Ostroqotlar
Ostroqotlar (lat. Ostrogothi) və yaxud qreytunqi (lat. Greutungi)) — Roma imperiyasının son dönəmlərində ortaya çıxmış bir German qəbiləsi.
Tarixi
Ostroqotlar, Qotların şərq qoluydu. Qotların qərb qoluna isə Viziqotlar deyilirdi.
Qotlar MS I əsrd Skandinaviyanı buraxıb, Vistül çayının alt qismində yerləşmişdilər. II əsrdə Qaradənizin şimal sahillərinə gəlmişlər, III əsrdə isə bir çox qafilələr halində Yunanıstan, Trakiya və Anadolunun sahil şəhərlərinə yerləşmişdilər. Qohumları olan bir çox qəbilələri müxtəlif bölgələrdə buraxdıqdan sonra etnik bütünlüklərini itimiş və Ostroqotlar (Şərq qotları) ilə Vizigotlar (Qərbi qotları) olmaq üzrə ikiyə ayrılmışdılar. Qotlar, sağlam idari, hərbi təşkilatlar qurub, güclənərək Roma imperiyasının əlindəki Dakiyanı işğal etmişdilər. İmparatorluq ilə sıx münasibətləri nəticəsində ostroqotlar mədəniləşməyə başlamışdılar. Hətta bunlardan bir qismi Roma ordusuna əsgər olaraq qatılmışdılar. Roma imperiyasının sərhəd-sınırlarına aparılan basqınlar, germanların çoxalması və İmparatorluğun zəifləməsi nəticəsində qüvvətlənən Viziqotlar Dakiyanı bütünüylə ələ keçirib, Bizansa, Balkanlara və Şimali İtaliyaya doğru yayılıb, buraları istila etmişdilər. M.S. 269-270 illərdə Roma imperatorlarından II Klaudius və Aurelianus qərbə doğru olan qot basqınını durdurmuşdular. Qotlar I Konstantin ilə ittifaq anlaşması bağlamışlar, Piskopos Ulfilas (Wulfila), İncili Viziqot dilinə tərcümə edərək, qotların, xristianlığı qəbul etmələrinə şərait yaratmışdır.
Qəbilənin əmələ gəlməsi
Bir çox tarixi qaynaqlarda bildirildiyinə görə qotlar M.S. III əsrdə, (ilk yazılı bəlgə 291-ci il tarixli) şərqdə "Qreuthunqlar" və qərbdə "Thervinqlər" olaraq ən aşağı iki qəbiləyə ayrılmışdılar. "Qreutnunq" qəbiləsi adı ilk dəfə (392-ci il ilə 395-ci ildə yazıldığı qəbul edilən) antik Roma tarixçisi Ammianus Marcellinusun tarixində keçməkdədir. və bu tarixdə bir Therviqlər qəbilə rəisinin (ən erkən olaraq 376-cı ildə) söylədiyi bəzi sözlərdən bəhs edilməkdədir. Ostroqotlar isə, Klaudian adlı bir antik Romalı müəllifin Milanda tapılan sentyabr 392-ci il tarixli bir bəlgəsində, Friqlərin Anadoluya köçdən öncə yaşadıqları Şimali Balkanlarda yaşadıqları yerlər ilə "Qreuthunqlar"in yaşadıqları ərazilərlə birlikdə bəhsləri keçməkdədir. Wolframa görə "Qreuthiunqi", "Austroqothi", "Thervinqi" və "Visi" iki dəfə olaraq bəlgələrdə vardır və beləcə "qreuthunqi" ostroqotlara və və "Thervinqlər" viziqotlara təkabül etməkdədir. Antik yazıçı İordan da IV əsrdəki thervinqlər kralı Athanaricin viziqotlar kralı II Alarikin əcdadı və "qreuthunqlar" kralı "Ermanarik"in ostroqotlar kralları olan Böyük Teoderik və Theodahadin ataları olduğunu bildirir. İordanın "Getica" adındakı kitabında isə ostroqotlarin "Ostroqotha" adlı bir kral tərəfindən idarə edildikləri üçün Ostroqot adını aldıqları bildirilməkdədir. Fəqət modern tarixçilər bunun əksinin doğru olduğunu və "Ostroqotha" kral adının, mövcud olan qəbilə adından "Ostroqotlar atası" anlamına gələrək, törədildiyini qəbul etməkdədirlər.
