Emin Bağırov
Emin İmran oğlu Bağırov (15 iyul 1996; Bakı, Azərbaycan – 4 aprel 2016; Azərbaycan) — Azərbaycan Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrinin əsgəri. O, 2016-cı ildə Aprel döyüşləri zamanı şəhid olub. və ölümündən sonra "Hərbi xidmətdə fərqlənməyə görə" III dərəcəli medalı ilə təltif edilib.
| Emin Bağırov | |
|---|---|
| Emin İmran oğlu Bağırov | |
| Şəxsi məlumatlar | |
| Doğum tarixi | |
| Doğum yeri | Bakı, Azərbaycan |
| Vəfat tarixi | (19 yaşında) |
| Vəfat yeri | Azərbaycan |
| Vəfat səbəbi | Şəhid olmuşdur |
| Dəfn yeri | Bakı, Azərbaycan |
| Vətəndaşlığı | Azərbaycan |
| Hərbi fəaliyyəti | |
| Mənsubiyyəti | Azərbaycan Ordusu |
| Qoşun növü | Xüsusi Təyinatlı Qüvvələr |
| Rütbə | |
| Təltifləri | |
| Ən böyük arzusu Vətən uğrunda Şəhid olmaq idi. |
| Vətən uğrunda ilk qələbənin başlancığına öz canı və qanı ilə imza atan Ən Gənc Xüsusi Təyinatlı Şəhid Emin Bağırov |
Həyatı
Emin Bağırov 1996-cı il 15 iyulda Bakı şəhərində anadan olub. Ümumilikdə Emin idmanın 7 növü ilə məşğul olub: kinqboks, cüdo, sambo, sərbəst və klassik güləş, uşu-sando, boks. Hamısında da, yüksək nailiyyətlər qazanıb, diplomlarla mükafatlandırılıb. Zenit İdman Klubunda, Gilan İdman Klubunda, Binəqədidə uşu-sando üzrə mükafatlar alıb. 2014 cü ildə Emin Uşu- Sanda idman növü üzrə Azərbaycan Birinciliyini qazanmişdi.
Emin Bağırov 2014-cü ildə Bakıda 182 nömrəli məktəbi bitirib, Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi və İdman Akademiyasına sənəd versə də, bu sınaqda qalibiyyət qazana bilmədi. Elə həmin ilin oktyabr ayının 8-də hərbi xidmətə yola düşdü.
2010-cu ildə yeni qəhrəmanlıq dastanı yazan Mübariz İbrahimov torpaqlarımızdakı düşməninin bir bölük əsgərini məhv edəndən sonra, Eminin hərbiyə marağı daha da artmışdı. Mübariz İbrahimov uşaqlarımıza danışdığımız nağıl qəhrəmanlarının canlı obrazını yaradaraq, Azərbaycanın əfsanə qəhrəmanı oldu. Adını qəhrəmanlıq səhifəmizə qızıl hərflərlə yazdı. Mübarizin şəhadətindən sonra gənclərimizdə vətənpərvərlik hissləri birə-beş çoxaldı və hər ailədə yeni mübarizlərimiz doğuldu, onun qəhrəmanlığının şahidi olan oğlanlarımız isə o ideallarla yaşadı. Hər bir oğul "Mübariz" olmaq istədi.
Emin gözünü dünyaya açandan evdə babasından, atasından, nənəsindən, əmilərindən vətənpərvərlik dərsləri almışdı. Hər gün böyüklər namaz üstə olanda “Vətənimizin torpaqlarını özümüzə qaytarmaq üçün oğullarımıza güc ver”, “Vətəni sevmək imandandır” sözlərini eşitmişdi. Uşaq vaxtından qardaşlarının da, özünün də ən sevdiyi oyuncaqlar avtomat, tank, pulemyot idi. Üzlərinə Azərbaycan Bayrağının şəklini çəkib döyüşə gedən əsgərlər misalı sıra düzülüşü edər, bir-biri ilə dava-dava oynayardılar. Beləcə Vətəni sevməyi, onun sərhədlərini qorumağı öyrəndilər.
