Əbdüləziz bin Əbdürrəhman əs-Səud
Əbdüləziz bin Əbdürrəhman bin Faysal əs-Səud ərəb. عبد العزيز آل سعود həmçinin qısaca olaraq İbn Səud və yaxud II Əbdüləziz və Əbdüləziz bin Əbdürrəhman (15 yanvar 1875 — 9 noyabr 1953) — hökmdar, hərbi və dövlət xadimi, Səudiyyə Ərəbistanının qurucusu və ilk kralı (1932-1953). Ərəbistanın birləşdirilməsi üçün çoxsaylı müharibələr aparmışdır. 1902-1926-cı illərdə Nəcd dövlətinin əmiri, daha sonra - 1932-ci ilə qədər Hicaz, Nəcd dövlətinin və ilhaq edilən bölgələrin kralı.
Əbdüləziz bin Əbdürrəhman bin Faysal əs-Səud | |
---|---|
ərəb. عبد العزيز آل سعود | |
Sələfi | Əbdürrəhman ibn Feysəl əs Səud, dövlət Cebel-Şammar əmirliyi tərəfindən ələ keçirildi |
Xələfi | vəzifə ləğv olunub |
Sələfi | Əli ibn Hüseyn əl-Haşimi |
Xələfi | Vəzifə ləğv edildi |
Sələfi | vəzifə təsis edilib |
Xələfi | Səud ibn Əbdüləziz əs-Saud |
Şəxsi məlumatlar | |
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | Ər-Riyad |
Vəfat tarixi | |
Vəfat yeri | Taif, Məkkə |
Vəfat səbəbi | ürək tutması |
Dəfn yeri |
|
Sülalə | Səudlar |
Vətəndaşlığı | Səudiyyə Ərəbistanı |
Milliyyəti | ərəb |
Atası | Əbdürrəhman ibn Feysəl əs Səud |
Anası | Sara bin Əhməd əs-Sudayri |
Həyat yoldaşı |
|
Uşaqları | * 45 oğlan * 20-dən artıq qız |
Hərbi xidmət | |
Xidmət illəri | (şəxsin hərbi xidmət illəri) |
Mənsubiyyəti | Səudiyyə Ərəbistanı silahlı qüvvələri |
Rütbəsi | Səudiyyə Ərəbistanı silahlı qüvvələri komandanı |
Döyüşlər | Səudiyyə Ərəbistanının birləşdirilməsi uğrunda müharibə |
Elmi fəaliyyəti | |
Elm sahəsi | siyasətçi |
| |
Təltifləri |
|
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Əbdüləziz Nəcd əmiri Əbdürrəhman bin Faysalın oğlu idi. Ailə 1890-cı ildə Riyad şəhərindəki iqamətgahlarından qovulmuşdu. Əbdüləziz, 1902-ci ildə yenidən Riyadı fəth etmiş, 30 illik mübarizə apararaq mərkəzi və şimali Ərəbistanın hökmdarı olmuşdur. 1922-ci ildə Nəcd üzərində nəzarətini möhkəmləndirdi, sonra 1925-ci ildə Hicazı fəth etdi. 1932-ci ildə daha sonra Səudiyyə Ərəbistanı Krallığına çevriləcək ərazini genişləndirdi. Kral olaraq, 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında neftin kəşf edilməsinə və II Dünya müharibəsindən sonra geniş miqyaslı neft çıxarılmasının başlanmasına nəzarət etmişdi. 45 oğlu, və Səudiyyə Ərəbistanının bütün sonrakı kralları da daxil olmaqla bir çox uşağın atası idi.
Həyatı
İlk illər
Səudlar ailəsi son 130 il ərzində mərkəzi Ərəbistanda əsas qüvvə idilər. Sələfiliyə arxalanan səudlar əvvəllər Osmanlı-Səudiyyə müharibəsi müharibəsində Osmanlı ordusu tərəfindən məhv edilənə qədər XIX əsrin əvvəllərinə qədər Ərəbistan yarımadasının çox hissəsini “ilk Səudiyyə dövləti” olan Diriyyə əmirliyi şəklində idarə etməyə çalışdılar.
Əbdüləziz 1875-ci il yanvarın 15-də Riyadda anadan olub. O dövrdə ərazisi yalnız Riyad ətrafından ibarət olan İkinci Səudiyyə dövlətinin başçısı Əbdürrəhman ibn Faysalın dördüncü oğlu idi. Əbdüləzizin anası Sudayri ailəsinin üzvü idi Sara bin Əhməd idi. Sara Ərəbistanın aparıcı nəsillərindən olan Sudayri sülaləsinin başçısı Əhməd Sudayrinin qız olmuş, 1910-cu ildə rəhmətə getmişdir. Onun doğma bacı və qardaşları Faysal, Nurə, Bazza, Həyya və Saad idilər. Bundan əlavə atasının digər evliliyindən Səudiyyə dövləti rəhbərliyində əhəmiyyətli rol oynayan Məhəmməd, Abdulla, Əhməd və Musaid də daxil olmaqla bir neçə ögey qardaşları da olmuşdu.