Bu iki proto-Gotik qəbilə bir çox bir-birinə bənzər xarakterlər daşımakdaydı. Özəlliklə, hər ikisi də ən önəmli tanrı olaraq antik romalıların Mars olaraq isimləndirdikləri "Savaş tanrısı"na tapınmaqdaydılar. Bu iki qəbiləyə ayrılmaq, gerçəkdə qərbdə olan qəbilə mənsublarının Qaradənizin şimalındakı ərazilərdə əhalinin artıb əkinçilik sahəsi işlənimin daşıya biləcəyindən daha yüksək saylara varmasının təbii nəticəsi olaraq artıq əhalinin Roma imperiyasına bağlı olan Dakiya əyalətinə köçə başlamasının göstərgəsidir. Üçüncü və dördüncü yüzillərdə Dakiyada yerləşən qotlar, Dunay çayı ilə Dnepr çayı arasında olan ərazilərdə (günümüzdə Rumıniya, Moldoviya və Qərbi Ukraynada) geniş bir yüzölçümü olan və güclü bir krallıq qurmuşdular. Bu bir çox dəyişik qəbilələrdən təşkil olan "çoxlu-kültürlü" bir dövlət idi və bir qot əsillı elita tərəfindən idarə edilməkdə idi. Bu qotik krallıqda yaşayan əhali çox dəyişik dillər danışırdı. Bu krallıqda danışılan dillər arasında İran-Aryan dili danışan sarmatlar; Almanca danışan Gepidlər; Trakyalıca danışan Trakiyalılar və digər azınlık Keltcə və Trakyalıca dillər danışan qəbilələr və olasılıkla yeni ortaya çıxmaqda olan slavyan dili danışan slavyanlar vardı.
Qreuthunqlar və Thervinqlər sözləri bu tək krallıq dönəmində 400-dən həmən sonra ortadan qalxmışdır. Fəqət qotlar Roma imperiyası ərazilərinə köçlə girdikləri zaman bu köç edən qotlara ostroqotlar adı işlədilməyə başlanmışdır. "Viziqotlar" termini isə İtaliyada qurulan Ostroqotlar krallığı ilk kralı olan Böyük Teoderik xidmətindəki Romalı bir yüksək məmur olan Kassiodorus tərəfindən ortaya atılmışdır. Kassiodorus sadəcə ostroqotlara "qotlar" adı işlətmişdir. Qotların Şərqi qotlar (ostroqotlar) və Qərbi qotlar (viziqotlar) adları ilə anılmaları VI yüzildəki (çoxu Bizanslı) tarixçilər tərəfindən populyar olaraq başladılmışdır. VII yüzilə qədar viziqotlar da özlərini qotlar olaraq qəbul etməkdəydilər. Ancaq VII yüzildə İspaniya və Qalliyada krallıq quran viziqotlar Bizans imperiyası ilə apardıqları yazışmalarda ilk dəfə viziqotlar adını işlətməyə başlamışdılar.
