Denmark" (PDF). Geografisk Tidsskrift (in Danish). 19. 1907. Retrieved 2013-11-14
- Du Bois, W.E.B. (1897). "The Conservation of Races". p. 21.
- Marius Turda (2004). The idea of national superiority in Central Europe, 1880–1918. Edwin Mellen Press. ISBN 978-0-7734-6180-2.
- National Analytical Study on Racist Violence and Crime, RAXEN Focal Point for Italy – Annamaria Rivera FRA. "Helping to make fundamental rights a reality for everyone in the European Union" (PDF). European Union Agency for Fundamental Rights. Archived from the original (PDF) on December 16, 2008. Retrieved 22 August 2010.
- Joseph L. Graves (2001). The Emperor's new clothes: biological theories of race at the millennium. Rutgers University Press. ISBN 978-0-8135-2847-2.
- Inter-American Convention against Racism and all forms of Discrimination and Intolerance – Study prepared by the Inter-American Juridical Committee 2002
- Richter, Facing East from Indian Country, p. 208
- Fredrickson, George M. 1988. The Arrogance of Race: Historical Perspectives on Slavery, Racism, and Social Inequality. Middletown, Conn: Wesleyan University Press
- Reilly, Kevin; Kaufman, Stephen; Bodino, Angela (2003). Racism : a global reader. Armonk, NY: M.E. Sharpe. pp. 45–52. ISBN 978-0-7656-1060-7.
- UN General Assembly, Universal Declaration of Human Rights, 10 December 1948, 217 A (III), available at: [2] [accessed 18 July 2012]
- On this "nationalities question" and the problem of nationalism, see the relevant articles for a non-exhaustive account of the state of contemporary historical researches; famous works include: Ernest Gellner, Nations and Nationalism (1983); Eric Hobsbawm,The Age of Revolution : Europe 1789–1848 (1962), Nations and Nationalism since 1780 : programme, myth, reality (1990); Benedict Anderson, Imagined Communities (1991); Charles Tilly, Coercion, Capital and European States AD 990–1992 (1990); Anthony D. Smith, Theories of Nationalism (1971), etc.
- Bernard Lewis (1992). Race and slavery in the Middle East: an historical enquiry. Oxford University Press. pp. 54–55. ISBN 978-0-19-505326-5.
- "Aristotle on Slavery". Oregonstate.edu. Archived from the original on September 6, 2013. Retrieved 2013-11-14.
- Khalid, Abdallah (1977). The Liberation of Swahili from European Appropriation. East African Literature Bureau. p. 38. Retrieved 10 June 2014.
- El Hamel, Chouki (2002). "'Race', slavery and Islam in Maghribi Mediterranean thought: the question of the Haratin in Morocco". The Journal of North African Studies. 7 (3): 29–52 [39–40]. doi:10.1080/13629380208718472. Neither in the Qur'an nor in the Hadith is there any indication of racial difference among humankind. But as a consequence of the Arab conquests, a mutual assimilation between Islam and the cultural and the scriptural traditions of Christian and Jewish populations occurred. Racial distinctions between humankind with reference to the sons of Noah is found in the Babylonian Talmud, a collection of rabbinic writings which dates back to the sixth century.
- Yosef Ben-Jochannan (1991). African origins of the major "Western religions". Black Classic Press. p. 231. ISBN 978-0-933121-29-4.
- "Medieval Sourcebook: Abû Ûthmân al-Jâhiz: From The Essays, c. 860 CE". Medieval Sourcebook. July 1998. Retrieved 2008-12-07.
- Lewis, Bernard (2002). Race and Slavery in the Middle East. Oxford University Press. p. 93. ISBN 978-0-19-505326-5.
- Hannoum, Abdelmajid (1 January 2003). "Translation and the Colonial Imaginary: Ibn Khaldûn Orientalist". History and Theory. 42 (1): 61–81. doi:10.1111/1468-2303.00230. JSTOR 3590803.
- Lindsay, James E. (2005), Daily Life in the Medieval Islamic World, Greenwood Publishing Group, pp. 12–15, ISBN 978-0-313-32270-9
- Collins, Roger (1995). The Arab Conquest of Spain: 710 - 797. Wiley. ISBN 9780631194057.
- Sephardim. Jewish Virtual Library. Last accessed 27 December 2011.
