İrəvan soyqırımı (1918-1920)
İrəvan soyqırımı —
Soyqırımdan əvvəl
Ermənilərin bölgəyə gəlişi və 1905-1906-cı il hadisələri
İrəvan xanlığının əhalisinin etnik tərkibini əsasən oğuz və qıpçaq türkləri təşkil etmişdir. Tarixi mənbələr göstərir ki, bu ərazilərdə əsasən qaraqoyunlu, ağqoyunlu və qızılbaş tayfa birliklərinə daxil olan bayat, əfşar, səədli, baharlı, bayandur, qacar, şamlı, rumlu, ustaclı, təkəli, ayrımlı, muğanlı və digər bu kimi tayfalar təşkil etmişlər. Bu bölgədə ermənilər az miqdarda, kilsələrin ətrafındakı kəndlərdə yaşayırdılar.
1827-ci il oktyabrın 1-də İrəvan qalasının rus qoşunları tərəfindən ələ keçirilməsi ilə İrəvan xanlığı süqut etmişdir. 1828-ci il fevralın 10-da imzalanan Türkmənçay müqaviləsinə əsasən İrəvan və Naxçıvan xanlıqları Rusiyanın tərkibinə qatılmışdır. Bu hadisədən sonra Cənubi Azərbaycandan 40 mindən artıq erməni Şimali Azərbaycanın Qarabağ, İrəvan və Naxçıvan bölgələrində kompakt şəkildə məskunlaşdırılmasına başladılmışdır.
1829-cu il sentyabr ayının 14-də Rusiya və Osmanlı dövlətləri arasında imzalanan Ədirnə sülh müqaviləsinə əsasən Türkiyə ərazisindən də təqribən 90 min erməni Cənubi Qafqaza köçürülmüşdür.
1828-ci ildə İrəvan və Naxçıvan xanlıqlarını əhatə edən ərazidə “Erməni vilayəti” yaradılmışdı. 1840-cı ildə Erməni vilayəti buraxılmış, əvəzində təşkil edilən İrəvan qəzası Gürcü-İmereti quberniyasının tərkibinə daxil edilmişdi. 1849-cu ildə İrəvan, Aleksandropol, Naxçıvan, Ordubad və Novo-Bəyazid qəzalarından ibarət İrəvan quberniyası təşkil edilmişdi.
Rus qafqazşünası İvan Şopenin 1829-1831-ci illərdə Erməni vilayətində apardığı siyahıyaalınmanın nəticələrindən məlum olur ki, 1826-1828-ci illərdə Rusiya-Qacar və 1828-1829-cu illər Rusiya-Osmanlı müharibələrindən sonra İrəvan və Naxçıvan xanlıqlarının ərazisinə İran və Türkiyədən 57266 nəfər erməni köçürülmüşdür. Köçürülmələrdən əvvəl həmin ərazidə cəmi 25131 nəfər erməni yaşamışdır ki, onların da əksəriyyəti 1801-ci ildə rus qoşunlarının Cənubi Qafqaza daxil olmasından sonra müxtəlif yerlərdən gələrək həmin ərazilərdə məskunlaşmışdılar. Müharibələr nəticəsində İrəvan və Naxçıvan xanlıqlarının ərazisindən azərbaycanlıların xeyli hissəsi qaçqın düşmüş, orada yalnız 81749 nəfər azərbaycanlı qalmışdı.
İvan Şopenin verdiyi statistik məlumatların təhlili göstərir ki, “İran və Türkiyədən köçürülüb gətirilən ermənilər İrəvan xanlığının 119 kəndində, Naxçıvan xanlığının 72 kəndində, Türkiyədən köçürülən ermənilər İrəvan xanlığının 128 kəndində, Naxçıvan xanlığının 4 kəndində yerləşdirilmişdilər.”
Köçürülmələr nəticəsində İrəvan xanlığının ərazisində azərbaycanlılarla ermənilərin qarışıq yaşadıqları 50, Naxçıvan xanlığının ərazisindən isə 35 kənd meydana çıxmışdı.