Hun istilası və Hunlar sonrası köçlər
370-ci ildə Böyük Hun imperiyasının ortaya çıxıb güc qazanması Gotik krallığının yıxılmasına səbəb olmuşdur. Qotların bir çoxu Balkanlarda olan Roma imperiyası ərazilərinə köç etmişdilər. Yenə önəmli bir qisim qotlar isə Dunay çayı şimalında hunların idarəsi altında yaşamağa başlamışdılar. Hunlarin Avropada etdikləri hərbi səfərlərinə, məsələn Katalaun müharibəsində Hunlara tabe olub, onlarla birlikdə savaşa qatılan qəbilə xalqlari orduları arasında bu geridə qalan qotlar da vardılar. Qotlar hunlar əleyhinə bir neçə üsyan qaldırmışdılar amma bu üsyanlar o zamanda hunlar tərəfindən yatırılmışdı. 450-ci illərdə Hun imperiyası çökməsi sırasında Dunay çayı şimalı çox qarğaşalıq və qarışıqlıqlarla dolu, tək bir dövlətin idarəsini əlinə alamadığı bir bölgə olmuşdu. Bu dönəmdə Dunay çayı şimalında Hunlar idarəsi altından qalmış olan qotlar da Balkanlara köç etməyə başladılar. Beləcə Hunların çöküşündən sonra oturduqları ərazilərdən ayrılıb qərbə doğru köçə başlayan qotlara ostroqotlar adı verilməkdədir.
Ostroqotların özlərinin hazırlamış olduqları tarixi bəlgələr 453-cü ildə Hun İmparatoru olan Attilanin ölməsindən sonra müstəqillik qazanmaları ilə başlamaqdadır. Kralları Theodemir tərəfindən idarə edlən ostroqotlar qədimdən özlərinə tabe və vassal olan Gepidlər ilə mütəffiklik edərək Hun İmparatorluğuna qarşı 454-cü ildə etdikləri Nedao döyüşü sonunda Attilanın oğulları idarəsindəki hunları məğlub edərək müstəqqillik qazanmışdılar.
Bundan sonra Ostroqotlar Roma imperiyası ilə yaxşı münasibətlər qurmuşlar və Pannoniya bölgəsindən Foedərati (uç bəyliği bənzəri) olaraq yerləşdirilmişdilər. V əsrin son qisimlərində ostroqotlar, bir əsr öncə Romalılar ərazisində yərləşdirilmiş Qərbi qotların Şərqi Avropada oynadıqları rolu həmən təkrar oynamışdılar. Şərqi Roma imperiyası ilə hər cür, bəzən müttəfiklik və bəzən düşmənlık, rolunu ostroqotlar şərqdən qərbə köçüb keçməkdə ikən yüklənmişdilər.
İtaliyada krallıq
Ostroqotlar krallarının ən tanınmışı olacaq və Böyük Teodorik adını daşıyacaq uşaq təqribən 454-cü ildə, ostroqotların Hunları məğlub etdikləri Nedao döyüşündən derhal sonra doğuldu. Atası bu müharibədə Ostroqot sərkərdəsi olan Teomdemir idi və ostroqotların İtaliyaya köç etmədən öncə yaşadıqları torpaqlarda Amal xanədanından ostroqotlar kralı olaraq hökm sürməkdə idi. Teodorik 10 yasında uşaqkən I Leonun imparatorluk dönəmində Bizanslılara bir diplomatik girov (zaval) olaraq göndərildi. Uşaqlığının hamısı Konstantinopolisdəkı Bizans sarayında keçdi və bu sarayda bir Bizanslı sahzadesinin alacağı dolğun, dərin təhsilii aldı. Bizans yönətimini gerçəkdə idarə edən Barbar tayfalı əsgər Aspar onun müəllimi olmuşdu. Teodorik Bizans sarayında ikən tam bir saraylı olaraq Bizans imperiyası hakim sinifinin qarşılaşdığı anlaşmazlık, çatışmalar, intriqalar və savaşlar arasında tərbiyə edilib böyüdü.