Əbdüləziz dinlə az maraqlanmış, daha çox qılınc və tüfənglə oynamağa həvəs göstərirdi. O, Quranı yalnız 11 yaşında oxumağı öyrənə bildi. Əbdüləzizin Riyadda Qurqn müəllimi Abdulla Əl Xarji olmuşdur. Gələcək kral gənc yaşlarından ailə şərəfini bərpa etməyi, Səud sülaləsinin şöhrətinin və sərvətinin qaytarılmasını arzulayırdı.
Sürgün və Riyadın geri alınması
1890-cı ildə səudlar sülaləsini regionda uzun müddət rəqibləri olan Rəşidilər Riyadı fəth etdilər. O vaxt Əbdüləziz 15 yaşında idi. O və ailəsi əvvəlcə Ərəbistanın cənub səhrasında bədəvi qəbiləsi olan Al Murraha sığındılar. Daha sonra Əs-Səudlar Qətərə getdilər və iki ay orada qaldılar. Onların növbəti dayanacağı qısa bir müddət qaldıqları Bəhreyn oldu. Osmanlı imperiyası onlara Küveytdə yerləşmələrinə icazə verdi və təxminən on il orada yaşadılar. Əbdüləziz 1896-cı ildən Küveyt kral ailəsinin üzvü və Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabahla dostluq münasibətləri yaratdı və Mübarəkin qeyri-adi həyat tərzi səbəbiylə atası Əbdürrəhman tərəfindən bəyənilməyən ziyafətlərini tez-tez ziyarət edirdi.
1901-ci il noyabrın 14-də Əbdüləziz və bəzi qardaşları, o cümlədən ögey qardaşı Məhəmməd və bir neçə əmisi oğlu (aralarında Abdulla bin Jiluvi), əsasən Rəşidilərlə müttəfiq qəbilələri hədəf alaraq Nejdə basqın etdilər. Dekabrın 12-də Al Aqsaya çatdılar və sonra müxtəlif qəbilələrin dəstəyi ilə cənuba Boş Məhəlləyə doğru irəlilədilər. Bu hadisədən sonra Əbdüləziz Əl-Rəşid Qətər hökmdarı Cəsim bin Məhəmməd Əl Taniyə və Bağdadakı Osmanlı valisinə müraciətlər edərək Əbdüləzizin ona sadiq qəbilələrə basqınlarını dayandırmaq üçün kömək istədi. Bu hadisələr Əbdüləzizin basqınçılarının sayının azalmasına səbəb oldu və atası Əbdürrəhman ondan Riyadı ələ keçirmək planlarını ləğv etməsini istədi. Lakin Əbdüləziz Riyad üzərinə yürüş üçün dəstə toplamağa davam etdi. 15-16 yanvar 1902-ci il tarixində atasının qarşı olmağına baxmayaraq, yürüşə başlamış Əbdüləziz, 60 nəfərlik bir dəstə ilə Riyadı ələ keçirdi. Hücum zamanı o, yalnız iki döyüşçünü itirdi. Rəşididlərdən olan yerli vali Ajlan Abdulla bin Jiluvi isə qala qapıları qarşısında öldürüldü. Əbdüləzizin qələbəsindən qısa müddət sonra Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ona Əbdüləzizin kiçik qardaşı Səədin rəhbərliyi ilə əlavə yetmiş döyüşçü göndərdi. Bu uğurdan sonra atası Əbdürrəhman əmir adından oğlunun xeyrinə imtina etdi. Atası Əbdüləzizə vassal andı içərək, oğlunun məsləhətçisi oldu.
Hakimiyyətə qayıdış
Riyadın ələ keçirilməsindən sonra Səud sülaləsinin bir çox keçmiş tərəfdarı Əbdüləzizin çağırışı ilə silaha sarıldı. O, xarizmatik bir lider idi və ətrafına silahlı adamlar toplamaqda davam edirdi. Növbəti iki il ərzində o və qüvvələri demək olar ki, Nejdin yarısını Rəşidilərdən geri aldılar.
