Krım tatarları
Krım tatarları (krımtat. qırımtatarlar, къырымтатарлар) — tarixi vətənləri Qara dənizin şimalı, Krım yarımadası olan türk xalqları qrupunun qıpçaq yarımqrupuna aiddir.
| Ümumi sayı | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 586 000 (2014) | |||||||||||||||||||||
| Yaşadığı ərazilər | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Dili | |||||||||||||||||||||
| Dini | |||||||||||||||||||||
| Qohum xalqlar | |||||||||||||||||||||
Krım Tatarları məclisinin sədri rəsmi olaraq Refat Çubarovdur.
Mənşə və tarix
1944-cü il deportasiyası
13 aprel 1944-cü ildə SSRİ silahlı qüvvələri Faşist Almaniyasının hərbi hissələri qarşısında üstünlük qazanaraq onları Krım yarımadasından çıxardılar. 1944-cü ilin 10 may tarixində Lavrenti Beriya Krım tatarlarını Almaniya tərəfində SSRİ-yə qarşı mübarizə aparmaqda və "vətənə xəyanətdə" ittiham edərək İosif Stalinə onların sərhədyanı bölgələrdən ittifaqın daxili hissələrinə — Orta Asiyaya sürgün olunması fikrini rəsmən yazılı şəkildə təklif etdi. Tezliklə Serov və Tabulov tərəfindən 18–22 may tarixlərini əhatə edəcək deportasiya planı tam şəkildə hazırlandı. Beləliklə, 18 may sübh tezdən Krım tatarlarının məcburi köçürülməsi başlandı. Mayın 20-nə 180,014 nəfər artıq köçürülmüşdü. Nəhayət 22 may tarixində yekun hesablamalara əsasən 194,155 nəfər Krım tatarı deportasiya olunmuşdu. Onlardan 151,083 nəfər Özbəkistan SSR-da (təxm. 56 min nəfər Daşkənd vilayətində, təxm. 32 min nəfər Səmərqənd vilayətində, təxm. 19 min nəfər Əndican vilayətində və təxm. 16 min nəfər Fərqanə vilayətində yerləşdirildi), qalanları isə Ural regionunda və SSRİ-nın ərazisinin qərb hissəsində yerləşən vilayətlərdə yerləşdirildi. 20 oktyabr 1944-cü il tarixindən etibarən Krımda (Krım SSMR-sının 11 rayonu və MR-nın mərkəzi daxil olmaqla) kütləvi şəkildə tatar, yunan və alman mənşəli toponimlər və etnik tərkib dəyişdirilərək ruslaşdırıldı. Krım Sovet Sosialist Muxtar Respublikası ləğv edilərək onun ərazisində Krım vilayəti yaradıldı və o Ukrayna SSR-dan alınaraq Rusiya FSSR-na verildi. Mərkəzi SSRİ hökumətinin əmriylə 21 avqust 1945-ci il tarixində 327, 18 may 1948-ci il tarixində isə 1,062 tatar kəndinin adı dəyişdirilərək ruslaşdırıldı. 14 yanvar 1952-ci il tarixində bütün dəmiryolu stansiyaları da eyni aqibətlə üzləşdi. Özbəkistana köçürülən Krım tatarları yerli iqlimə uyğunlaşa bilmir, aclıq və soyuqdan ötrü xəstələnərək dünyalarını dəyişirdilər. Nəticədə qeyd olunan səbəblərə görə 1944-cü ildən 1946-cı ilədək Özbəkistanda məskunlaşmış 29 min nəfər (1944-cü ildə təxm. 16 min nəfər, 1945-ci ildə isə 13 min nəfərdən çox) Krım tatarı ölmüşdür. Qara dənizin şimalındakı Krım yarımadasının yerli əhalisi olan Krım tatarları da ölkənin əsas müsəlman elementini təşkil edirlər. Krım tatarları bu gün Krım əhalisinin yalnız 13% -ni təşkil etsələr də, Krımın mənsub olduğu Krımın və Ukraynanın baxımından bu insanları azlıq icması kimi görmək texniki cəhətdən düzgün olmaz.
Bu gün "Krım tatarları" adlandırılan insanların tarixi həqiqətlərə uyğun olmayan insanların tərkibi, kimliyi və tarixi haqqında fikirləri olduğu görülür. Populyar inancın əksinə, Krım tatarları tək bir dalğa içərisində olan və Krım yarımadasında məskunlaşmış bir nəslin monarxı deyillər. Mövzu ilə tanış olmayan bir çox insanın məhkumluğu "tatarların" (monqol mənşəli hesab etdikləri) XIII-dir. Əsrdə Çingiz xan qoşunları Qara dənizin şimalındakı ölkələrin işğalı ilə burada məskunlaşdı və bu insanlar Krım yarımadasının qolundan günümüzə köçürüldü. Adıçəkilən hallar Krım tarixində çox əhəmiyyətli bir rol oynasa da, bugünkü Krım tatarlarının etnik, dil, mədəni və tarixi xüsusiyyətlərini belə sadə bir formula ilə izah etmək mümkün deyil. Mövzunu kənardan qiymətləndirən insanlar, keçmişdə və bu gün, məsələn, "Tatarıstan" muxtar respublikasını, Krım tatarlarının adını və ya Krımdakı "Tatar" adını nəzərə alaraq keçmiş və bu günlərdə başqa yerlərdə işlədilməsinə və istifadə edilməsinə baxaraq. Altında bir otokhton millət var və bunun bir qolu İdil-Uralda, bir budaq Krımda, digər budağı başqa yerdə yaşadığını düşünürlər. Bu şübhə həqiqəti əks etdirməkdən uzaqdır. Bu baxımdan, bu gün Krım tatarları adlandırdığımız insanların xüsusiyyətlərini ortaya qoymaqla onların bağlarının və digər xalqlarla münasibətlərinin ölçülərinə toxunmaq düzgün olardı. Krım tatarlarının hamısı sünni müsəlmanlardır və hənəfi məzhəbinə anestezik bir şəkildə bağlıdırlar. Krım tatarlarının ana dili kimi danışdıqları ləhcələr hamısı türkcədir. Burada vurğulanması lazım olan məqam, "Krım Tatarı" adlandıracağımız bir ləhcənin olmamasıdır. 1944-cü il Böyük Sürgündən əvvəl Krımın "Yalıboyu" adlandırılan cənub sahilinin sakinləri, əsasən Osmanlı türkcəsinin genişlənməsi olan Oğuz üstünlük təşkil edən bir ləhcədən danışarkən, "Çöl" adlandırılan düz bölgələr və Kerç yarımadasının insanları da Beriz Qıpçak xüsusiyyətlərinə sahibdirlər. bir ləhcəyə aiddirlər. Digər tərəfdən, Krımın mərkəzi hissələrində yerləşən Bahçesaray və Karasubazar bölgələrində səslənən vurğu, yuxarıda göstərilən fərqli ləhcələrin qarışığından ibarət bir quruluşa sahibdir. "Orta yol" adlanan və ədəbi Krım tatar dili olaraq da qəbul edilən Türk Dünyasında tam Oğuz-Qıpçaq qarışığı baxımından çox orijinal bir mövqe var və bəlkə də bu dünyada həm Oğuz, həm də Qıpçaq qrupları tərəfindən çox böyükdür. böyük dərəcədə başa düşülə bilən yeganə ləhcəni təşkil edir.