Rus tədqiqatçısı Nikolay Şavrovun Qafqazdakı inqilabı hərəkatın tarixinə dair 1910-cu ildə yazdığı və hazırda Rusiya Dövlət Tarix Arxivində saxlanılan “Oçerklər” əsərində qeyd edir ki, “Erməni xalqı Cənubi Qafqazın istilasınadək burada hər hansı yüksək mövqeyə malik deyildi. Ermənilər əsas etibarilə Türkiyədə və İranda yaşayırdılar və onların yalnız cüzi bir hissəsi Cənubi Qafqazın bəzi yerlərində məskunlaşmışdı. Daha sonra digər bəzi yerlərdə ayrı-ayrı şəxslər yaşayırdı, qismən erməni-qriqorian məzhəbinə qulluq edən müxtəlif millətlərə məxsus kəndlər mövcud idi. Ermənilərin Cənubi Qafqaza köçürülməsi İran və Türkiyə ilə 1828-1829-cu illər müharibəsindən sonra başlanmışdır.”
Nikolay Şavrov “Cənubi Qafqazda rus işinə yeni təhlükə” əsərində isə yazır: “1826-1828-ci illər müharibəsinin qurtarmasından sonrakı iki il ərzində 1828-ci ildən 1830-cu ilədək Cənubi Qafqaza 40 min İran və 84 min Türkiyə erməniləri köçürmüş və onları Gəncə və İrəvan quberniyalarının ən məhsuldar dövlət torpaqlarında yerləşdirmişdik, hansı ki, orada erməni əhalisi cüzi idi. Onları həmçinin Tiflis quberniyasının borçalı, Axıska və Axılkələk qəzalarında yerləşdirdik. Onların yerləşdirilməsi üçün 200 min desyatindən çox dövlət torpağı ayrılmış, 2 milyon rubldan artıq məbləğdə müsəlmanlardan xüsusi mülkiyyət torpaqları satın alınmışdı. Yelizavetpol quberniyasının dağlıq hissəsi və Göyçə gölünün sahilin həmin ermənilərlə məskunlaşdırılmışdır. Nəzərə almaq lazımdır ki, 124 min nəfər rəsmi köçürülən ermənilərlə yanaşı, qeyri-rəsmi şəkildə köçənlər də çox olmuşdur və ümumiyyətlə, köçənlərin sayı 200 min nəfərdən xeyli artıqdır.”
1873-cü ildən 1897-ci ilədək İrəvan quberniyasının erməni əhalisi 292 min nəfərdən 441 min nəfərə çatmışdır. M. Nazim qeyd edir ki, “Erməni əhalisi həmin müddətdə təqribən 50 faiz artmışdı ki, bu da əsasən xaricdən gələn ermənilərin hesabına başa gəlmişdi.” Mərkəzi İrəvan şəhəri olan İrəvan quberniyası şimaldan Tiflis quberniyası, şimal-şərqdən Yelizavetpol quberniyası ilə, cənubdan İranla, qərbdən Türkiyə ilə həmsərhəd idi.
Erməni məsələsinin həlli üçün fəaliyyət göstərən “Daşnaksütun” və “Hnçak” partiyaları XX əsrin ilk illərində öz proqramlarında dəyişiklik edərək, fəaliyyətlərinin ağırlıq mərkəzi Türkiyə ərazisindən Cənubi Qafqaza keçirmişdilər.
Ermənilərin Cənubi Qafqazda yenidən kütləvi şəkildə məskunlaşdırılması prosesi XIX əsrin sonunda Türkiyə başlayan erməni üsyanlarının yatırılmasından sonra daha geniş vüsət almışdır. XX əsrin əvvəllərində Cənubi Qafqazda yaşayan 1,3 milyon erməninin 1 milyonu xaricdən gələn ermənilərdən ibarət olmuşdu.
Çar Rusiyasının hakim dairələrinin mövqeyini görən ermənilər, Cənubi Qafqazda erməni dövlətinin əsasını qoymaq üçün 1905-1906-cı illərdə azərbaycanlıların yaşadıqları ərazilərdə etnik təmizləmə siyasəti həyata keçirməyə başladılar. Həmin illərdə erməni silahlı dəstələrinin İrəvan quberniyasında törətdikləri qırğınlardan sonra Azərbaycanın yaşayış məntəqələrinin bir qismi boşaldılmış və həmin məntəqələrdə erməni qaçqın ailələri məskunlaşdırılmışdı.