1903-1907-ci illərdə Əbdüləziz Rəşidilər sülaləsinin rəhbərlik etdiyi Cebel-Şammar (Hail) əmirliyi ilə müharibə apardı. 1904-cü ildə Əl-Rəşidlər sülaləsinin başçısı olan Əbdüləziz, hərbi qoruma və yardım üçün Osmanlı imperiyasına müraciət etdi. Osmanlılar buna cavab olaraq Ərəbistana əsgər göndərdi. Ümumilikdə müharibə ərzində 8 Osmanlı piyada batalyonu Rəşidilərin tərəfində döyüşmüşdü. 15 iyun 1904-cü ildə Əbdüləziz qüvvələri birləşmiş Osmanlı və Rəşidi qüvvələri tərəfindən ilk və sonuncu dəfə məğlubiyyətə uğradıldı. Bu hadisədən sonra o, qüvvələrini yenidən toplayaraq Osmanlıya qarşı partizan müharibəsi aparmağa başladı. Növbəti iki il ərzində onların tədarük yollarını poza bildi və onları geri çəkilməyə məcbur etdi. Lakin 1905-ci ilin fevralında Əbdüləziz Osmanlılar tərəfindən Cənubi Nəsdin kaymakamı titulunu aldı. Əbdüləziz əl-Rəşidin həlak olduğu və rəşidilərin uduzduğu Rövdət Muhannada döyüşündən sonra Əbdüləziz əs-Saud 1906-cı il oktyabrın axrına qədər Osmanlı imperiyasının Nəcd və Qassımdakı varlığını sona çatdırdı. Bu qələbə həm də Küveyt hökmdarı Mübarək Əl Sabah ilə Əbdüləziz arasındakı ittifaqı, birincinin bölgədəki Səudiyyə gücünün artması ilə bağlı narahatlığı səbəbindən zəiflədi.
İhvandlarla münasibət
1912-ci ildə o, Nəcd və Ərəbistanın şərq sahillərini fəth etdi. O, həmçinin eyni ildə "təmiz İslam"ı da qəbul etdi. Ən böyük qəbilələrin sədaqətini qazanmaq üçün İbn Səud, dini alimlərin və müəllimlərin tövsiyəsi ilə onları oturaq həyata keçirməyə başladı. Bu məqsədlə 1912-ci ildə hərbi-dini qardaşlıq İhvand (ərəbcə “qardaşlar”) quruldu. İhvand hərəkatına qoşulmaqdan imtina edən və İbn Səudu əmir və imam kimi tanımayan bütün bədəvi qəbilələri və vahələr Nəcdin düşməni kimi qəbul edilməyə başlandılar. İhvandlara qardaşlığın üzvlərini və vətənlərini sevməyə, imam-əmirə sözsüz itaət etmək və xarici ölkələrin (müsəlmanlar da daxil olmaqla) sakinləri ilə heç bir təmas qurmamağa çağırılan əkinçilik koloniyalarına ("hicrələrə") keçmək əmri verildi. Hər bir ihvand icmasında, yerli qarnizon üçün kazarma rolunu oynayan bir məscid tikildi. Beləliklə, ihvandların özləri təkcə əkinçilər deyil, həm də Səudiyyə dövlətinin döyüşçüləri oldular. 1913-cü ildə İbn Səud Əl-Həsə bölgəsini ələ keçirdi. 1915-ci ilədək İbn Səudun "kafirlər"lə müharibəyə girmək üçün ilk çağırışına hazır olan ən azı 60.000 nəfər daxil olmaqla 200-dən çox ihvand qəsəbəsi təşkil edildi.
Ərəbistanın birləşdirilməsi
1914-cü ilin mayında Əbdüləziz, ingilislərlə müttəfiq olmaq üçün bir neçə səmərəsiz cəhdlərdən sonra Osmanlı ilə gizli müqavilə bağladı. Lakin Birinci Dünya müharibəsinin başlanması səbəbi ilə Əbdüləzizi Nəcdin valisi edən bu razılaşma reallaşmadı və Osmanlıların Əbdüləzizlə əlaqələri davam etdirmək cəhdləri səbəbiylə Britaniya hökuməti qısa müddətdə Əbdüləzizlə diplomatik əlaqələr qurdu. Britaniya agenti Kapitan Uilyam Şekspir bədəvilər tərəfindən yaxşı qarşılandı. Bənzər diplomatik münasibətlər bölgəni birləşdirə və sabitləşdirə bilən bütün ərəb qüvvələri ilə quruldu. Britaniyalılar 1915-ci ilin dekabrında Darin müqaviləsinə imza atdılar ki, bu da Səud sülaləsinin torpaqlarını Britaniya protektoratı etdi. Bu müqavilə ilə britaniyalılar Səudiyyə dövlətinin sərhədlərini müəyyənləşdirməyə cəhd göstərdilər. Əvəzində Əbdüləziz Osmanlının müttəfiqi olan İbn Rəşidə qarşı yenidən müharibə edəcəyinə söz verdi.
