Adət-ənənə
Bu məqalə qaralama halındadır. Lütfən, məqaləni ümumvikipediya və redaktə qaydalarına uyğun şəkildə tərtib edin. Əgər mümkündürsə, daha dəqiq bir şablondan istifadə edin. |
Adət-ənənə, adət və ya ənənə — bir cəmiyyət və ya qrup içərisində müəyyən keçmişə sahib olan, simvolik və ya xüsusi bir əhəmiyyətdə nəsildən nəsilə ötürülərək sanksiya gücü olan mədəni qalıq, vərdiş, məlumat, davranış və inanc toplusudur. adət-ənənəyə aid cümlə."Milçəklərin ölkəsində adət-ənənəsi yoxdur".
Adət-ənənə anlayışının məzmunu
Adət və ənənələr bəşəriyyətin təkamül prosesini özündə əks etdirir, bütün dövrlərdə cəmiyyətin sosial-mənəvi və mədəni tərəqqisinin göstəricilərindən biri kimi çıxış edir, Bir çox elmi ədəbiyyatlardan məlumdur ki, adət və ənənələrin təkamülü insan cəmiyyətinin üst poleolit dövründən başlamış, həyat tərzi, sosial qurumlar dəyişdikcə onlar da inkişaf etmiş, modernləşərək zənginləşmişdir . keçmişdə yaranaraq bir nəsildən digər nəslə ötürülərək indiki dövrümüzə qədər gəlib çıxmışdır. Hər bir xalqın keçmişi, tarixi, psixologiyası, milli-mənəvi dəyərləri adətlərdə əksini tapır, onlar bizim üçün keçmişlə bağlı böyük bir informasiya mənbəyidir, burada insanların baxışlarını, zövqünü, həyat tərzini, əxlaqını, düşüncə tərzini, yaradıcılıq qabiliyyətini və.s görmək olar. Ənənə - özünəməxsus xalq yaddaşıdır. Bu bir cəmiyyət və qrup içərisində müəyyən keçmişə sahib olan, nəsildən-nəslə ötürülərək vərdiş, məlumat, davranış və inanc toplusudur və insan varlığını idarə etmək və onun davranışını tənzimləmək yollarından biri olmaqla bərabər bizim bütün həyatımız müəyyən qaydalar, nümunələr əsasında qurulur. Ənənə anlayışına ictimai elmlərin fərqli alt intizamlarının yanaşmaları ilə ənənəvi cəmiyyətlərin yüklədikləri mənalar arasında həm bənzərliklər həm də fərqliliklər mövcuddur. İctimai elmlər ənənəyə cəmiyyətlərin yaşadıqları coğrafiya, iqlim və s. kimi xarici şərtlərə uyğunlaşma təmin etmək məqsədiylə törədilmiş, bəşəri qaynaqlı "inşa"lar, "icad"lar olaraq baxarkən ənənəvi cəmiyyətlər öz ənənələrinin qaynağını mif, əfsanə, atalar, qəhrəmanlar və tanrı kimi müqəddəsdə görürlər. İctimai elmlərdə daha fenomenolojik bir yanaşma ilə ənənələri tam funksional xüsusiyyətləri istiqamətiylə görüb mənşələrini bu funksiyaya bağlayan şərhlərin yanında ənənələri müəyyən bir məna bütünlüyünü əks etdirən fenomenlər olaraq qiymətləndirən yazarlar da vardır. Hər nə qədər bu yazarlar da ənənənin qaynağını müqəddəsdə görməməkdədirsələr də onun yalnız funksional ölçüsünə indirgenemeyeceğini iddia etmişlər. Xüsusilə Avropada maarifçilik dövrü sonunda inkişaf edən Tarix anlayışı və Tarixiçilik perspektivi keçmişə bağlı (və günümüzdəki də) hər düşüncə, anlayış və rəftarın qaynağını dövrün digər varlıqlarının bütünselliği içində axtarmaq istiqamətində bir meylin inkişafına gətirib çıxarmışdır. İşıqlanmanın qaynağı təkamülçü görüşə qədər gedən ilerlemeci tarix perspektivini də qanuniləşdirən bu perspektiv ictimai elmlərdə hakim görüş olaraq varlığını davam etdirməkdədir.[mənbə göstərin] Adət-ənənələr mədəniyyətin mühüm aspektidir. Adət geniş qəbul edilmiş bir məhfumdur, ənənə isə davranış tərzidir və müəyyən bir cəmiyyətə, məkana və s. aid ünsürləri davam etdirməkdir. Ənənə “çatdırmaq” mənasını verən latın sözündən götürülmüşdür. Bu tərif ənənənin nə demək olduğunu başa düşməyə imkan verir. O,nəsildən-nəslə keçən ənənədir və ardıcıl olaraq nəsillərə ötürülür. Adətlər zaman keçdikcə dəyişərək nəsildən-nəslə ötürülən ənənələrə çevrilir Dünyanın bütün mədəniyyətləri və cəmiyyətləri uzun müddət inkişaf edən özünəməxsus adət və ənənələrə malikdir. Hər bir cəmiyyət öz xalqı arasında əmin-amanlığı və asayişi qoruyub saxlamaq, həmçinin cəmiyyət üzvləri arasında qarşılıqlı əlaqə üçün bələdçi kimi xidmət etmək üçün yollar hazırlayır. Qədim dövr və orta əsrlərin görkəmli, tanınmış filosofları Platon, Aristotel, Demokrit, Epikür, Lamеtri, Didro, Helvetsi və başqaları öz əsərlərində adət və ənənələr haqqında maraqlı fikirlər irəli sürmüşlər. Məsələn, qədim Yunan filosofu Platon bayramları dövləti sabit saxlaya bilən bir alət kimi təsvir etmiş, tərbiyə prosesində buraxılan qüsurları bayramlar, adət və ənənələr vasitəsilə düzəltməyin mümkünlüyünü söyləmişdir, Aristotel isə insanların bayram etmək haqqı olduğunu deyir və bu haqqı onların əlindən almağın mümkünsüzlüyünü söyləyirdi
Ənənə üç məzmunda ələ alına bilər. İlki keçmiş həyat formalarının içində yaşanılan ana daşıdıqları maddi və mənəvi dəyərlər bütünüdür. bu sosioloji mənada ən çox rəğbət görən izahdır. Bəşəri müstəvidə cəmiyyəti bütün dinamikləri ilə inşaya edən gücdür.
