Şimali Azərbaycanda komendant idarə üsulu
Şimali Azərbaycanda komendant idarə üsulu - Azərbaycanın Rusiya tərəfindən istila edilməsinin gedişində yaradılmış yeni inzibati idarəetmə sistemi.Komendant üsulu yarandı
Yeni inzibati iddarəetmə sisteminin yaradılması
Şimali Azərbaycanın Rusiya tərəfindən istila edilməsinin gedişində yeni inzibati sistemi yaradılmağa başladı. Rus qoşunlarına müqavimət göstərən xanlar hakimiyyətdən məhrum edilir, xanlıqlar isə başda komendant olmaqla dairə və əyalətlərə çevrilirdilər. Komendantlar Qafqazdakı rus ordusunun baş komandanı tərəfindən mayor və daha yüksək rütbəli rus zabitlərindən təyin olunurdu. Məsələn, Gəncə xanlığı hərbi cəhətdən tabe edilən kimi, ləğv edildi; onun yerində başında rus zabiti dayanan hərbi dairə yaradıldı. Bakıda da elə belə olmuşdu.
Bəzi hallarda komendant idarə sistemi tətbiq edilməzdən əvvəl qısa müddətə keçid sistemi yaradıldı. Quba xanlığı 1806-cı ildə işğal edildikdən sonra rus hərbi dairələrinin nəzarəti altında yerli bəylərdən – naiblərdən təşkil olunmuş müvəqqəti orqan tərəfindən idarə olunan əyalətə çevrildi. Yalnız 1810-cu ildə hakimiyyət komendanta verildi.
Ölkənin yerdə qalan hissəsində - Qarabağ, Şəki, Şirvan və Lənkəran xanlıqlarında işğalın birinci mərhələsində əvvəlki sistemi və idarə aparatı saxlanılmışdı. Bu xanlıqlar Rusiyaya ikitərəfli (dövlətlərarası) müqavilə əsasında, silahlı qüvvə tətbiq edilmədən ilhaq edilmişdi. Məhz buna görə də onlar özlərinin siyasi statusları ilə fərqlənirdilər:adları çəkilən xanlıqlar Rusiya imperiyası sistemində asılı dövlət qurumları vəziyyətində idilər. Xanların daxili idarəçilikdə hüquqları əvvəlki həcmdə saxlanılsa da, onların səlahiyyət və hakimiyyətləri xeyli dəyişikliyə məruz qalmaqla məhdudlaşdırıldı. Belə ki, xanlıqlarınm ərazisində rus hərbi qüvvələri yerləşdirilir, hakim vassaların özləri isə çar generalları siyahısına daxil edilir və Qafqazdakı hərbi məsələlər üzrə baş komandanın tapşırıqlarını yerinə yetirirdilər. Bununla belə, 20-ci illərə yaxın çarizm öz vassalarının xidmətindən imtina etməyi lazım bildivə bütün xanlıqlar ləğv edildi. Şəki xanlığında 1819-cu ildə, Şirvan xanlığında 1820-ci ildə, Qarabağ xanlığında 1822-ci ildə, Talış xanlığında 1826-cı ildə köhnə idarəçilik ləğv edilərək, komendantlıqlarla əvəz edildi.
Şimali Azərbaycan ərazisində altı əyalət – Talış, Şirvan, Şəki, Qarabağ, Bakı və Quba əyalətləri, Yelizavetpol dairəsi, Car-Balakən vilayəti (1830-cu ildə yaradılmışdı) və iki distansiya:Qazax və Şəmşəddil distansiyaları yaradıldı.
Əyalətlər iki dairədə birləşdirildi. Şəki, Şirvan, Qarabağ və Talış əyalətləri Şuşada yerləşən hərbi dairəyə tabe olan, "Müsəlman dairəsi" adlandırılan dairəyə daxil idilər.
Komendantların əsas funksiyaları
Əyalətdə faktiki olaraq bütün hakimiyyət komendantların əlində cəmlənmişdi. Onun ən mühüm vəzifələrindən biri dövlət əmlakına rəhbərlik etmək idi. Xan hakimiyyəti ləğv edildikcə, xanların və düşmən əhvali-ruhiyyəli bəylərin bütün əmlakı – məskunlaşmış və məskunlaşmamış torpaqlar, otlaqlar, bağlar, balıq vətəgələri, duz mədənləri, neft quyuları və s. dövlətin ixtiyarına keçirdi. Bu əmlakın bir hissəsini dövlətin özü istismar edir, digər hissəsini isə iltizama verirdi. Hər iki halda komendant təsərrüfat hissəsinin başçısı kimi çıxış edirdi. Dövlətə məxsus "əmlakı yoxlamaq və dəqiq müəyyənləşdirmək", dövlətin gəlirini artırmaq üçün vasitələr axtarmaq onun vəzifəsinə daxil idi. Komendant xəzinə torpaqlarından vergilərin vaxtında toplanmasına, həmçinin sahibkar kəndlilərinin dövlət mükəlləfiyyətlərini yerinə yetirməsinə göz qoyurdu. Gömrük pulu (rəhdari) və qapan pulu (mizan) vergilərin verilməsinə nəzarət və komendantın səlahiyyətinə daxil idi.