Bu sırada Bizans sarayından bulunup yətiştirilən diğər bir Ostroqot diplomatik rəhinə, Təodorikin uzaktan akrabası olan babası Triarius adlı Bizans topraklarında yərləştirilmiş olan bir alt Ostroqot kabiləsi rəisi olan "Təodor Starbo" da bulunmaktaydı. 472dən bəri Ostroqot kavminin iki lidəri olan Təodəmirin oğlu Büyük Təodərik ilə Təodərik Strabo Doğu Roma için dəvamlı büyük təhlikə arzədiyordu. İmparator Zəno uyguladığı siyasət və diplomasi ilə bu iki potənsiyəl lidəri bazən birbirlərinə düşürməyə başarmıştı. Ama bu iki potənsiyəl Ostroqot lidəri də Doğu Roma içindəki imparatorluk taht kavgalarından faydalanıp Ostroqotlar ləhinə faydalar sağlamayı başarmışlardı. Bu iki potənsiyəl lidərə yüksək yıllık tazminat sağlamak və hər ikisinə də yüksək Doğu Roma unvanları vərmək surətiylə Zəno Ostroqotların Konstantinopolis üzərinə yürümələrini əngəl oldu. Təodorikə bu əğitimi sonunda İmparator Zeno bir soylu Bizanslı olarak patriki olma şərəfi, Magistər Militum rütbəsi və hatta Roma konsulu ünvanı verdi.
Təodorik Ostroqotların çoğunluğu kimi xristiyandı amma Aryanizm məzhəbinə bağlı olduğu için Kalkədon Prənsiplərini uyan diğər Katolik hristiyanlardan bazı dəğişik inançlar taşımaktadaydı.
481də potənsiyəl Ostroqotlar lidəri olabiləcək Təodor Strabo öldü. Aynı yıl bütün Ostroqotlar kavmınə kral olarak Təomdəmirin oğlu Təodorik səçildi. "Büyük Təodorik" olarak da anılmaya başlandı. Təodorik çok iyi bir Bizans əğitimi almış və tam bir kültürlü Bizans soylusu gibi olmuş idi. Amma kəndi kavimi başına kral olduğu zaman, kavmınə oturacak və gəlişəcək bir arazi və ülkə aramaya başladı. Bu nədənlə Balkan yarımadasında Doğu Roma İmparatorluğu için çok büyük təhlikə kaynağı olmaya başlamıştı.
487-ci ildə Bizans İmparatoru Zeno bu təhlükəni önləmək üçün uygun bir tədbir buldu. Bira barbar Gərmən Həruli kavmi lidəri olan Odoacər İtalyada Batı Roma İmparatoru Romulus Augustusu 476 yılında tahttan indirip Batı Roma İmparatorluğunu yıkıp kəndinə İtalya Kralı unvanı alarak İtalyanın tümünü yönətməyə başlamıştı. Bu kəndini tüm Roma İmparatoru olarak görən Doğu Roma İmparatoru Zənoyu tədirgin ətməktəydi. 488də Büyük Təodorik bir Bizanslı əlçi olarak bir diplomatik həyət ilə tarafından İtalyaya göndərildi. Bu diplomatik həyətin amacı İtalyada kəndinə İtalya Kralı unvanı vərip İtalyanın tümünü yönətən bir Odoakra gözdağı vərmək və onun bu görəvdən ayrılıp İtalyanın yönətimini əsas yönətim hakkı olan Doğu Roma İmparatorluguna tərk ətməsini istəməkti. Bəkləndiği gibi Odoacər bu təklifi kabul ətmədi və İmparator Zəno böyləcə Ostroqot Kralı olan Təodoriki Odoacər ilə savaşıp İtalyayı almasını; bu bölgəyə Ostroqotların göç ətməsini və Bizansa tabi olacakn yəni bir Ostroqot Krallığı kurmaya təsvik ətti. Təodorik 488də bu hədəfə ərismək için bir askəri kampanyaya başladı. Ostroqotlar öncə Gəpid kavimini mağlup ədip Panonyayı istila əttilər və Padanıyaya girdilər. Ostroqot ordusu Julian Alplərini gəçip İtalyaya girdi. 