Emin Bağırov 2014-cü ildə Bakıdakı 182 nömrəli məktəbi bitirib və həmin ilin oktyabrın 8-də hərbi xidmətə yola düşüb. İlk olaraq Lənkəran şəhərində xidmət edib. Daha sonra xidmətini Beyləqan rayonunda yerləşən N saylı hərbi hissədə davam etdirib. Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrin təlimlərindən uğurla keçən Bağırov xidmətini burada davam etdirib.Emin niyyətli Şəhid idi. Ən böyük arzusu Vətən uğrunda Şəhid olmağ idi. Hətda əsgərliyin ortalarında öz şəxsi instagram hesabında Şəhidlik haqqında statuslar paylaşırdı. Sonuncu dəfə mart ayında evə gələndə anasina
| “ Mən Şəhid olacağam , sən isə Şəhid anası” |
sözlərini demişdir. Sosial şəbəkə hesabında belə bir şeir paylaşmışdır:
| Əsgər oldum gedirəm irəli, haqqını halal et anam, Bəlkə qismət olar Şəhid oldum, Bayram günü bayram payımı saxlama, Şəhid olsam qəbrim üstə ağlama. |
Hərbi xidməti
Hərbi xidmətə yola düşən günü 2014-cü il oktyabrın 8-də sevincinin həddi-hüdudu yox idi. Arada onu yola salmağa gələn dostlarına da pıçıldamışdı:
| Mən Vətən yolunda şəhid olmağa, o uca şəhadət zirvəsinə yüksəlməyə gedirəm |
Onun bu fikirlərini eşidən ata-anası adi bir gəncin, adi bir fikri kimi qəbul etsələr də, Tanrı dərgahında Eminin sidq-ürəkdən dediyi arzusu dərhal eşidilmişdi. Məqamı yetişəndə Allah bəndəsini öz arzusuna çatdıracaqdı.
Emin Bağırov əvvəlcə Beyləqanda hərbi xidmətdə oldu. Atası İmran kişi, əmiləri yanına gedib-gələndə onlara da deyirdi:
| Mən bilmirəm ki, bəzi oğlanlar niyə deyir ki, əsgərlik pisdir, ağırdır. Allaha and olsun ki, əsgərlikdən gözəl xidmət ola bilməz |
Az keçmədi ki, hər yerdə birinci olmaq istəyən Emin Bağırovun vətənpərvərliyi, cəsarəti, verilən tapşırıqları heç bir çətinlik olmadan yerinə yetirməsi hərbi hissə komandirinin də diqqətindən yayınmadı. Orduda nümunəvi xidmətinə görə iki dəfə məzuniyyətə buraxıldı, evə gəlib əzizləri, doğmaları ilə də görüşdü. Günlərin bir günündə atasına xəbər elədi ki, Xüsusi Təyinatlı Qüvvələr bölüyünə yazılmaq istəyir. Atası da onun bu arzusunu çox sevinclə qarşıladı. İmran kişinin eşitdiyi sözlərdən ürəyi lap dağa döndü. Oğlu yolun ən çətinini, peşənin ən şərəflisini seçmişdi.
Yenə həmin anda Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Albert Aqarunovu xatırladı. Axı 1987-1989-cu ildə Sovet ordusu sıralarında birlikdə xidmət keçmişdilər. Sovet Ordusunun xoşagəlməyən bir adəti var idi. Əsgərlər birləşib çoxluq olanda yerliçilik iddialarını irəli sürür, hansı respublikanın çağırışçısının daha güclü komandası olmaqla, özləri haqqında nüfuz formalaşdırırdılar. Sovet Ordusunda bu qaydalara “Dedovşina” deyirdilər. İmranın xidmət etdiyi hərbi hissədə isə ermənilərlə azərbaycanlıların arasında nüfuz davası gedirdi. Həmin hərbi hissədə azərbaycanlılar erməniləri üstələmişdilər. Lakin hər zaman Bakıya, Azərbaycana içlərində bir hikkə gəzdirən ermənilər milliyyətcə yəhudi olan çəlimsiz Alberti təkləmişdilər. Günlərin bir günü İmran hərbi hissəyə təzə gəlmiş Albertin ermənilər tərəfindən sıxışdırılmasının şahidi olur və korpusda xidmət edən azərbaycanlılarla Alberti müdafiə və mühafizə edirlər.