Çarizmin müstəmləkəçilik siyasətinin bilavasitə icraçısı və həyata keçiricisi olan komendantlar yerli feodalların siyasi etibarlılığını, onların çarizmə necə xidmət etdiklərini diqqətlə izləyirdilər. Onlardan özlərini mütləqiyyətin sadiq xidmətçiləri kimi göstərənlər komendant tərəfindən tiyul hüququ ilə məskun və qeyri-məskun torpaqlarla, rəncbərlərlə bolluca təmin edilirdilər. Sadiq bəylərə məskunlaşmış torpaqlar və rəncbərlər verilməsi, məsələn, Qubanın komendantı polkovnik Lisaneviç tərəfindən 1810-cu ildə yerli feodal Məmməd bəyə ilk torpaq mükafatının verilməsinin əsaslandırılması buna xarakterik misaldır: "Sizin tərəfdən bizim əlahəzrət hökmdara göstərilən hüsn-rəğbətə görə... mən sizə kəndləriniz Zərqova və Talabinin idarəsini... tam inamla sizə tapşırıram ki, siz bunu özünüzün Rusiya hökumətinə sədaqətinizə hörmət kimi qəbul edərək, əlahəzrət imperatora bütün hörmətinizi saxlayacaqsınınız və təkcə öz şəxsdi xeyrinizi gözləməyib, əhalini də bu cür cinayətlərdən (çar hakimiyyətinə qarşı çıxışlardan) çəkindirəcəksiniz və kəndliləri və yaxud başqa birilərini buna sövq edənlərin qarşısını alacaqsınız".
Komendant idarəetmə sisteminin pillələri
Xanlıqlar dövründə olduğu kimi, əyalətlər naiblər tərəfindən idarə olunan mahallara bölünürdü. Onlar komendant tərəfindən çarizmə sədaqətli bəylərdən təyin edilir və Qafqazdakı baş komandan tərəfindən təsdiq edilirdi.
Naiblərin hüquq və vəzifələri hər hansı bir rəsmi sənədlə təsdiq olunmamışdı, o nəinki müxtəlif əyalətlərdə müxtəlif idi, hətta çox vaxt bir əyalətin hüdudlarında da eyni deyildi. Bir qayda olaraq onlar bütöv əyalət üçün müəyyən edilmiş ölçüyə əsaslanaraq vergi və mükəlləfiyyətləri kəndlər arasında bölüşdürür, kəndliləri mükəlləfiyyətləri yerinə yetirməyə məcbur edir, məhkəmə və polis hakimiyyətini yerinə yetirirdilər.
Naiblərin əksəriyyəti məvacib almırdı. Məsələn, Qarabağ əyalətində 11 naibdən yalnız ikisi məvacib alırdı. Naiblər öz vəzifələrinə görə toplanan verginin bir hissəsi hesabına mükafatlandırılırdılar. Onlar həmçinin məskunlaşmamış xəzinə torpaqlarından və dövlət kəndlilərindən istifadə edirdilər.
Qarabağ əyalətində mahal naibləri kəndlilərin bütün gəlirlərin onda bir hissəsi ailələri üçün ərzaq almağa sərf edirdilər. Onlar üçün xidmətçilər ayrılırdı. Kəndlilər mahal naiblərinin torpaqlarını əkir, bəzən isə məhsulu yığmağa və döyməyə kömək edirdilər. Əhali toya görə naibə "toy payı" adı altında vergi ödətirdi. Çəkişmələrin xeyrinə toplanırdı.
Komendant odarəçıliyinin ən aşağı pilləsində kəndxudalar və yüzbaşılar dururdular. Bu vəzifə "seçkili" idi, lakin çox vaxt kənd icması cəza olaraq bu hüquqdan məhrum edilir və kəndə hökumət kəndxudası təyin edilirdi. Hökumət kəndxudasından fərqli olaraq seçkili kəndxudalar məvacib almırdılar. Lakin kəndlilərdən toplanılan vergilərin bir hissəsi onlara çatırdı. Bəzən belə kəndxudaların sərəncamına məskunlaşmamış torpaqlar və rəncbərlər verilirdi.
Kəndxuda icma hüdudlarında qayda-qanunun gözlənilməsinə, kəndlilərin mükəlləfiyyətləri müntəzəm yerinə yetirməsinə pul vergilərinin toplanmasına, yolların, körpülərin və suvarma şəbəkələrinin saxlanmasına cavabdeh idi.