I Dünya müharibəsi ərzində səudlar Britaniya müttəfiqi kimi Osmanlı imperiyasına qarşı döyüşdülər. 1920-ci ildə isə ingilislərin maddi dəstəyindən istifadə edərək Əbdüləziz nəhayət Rəşidiləri darmadağın etdi. Osmanlı imperiyası dağılan zaman Ərəbistan yarımadasında beş müstəqil dövlət meydana gəlmişdi: Hicaz, Nəcd, Cebel-Şammar, Asir və Yəmən. Əbdüləziz 1921-ci ilin aprel-may aylarında Cebel-Şammarı ilhaq etməyə çalışdı, ancaq yalnız avqust ayında ər-Rəşidilərin paytaxtı Hail Əbdüləzizin qoşunları tərəfindən alındı. Həmin il noyabrın 1-də Cebel-Şammar əmirliyi mövcudluğunu dayandırdı.
Məkkə şərifi ilə qarşıdurma
Bu qələbədən sonra İbn Səudun əsas rəqibi Məkkənin şərifi və Hicaz kralı Hüseyn ibn Əli əl-Haşimi oldu. 1922-ci ildə Əbdüləziz şimaldakı Asiri döyüşsüz ələ keçirdi və 1924-cü ilin iyulunda Hicazda dindən qopmuşlara qarşı cihada çağırdı. 1924-cü ilin avqustunda müharibə gedən Hicaz torpağında Sovet konsulu Kərim Əbdüraufoviç Hakimov (1892-1938) İbn Səudun nümayəndəsinə etimadnaməsini təqdim etdi. Sentyabrın əvvəlində ihvan dəstələri sərhəd şəhəri Et-Taifə girərək burada əsasən dinc insanları öldürdülər. Əl-Taif hadisələrindən qorxmuş Hicaz əyanları Hüseyinə qarşı çıxdılar. O, taxdan oğlu Faysalın lehinə imtina etmək məcburiyyətində qaldı. Yeni kralın Məkkəni müdafiə etməyə gücü çatmadı və tərəfdarları ilə Ciddəyə sığındı. Oktyabr ayının ortalarında ihvanlar Müqəddəs şəhərə daxil oldular və 1925-ci ilin yanvarında Ciddənin mühasirəsi başladı. Dekabrın 6-da Mədinə təslim oldu və dekabrın 22-də Faysal Ciddəni tərk etdi. Bundan sonra Nəcd qoşunları şəhərə daxil oldular. Elə həmin il İbn Səud Məkkəni ələ keçirdi və bununla da Haşimilərin 700 illik hakimiyyətinə son verildi. 1926-cı il yanvarın 10-da Əbdüləziz əl-Səud Hicazın kralı elan edildi. Yeni Nəcd və Hicaz krallığı quruldu. Bir neçə il sonra Əbdüləziz demək olar ki, bütün Ərəbistan yarımadasını tutdu.
İhvan üsyanı
İbn Səud Avropa sivilizasiyasına böyük rəğbət bəsləyirdi. Telefon, radio, avtomobil və təyyarənin əhəmiyyətini qiymətləndirirdi və bu yenilikləri Ərəbistanda tətbiq etməyə başladı. Bunlarla eyni zamanda o, ihvanların təsirini tədricən məhdudlaşdırmağa başladı. Kraldan özlərinə qarşı münasibəti hiss edən ihvanlar 1929-cu ildə üsyan qaldırdılar. Sibil döyüşündə İbn Səud keçmiş müttəfiqlərini məğlub etdi. Lakin məğlub olanlar partizan müharibəsinə başladılar. Kral bütün gücünü onlara qarşı yönəltməyə məcbur oldu. Onlar tərəfindən bəzi Avropa mübarizə metodları istifadə edilirdi. Lakin ilin sonunda ihvanlar Küveytə sıxışdırıldı və orada ingilislər tərəfindən tərksilah edildi. İhvan liderləri - Dəviş və əmisi oğlu İbn Hitlein Neyif sonradan ingilislər tərəfindən İbn Səuda təhvil verildi. Hər ikisi Riyad həbsxanasına salındı. Əbdüləzizin düşmənləri üzərində qələbəsində və fəthlərində mühüm rol oynayan hərəkat tamamilə məğlub oldu və tezliklə sıradan çıxarıldı. İbn Səud Hicaz, Nəcd və ilhaq edilmiş ərazilərin kralı adını qəbul etdi.
Səudiyyə Ərəbistanı kralı
1932-ci il sentyabrın 23-də Nəcd və Hicaz Səudiyyə Ərəbistanı adlanan bir dövlətə birləşdirildi. Əbdüləziz özü isə Səudiyyə Ərəbistanının kralı elan olundu. Bu yalnız krallığın birliyini gücləndirmək və Hicaz separatizminə son qoymaq üçün deyil, həm də ərəblərin mərkəzləşmiş dövlətinin yaradılmasında kral evinin mərkəzi rolunu vurğulamaq idi. İbn Səudun hakimiyyətinin bütün sonrakı dövründə daxili problemlər onun üçün xüsusi bir çətinlik yaratmadı.