- Robert Lacey, Aristocrats. Little, Brown and Company, 1983, p. 67
- Sicroff, Albert A. Los estatutos de Limpieza de Sangre. p. 121.
- Colección Legislativa de España (1870), p. 364
- Avrum Ehrlich, Mark (2009). Encyclopedia of the Jewish diaspora: origins, experiences, and culture. ABC-CLIO. p. 689. ISBN 978-1-85109-873-6.
- Bonar Ludwig Hernandez (2001). "The Las Casas-Sepúlveda Controversy: 1550–1551" (PDF). Ex Post Facto. 10: 95–104. Archived from the original (PDF) on 21 April 2015.
- J. Michael Francis, PhD, Luisa de Abrego: Marriage, Bigamy, and the Spanish Inquisition, laflorida.org
- Flannery, Edward (2004-11-02). The Anguish of the Jews: Twenty-Three Centuries of Antisemitism (2nd ed.). New York: Paulist Press. ISBN 978-0-8091-4324-5.
- Michel Foucault, Society Must Be Defended (1976–77)
- "Race and Racism in Asia – Race And Racism in China". science.jrank.org. Retrieved 2016-08-01. Chinese descriptions of themselves as a "yellow" race predated European use of such terms.
- "Royal Navy and the Slave Trade : Battles : History". Royal-navy.mod.uk. Archived from the original on May 10, 2011. Retrieved 2010-05-23.
- "Chasing Freedom Exhibition: the Royal Navy and the Suppression of the Transatlantic Slave Trade". Royalnavalmuseum.org. 2006-11-21. Archived from the original on December 10, 2009. Retrieved 2010-05-23
- Merriam Webster (editor), Merriam-Webster's Collegiate Dictionary, 10 Rev Ed edition, (Merriam-Webster: 1998), p. 563
- Ronald James Harrison, Africa and the Islands, (Wiley: 1965), p. 58
- Dorothy Dodge, African Politics in Perspective, (Van Nostrand: 1966), p. 11
- Michael Senior, Tropical Lands: a human geography, (Longman: 1979), p. 59
- A.H.M. Jones, Elizabeth Monroe, History of Abyssinia, (Kessinger Publishing: 2003), p. 25
- "Background on conflict in Liberia". Fcnl.org. 2003-07-30. Archived from the original on January 8, 2011. Retrieved 2011-01-26.
- Maggie Montesinos Sale (1997). The Slumbering Volcano: American Slave Ship Revolts and the Production of Rebellious Masculinity. p. 264. Duke University Press, 1997
- Galton, Francis (9 June 1873). "Africa for the Chinese". The London and China Telegraph. 15 (510). London.
- Gumkowski, Janusz; Leszczynski, Kazimierz. "Hitler's Plans for Eastern Europe". Poland under Nazi Occupation. Archived from the original on 27 July 2007.
- Davies, Norman (2006). Europe at War 1939–1945: No Simple Victory. Macmillan Pubs (pp. 167, 4).
- Operation Barbarossa: Ideology and Ethics against Human Dignity, by André Mineau, (Rodopi, 2004) p. 180
- Operation Barbarossa: Ideology and Ethics against Human Dignity, by André Mineau, (Rodopi, 2004) p. 180
- Historical Dictionary of the Holocaust, p. 175 Jack R. Fischel. 2010. The policy of Lebensraum was also the product of Nazi racial ideology, which held that the Slavic peoples of the east were inferior to the Aryan race.
- Hitler's Home Front: Wurttemberg Under the Nazis, Jill Stephenson p. 135, Other non-'Aryans' included Slavs, Blacks and Roma
- Race Relations Within Western Expansion, p. 98 Alan J. Levine. 1996. Preposterously, Central European Aryan theorists, and later the Nazis, would insist that the Slavic-speaking peoples were not really Aryans
- The Politics of Fertility in Twentieth-Century Berlin, p. 118 Annette F. Timm. 2010. The Nazis' singleminded desire to "purify" the German race through the elimination of non-Aryans (particularly Jews, Gypsies, and Slavs)
- Curta 2001, p. 9, 26–30
- Jerry Bergman, "Eugenics and the Development of Nazi Race Policy", Perspectives on Science and Christian Faith PSCF 44 (June 1992):109–24
- "Holocaust Encyclopedia – Genocide of European Roma (Gypsies), 1939–1945". United States Holocaust Memorial Museum (USHMM). Retrieved 9 August 2011.