Bugünkü Krım tatarlarını fərqləndirən fərqlər təkcə dialekt-vurğu fərqlərinə aid deyil. Qeyd olunan vurğu fərqlərinə paralel, fizioqnoloji xüsusiyyətləri ilə asanlıqla və dəqiq şəkildə təxmin etmək olar ki, Krım tatarlarının əksəriyyəti Krımın hansı bölgəsindəndir. Nisbətən əyilmiş gözlərə, yerləşmiş yanaq sümüklərinə, "çöl" bölgəsində olanların monqoloid xüsusiyyətlərinə baxmayaraq, Yalıboy sakinləri ümumiyyətlə Aralıq dənizi növlərindən fərqlənirlər, Bahçesaray, Akmescit və Karasubazar kimi orta bölgələrdən gələnlər bu keyfiyyətlərin qarışığını təşkil edirlər. Bölgələr arasındakı bu fərqlər adət, həyat tərzi və mədəniyyət baxımından da etibarlıdır.
Hətta bu şəkildə ortaya çıxan kobud bir empirik qətiyyət, Krım tatarları adlandırılan xalqın əslində tək bir tarixi xalqın davamlı davamı ola bilməyəcəyini açıq şəkildə göstərir. Mövcud dil və mədəni xüsusiyyətlər bu xalqın əsas hissəsinin tarixi Türk etnoslarında köklü olduğuna dair şübhə olmadığını ortaya qoysa da, etnik Türk ünsürlərinin hakimiyyəti altında çox uzun bir müddət ərzində müsəlman olmuş və / və ya türkləşən digər etnik qrupların olduğu qeyd edilir. lazımdır. Krım üzərində Rusiya hökmranlığının qurulmasından dərhal sonra bu yarımadanın "xarici" tatar / müsəlman ünsürlərindən cənubun daha da genişlənməsi üçün strateji bir tramplin olaraq istifadə edərək "xarici" tatar / müsəlman ünsürlərindən təmizlənməsi istiqamətində sistematik addımlar atıldı. Bunun qaçılmaz nəticəsi olaraq Krım tatarları Krımdan böyük dalğalarda Osmanlı imperiyasının ərazisinə köç etdilər. O qədər ki, Rusiyanın Krımı ilhakı tarixindən (hətta ondan belə əvvəlindən) başlayaraq, Sovet dövründə qeyri-mümkün hala gələnə qədər Kırım'dan Türkiyəyə köçlər tək bir il belə dayanmamış, bəzən yüzbinlerle ifadə edilən böyük kütlə hərəkətlərinə çevrilmiş, bəzən də daha çox fərdi ölçülərdə qaldı. Ümumiyyətlə, Rusiya hökuməti Krım tatarlarına Krım tatarlarının mühacirət etməsi üçün müsbət hadisə kimi baxdı və onları təşviq etmək üçün deyil, qarşısını almaq üçün hərəkət etdi. Ancaq immiqrasiya qəfildən böyük iqtisadi itkilərə səbəb olduğu hallarda, onu idarə etmək istənir. İmmiqrasiyanın əsas səbəbi, şübhəsiz ki, Krımın müsəlman xalqına qarşı təzyiq siyasətidir. Bu siyasətlərin bir tərəfi insanların dini və mədəni həyatına faktiki və ya psixoloji təzyiq tətbiq edilməsidir. Müsəlman xalqının dini kimliyinə ən həssas olması ilə əlaqədar narahatlıq mühacirətin vacib səbəbləri arasında ola bilər. Lakin iqtisadi təzyiq ümumilikdə miqrasiyanın əsas səbəbidir. Bu cür təzyiqlər Krım tatar kəndlilərinin XVIII əsəri idi. Əsrin sonundan başlayaraq daim təmizlənmə şəklində özünü göstərdi. Əksər əksəriyyəti kəndlilər olan Krım tatarları yarımadanın Rusiyaya ilhaqı ilə rus zadəganlarına və məmurlarına paylandığından getdikcə daha çox məhrum olmağa başladılar. Köçkünlərin yerləşdikləri yerlər ruslar və bir çox xristian ünsürləri ilə, yunanlardan almanlara və bolqarlardan italiyalılara, kifayət etməsəydi, dolu idi. Maraqlıdır ki, mühacirət xüsusilə Osmanlı-Rus müharibələri ilə sürətləndi. Krım tatarlarının Rus rəhbərliyi tərəfindən Osmanlıların müttəfiqləri olaraq görüldükləri üçün, xüsusən də türklərlə müharibə illərində onların yanında olmaları böyük narahatlıq yaratdı. Belə dövrlərdə təzyiqlər çox artdı və xüsusən müharibənin sonunda çar rejiminin onlara qarşı daha böyük qəzəblə gələcəyinə inam, rus idarəçilərinin yaydığı söz-söhbətlərlə çox vaxt tədricən artdı və hələ vaxt var idi, İslam xəlifəsinin torpağına getmək düşüncəsi ağırlaşdı. Bu cür narahatlıqlar tamamilə əsassız deyildi. Əslində Krım tatarlarını qismən və ya tamamilə Krımdan daxili bölgələrə çəkmək təklifləri və planları var idi. Bunu edə bilməməsi yalnız bunu təmin edəcək sənədin olmaması ilə bağlı idi. Şübhəsiz ki, 1860–1861-ci illərdə baş vermiş bütün köç dalğaları arasında ən böyük və dağıdıcı təsirlərdən biridir. 