Kral Əbdüləziz hökmranlıq etmək üçün əvvəlcə atasının hökmdar hüququnu ortadan qaldırdı. Daha sonra dövləti qurmaq üçün döyüşlərdə və fəthlərdə onunla vuruşan qardaşı Məhəmməd başda olmaqla beş qardaşının hakimiyyət iddiasının qarşısını almaq məqsədilə onların hüququnu məhdudlaşdıran qanunlar qəbul etdi.
1938-ci ildə iqamətgahını Masmak qalasından Mürəbba Sarayına köçürdü və saray 1953-cü ildə vəfat edənə qədər əsas iqamətgahı və hökumət evi olaraq qaldı.
Xarici siyasəti
İhvanların həddindən artıq sərt mövqeləri Səudiyyə rejimini düşmən hesab edən və "təmiz İslam müsəlmanları"nın müqəddəs şəhərlər və Həcc üzərində qurduğu tam nəzarətindən narazı qalan əksər müsəlman hökumətlərinin Səudiyyə Ərəbistanından uzaqlaşmasına səbəb oldu. İbn Səud ilə İraq və Transiordaniyanın Haşimi hökmdarları olan devrilən Hüseynin oğulları arasında qarşılıqlı bir düşmənçilik var idi. İbn Səudun xilafəti dirçəltmək və özünü xəlifə elan etmək istəyindən şübhələndiyi Misir kralı Əhməd Fuadla münasibətlərini isti adlandırmaq mümkün deyildi. 1934-cü ilin fevralında İbn Səud Yəmən-Səudiyyə sərhədinin demarkasiyası səbəbi ilə Yəmən İmamı ilə müharibəyə başladı. Hərbi əməliyyatlar həmin ilin mayında sülh müqavilənin imzalanmasından sonra sona çatdı. İki il sonra dövlətlərarası sərhəd faktiki olaraq müyyən olundu. Sərhəd problemləri Ərəbistan yarımadasının şərq hissəsində də İbn Səudun 1933-cü ildə ABŞ-ın Kaliforniya Chevron Corporation şirkətinə neft güzəşti verdikdən sonra da mövcud olmuşdur. Qonşu Britaniya protektoratları və mülkləri - Qətər, razılaşdırılmış Oman, Maskat və Oman və Ədən Şərqi Protektoratı ilə sərhədlərin müəyyənləşdirilməsinə dair Britaniya imperiyası ilə aparılan danışıqlar uğursuz nəticələndi.
Səudiyyə-Yəmən müharibəsi
1932-ci ildə Əsirin keçmiş əmiri əl-İdrisi əmirliyin Səudiyyə Ərəbistanından ayrılaraq müstəqilliyini elan etdi. Əsir qiyamı yatırıldıqdan sonra əl-İdrisi Yəmənə qaçdı. 1933-cü ilin martında Yəmən kralı Yəhya və kral Əbdüləzizin nümayəndələri əl-İdrisinin hakimiyyətinin bərpa olunmasını müzakirə etmək üçün görüşdülər. Ancaq Əbdüləziz Şimali Əsirin ona verilməsini və əl-İdrisinin ailə üzvlərinin geri qaytarılmasını tələb etdi. Səudiyyə-yəmən danışıqlıqları 1932-ci ilin sonları — 1933-cü ilin əvvəllərində dayandırıldı. Mübahisəyə Nacran vilayəti səbəb oldu. Buradan Əsirə yol gedirdi. Yəmən Nacran vilayətini ələ keçirərək Əsirdən Necdə gedən yolu bağlayır. Yəmən qoşunları Nacranın bir necə yaşayış məntəqəsini tutaraq vilayətin daxilinə irəliləyirlər. Səudiyyə nümayəndə heyətinin üzvləri də Sənada əsir alınırlar. Bununla 2934-cü ildə Səudiyyə-Yəmən müharibəsi başlayır. 1934-cü ilin fevral ayında baş verən döyüş əməliyyatları zamanı Səudlar Əsirin cənubunu və Tihamanın bir hissəsini işğal edirlər. Səudiyyə qoşunlarında daha müasir silah və nəqliyyat vasitələri var idi. İkinci cəbhədə Səudiyyə Ərəbistan qüvvələri Nacranı işğal edərək Sənanın əsas mərkəzinə doğru irəlilədilər. Qərb dövlətləri Hudeydəyə və Səudiyyə sahillərinə döyüş gəmiləri göndərmək məcburiyyətində qaldılar. Qahirədəki Ərəb Birliyi danışıqlar üçün vasitəçiliyini təklif etdi. Çətin vəziyyətdə olan Yəmən danışıqlar təklifini qəbul etməyə məcbur qaldı. 1934-cü ilin mayında Əl-Taifdə Səudiyyə-Yəmən sülh müqaviləsi imzalandı. The last Saudi troops left Yemen on 7 July. Sülhə görə Nacran və Əsirin bir hissəsi Ərəbistanın tərkibində qaldı. Səudiyyə qüvvələri Yəməndən çıxarıldı. Uğurlu döyüş əməliyyatları Səudiyyə Ərəbistanının beynəlxalq aləmdə etibarını əhəmiyyətli dərəcədə artırdı.