Əsgərlər biləndə ki, Albert xidmətə Suraxanıdan çağırılıb, onu öz tərəflərinə çəkib təklənməkdən xilas edirlər. Bir neçə il sonra, hərbi komissarlığa gedən İmran Bağırov divarda bir qəhrəman şəkli görür, diqqətlə baxanda, onu xatırlayır. Komissarlıqda olan lövhədə Albert Aqarunovun tankın üzərində döyüşə girib erməniləri Azərbaycandan qovan bir qəhrəman olduğu və qəhrəmanlıqla həlak olduğu yazılır. Sonradan məlum olur ki, İmranın qohumu Nazim də Albertlə eyni döyüşdə Şuşada Vətən torpaqlarını müdafiə edərkən şəhid olub. O zaman İmran fikirləşir ki, Albert Aqarunov Vətən torpaqlarını müdafiə etməklə, həm əsgərlikdəki qisasını ermənilərdən alıb.
Sonuncu dəfə mart ayının axırında evə gələndə Emini heç tanımadılar. 6 ay XTQ-də keçdiyi kişilik, hərbi dərsləri onu lap başqalaşdırmışdı. 1 metr 80 sm olan boyu bir az da ucalmışdı. Enli kürəkləri, qüvvətli qolları əynindəki hərbi paltarın altından da özünü büruzə verirdi. Emin sözün əsl mənasında lap kinolardakı qəhrəmanlara bənzəyirdi.
Təlimlərdə paraşütdən tullananda suya düşdüyündən, bir az xəstələnmişdi. Hərbi hissədən evə getməyə icazə vermişdilər. Bütün qohum-qonşu, dost-tanış başına yığışmış, bir qəhrəmana, cüssəli bahadıra bənzəyən bu oğlanın maraqlı söhbətlərini dinləməyə gəlmişdilər. Bir-iki gün keçəndən sonra isə təkidlə atasına demişdi:
| Mən artıq evdə qala bilmirəm. Hərbi hissə üçün darıxıram. |
"Zarafat etdim",- deyib qardaşını könlünü almış, sonra isə “Hə, Xüsusi Təyinatlılarda xidmətə başlayan kimi evimizi təmir etdirəcəyəm. Onda atamın da, sənin də əziyyətin az olacaq. Onda daha firavan yaşayacağıq” söyləmişdi. Evlərindən son dəfə belə ayrılıb getmişdi.
Aprelin 1-ni Bağırovlar ailəsi səbirsizliklə gözləyirdilər. İmran kişi həyətində bir qurbanlıq qoç saxlamışdı, ikisini də əlavə almışdı ki, oğlunun əsgərlikdən gəldiyi günü bayram etsinlər. Bilirdi ki, Eminin gələcəyini eşidən el-obada qohum-əqraba hər kəs gözaydınlığına gələcək.
Aprel döyüşləri
Aprelin 1-i isə gündüzdən ermənilərin torpaqlarımızda yenə təxribat törətmələri barədə xəbərlər yayılanda, İmranın kürəyi sancdı. İçində bir təlatüm yarandı. Ayın 2-si oğlu Emin ona zəng vuraraq, gümrah səslə:
| Ata, kef elə, qalibiyyət və nailiyyət bizim tərəfdədir. Düşməni torpaqlarımızdan qovmuşuq. 1-2 günə evə qayıdıram. Narahat olma. Hər şey əladır |
- demişdi.
Telefonu qapadandan sonra, elə bil ki, qeybdən İmranın qulağına bir səda gəldi: “Oğlun şəhid olacaq..”
Tez ətrafına baxdı. Kimsə yox idi. Hirslə əlində gördüyü işi yarımçıq qoyub, evə çıxdı. Əsəbi, nigaran vaxtlarında Qurani-Kərimi oxuyub rahatlıq tapırdı İmran kişi. Kitabdan bəzi surələri bir az mütaliə edəndən sonra, oğlunun adına səhifə açdı. Səhifədə “Şəhidlərə aid ayə” çıxdı. Düz ayın 5-nə qədər ürəyi köksünə sığmadı.