1853–1856-cı illər Krım müharibəsi zamanı Osmanlıların və onların müttəfiqlərinin yarımadanın bir hissəsini işğal etməsi, Krım tatarlarına şübhə və bəyənməmələrini daha da artırdı və bununla da təzyiq göstərdi. Müharibə Rusiyanın məğlubiyyəti ilə nəticələnsə də, Krım tatarlarının başına gələ biləcək şeylər və kəndlilərin tamamilə pisləşən iqtisadi vəziyyəti ilə əlaqədar şayiələr kütlələrin çaxnaşmaya getməsinə səbəb oldu. Əslində immiqrasiyanın nəticələri həmişə fəlakətli olmuşdur. Əsasən hazırlıqsız və ehtiyatlı olan Osmanlı rəhbərliyi bunun nə edəcəyinə təəccüblənsə də, mühacirlərin xeyli hissəsi ibtidai nəqliyyat vasitələrinin qurbanı olaraq Qara dənizin dibinə düçar olmuş, bəziləri vətənlərinə bənzəməyən yeni yaşayış məntəqələrindəki mənfi şərtlərə və epidemiya xəstəliklərinə dözərək məğlub olmuş və məhv edilmişdir. həyatla mübarizə üçün mübarizə aparırdılar. Krımda qalanların vəziyyəti ümumi əhali müsəlmanlara qarşı dəyişdikcə getdikcə daha ümidsiz oldu. Bütün əhali böyük bir kütləyə çevrilmişdi, köç üçün növbə gözləyirdi. 1860–1861-ci illərin mühacirətindən sonra ilk dəfə Krım tatarları Krımda mütləq əksəriyyətini itirdilər. Bir əsrlik bir dövrü Krımda qalan Krım tatarları baxımından xarici hökmranlığa məruz qaldıqdan sonra hər cəhətdən "qara əsr" adlandırmaq səhv olmaz. Bu dövrdə Krım müsəlmanlarının demək olar ki, bütün sosial, iqtisadi, dini və mədəni qurumları hər cəhətdən çürüməyə məruz qaldılar. Əhali, Ruslardan və digər xristianlardan kənarda, sosial və iqtisadi cəhətdən geridə qalsa da, sonrakı nəsilləri yetişdirəcək müsəlman təhsil sistemi də diqqətəlayiq bir vəziyyətdə geri döndü. Bu mühitdə onsuz da daimi köçlərlə əriyən Krım Tatar cəmiyyətinin özünü yeniləməsi və uzun müddətli yaşaması mümkün deyildi. Bütün bu mənfi amillərə baxmayaraq Krım tatarlarını bu üsyan prosesindən çıxarmış və milli oyanış dövrünə başlamış böyük ziyalı və islahatçı İsmail bəy Qaspıralı (1851–1914) idi. Gaspiralı vətəndaşı olan Krım tatarları arasında gənc yaşda çox fərqli təhsil və təcrübə əldə etmək imkanı var, xarici dünyanı tanıyırdı və bütün bunlar ona cəmiyyətindəki vəziyyəti çox yaxşı anlamağa imkan verdi. Əsasən öz qabığına bağlanmış Krım tatar icmasından fərqli olaraq, Gaspıralı həm Krımdakı müsəlman məktəblərində, həm Moskva, həm də Voronejdəki rus məktəblərində, Osmanlı dövlətində və Avropada, Qərbdə və Şərqdə sərgüzəştli bir həyat sürdü. geniş perspektivlə araşdırmağı bacardı. Gaspirali hər şeydən əvvəl Krım tatarlarının yaşadığı çox ciddi problemlərin Rusiya imperiyası daxilindəki digər müsəlman xalqlarının problemləri ilə paralel olduğunu və bu müsəlman xalqların böyük əksəriyyətinin yalnız dini deyil, həm də ortaq dil və mədəni əlaqələrin olduğunu başa düşdü. Hər biri "milli məhbus" olaraq ələ keçirilərkən çox ciddi sosial, iqtisadi və hətta siyasi məsələlərin öhdəsindən gələ bilməyən bu müsəlman türk xalqları birləşsələr böyük bir güc ola bilər. Gaspiralının sözlərinə görə, bunlar mövcud olan ortaq din, dil və mədəniyyət təməllərinə söykənərək müasir mənada vahid bir Türk millətinə birləşə bilər. Bunun əsas yolu, bu türk cəmiyyətlərinin hamısı üçün mükəmməl olan yeni və milli bir təhsil sisteminə sahib bir ədəbi bir türkün nəzərdən keçirilməsi idi. Bu yeni təhsil sistemi əsrin standartlarına uyğun olaraq həm dini, həm də dünyəvi məlumatları ana dilində təmin edə bilməli, milli şüurun inkişaf xarakterində olmalı və tələb tərəfindən asanlıqla başa düşülməlidir. Gaspıralı bu prinsipləri irəli sürdüyü təhsil sistemini "usul-i cedid" adlandırdı. Bütün Türk problemlərinin əsas mövzusu olaraq gördüyü cəhalətə qarşı müharibənin yalnız "usul-i cedid" in uğuru ilə qazana biləcəyinə inanan Gaspıralı, Rusiyanın islahat proqramına reaksiyasını istəməmək üçün çox ehtiyatlı bir xətt izlədi. Gaspıralı'nın bütün milli fikirlərinin və islahat proqramının tanıdılması və yayılması üçün ən vacib vasitə, 1883-cü ildə Bahçesarayda nəşr olunmağa başladığı Tercuman qəzeti idi. Krım tatarları arasında yayımlanan ilk qəzet və bütün rus türkləri (və ya müsəlmanları) arasında yayımlanan üçüncü qəzet Tercuman Gaspiralinin ortaq ədəbi türk idealının nümunəsi olan sadələşdirilmiş Osmanlı türkcəsində nəşr olundu. Gaspıralı ilk dəfə 1884-cü ildə yenidən Bahçesarayda "usul-i cedid" məktəblərini açdı. İşin əvvəlindən müsəlman icmalarının ənənəvi anti-müsəlman ünsürlərinə və rus millətçi və missioner çevrələrinə baxmayaraq, həm Krımda, həm də Rusiya İmperatorluğunun digər bölgələrində (xüsusən İdil-Ural bölgəsində) Gaspıralı'nın səbrli əməyi ilə. ) proqrama inanan və dəstək verənlər. Tərcüməçi, iyirmi ildə Şərqi Türküstandan