Neftin kəşfi və krallığın sərvətinin artması
1933-cü ildə Kral İbn Səud Amerika neft şirkətlərinə neftin axtarışı və istehsalı üçün güzəştlər verdi. Ərəbistanın ərazisində böyük "qara qızıl" ehtiyatlarının olduğu ortaya çıxdı. 1938-ci ildə Səudiyyə Ərəbistanında nəhəng neft yataqları kəşf edildi. Kral yataqları işlətmək üçün əsas hüquqları Saudi Aramco şirkətinə verdi. Hasil olunan neftin böyük bir hissəsi ABŞ-a, ondan əldə olunan gəlirin demək olar ki, hamısı birbaşa kral ailəsinə gedirdi. Buna baxmayaraq mənfəət durmadan artırdı və pul dövlət xəzinəsinə daxil olurdu. Neftin kəşfindən əvvəl Səudiyyə Ərəbistanı çox kasıb ölkə sayılırdı. Ancaq yataqların istismarı nəticəsində krallığın gəlirləri çox sürətlə artdı. Xüsusən müharibədən sonrakı ilk illərdə, təkcə 1945-1952-ci illərdə büdcə gəlirləri 5 milyondan 212 milyon dollara qədər yüksəldi. Beləliklə Səudiyyə Ərəbistanı Yaxın Şərqin ən zəngin dövləti oldu. Neftin satışı Əbdüləzizin 1952-ci ildə 200 milyon ABŞ dolları olduğu təxmin edilən böyük bir sərvət qazanmasına imkan verdi. İkinci Dünya müharibəsi zamanı bitərəf qaldı. Yəhudi dövlətinin yaradılmasına qarşı ərəblərin mübarizəsinə rəhbərlik etdi və Ərəb Birliyinin liderlərindən biri oldu.
İkinci Dünya müharibəsi
Həyatı haqda faktlar
Jan-Jak Annonun rejissoru olduğu "Qara Qızıl" filmi, XX əsrin əvvəllərində mövcud olmayan iki böyük əmirlik - Salmaax və Hobeyki (Nəcd və Hicazın analoqları) arasındakı mübarizədən bəhs edir. Nəticədə əmirlərdən birinin gənc varisi Audanın himayəsi altında Ərəbistan yarımadasının ərazisi (açıq şəkildə Səudiyyələrə istinad) birləşdirilir, vahid ölkə yaradılır. O, həmçinin Amerika mədən şirkətlərinin zəngin neft yataqlarına daxil olmasına da imkan verir. Auda obrazı böyük ölçüdə Kral Əbdüləziz şəxsiyyətinə istinad edilib. Audanı Əlcəzair əslilli fransız aktyor Tahar Rahim canlandırıb.
Əbdüləzizin ingilislərin köməyi ilə Osmanlı imperiyasına qarşı apardığı mübarizəni "Ərəbistanlı Lourens" filmində görmək olar.
İstinadlar
- His birthday has been a source of debate. It is generally accepted as 1875, although a few sources give it as 1880. According to British author en:Robert Lacey's book The Kingdom, a leading Saudi historian found records that show Abdulaziz in 1891 greeting an important tribal delegation. The historian reasoned that a nine or ten-year-old child (as given by the 1880 birth date) would have been too young to be allowed to greet such a delegation, while an adolescent of 15 or 16 (as given by the 1875 date) would likely have been allowed. When Lacey interviewed one of Abdulaziz's sons prior to writing the book, the son recalled that his father often laughed at records showing his birth date to be 1880. Abdulaziz's response to such records was reportedly that "I swallowed four years of my life." p. 561"
- "King Abdul Aziz family tree". Geocities. İstifadə tarixi: 23 August 2013.
- "History of Arabia". Encyclopædia Britannica Online. İstifadə tarixi: 27 April 2014.
- . Ministry of Commerce and Industry. 22 October 2012 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 28 July 2012.
- David W. Del Testa, ed. (2001). "Saūd, Abdulaziz ibn". Government Leaders, Military Rulers, and Political Activists. Westport, CT: Oryx Press. səh. 165. Questia vasitəsilə (abunə tələb olunur)
- ↑ Jacob Goldberg (1986). The Foreign Policy of Saudi Arabia. The Formative Years. Harvard University Press. səh. 30-33. doi:10.4159/harvard.9780674281844.c1. ISBN 9780674281844.