Aprelin 1-dən sonra Ermənistan qoşunlarının torpaqlarımızda təxribat törətmələri məlum olanda, xüsusi təyinatlıların bölüyündə təlim keçən Emin Bağırov əslində yol çantasını yığıb evə qayıtmalıydı. Hərbi hissə komandiri, əməliyyata gedən dəstəni formalaşdıranda, Emin Bağırovu bölmədən kənarlaşdırmışdı. Lakin Eminin cavabı özünü çox gözlətməmişdi. Emin:
| Öncə vətəndir, ata-ana gözləyər. Mənim evdə iki qardaşım var.. Çox xahiş edirəm, məni də döyüşə yazın. Döyüş qabiliyyətimdən xəbəriniz var.. |
Çox yalvar-xahişdən sonra, hərbi hissə komandiri ona da XTQ-nin üzvləri arasında döyüş bölgəsinə getməyə icazə vermişdi.
Elə ilk döyüşdən üzüağ çıxmışdılar. Hərbçilər 25 ilə yaxın düşmən nəzarəti altında olan Talış kəndi istiqamətində yüksəkliyi azad etdiklərinə görə, sevinclərindən Vətəni öyən, Ordumuzun gücünü tərif edən mahnılar oxuya-oxuya irəliləyirdilər. Talış yüksəkliyində olan döyüşdə ən yaxın dostları Nicat və Təbriz də onunla idi. Əməliyyat baş tutmuşdu. Onlar burda xeyli ərazi azad etmişdilər. Hətta düşmənin arxa istehkamına keçib, onları məhv etmişdilər. Qarşı tərəfdən atılan top və mərmilər tükənmək bilmirdi.
Qızğın döyüş gedən vaxt ətrafa mayor Ələsgər Eynullayevin ağır yaralanıb yüksəklikdə qaldığı barədə xəbər yayılmışdı. Təcrübəli hərbçilər mayoru güllə və mərmi yağışının altından xilas etmək haqqında fikirləşərkən, Emin hər kəsdən xəbərsiz irəliyə atılıb, yüksəklikdə yaralı halda huşunu itirən mayoru sürüyüb, çıxara bildi. Onun bir göz qırpımında etdiyi bu qəhrəmanlıqdan dostları xüsusi zövq aldılar. Bütün hərbi əməliyyatlarda öndə gedən, 6 ay ərzində özünü ən cəsur döyüşçü kimi göstərən Emin Bağırov qızğın döyüşdə də həmin cəsarətini nümayiş etdirirdi.
Aprelin 4-ü, dan yeri ağarmağa başlayanda komandirlər Raquf Orucov, Vüqar Yusifov öndə gedərək, əsgərləri arxaları ilə Talış yüksəkliyinə aparıb, oranı azad etmişdilər. Oradan da düşməni qovub geri oturtmuşdular. Əslində qarşıdan kimsə həmlə gözləmədiyi halda, birdən minaatan mərmisi gəlib Təbriz Əsgərovu və Nicatı vurdu. Təbriz Əsgərov elə yerindəcə həlak olmuşdu, Nicat isə yaralanmışdı. Yaxın dostu Təbrizin həlak olduğunu görən Emin onu götürmək üçün özünü qabağa atdı. Elə bu vaxt atılan digər mərmi Eminin həyatına son qoydu. Emin həmin an arzuladığı şəhidlik məqamına yetişərək, Tanrısının yanına getdi.
Əsgər Emin Bağırov, 2016-cı ilin aprel ayında Azərbaycan-Ermənistan təmas xəttində baş verən döyüşlər zamanı şəhid olmuşdur.
Aprelin 6-da isə Emin Bağırov, doğulduğu Bakı şəhərinin Binəqədi rayonunda son mənzilə yola salındı.
Emin Bağırov ölümündən sonra göstərdiyi qəhrəmanlığa görə Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin Sərəncamı ilə "Hərbi xidmətdə fərqlənməyə görə" III dərəcəli medalı ilə təltif edildi.