Balkanlara qədər, İdil-Ural bölgəsindən Misirə qədər bütün Türk dünyasında görünməmiş bir oxu yayılmasına və nüfuzuna çatdı. "Usul-i cedid" məktəbləri müsəlmanlarla birlikdə Rusiya imperiyasının bütün bölgələrinə yayıldı (onların sayı I Dünya Müharibəsi başlamazdan əvvəl 5 minə çatırdı). Gaspıralı'nın bütün Rus Türkləri üçün milli birlik ideyalarının ən gözə çarpan təzahürlərindən biri, 1905 inqilabından sonra Rusiyada meydana gələn nisbi azadlıqdan faydalanan Ümumrusiya Müsəlmanları Qurultaylarıdır. Çar dövründə cəmi dörd dəfə toplaşmaq imkanı olan bu qurultaylar tarixdə rus türklərinin ilk ortaq təşkilatını və Gaspirali'nin milli fikirlərinin ümumi tənzimlənməsini təmsil etdi. Gaspıralı'nın milli təhsil islahatı, Rusiya imperiyasının digər müsəlman bölgələrində olduğu kimi Krımda da gənc bir milli ziyalı qrupunun meydana gəlməsinə xidmət etdi. Bu ziyalıların sırasına təkcə Gaspıralıların görüşlərində iştirak edənlər deyil, çox fərqli fikirləri olan radikal gənclər də daxil idi. Rusiya qanunsuz siyasi partiyalarından olan Sosialist İnqilabçılarının fikirlərinə tez-tez təsir edən bu gənclər, çar rejimi ilə barışmaq əvəzinə, ona qarşı birbaşa müharibə etmək və bu yolda rus inqilabi ünsürləri (terrorçular da daxil olmaqla) ilə əməkdaşlıq etməklərini müdafiə etdilər. Keçmişdə az olan bu gənc qruplar, Gaspiralının müdafiə etdiyi dini (İslam) və etnik (Türk) milli kimlik prinsiplərini qəbul etsələr də, Krıma mənsub bir "Vətən" anlayışı və Krım Krım tatarlarının orijinal müasirləri ilə bunu gücləndirdilər. milli kimliyinin formalaşmasına öz töhfələrini verdilər. Əvvəl 1905 Rus İnqilabı və bilâhare də 1908 Osmanlı Hökumət İnqilabı ilə birlikdə Krım Tatarları və Türkiyə arasındakı əlaqələr böyük bir təcil qazandı. Krım Tatarlarının böyük ehtiyac duyduğu təhsil heyətləri Türkiyədən gələn (çoxu Krım Tatar əsilli) muallimlerle qarşılanarkən, bir çox Krım Tatar gənci də oxumağa İstanbula gəldilər. Böyük narahatlıq keçirən Çar rejiminin qarşısını almaq üçün səylərə baxmayaraq, bu inkişaflar çox vacib davamlı təsir bağışladı. Bir nəslin Krım Tatar ziyalıları Türkiyədə o zaman aktual olan fikirlərdən qüvvətlə ilham almış olaraq fövqəladə istiklâlcı, hürriyetçi və milliyyətçi olaraq yetişdi. Bu kadrlar İstanbul və Krımda yeraltı agentliklər quraraq geniş bir fəaliyyətə girdilər. 1917-ci ilin martında çar rejiminin süqutu və Rusiyanın qarşıdurma və qarışıqlığa doğru getməsi ilə bu yeraltı agentliklər üzə çıxdı. 1917-ci ilin aprelində Krım Müsəlmanları Konqresini toplayaraq Mərkəzi İcraiyyə Komitəsi ilə Krım Müsəlmanlarının işlərinə nəzarət etdilər. Rusiyanın tam bir xaosa uğradığı anarxik mühitin tədricən çevrilməsindən faydalanaraq, sürətlə Muxtariyə, sonra istiqamətə getdilər. Nəhayət, bolşeviklər 1917-ci ilin noyabrında Petroqradda hökuməti devirdilər, Krım Tatar millətçilərinə ən böyük fürsət verdi. Əslində bir müddət əvvəl Krım Müsəlmanları Mərkəzi İcraiyyə Komitəsi Krım tatarlarının öz müqəddəratlarını təyin edə bilməsi üçün milli məclisi, yəni Konqresi çağırmaq qərarına gəldi. Krım Tatar Milli Konqresi, 1917-ci il noyabrın əvvəlində gizli səsvermə, açıq təsnifat və bütün Krım tatarlarının, həm kişilərin, həm də qadınların səs vermək və seçilmək hüquqlarının verdiyi seçkilər keçirildi. Qurultay, 26 dekabr 1917-ci ildə qəbul etdiyi gənc millətçi lider Noman Çelebi Cihanın qanunu ilə bir hökumət qurmaqla yanaşı "Krım Demokratik Respublikası" prinsipini də qəbul etdi. Hərbi gücə sahib olan Krım Tatar Milli Hökuməti Akyar (Sevastopol) istisna olmaqla, bütün yarımadaya nəzarəti ələ keçirə bildi. Ancaq Rusiya Qara dəniz Donanmasının əsas bazası olan Akyarda vəziyyətə hakim olan bolşevik rəğbətçisi Bahrians ən böyük təhdid təşkil edirdi. Həqiqətən, 1918-ci il yanvarın ikinci yarısında milli qüvvələri məğlub edən Bolşeviklər yarımadanı ələ keçirdilər və Krım tatarlarına qarşı dəhşətli bir qırğın başladı. Krım tarixində çox qanlı bir səhifə olan bu ilk bolşevik hökmranlığı 1918-ci ilin aprelində Krımın Alman orduları tərəfindən işğalı ilə sona çatdı. Osmanlıların müttəfiqi olan Almaniya Krımı işğal etsə də, Krım tatarlarına söz versə də, əldə olunan bütün uğurlar Konqresi təmsil edən Krım Tatar Milli İdarəsi və bəzi milli qurumların yenidən fəaliyyət