28 Ağustos 490da ilə Odoakrın İtaliya ordusuna karşı İsonzo Muharəbəsində galip gəldi. Odoacər Veronaya qaçdı; oranın surlarını pəkiştirip savunma məvziləri yaptırdı. Fakat Ostroqotlar ordusu surlar önünə gəldiğində, şəhir kaləsinə kapanacağına, kalə önünə çıkıp Ostroqotlar ordusuya bir məydan muharəbəsi yapmayı tərcih ətti. 30 Əylül 490da Vərona Muharəbəsinə girişti və bunda da Odoacər mağlup oldu. Odoacər başkənti Ravənnaya kaçtı. Təodorik Ostroqot ordusu ilə kuzəy İtalya yürüdü və Mədiolanum (Milano) və Paviayi əlinə gəçirdi. Mədiolanumda Odoacərin İtalya ordusunun büyük bir kısmı komutanları gənəral Tufa tarafından Təodorikə təslim ədildi. Tufaya inanan Təodorik təslim olan Tufa komutasında ən iyi askəri birliklərini Rəvanna üzərinə göndərdi. Fakat Tufa tam bu şəhir önündə ikən yinə taraf dəğiştirdi və əmrinə vərilmiş ən iyi Ostroqotlar birliklərinə saldirip onlari əliminə ətti. Təodorik əlindəki Ostroqot birlikləri ilə Ticinum (Pavia)a sığındı. Odoacər isə Ravənnadan çıkıp Təodoriki Ticniumda kuşattı.
Təodorik və Odoacər böyləcə birbirləri ilə savaşmaktaykən Gərmən asıllı Barbar Gərmən kavimlərdən olan "Burgundililər" kuzəy-batı İtalyada bulunan və savunmasiz kalan Ligüryaya akın yaparak bu araziləri tahrip ədip, büyük ganimət topladılar və rəsmən Romalı vatandaşı olan birçok kişiyi kölə olarak əsarət altına aldılar.
Ağustos 490da Vizigot kralı II. Alarık tarihtə pək nadir görüləcək şəkildə Ticinumda muhasara altında bulunan Ostroqotlar Kralı Təodorikə askəri yardım birlikləri göndərdi. Bu kənti kuşatan Odoakər bunun üzəriənə kuşatmayı bırakmak zorunda kaldı. Təodorik və Ostroqotlar ordusu Ticimnumdan çıkıp Odoacər ordusu pəşinə düştü. İki ordu 11 Ağustos 490da Addo Nəhri Muharəbəsinə giriştilər. Bu muharəbədə də Təodorik galip gəldi və Odoakər Ravənnaya çəkildi. Onu takip ədən Təodorik və Ostroqotlar ordusu Rəvannayı kuşatma altına aldı. Fakat Ravənna ətrafında bataklıklar və göllər bulunan və bu nədənlə ikmal və tədariki nisbəttən kolaylıkla sağlanan çok korunaklı bir savunma məvkii idi. Kuşatama uzadıkça uzadı və üç yıl kadar sürdü. Ancak 2 Şubat 493da Ravənna Piskoposunun aracılığı ilə iki taraf birliktə müzakərələrə girip bir barış antlaşması imzaladilar. İtalya Təodorikin Ostroqot Kralığı və Odoakərin İtalya Krallığı arasında ikiyə bölündü və Ravənna hər iki kısmın da başkənti olacaktı.
15 Mart 493də hər iki tarafta barışı kutlamak için "Ad Laurəntum" sarayında bir ziyafətə gittilər. Bu ziyafət sırasında yəməklər yəndiktən sonra şərəfə kadəhlər kaldırıldığı zaman Toəodorik kılıcını çəkip Odoakərin boğazına saplayıp onu şahsən katlətti. Aynı gün Təordorikin vərdiği əmirlər üzərinə kan gövdəyi götürən büyük bir katılam uyguladılar. Ostroqot ordusu Ravənnada bulunan tüm Odoakər ordusu askərlərini təkər təkər arayıp öldürdü. Odoakərin karısı, kardəşi və diğər akrabaları da öldürüldü.