XX əsrin əvvəlində İrəvan quberniyasına 7 qəza – İrəvan, Aleksandropol, Naxçıvan, Novo-Bəyazid, Sürməli, Şərur-Dərələyəz və Eçmiədzin qəzaları daxil idi. Bu qəzalardan dördündə – Naxçıvan, Sürməli, Şərur-Dərələyəz və İrəvan qəzalarında azərbaycanlılar, digər üçündə isə – Aleksandropol, Novo-Bəyazid və Eçmiədzin qəzalarında ermənilər çoxluq təşkil edirdilər. Ermənilərin bu üç qəzada çoxluq təşkil etmələrinin başlıca səbəbi, XIX əsrin birinci rübündə İran və Türkiyədən ermənilərin kütləvi halda köçürülüb gətirilməsi idisə, digər tərəfdən, həmin əsrin 90-cı illərində Türkiyədən təkcə İrəvan quberniyasına rəsmi qeydə alınan 60.887 nəfər erməninin gəlməsi olmuşdu. Türkiyədən gələn erməni qaçqınlarının əksəriyyəti bu üç qəzada, o cümlədən də İrəvan və Aleksandropol şəhərlərin də yerləşmişdilər.
1905-1906-cı illər qırğınları ərəfəsində İrəvan quberniyasında mövcud olmuş 1301 yaşayış məntəqəsində 959 kənddə azərbaycanlılar, yerdə qalan 342 kənddə isə ermənilər məskunlaşmışdılar.
Ümumiyyətlə, ermənilər 1905-1906-cı illərdə Cənubi Qafqazın 14 qəzasında – İrəvan, Aleksandropol, Naxçıvan, Sürməli, Şərur-Dərələyəz, Eçmiədzin, Şuşa, Cavanşir, Cəbrayıl, Zəngəzur, Gəncə, Qazax, Ərəş, Borçalı və 8 şəhərində – Bakı, İrəvan, Naxçıvan, Gümrü, Şuşa, Gəncə, Qazax, Tiflis kütləvi qırğınlar törətmişlər. Cənubi Qafqazda 1905-1906-cı illər qırğınları zamanı 286 kənd viran edilmiş və 8 şəhər dağıntılara məruz qalmışdır. Hesablamalara görə, dağıdılan kənd və şəhərlərin təqribən 200-ü azərbaycanlı yaşayış məntəqələridir. Həmin illərdə ermənilərin müdaxiləsi nəticəsində Cənubi Qafqazın 14 qəzasında 1,3 milyon nəfər iki cəbhəyə bölünmüşdü. 15 mindən artıq ailə, təqribən 100 min nəfər evindən didərgin düşmüşdür. İnsan ölümü 10 min nəfərdən artıq olmuşdur. Dağıntılara məruz qalan azərbaycanlı yaşayış məntəqələrinin bir qismi həmin vaxtdan etibarən xarabalığa çevrilmişdir.
İstinadlar
- ↑ Mustafa Nazim, 2017. səh. 18
- Mustafa Nazim, 2017. səh. 18-19
- ↑ Шопен И. (1852). Исторический памятник состояния Армянской об ласти в эпоху его присоединения к Российской империи. СПб. səh. 642. (#invisible_char)
- Mustafa Nazim, 2017. səh. 19-20
- Qafqazda "erməni məsələsi". Rusiya arxiv sənədləri və nəşrləri üzrə. Üç cilddə. 1906-1914. Üçüncü cild. Bakı: "Elm". 2010. səh. 131.
- Шавров, 1911. səh. 63
- ↑ Mustafa Nazim, 2017. səh. 21
- Mustafa Nazim, 2017. səh. 21-22
- Шавров, 1911. səh. 64
- Mustafa Nazim, 2017. səh. 22
- U-Tn. ш]-ргшрршЦшйрЬйЬшрп1.11рЧпЩшипи1 (1905-1906 pp. Qıuuuııulpulı, ı. Eplıuılı: Sənədli, statistik, topoqrafik izahlarla. İrəvan və Azaryanlar mətbəəsi. 1907. (#text_ignored); (#text_ignored); (#invisible_char)