göstərməsinə icazə verildi. Almanlar 1918-ci ilin noyabrında Krımdan çıxdıqdan sonra Krım iki il davam edəcək qanlı bir xaosa düşdü. Bu müddət ərzində Krım (1919-cu il aprel-iyun dövrü istisna olmaqla) rus bolşeviklərinə qarşı "Ağ Ordu" nun əlində qaldı. İstər general Anton Denikin, istərsə də Ağ Peter Wrangelin rəhbərliyi altında, bolşeviklər heç vaxt Krım tatarlarının milli qanunlarını tanımırdılar. Rusiyada davam edən vətəndaş müharibəsi Krımın qaynaqlarını qurudu. Nəhayət, 1920-ci ilin noyabrında irəliləyən bolşeviklər Ağları məğlub etdi və nəhayət bütün Krımı ələ keçirdi. Yarımadanın yeni hakimlərinə görə, Bolşevik rəhbərliyi altında Krımın ilk ili, istənməyən elementlərin vəhşicəsinə aradan qaldırıldığı qanlı bir dövr idi. Bunun ardınca bolşeviklər Krım tatarlarını rejimə qazandırmaq və Şərq xalqlarına təbliğat mesajı göndərmək üçün 18 oktyabr 1921-ci ildə Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikası elan etdi. Bu respublikada Krım tatarlarının rəsmi dili olmaqdan əlavə, Sovet hakimiyyəti çərçivəsində Krım tatar mədəniyyətinin və sivilizasiyasının inkişaf etdirilməsi nəzərdə tutulmuşdu. Ancaq Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikasının ilk ayları Krım tarixində dəhşətli bir aclığın şahidi oldu. Yüz minlərlə Krım tatarı yanlış və amansız bolşevik kənd təsərrüfatı siyasətinin, eləcə də illərlə davam edən müharibələrin nəticəsi olan 1921–1922-ci illərdəki aclıqda həyatını itirdi. Krım tatarları, 1922-ci ildə, iqtisadi və müəyyən dərəcədə zərurət qarşısında siyasi sahələrdə müvəqqəti dözülmüş ümumi sovet mühitinə uyğun olaraq, vacib addımlar atdılar. Sovet dövrünə uyğunlaşa bilən milli kadrların sayəsində Krım tatarları xüsusilə təhsil, mədəniyyət, incəsənət və ədəbiyyat sahələrində böyük irəliləyişlər əldə etdilər. Lakin bu, Sovet İttifaqında Stalin tamamilə hakimiyyətə gəldikdə, 1920-ci illərin ikinci yarısında köklü şəkildə dəyişdi. 1928-ci ilin May ayında Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikasının başçısı və millətçi lider Vəli İbrahimin edam edilməsi ilə onun xəttində olduğundan şübhələnənlərə qarşı kütləvi qırğın kampaniyası başlandı. Krım tatarları, 1928-ci ildə Sovet İttifaqı boyunca başlanan məcburi kollektivləşmə və "qulaqlar" ın (yəni yaxşı kəndli kəndlilərin) aradan qaldırılması şəklində də böyük itkilər verdilər. On minlərlə Krım Tatar kəndlisi, Urals, Sibir və başqa yerlərdə "qulaq" olduğu üçün sürgünə məruz qaldı və məhv edildi. Stalinist siyasət nəticəsində viran qoyulmuş kənd təsərrüfatı nəticəsində 1931–1933-cü illərdə yenidən böyük bir aclıq başladı. Dəhşətli aclıq Sovet hökuməti tərəfindən bir çox insana, o cümlədən Krım tatarlarına qarşı açıq bir silah kimi istifadə edildi. O qədər çoxdur ki, hətta Ukrayna, Krım və Qazaxıstanda 15 milyona yaxın insanın öldüyü aclığın mövcudluğu Sovet rejimi tərəfindən 1980-ci illərin sonlarına qədər heç vaxt tanınmırdı. 1930-cu illər ərzində Krım tatarları da öz paylarını Stalinist dövlət terrorunun ən qəddar şəkildə tətbiq olunduğu dövrdən aldılar. Bu dəhşətli dövrdə alim, yazıçı, sənətçi, pedaqoq, idarəçi və mütəfəkkir ilə birlikdə bütövlükdə Krım Tatar milli intellekt sinfi birbaşa əmək düşərgələrində məhv edilərək edam edilməklə tamamilə ortadan qaldırıldı. On minlərlə sadə insan da ağlasığmaz bəhanələrlə məhv edildi. Krım tatarlarının dini və milli dəyərləri tamamilə tapdandı. II. İkinci Dünya Müharibəsində Alman-Sovet müharibəsinin başlamasından qısa müddət sonra Sovet İttifaqının qərb hissələrini ildırım sürəti ilə işğal edən Alman orduları 24 oktyabr 1941-ci ildə Krıma girməyə başladılar. Alman 11-ci Ordusu 16 noyabr 1941-ci ilədək Akyar (Sevastopol) istisna olmaqla, Krım yarımadasının hamısını ələ keçirə bildi. Akyarın möhkəmləndirilmiş yeri yalnız 4 iyul 1942-ci ildə çox şiddətli döyüşlər və bombardmanlardan sonra düşdü. Krımın almanlar tərəfindən işğalı, bu baxımdan Stalin rejimi və Krım tatarları tərəfindən dağıdılmış bütün sovet xalqları üçün də bir rahatlama olaraq görülsə də, ilk günlərdən bu düşüncələrin səhv olduğu aydın oldu. Dini və ictimai həyatda bəzi məhdud güzəştlərdən başqa, Alman işğal idarəsinin Krım tatarlarına azadlıq və müstəqillik vermək niyyətində olmaması bütün ümidləri ləğv etdi. Sərt işğal idarəsi nəinki