- Pauwels, Jacques R. The Great Class War 1914–1918. Formac Publishing Company Limited. p. 88.
- Gumkowski, Janusz; Leszczynski, Kazimierz; Robert, Edward (translator) (1961). Hitler's Plans for Eastern Europe. Poland Under Nazi Occupation (First ed.). Polonia Pub. House. p. 219. OCLC 750570006. Archived from the original (Paperback) on 2011-04-09. Retrieved March 12, 2014.
- Norman Davies. Europe at War 1939–1945: No Simple Victory. pp. 167, 209.
- Daniel Goldhagen, Hitler's Willing Executioners (p. 290) – "2.8 million young, healthy Soviet POWs" killed by the Germans, "mainly by starvation ... in less than eight months" of 1941–42, before "the decimation of Soviet POWs ... was stopped" and the Germans "began to use them as laborers".
- Yeomans, Rory (2015). The Utopia of Terror: Life and Death in Wartime Croatia. Boydell & Brewer. ISBN 9781580465458.
- Yeomans, Rory (2012). Visions of Annihilation: The Ustasha Regime and the Cultural Politics of Fascism, 1941–1945. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press. p. 7. ISBN 9780822977933.
- Bartulin, Nevenko (2013). The Racial Idea in the Independent State of Croatia: Origins and Theory. BRILL. p. 124. ISBN 9789004262829.
- Kenrick, Donald (2006). The Final Chapter. University of Hertfordshire Press. p. 92. ISBN 9781902806495.
- Bloxham, Donald; Gerwarth, Robert (2011). Political Violence in Twentieth-Century Europe. Cambridge University Press. p. 111. ISBN 9781139501293.
- Levy, Michele Frucht (2009). ""The Last Bullet for the Last Serb": The Ustaša Genocide against Serbs: 1941–1945". Nationalities Papers. 37 (6): 807–837. doi:10.1080/00905990903239174.
- Dulić, Tomislav (2006). "Mass killing in the Independent State of Croatia, 1941–1945: a case for comparative research". Journal of Genocide Research. 8: 255–281. doi:10.1111/nana.12433.
- Charny, Israel (1999). Encyclopedia of Genocide: A-H. ABC-CLIO. pp. 18–23. ISBN 9780874369281.
- "American laws against 'coloreds' influenced Nazi racial planners". Times of Israel. Retrieved September 23, 2017
- Whitman, James Q. (2017). Hitler's American Model: The United States and the Making of Nazi Race Law. Princeton University Press. p. 47.
- Fredrickson, George (1981). White Supremacy. Oxford Oxfordshire: Oxford University Press. p. 162. ISBN 978-0-19-503042-6.
- Seema Sohi (2014). Echoes of Mutiny: Race, Surveillance, and Indian Anticolonialism in North America. Oxford University Press. p. 8. ISBN 978-0-19-937625-4. During the early decades of the twentieth century, US Immigration, Justice, and State Department officials cast Indian anticolonialists as a "Hindu" menace
- Zhao, X. & Park, E.J.W. (2013). Asian Americans: An Encyclopedia of Social, Cultural, Economic, and Political History. Greenwood. p. 1142. ISBN 978-1-59884-239-5
- Schultz, Jeffrey D. (2002). Encyclopedia of Minorities in American Politics: African Americans and Asian Americans. p. 284.
- "Roots in the Sand – the Archives". PBS. Retrieved 2016-12-06.
- Current race riots like 1949 anti-Indian riots: South African minister. Thaindian News. May 25, 2008.
- Martin Smith (1991). Burma – Insurgency and the Politics of Ethnicity. London; New Jersey: Zed Books. pp. 43–44, 56–57, 98, 176.
- Burma: Asians v. Asians. Time. 17 July 1964
- Conley, Robert (13 January 1964). "African Revolt Overturns Arab Regime in Zanzibar". The New York Times. Retrieved 16 November 2008.
- Plekhanov, Sergey (2004). A Reformer on the Throne: Sultan Qaboos Bin Said Al Said. Trident Press. p. 91. ISBN 978-1-900724-70-8.
- Citizen and Subject: Contemporary Africa And The Legacy Of Late Colonialism: Contemporary Africa And The Legacy Of Late Colonialism, p.12, Meike de Goede, CRC Press, 2017
- Where In the World Should I Invest: An Insider's Guide to Making Money Around the Globe, p.156, John Wiley & Sons
- 1972: Asians given 90 days to leave Uganda. BBC
- "The birth and death of apartheid". BBC News. June 17, 2002.