İkincisi isə ənənənin özünü təşkil etdiyi ifadə edilən müqəddəslə olan münasibətdən ötəri ənənənin zəngin və müqəddəs dəyərlər ehtiva edən köklü yanıdır ki, bu mənada ənənə ilkindən fərqli olaraq həm fenomenolojik həm də ilahi bir istiqamət daşıyar. Bu ənənənin sosioloji və bəşəri mənasından çox daha fərqlidir.
Üçüncüsü isə ənənənin postmodernist yanaşmalarla ələ alınmasından qaynaqlanan aletsel, funksional yəni istifadəyə açıq maddə istiqamətidir. Bu mənasıyla ənənə bir mənalar ehtiyatıdır. Özündən hər baxımdan istifadəyə açıq bir hinterlandtır. Bəhs edilən istiqaməti ənənənin xarici-formel istiqamətidir ki sənət və ədəbiyyata təsir edən bir başqa cəbhə də budur.[mənbə göstərin]
Adət-ənənənin xüsusiyyətləri
Adət və ənənənin nə olduğunu başa düşmək üçün onun əsas xüsusiyyətlərinə nəzər salmaq lazımdır: • mənəvi-əxlaqi dəyərlərdən fərqli olaraq, adət-ənənə ictimai şüurda avtomatik olaraq daha dərin kök salır • kortəbii şəkildə ortaya çıxır • çoxsaylı təkrarlanmalar nəticəsində inkişaf edir • münasibətlərin konkret modelini təqdim edir • cəmiyyətin vərdişləri və rəyi ilə təmin olunur • geniş təsir dairəsinə malikdir. (əraziyə görə)
Adət və ənənənin fərqi
• Ənənələr və adət-ənənələr müəyyən bir müddət ərzində inkişaf etmiş inanc və təcrübələrdir və adət və ənənə arasında yeganə fərq, görünür, cəmiyyətin daha geniş təbəqəsi tərəfindən müddət və riayət olunmasıdır.
• Ənənə nəsildən-nəslə ötürülən və bir cəmiyyətin və ya mədəniyyətin əksər insanları tərəfindən müşahidə edilən bir təcrübədir, halbuki adət qısa ömürlü ola bilər və hətta ailə və ya fərdi səviyyədə müşahidə oluna bilər.
• Həmçinin, bütün adət-ənənələr adət-ənənə kimi təsnif oluna bilsə də, bütün adətlərə adət-ənənə aid edilə bilməz. Adət sözünün dəqiq bir tərifi yoxdur, baxmayaraq ki, ənənə əlbəttə ki, nəsillər boyu keçən bir inanc və ya təcrübədir.
Ezoterizmde ənənə
Ezoterizm sahəsində ənənə, "keçmişdə insanlığa müxtəlif yollar göndərər və əlaqələrlə verilmiş, dini, ezoterik, okült, mifoloji və folklorik (nağıl, rəqs vs.) formalara bürünərək, şifahi və yazılı halda, günümüzə qədər köçürülmüş həqiqi (həqiqətlərə aid) məlumatlar bütünü" olaraq təyin olunar. Başqa sözlə, bu əhatəli mənasıyla ənənə, ezoterizmde ənənə, adət, ənənə ilə və ya mifologiya ilə sinonim sayılmamaqda, lakin bunlarda ol/tapılan dərin məlumatları da ehtiva etməkdədir.[mənbə göstərin]
Termini bu mənada istifadə edən yazıçılardan ən tanınmışı ezoterizm üzərinə bir çox əsəri olan Rene Guenondur. Ənənəçiliyin qabaqcıllarından biri olaraq qəbul edilir.
Mənbə
- Abdullayev O. Sosial fəallıq və yeni adət-ənənələr. Bakı, Azərnəşr, 1987.
- Məmmədov Ə. Milli adət və ənənələr. Bakı, “Mars Print” nəşriyyatı, 2000.
İstinadlar
- Thomas A. Green. Folklore: an encyclopedia of beliefs, customs, tales, music, and art. ABC-CLIO. 1997. 800–. ISBN 978-0-87436-986-1. 2022-01-25 tarixində . İstifadə tarixi: 30 avqust 2016.
- İlqar Hüseynov. Azərbaycan milli adət və ənənələrinin bədii-estetik mahiyyəti. Bakı: Mars-Print. 2002. səh. 305.
- Gibbon Rangel. Characteristics of Culture, Customs and Traditions. South Africa. 2022. səh. 5:136.
- Платон. Сочинения, в. 3-х томах. 1910.
- Aristotel. Poetika. Bakı: Azərnəşr. 1974. səh. 120.
- Xatirə Həsənova. Dünya xalqlarının qida mədəniyyəti, adət və ənənələri. Bakı. 2021. səh. 282.