Krım-tatar milli qurumlarının yaradılmasına imkan verdi, həm də minlərlə Krım tatarını Almaniyanın müharibə sənayesində işçi qüvvəsi kimi istifadə etməyə məcbur etdi. Nasist Almaniyanın müharibə planlarına almanların Krıma köçürülməsi və buranın Almaniyanın ayrılmaz bir hissəsi halına salınması da artıq məlumdur. Müharibə Almanlara qarşı bir yol izləməyə başladığında Qırmızı Ordu itirdiyi əraziləri geri almağa başladı. Nəhayət, 11 aprel 1944-cü ildən 9 may 1944-cü ilədək bütün Krım yarımadasını ələ keçirdilər. Almanlar Krım döyüşləri zamanı geri çəkildikdə bir çox kəndləri dağıtdılar və Qırmızı Ordu qoşunlarının münasibəti fərqli deyildi. Qırmızı Ordu işğalının ilk həftələrində Krım tatarları üçün "satqın" kimi təsvir olunan geniş güllələr, təcavüz və talanlar oldu. Lakin Krım tatarları üçün əsl fəlakət Stalinin 11 may 1944-cü ildə imzaladığı qərardan sonra gəldi və Krım tatarlarının Krımdan sonuncu şəxsə sürgün edilməsi əmri verildi. Bu qərarın icrasını NKVD qoşunları Krımda 17 maydan 18 Maya bağlayan gecə boyu həyata keçirdilər. Gecədə NKVD əsgərləri tərəfindən yataqlarından çıxarılan Krım tatarları, heyvan hazırlamaq üçün cəmi 15–20 dəqiqə ərzində yük vaqonlarına yükləndi və yalnız kifayət qədər əşyaların daşınmasına icazə verildi. Oturmağa yer olmadığı üçün insanlarla dolu olan bir çox vaqon kənardan möhürlənmiş və ən azı üç-dörd həftə davam edəcək bir səyahətə çıxarıldı. Günlərlə qida və su verilmədiyi, cəsədlərin götürülməsinə icazə verilmədiyi və tibbi yardım olmadığı bu səyahət səyahətində on minlərlə insan aclıqdan, susuzluqdan, xəstəlikdən, yorğunluqdan və dolğunluqdan öldü. Heç bir Krım Tatarı sürgündən azad edilmədi. Dağlardan enən Krım Tatar Sovet partizanları və Qırmızı Ordu əsgərləri və bütün sıralardakı Kommunist Partiyası üzvləri sürgün edilənlər arasında idi. Qırmızı Ordunun cəbhəsindəki Krım tatar əsgərləri hər şeydən xəbərsiz döyüşə davam edəcəklər və müharibə bitən kimi ("Sovet İttifaqı Qəhrəmanı" ən yüksək Sovet medalını alanlar da) sürgünə göndəriləcəklər. Krım tatarlarını daşıyan vaqonların demək olar ki, hamısı Orta Asiyada (xüsusən Özbəkistan), Uralsda və Sibirdə boşaldılmışdı. Sürgün yerlərində minimum yaşayış və sığınacaq yerləri yox idi. Onların bir növ konsentrasiya düşərgəsi rejimində, ağır iş şəraitində və heç bir təməl ehtiyac olmadan yaşamaları lazım idi. "Şəxsi qəsəbə" rejimi adlanan bu rejim daxilində, hər Krım Tatarı gecə səsvermə keçirməli idi və yerdən beş kilometrdən çox məsafəyə çıxması qəti qadağan edildi. Bu vəziyyətdə, hər biri ayrı vaqonlarda başqa yerlərə sürgün edilmiş ailələr bir-birlərindən tamamilə ayrılmış ən azı on iki il keçirməli oldular. Sürgün səfəri zamanı və sonrakı ilk bir neçə ildə bədbəxtlik şəraitində ölən Krım tatarlarının sayına görə tutulanların verdiyi müxtəlif rəsmi sovet xadimləri arasında böyük fərqlər var. Bununla birlikdə, ümumi insan itkisinin 100.000 nəfərdən az olmadığı və 18 may 1944-cü ildə sürgün edilənlərin təxminən yarısı öldüyü qəbul edilir. Sürgün yalnız Krım tatarlarının bir çoxunun həyatını itirməsi və sağ qalanların yaşadığı yerin tamamilə dəyişdirilməsi demək deyildi. Sürgün ilə Krım tatarlarının hər hansı bir izi böyük bir sürətlə məhv edilməyə başladı, sanki belə bir millətin heç vaxt olmadığını göstərmək üçün. Krımdakı bütün Krım tatarlarını talan etməkdən başqa, Krımın Türk-İslam keçmişinə aid demək olar ki, bütün tarixi binalar, abidələr və əsərlər çox az istisna olmaqla məhv edildi. Bu mənada (Hansaray hissəsi istisna olmaqla) heç bir yerdə bir müsəlman qəbiristanlığı qalmadı. Krım tatarlarındakı bütün kitablar və nəşrlər (bu dildə olan bütün Sovet nəşrləri də daxil olmaqla) Krımdakı və Sovet İttifaqındakı digər kitabxanalardan toplanaraq məhv edildi. Krımda (yalnız xüsusi səbəblərə görə Bahçesaray və Çanköy şəhərlərinin adları istisna olmaqla), türk adları daşıyan yüzlərlə şəhər, qəsəbə və kəndin adları tamamilə rusca dəyişdirildi. Sovet İttifaqında 1944-cü ildən 1980-ci illərin sonlarına qədər "Krım Tatar" sözünün istifadəsi qadağan edildi. Krım tatarlarının ensiklopediyaları və tarix kitablarından başqa bu adın daxili pasportlarda və hətta siyahıyaalmalarda qeyd edilməsi qadağandır. Başqa sözlə, Krım tatarları rəsmi ədəbiyyatda keçmişdə və indiki kimi olmayan bir xalqa çevrildi. 