- Mordechai Abir (April 1987). "The Consolidation of the Ruling Class and the New Elites in Saudi Arabia". Middle Eastern Studies. 23 (2): 150–171. doi:10.1080/00263208708700697. JSTOR 4283169.
- Fahd Al Semmari (Summer 2001). "The King Abdulaziz Foundation for Research and Archives". Middle East Studies Association Bulletin. 35 (1): 45–46. doi:10.1017/S0026318400041432. JSTOR 23063369. (#parameter_ignored)
- "King Abdulaziz' Noble Character" (PDF). Islam House. İstifadə tarixi: 29 April 2012.
- "نورة بنت عبد الرحمن.. السيدة السعودية الأولى". Al Bayan (ərəb). 24 May 2020. İstifadə tarixi: 7 September 2020.
- Alexei Vassiliev (1 March 2013). King Faisal: Personality, Faith and Times. Saqi. səh. 12. ISBN 978-0-86356-761-2.
- Christopher Keesee Mellon (May 2015). "Resiliency of the Saudi Monarchy: 1745-1975" (Master's Project). The American University of Beirut. Beirut. İstifadə tarixi: 23 January 2021.
- Bilal Ahmad Kutty (1997). Saudi Arabia under King Faisal (PDF) (Tezis). Aligarh Muslim University. səh. 52. İstifadə tarixi: 30 April 2021.
- Wallace Stegner (2007). (PDF). Selwa Press. 20 October 2013 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 29 April 2012.
- ↑ Mohammad Zaid Al Kahtani (December 2004). The Foreign Policy of King Abdulaziz (PDF) (Tezis). University of Leeds. İstifadə tarixi: 21 July 2013.
- Joel Carmichael (July 1942). "Prince of Arabs". Foreign Affairs.
- ↑ Lawrence Paul Goldrup (1971). Saudi Arabia 1902 - 1932: The Development of a Wahhabi Society (Tezis). University of California, Los Angeles. səh. 25. {{:en:ProQuest|302463650}}. İstifadə tarixi: 10 May 2021.
- William Ochsenwald (2004). The Middle East: A History. McGraw Hill. səh. 697. ISBN 978-0-07-244233-5.
- Current Biography 1943, pp. 330–334
- Peter Sluglett (December 2002). "The Resilience of a Frontier: Ottoman and Iraqi Claims to Kuwait, 1871-1990". The International History Review. 24 (4): 792. JSTOR 40111134.
- Abdulkarim Mohamed Hamadi (1981). Saudi Arabia' Territorial Limits: A Study in Law and Politics (PhD) (Tezis). Indiana University. səh. 60. İstifadə tarixi: 17 May 2021.
- WorldStory.ru — история стран мира 2014-01-08 at the Wayback Machine (ing.)
- ↑ Gerd Nonneman (2002). "Saudi–European relations 1902–2001: a pragmatic quest for relative autonomy". International Affairs. 77 (3): 638. doi:10.1111/1468-2346.00211.
- Robert Wilson and Zahra Freeth. (1983). The Arab of the Desert. London: Allen & Unwin. pp. 312–13. Print.
- John C. Wilkinson. (1993). Arabia's Frontiers: the Story of Britain's Boundary Drawing in the Desert. London u.a.: Tauris, pp. 133–39. Print
- Саудовские завоевания на Аравийском п-ове 1900—1930 гг 2009-05-08 at the Wayback Machine
- Anthony B. Toth (2012). "Control and Allegiance at the Dawn of the Oil Age: Bedouin, Zakat and Struggles for Sovereignty in Arabia, 1916–1955". Middle East Critique. 21 (1): 66. doi:10.1080/19436149.2012.658667. (#parameter_ignored)
- Clive Leatherdale (1983). Britain and Saudi Arabia, 1925-1939: The Imperial Oasis. Psychology Press. səh. 9. ISBN 978-0-7146-3220-9.
- Alexander Blay Bligh (1981). Succession to the throne in Saudi Arabia. Court Politics in the Twentieth Century (Tezis). Columbia University. səh. 56. İstifadə tarixi: 25 May 2021.
- . 2008-06-16 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-07-02.
- Abdullah F. Alrebh (September 2015). "Covering the Building of a Kingdom: The Saudi Arabian Authority in The London Times and The New York Times, 1901–1932". DOMES: Digest of Middle East Studies.
- "middle east. ЭВОЛЮЦИЯ СОЦИАЛЬНО-ПОЛИТИЧЕСКИХ СТРУКТУР САУДОВСКОЙ АРАВИИ В ХХ ВЕКЕ". www.middleeast.org.ua. İstifadə tarixi: 2019-12-31.