Komendant idarə sistemi hərbiləşdirilmiş, "müvəqqəti və sanki özgə torpaqlarında işğalçı xarakter daşıyırdı". Komendant idarə üsulu keçmiş istismar aparatının azacıq yeniləşdirilmiş forması idi. Buna görə də o, köhnə inzibati-idarə sistemini əsaslı şəkildə dağıda bilmədi. Xanlıqlar ləğv edildikdən sonra komendantlara "keçmiş idarə formalarını dəyişdirmədən keçmiş (xan) adətlər ilə idarə" etmək barəsində sərəncam verilmişdi. Hətta hökumət dairələrində də etiraf edilirdi ki, "Cənubi Qafqaz diyarının idarəsi, bəzi əyalətlərin Rusiyaya birləşdirilməsindən 30o ilə qədər vaxtın keçməsinə baxmayaraq, hələ özündə həmin ölkənin keçmiş hakimlərinin hesabatsız, özbaşına və qeyri-müəyyən idarəçiliklərinin nişanələrini saxlayır"
Komendant cəza orqanlarının – polisin və məhkəmənin də fəaliyyətinə rəhbərlik edirdi. O, hərbi nökərlərə və yerli atlı polisə (çaparlara) başçılıq edir, mülki və əhəmiyyətli cinayət işlərinə baxan şəhər və yaxud əyalət məhkəmələrinə sədrlik edirdi. Məhkəmə kollegial orqan olsa da (belə ki, onun tərkibinə yerli əyanların nümayəndələrindən seçilən daha dörd üzv daxil olurdu), əslində iş komendant tərəfindən təkbaşına həll edirdi. O, adətən heç bir qanuna əsaslanmadan qərar çıxarır və bu da hökm üçün əasa olurdu. Məhkəmədə işlərin həlli aylarla, bəzən isə illərlə uzadılırdı.
Ağır cinayətlərinə hərbi məhkəmə və yaxud hərbi məhkəmə komissiyası baxırdı. Hərbi məhkəmə prosesləri qısa müddətli olması ilə fərqlənirdi. Məhkəmə üç gün ərzində qərar çıxarır, sonra baxılmaq və təsdiq edilmək üçün Qafqazdakı baş komandana göndərilirdi. Hərbi məhkəmə çar müstəmləkələrinin əlində sosial və müstəmləkə zülmünə qarşı çıxış edənlərə divan tutmaq üçün əlverişlçi cəza orqanı idi.
Nəhayət, komendant həmçinin hərbi qarnizonun rəisi idi. Beləliklə, onun əlində çox böyük hakimiyyət-icraedici, məhkəmə və hərbi hakimiyyət toplanmışdı. "Yüz minlərlə əhalinin hüququ, namusu və əmlakı... komendantın özbaşınalığından asılıdır". XIX əsrin 20-ci illərin sonu 30-cu illərinin əvvəllərində Cənubi Qafqaz diyarını təftiş edən senatorlar Meçnikov və Kutaytsev belə nəticəyə gəlmişdilər.
Komendant idarə üsulu müstəmləkə əsarətinin təzahür forması idi
Komendant idarə sistemi çarizm tərəfindən bərqərar edilmiş despotik müstəmləkə rejiminin məhsulu nə konkret təzahürü idi. Belə bir şəraitdə komendatlara – yeni yaradılmış və zəif nəzarət olunan inzibati idarənin əsas şəxsiyyətlərinə böyük hakimiyyət verilməsi görünməmiş cinayətkarlıq və pozuntular doğururdu. Bu cinayətkarlıq və pozuntular komendant idarəsinin, demək olar ki, bütün illərində mövcud idi, onlar bu idarəçiliyin ayrılmaz tərkib hissəsi olunmuşdular.
Əhali ilk növbədə kəndlilər komendant idarəsinin hərbi-dairə rəisindən başlamış kəndxudaya qədər bütün qulluqçuları tərəfindən amansız soyğunçuluğa məruz qalırdılar.
Cənubi Qafqaz diyarını təftiş etmiş senatorlar Kutaysov və Meçnikov çarın adına göndərdikləri 1831-ci il tarixli məlumatda göstərirdilər ki, "knyaz Mədətov müsəlman dairəsinin hərbi-dairə rəisi olarkən özgələrin mülklərini özbaşına ələ keçirmişdir, əgər Knyaz Mədətov sağ olsaydı, bu əmələrinə görə məhkəməyə verilməli idi".