1944-cü ilin yayından etibarən Sovet İttifaqının digər yerlərindən gətirilən rus və ukraynalılar Krım tatarlarının boş yerlərində məskunlaşdılar. Krım tatarlarının Krım sovet tərzini məhv etməsi əsassız hala gəldiyindən, 1946-cı ildə Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikası ləğv edildi və yarımada Rusiya Sovet Federativ Sosialist Respublikası ilə ümummilli bölgə olaraq bağlandı. 1954-cü ildə Krım vilayəti Ukraynanın "Rusiyaya qoşulmasının" 300-cü ildönümünə istinad edərək ukraynalılara jest olaraq Ukrayna Sovet Sosialist Respublikası ilə birləşdirildi. Texniki olaraq heç nəyi dəyişdirmək mümkün olmayan bu "hədiyyənin" uzunmüddətli nəticələri, çünki Sovet İttifaqının hər nöqtəsi şübhəsiz ki, o dövrdə Moskvaya bağlanmışdı, 1991-ci ildə Ukrayna müstəqillik qazandıqdan sonra görüləcəkdir. Sürgünün ən ağır dövrlərindən dərhal sonra Krım tatarları Nikita Xruşşevin nisbi yumşalma siyasətinin cəsarəti ilə vətənlərinə qayıtmaq tələblərini ortaya qoymağa başladılar. Bu məqsədlə sürgün yerlərində çox sayda komitələr yaradıldı və Sovet hökumətinə müraciət edən ictimaiyyət nümayəndələri ilə çox sayda ərizə göndərildi. Bir müddətdən sonra ön plana çıxan, sovet rejiminin qanunlarına və qanuni hədlərinə uyğun olaraq tamamilə həyata keçirən, Vətənə qayıtmağın heç bir müsbət nəticəsi olmayan Krım tatarları Sovet rejiminə əziyyət verməyə başladılar. Artıq Krım Tatar Milli Hərəkatı yaradıldı. Sovet rejiminə sədaqətin təsdiq olunduğu qanuni hərəkət tamamilə aradan qaldırıldığından, Krım Tatar Milli Hərəkatı təşəbbüs qrupları, xüsusən 1960-cı illərin əvvəllərindən bu yana fəaliyyətlərini alt-üst etmək məcburiyyətində qaldılar. Qanunun məktubuna da uyğun gələn, lakin yeraltı təşkilat tərəfindən həyata keçirilən bu mübarizə Krım tatarlarının yerləşdiyi yerdə və böyük qətiyyətlə həyata keçirildi. Beləliklə, Krım Tatar Milli Hərəkatı Sovet İttifaqı dağılana qədər Sovet İttifaqındakı bütün demokratik və milli yeraltı hərəkatların ən böyük və güclülərindən biri olaraq davam etdi. Sovet hökumətinə qoyulan tələblərə həbs olunan və sıxışdırılan Milli Hərəkat üzvlərinin sayının artması ilə cavab verildi. Ancaq Krım Tatar Milli Hərəkatının fəaliyyəti xarici dünyanın diqqətini çəkməyə başladığından Sovet İttifaqı rəhbərliyi heç olmasa biraz güzəştə getməyə məcbur oldu. Əslində, 5 sentyabr 1967-ci il tarixli bir fərmanla Sovet İttifaqı Ali Sovet Rəyasət Heyəti, bütün Sovet vətəndaşları kimi, Sovet İttifaqının hər yerində yaşaya bildiklərini bəyan etdi. İlk baxışdan 1944-cü il fəlakətinin bərpası hesab edilə bilən bu inkişafın tam bir aldatma olduğu aydın oldu. Bir şey üçün, fərmanın dilində, mövzunun incəliklərinə diqqət yetirməyənlər çox vurğulamayacaqlar, ancaq tənqidi ifadələr işlədilib. "Krım tatarları" termini əvəzinə, 1944-cü ildən sonra Krım tatarlarını bir millət olaraq görməmək siyasəti 1944-cü ildən sonra bir xalq olaraq məharətlə aparıldı və "Tatar" millətində olanlar (yəni Kazan tatarları) Krım yarımadasında yaşayırdılar. onların ayrı-ayrı fərdlər olduqları ifadə edildi. Belə olan təqdirdə bütövlükdə milli hüquqları yox, ayrı-ayrı şəxslərin hüquqlarını geri qaytarmaq olardı. Bundan əlavə, ümumi sürgünün ədalətsiz olduğu qısa şəkildə bildirilsə də, Krım tatarlarının bütün ehtiyaclarının Krım tatarlarının sürgün yerlərində sürgün edildiyi və hətta orada "kök saldığı" iddia edildi. Üstəlik, Krım tatarlarının Sovet sərhədləri daxilində "hər yerdə" yaşaya biləcəyinə dair təminat da real deyildi. Krım tatarları "heç bir yerdə" deyil, Krımda yaşamaq istədilər, fərmana əlavə edilmiş, lakin elan olunmayan bir mətndə, Krımda yaşamalarına icazə verilməmələri ilə bağlı bir ifadə ilə qeyd edildi. Əslində fərmana söykənərək dərhal Krıma köçən on minlərlə Krım tatarının məskunlaşmasına ciddi icazə verməməkdən başqa, ya ya çox ağır rəftara məruz qaldılar, ya da həbs edildi və ya dərhal Krımdan alındılar. Ayrılanların başına gələnlərə baxmayaraq, yeni ailələr hələ də bağlanmadan Krıma köçdülər; eyni qəddarlıqla da üzləşdilər. Beləliklə, yeni bir zülm və təqib prosesi başladı. Bu, Krım tatarlarının hüquqlarını axtarmaq üçün daha intensiv səylər və dinc aksiyalar keçirməsinə səbəb oldu. İndi sovet rəsmilərinə göndərilən ərizələr