- Odah Sultan (1988). Saudi–American Relations 1968–78: A study in ambiguity (PDF) (Tezis). Salford University. İstifadə tarixi: 23 April 2012.
- Mai Yamani (January–March 2009). (PDF). Contemporary Arab Affairs. 2 (1): 90–105. doi:10.1080/17550910802576114. 16 September 2013 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib.
- . Simbacom. 19 June 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 22 July 2013.
- . Saudi Embassy Magazine. Spring 1999. 7 August 2013 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
- المجلة المصرية نون. . Noonptm. 11 September 2011 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 25 October 2011.
- Daniel Yergin (1991). The Prize, The Epic Quest for Oil, Money & Power. New York: Touchstone. 289–292, 300. ISBN 9780671799328.
- Военная Литература. Общая история. Краткая компилятивная история стран мира
- "Саудовская Аравия: история и современность". en:NEWSru. 2004-12-06. İstifadə tarixi: 2010-08-12.
- "Saudi and Yemen - 20-year treaty". 1934-06-16.
- "Arabian Affairs. Treaty Ready". 1934-06-16.
- "Saudi-Yemen situation". British Consulate-General. 7 July 1934.
- "Peace Negotiations in Arabian War". 1934-05-14.
- "King of Arabia does not want conquest of Yemen". 1934-05-17.
- Ас-Самак А. И. Фейсал и внешняя политика Королевства Саудовская Аравия. Диссертация на соискание учёной степени кандидата исторических наук. М., 2014. — С. 25 — 26. Режим доступа: http://ivran.ru/obyavleniya?artid=4017
- Саудовская Аравия — информация о стране — ТурФайндер.ру
- "Black Gold (2011) (2011)". Boxofficemojo.com. İstifadə tarixi: 2012-12-20.
- "Lawrence of Arabia (1962)" 27 mart 2019 at the Wayback Machine, en:Encyclopædia Britannica Online.
Ədəbiyyat
- Michael Oren. (2007) Power, Faith and Fantasy: The United States in the Middle East, 1776 to the Present. Norton.
- S. R. Valentine. "Force & Fanaticism: Wahhabism in Saudi Arabia and Beyond", Hurst & Co, London, ISBN 978-1849044646
- Muneer Husainy and Khalid Al Sudairi. (27 November 2009). . Noon. Cairo, Egypt
- The political relationship between Prince Rashed Al-Khuzai, Sheikh Izz ad-Din al-Qassam, and Saudi Arabia 11 avqust 2011 at the Wayback Machine Arab News Network, London – United Kingdom
- The political relationship between Prince Rashed Al-Khuzai and Sheikh Izz ad-Din al-Qassam, The Arab Orient Center for Strategic and civilization studies London, United Kingdom.
- John A. De Novo. (1963). American Interests and Policies in the Middle East 1900–1939 University of Minnesota Press.
- Robert Lacey (1982). The Kingdom. New York: Harcourt Brace Jovanovich. ISBN 978-0-15-147260-4.
- Aaron David Miller. (1980). Search for Security: Saudi Arabian Oil and American Foreign Policy, 1939–1949. University of North Carolina Press.
- Christopher D O'Sullivan. (2012). FDR and the End of Empire: The Origins of American Power in the Middle East. Palgrave Macmillan. ISBN 1137025247
- Al Sabah – Formal Egyptian magazine, Rashed Al Khuzai article. published in Cairo on 29 March 1938.
- Francis R. Nicosia (1985). The Third Reich and the Palestine Question. London: I. B. Taurus & Co. Ltd. səh. 190. ISBN 978-1-85043-010-0.
- James Parry. (January/February 1999). , Saudi Aramco World, pp. 4–11
- H. St. J. B. Philby. (1955). Saudi Arabia.
- George Rentz. (1972). "Wahhabism and Saudi Arabia". in Derek Hopwood, ed., The Arabian Peninsula: Society and Politics.
- Amin al Rihani. (1928). Ibn Sa'oud of Arabia. Boston: Houghton–Mifflin Company.
- Richard H. Sanger. (1954). The Arabian Peninsula Cornell University Press.
- Benjamin Shwadran. (1973). The Middle East, Oil and the Great Powers, 3rd ed.
- Gary Troeller. (1976). The Birth of Saudi Arabia: Britain and the Rise of the House of Sa'ud. London: Frank Cass.
- Karl S Twitchell. (1958) Saudi Arabia Princeton University Press.
- Van der D. Meulen. (1957). The Wells of Ibn Saud. London: John Murray.
Həmçinin bax
- * en:King of the Sands (2012 film) – a biopic film on King Abdulaziz directed by en:Najdat Anzour
Xarici keçidlər
- 1922 Encyclopædia Britannica/Ibn Sa'ud Encyclopædia Britannica (12th ed.)
- Ibn-Saud <Saudi-Arabien, König, I.> 1880-1953