Komendantlar da kəndliləri və şəhərliləri amansızcasına soyurdular. Talış əyalətinin komendantı polkovnik Korniyenkonun və Quba əyalətinin komendantı Gimbutun özbaşınalığı, zülmü və azğınlığı 1831-ci ildə Talış üsyanının və 1837-ci ildə Quba kəndlilərinin silahlı çıxışlarının əsas səbəblərindən biri idi. Gimbut və Korniyenko istisnalıq təşkil etmirdilər. Digər əyalətlərin komendanları da kəndliləri amansızcasına soyur və azğınlıq törədirdilər.
Qarabağ əyaləti komendantının şəxsiyyəti komendant idarəsi üçün çox səciyyəvi idi. 1837-ci ildə Qarabağ əyalətini çar məmuru göstərirdi ki, "xalqın ümumi səsi komendant knyaz Baratovu... hədsiz özbaşınalıqda və amansızlıqla günahlandırır". Çar məmurunun dediyinə görə, əhali bildirirdi ki, komendantla "pulla hər şey etmək olar, pulsuz heç bir şey etmək olmaz".
Komendant idarəsi məmurlarının zülm və zorakılıqları haqqında Qarabağ əyalətinin Zəngəzur mahalının Parkagüt kəndinin sakinjləri obrazlı şəkildə belə yazırdılar: "Bizim rəislər, sürüyə daranmış cavanlar kimi, müxtəlif sıxıntılarla bizim güzəranımızı pozurlar. Rəhbərliyin hər hansı verginin, yaxud mükəlləfiyyətin ödənilməsi tələbi həmişə naib tərəfdən ikiqat artırılır"
Bütün Şimali Azərbaycanda komendant idarəsinin məmurları xalq kütlələrini amansızcasına soyub talayırdılar. Bunu hətta yüksək rütbəli çar məmurları da etiraf etməyə məcbur olmuşdular. Senatorlar Meçnikov və Kutaysovun ədliyyə nazirinin adına göndərdikləri təqdimatda deyilirdi: "Müsəlman əyalətərinin idarə edilməsini tədqiq edərkən idarə edənlərin azğınlığından və xalqın əzabından insan əqli dəhşətə gəlir. Burada artıq insanlıq tamamilə tapdanmış, yüksək ədalət və azğın özbaşınalıq dairə rəislərinin, komendantların, pristavların və digər rəhbər şəxslərin fəaliyyətinin əsasıdır"
XIX əsrin 20-ci illərinin sonlarında çar Rusiyasının Cənubi Qafqazdakı müstəmləkəçilik siyasətində yeni mərhələ başlandı. Bu, iki səbəblə şərtlənirdi: birincisi, Rusiyanın daxili quberniyalarında kapitalist sənayesinin, hər şeydən əvvəl toxuculuq sənayesinin inkişafı və ikincisi, Cənubi Qafqazda hərbi strateji şəraitin əsaslı şəkildə dəyişməsi idi. Sonuncudan ölkənin İran və Türkiyənin təcavüzkar qəsdlərindən etibarlı müdafiə olunduğu aşkara çıxdı.
Belə bir şəraitdə hökumət və ticarət-sənaye dairələri Cənubi Qafqaza, o cümlədən Şimali Azərbaycana perspektivli xammal bazası və rus sənayesinin məhsullarını satmaq üçün əlverişli bazar kimi baxmağa başladılar.
Lakin bu iqtisadi məqsədlərə nail olmaq üçün çarizm, hər şeydən əvvəl, bu ölkədə özünün siyasi hökmranlığını möhkəmləndirməli idi. Çarizmin həm Petrburqdakı, həm də Qafqazın özündəki yüksək rütbəli müstəmləkə siyasəti strateqlərinin fikrincə çatmağın ən mühüm amillərindən biri bu yerlərin idarəsini Rusiyanın əsasən tamamilə yenidən qurmaq olmalı idi.
Mənbə
- Алиев Ф.М. Азербайджано-русские отношения в XV-XIX вв., ч. I, Б., 1986.
- Гасапов ИМ. Земельная политика царизма в Азербайджане в первой половине XIX века. // Azərb. SSR ЕА Xəbərləri, 1956, №4
- А.Мильман. Политический строй Азербайджана в XIX - начале XX века. Б., 1966
- И.М.Гасанов. Частновладельческие крестьяне в Азербайджане в первой половине XIX века. Б., 1957,
- Колониальная политика Российского царизма в Азербайджане. Т. I, М.-Л., 1936,
İstinadlar
- . И.М.Гасанов. Частновладельческие крестьяне в Азербайджане в первой половине XIX века. Б., 1957, səh. 20.
- Колониальная политика Российского царизма в Азербайджане. Т. I, М.-Л., 1936,
- А.Ш.Мильман. Политический строй Азербайджана в XIX -начале XX века. Б.,1966,стр.74.
- ↑ И.П.Петрушевский. Колониальная политика. Ч. II, səh. 10.
- Колониальная политика Российского царизма в Азербайджане. Т.I, М.-Л., 1936,