- "DR Congo Pygmies appeal to UN". BBC News. 2003-05-23. Retrieved 2010-05-23.
- UN Condems [sic] Botswana's Racism. Survival International. August 31, 2002.
- "Stop your racist land grab, tribunal tells Robert Mugabe". The Times. March 5, 2009
- Freeman, Colin (26 June 2011). "The end of an era for Zimbabwe's last white farmers?". Telegraph.co.uk.
- Black Africa Leaves China In Quandary. The New York Times. December 30, 1988.
- Fears of a 'no-fun' Olympics in Beijing. The Age. July 19, 2008. Archived March 16, 2014, at the Wayback Machine
- Stephen Vines (2009-11-01). "China's black pop idol exposes her nation's racism". The Guardian. London. Retrieved 2009-11-03.
- "TV talent show exposes China's race issue". CNN. 2009-12-22. Retrieved 2010-05-11.
- "Mauritania: Fair elections haunted by racial imbalance". IRIN Africa. 5 March 2007.
- Arab militia use 'rape camps' for ethnic cleansing of Sudan. Telegraph. May 30, 2004.
- Racism at root of Sudan's Darfur crisis. Csmonitor.com. July 14, 2004.
- "Reuters AlertNet – Niger's Arabs say expulsions will fuel race hate". Alertnet.org. 2006-10-25. Archived from the original on 10 November 200
- "Africa | Niger starts mass Arab expulsions". BBC News. 2006-10-26. Retrieved 2010-05-23.
- United Nations High Commissioner for Refugees (2007-07-11). "Refworld – The Leader in Refugee Decision Support". UNHCR. Retrieved 2010-05-23.
- "Analysis | Indonesia: Why ethnic Chinese are afraid". BBC News. 1998-02-12. Retrieved 2010-05-23.
- Algeria: Xenophobia against Chinese on the rise in Africa. Afrik.com. August 5, 2009
- "Rioters attack Chinese after Zambian poll". Telegraph. October 3, 2006.
- "Lesotho: Anti-Chinese resentment flares". IRIN Africa. 24 January 2008.
- Spiller, Penny: "Riots highlight Chinese tensions", BBC News, Friday, 21 April 2006, 18:57 GMT
- "Editorial: Racist moves will rebound on Tonga". The New Zealand Herald. November 23, 2001. Retrieved November 4, 2011.
- "Looters shot dead amid chaos of Papua New Guinea's anti-Chinese riots". Archived 9 July 2013 at the Wayback Machine The Australian. May 23, 2009
- "Overseas and under siege". The Economist. August 11, 2009.
- Future bleak for Fiji's Indians. BBC News. July, 2000.
- "Dealing with the dictator". The Australian. April 16, 2009. Archived from the original on 21 April 2009.
- Fiji Islands: From Immigration to Emigration. Brij V. Lal. The Australian National University.
- "Guyana turns attention to racism". BBC News. September 20, 2005
- "Racism alive and well in Malaysia". Asia Times. March 24, 2006
- "Trouble in paradise". BBC News. May 1, 2002
- "Ethnic strife rocks Madagascar". BBC News. May 14, 2002
- "Race war rocks Grabouw". Cape Times. March 20, 2012
- "A Never Ending Policy". The Economist. ISSN 0013-0613. Retrieved 2020-07-10.
- "Nik Aziz says 'bumiputera' term is racist". 2009-03-02. Archived from the original on 2009-03-02. Retrieved 2020-07-10.
- "Rohingya refugees share stories of sexual violence". Al Jazeera. 29 September 2017.
- Thomas J. Sugrue, Sweet Land of Liberty: the Forgotten Struggle for Civil Rights in the North (Random House: New York, 2008), pp. 533–43.
- Massey, Douglas S.; Denton, Nancy A. (1993). American Apartheid: Segregation and the Making of the Underclass. Cambridge, MA: Harvard University Press.
- "Negative opinions about Roma, Muslims in several European nations". Pew Research Center. 11 July 2016
- "A map of the most racist countries in Europe". indy100.com. 4 May 2017
- "This map shows what white Europeans associate with race – and it makes for uncomfortable reading". theconversation.com. 2 May 2017.