Üç yıl sürən savaştan sonra 100.000-200.000 kadar Ostroqot İtalyaya göç əttirildi. Ravənns başkəntli olarak yəni Ostroqot Krallığı kuruldu. Təodorikin Ostroqot Krallığı İtalya, Sicilya, Dalmaçya və İtalyanın kuzəyindəki bazı arazilərdə iyicə yərləşmiş oldu. Təodorik Ostroqot Krallığı təbaları üzərində tam hükmü olmakla bərabər hukukən Roma vatandaşlığı taşıyan İtalyalar için Konstantinopolisdə bulunan Doğu Roma İmparatorunun naibi olarak hükümət ətməktə idi. Təodorik gərçəktə tüm İtalya üzərində mutlak hükümdar olmakla bərabər hayatının sonuna kadar hukuki olarak Roma vatandaşlarına karşı hukukən bir "naiplik" görəvi olduğunu dəvamlı ilan ətməktən vazgəçmədi. Böyləcə Təodorik hukukən aynı topraklar üzərində yaşayan dəğişik hukuki statülü, dəğişik hukuklu, dəğişik dili olan, Hristiyanlığın iki ayrı məzhəbindən olan iki dəğişik halk kütləsi üzrində dəğişik iki hukuki statü ilə hüküm sürdü. Bu iki dəğişik statülü halk arasında nikah hukünə yasaktı. Təodorik aynı zamanda Toulousə şəhrində başkəntləri olarak Galya (Fransa) və İbərik Yarımadasının üzərində hükümdarlık yapan Vizigot Krallığının da Teodorikin kurekeni olan kral II. Alarikin ölümüylə onun yərinə Vizigot Kralıelan edilen Teodorik nevesiAmalrik için Təodorik naiblik vezifesini dasiyib huquqen bu araziləri də yönətimi altında idi.
Təodərik hökumətinin son yıllarında Franklar və Burgundililər krallıkları ilə yakın müttəfiklik kurmak için bir səri diplomatik əvlənmələr organizə ətti. Təodərik boyləcə tüm Gərmən kavimindən halklar üzərində bir tək güç olmak istməktəydi. Onun bu hədəfi ona gayət önəmli diplomatik güçlər kazsndiracak diyə Bizans ımpartorluğu yarafından əndişə ilə karşılanmaya başlandı. Bizans imparatoru, Franklar kralı olan I. Clovis ilə müttəfiklik görüşmələrinə başladı. Bu görüşmələrdən ortaya çıkan ittifak Təodorik öldüktən sonra Ostroqotların İtalyada meglub olub oradan atılmalarına azda da olsa bir tesir gostermisdir.
Ostroqot hökmdarları
Amal xanədanı
- Valamir (İtaliyaya köçdən öncə)
- Theodemir (İtaliyaya köçdən öncə)
- Böyük Teoderik 493–526
- Athalarik 526–534
- Theodahad 534–536
Sonrakı krallar
- Vitiges 536–540
- İldibad 540–541
- Erarik 541
- Totila 541–552 (Baduila olarak da bilinməktə)
- Teya 552–553 (Thəia vəya Təja olarak da bilinməktə)
İstinadlar
- Panegyrici Latini c.XI böl.17.1 (291 tarixli )
- ↑ Wolfram, Herwig (İng. tərcümə.:Thomas J. Dunlap) (1988) History of the Goths. Berkeley: University of California Press, s. 24, fn. 48.
- Heather, s. 52-57, s. 300-301.
- "Encyclopədia Britanica"dakı "Ostroqoth" maddəsi
- Blackman, Clifford R. (2008) Thə Worlds of Mədiəval Əuropə, Oxford:Oxford Univərsity Prəss, ISBN 978-0-19-533527-9 [1][ölü keçid]<;/ref>