- Charles Darwin (1871). "The descent of man, and selection in relation to sex". John Murray. Archived from the original on September 30, 2007. Retrieved 2007-12-02.
- Desmond, Adrian; James Richard Moore (1991). Darwin. Michael Joseph, Penguin Group. ISBN 978-0-7181-3430-3. OCLC 185764721. pp. 28, 147, 580
- Minorities, Race, and Genomics". Retrieved 2009-05-12.
- Matsuo Takeshi (University of Shimane, Japan). L'Anthropologie de Georges Vacher de Lapouge: Race, classe et eugénisme (Georges Vacher de Lapouge anthropology) in Études de langue et littérature françaises 2001, n°79, pp. 47–57. ISSN 0425-4929; INIST-CNRS, Cote INIST : 25320, 35400010021625.0050 (Abstract resume on the INIST-CNRS)
- Tucker, William H. (2007). The funding of scientific racism: Wickliffe Draper and the Pioneer Fund. University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-07463-9. Lay summary (4 September 2010).
- On A Neglected Aspect Of Western Racism, Kurt Jonassohn, December 2000
- Pascal Blanchard, Sandrine Lemaire & Nicolas Bancel (August 2000). "Human zoos – Racist theme parks for Europe's colonialists". Le Monde diplomatique.; "Ces zoos humains de la République coloniale". Le Monde diplomatique (in French). August 2000. (available to everyone)
- Human Zoos, by Nicolas Bancel, Pascal Blanchard and Sandrine Lemaire, in Le Monde diplomatique, August 2000 French – free
- Savages and Beasts – The Birth of the Modern Zoo, Nigel Rothfels, Johns Hopkins University Press
- Robert Kurzban; John Tooby & Leda Cosmides (December 18, 2001). "Can race be erased? Coalitional computation and social categorization" (PDF). Proceedings of the National Academy of Sciences. 98 (26): 15387–92. Bibcode:2001PNAS...9815387K. doi:10.1073/pnas.251541498. ISSN 0027-8424. PMC 65039. PMID 11742078. Archived from the original (PDF) on 2008-06-15. Retrieved 2008-06-11.. The authors provide a summary and other comments at "(untitled)". Archived from the original on 2008-06-27.
- New Scientist. Issue 2595, 17 March 2007.
- Richard Dawkins (2006). The selfish gene. Oxford University Press. p. 99. ISBN 978-0-19-929115-1.
- Hammond, R.A.; Axelrod, R. (2006). "The Evolution of Ethnocentrism". Journal of Conflict Resolution. 50 (6): 926–36. doi:10.1177/0022002706293470.
- Telzer, Eva; Humphreys, Kathryn; Mor, Shapiro; Tottenham, Nim (2013). "Amygdala Sensitivity to Race Is Not Present in Childhood but Emerges over Adolescence". Journal of Cognitive Neuroscience. 25 (2): 234–44. doi:10.1162/jocn_a_00311. PMC 3628780. PMID 23066731.
- Chekroud, Adam M.; Everett, Jim A.C.; Bridge, Holly; Hewstone, Miles (27 March 2014). "A review of neuroimaging studies of race-related prejudice: does amygdala response reflect threat?". Frontiers in Human Neuroscience. 8: 179. doi:10.3389/fnhum.2014.00179. ISSN 1662-5161. PMC 3973920. PMID 24734016.
- Hodson, G.; Busseri, M.A. (5 January 2012). "Bright Minds and Dark Attitudes: Lower Cognitive Ability Predicts Greater Prejudice Through Right-Wing Ideology and Low Intergroup Contact". Psychological Science. 23 (2): 187–95. doi:10.1177/0956797611421206. PMID 22222219.
- Edward Russel of Liverpool, The Knights of Bushido, 2002, p. 238, Herbert Bix, Hirohito and the making of modern Japan, 2001, pp. 313–14, 326, 359–60; Karel van Wolferen, The Enigma of Japanese Power, 1989, pp. 263–72
- Paulino, Edward (December 2006). "Anti-Haitianism, Historical Memory, and the Potential for Genocidal Violence in the Dominican Republic". Genocide Studies International. 1 (3): 265–88. doi:10.3138/7864-3362-3R24-6231. eISSN 2291-1855. ISSN 2291-1847.
Xarici keçidlər
- Being a Black Male in Cuba
- The Impact of Racism on Child and Adolescent Health