beynəlxalq təşkilatlara və dünya ictimaiyyətinə edilən çağırışlarla əvəz olundu. Bu vaxt Krım tatarları ilə milis və KQB arasında qarşıdurmalar həm Krımda, həm də Özbəkistanda geniş yayıldı. Bu qarşıdurmaların ən böyüyü biri 21 aprel 1968-ci ildə Özbəkistanın Krım tatarlarının Çırçık şəhərində baş verdi. Bu kimi böyük və kiçik hadisələr də geridə qalmadı. Bu vaxt Krım Tatar Milli Hərəkatı Sovet İttifaqındakı əsas demokratik və rejim əleyhinə qruplar və ayrı-ayrı insanlarla birbaşa əməkdaşlıq edirdi. Söz mövzusu qrupların heç biri genişliyi və möhkəm təşkili baxımından güclü olmasa da, Krım Tatar Milli Məclisi Krım tatarlarının səslərini eşitdirə bildi. Reşat Cemilev, Mustafa Cemilev (Abdülcemil Kırımoğlu), İzzet Hayırov, Rollan Kadıyev, İsmail Yazıcıyev, 1960-cı illərin ikinci yarısından 1970-ci illərə qədər Milli Hərəkatın Dr. Zamfira Asanova və başqaları kimi liderlərin və qabaqcılların sınaq və məhkumluqları bir-birinin ardınca getdi. Bu kimi hadisələr nəticəsində Milli Hərəkatın yüzlərlə üzvü həbs və əmək düşərgəsinə məhkum edildi. Təqiblərə məruz qalan Krım tatarları nümayişlərini, etirazlarını və aclıq aksiyalarını, habelə həyatlarını pozanları böyük kütlələrə elan edə bilmək üçün reaksiyalarını göstərdilər. Milis tərəfindən ikinci dəfə Krımdan çıxarılmasına etiraz edən Musa Mamut 23 iyun 1978-ci ildə benzin tökərək özünü yandırdı. Musa Mamut aldığı xəsarətlərə görə beş gün sonra həyatını itirdi. KGB-nin əməkdaşlıq etmək üçün təzyiq göstərdiyi İzzet Memedullayev özünü asaraq həyatına son verdi. Bu vaxt, Krım tatarlarının məsələsini iddia edən və hətta bu məqsədlə mühakimə olunan və ya ruhi xəstəxanalara bağlanmış digər millətlərdən olan məşhur insanlar da var idi. Bunlar arasında rusiyalı Aleksey Kosterin və Prof. Dr. Andrey Saharov, ukraynalı general Pyotr Qriqorenko, yəhudi İlya Gabay, erməni Henrih Altunyan da daxil idi. Krım Tatar Milli Hərəkatı ləğv oluna bilmədikdən sonra, KQB vasitəsilə Milli Hərəkat daxilində bölmələr yaratmağa cəhd etməklə, həm də adi təzyiq tətbiqləri ilə məhdud ümidlə barışanların Krım tatarlarının Krımda yerləşməsini gözləyə bilməmələrini təmin etdi. Məhdud güzəştlərlə sürgündə olan bölgələrdə insanların "kökünü kəsmək" cəhdləri tətbiq edildi. 1980-ci illərin əvvəllərində Krım tatarları hətta sürgün bölgələrindəki iki şəhər çərçivəsində "süni vətən" yaratmağa çalışdılar. Bir tərəfdən Krım tatarlarının Krımda məskunlaşmasına icazə verilmədi, digər tərəfdən slavyan ünsürləri, xüsusən də 1967-ci ildən sonra mümkün bir geri dönüş etmək üçün köçürüldü. Həqiqətən, hələ də Krımda yaşayan rusların əhəmiyyətli bir hissəsi bu tarixlərdən sonra Krımda məskunlaşanlardır. Krım Tatar Milli Hərəkatının mübarizəsi və Sovet rejiminin reaksiyası 1980-ci illərin ortalarına qədər bu şəkildə davam etdi. Bu tarixə qədər Krımda məskunlaşmağa icazə verilən Krım tatarlarının sayı cəmi on minə yaxın qaldı. Mixail Qorbaçov hakimiyyətə gələndə ortaya çıxan dəyişiklik küləklərinin ilk təcrübəsini Krım tatarları etdi. 23–27 İyul 1987 tarixləri arasında dörd gün və dörd gecə arasında Moskvadakı Qırmızı Meydanı işğal edən mindən çox Krım tatarı birdən bütün dünyanın diqqətini çəkdi. Nəticədə, Krım tatarlarının tələblərini araşdırmaq üçün Sovet İttifaqı Ali Sovet Rəyasət Heyətinin sədri Andrey Qromikonun başçılığı ilə dövlət komissiyasının yaradıldığı elan edildi. Buna baxmayaraq, on bir ay ərzində mövcud olan bu komissiyanın köhnə metodlara müraciət etməsi və Krım tatarlarının orijinal Krıma qayıtması tələblərini qulaqardına vuraraq "mühacirətdə yaşadıqları yerləri qəbul etmə" kimi boş işlərlə məşğul olması böyük bir məyusluq yaratdı. Bunun ardınca Gennadiy Yanayev və Vitaliy Doguciyevin başçılığı ilə yaradılan dövlət komissiyalarının fəaliyyəti fərqlənmədi. Milli Hərəkat, heç gözlənilməyən dövlət komissiyalarının münasibətini ən yaxşı şəkildə gözləyən dövlət komissiyalarını gözləmək əvəzinə xalqı Krımdan geri dönməyə təşviq etdi. Beləliklə, 1988-ci ildən etibarən Krım tatarları böyük dalğalarda Krıma qayıtmağa başladılar. Geri dönənlər yenidən yerli rəhbərliyin maneələri ilə üzləşsələr də, dərhal əraziləri işğal etdilər və ev tikməyə başladılar. Bu evlər milis tərəfindən dəfələrlə dağıdıldı və çoxsaylı qarşıdurmalar baş verdi, lakin Krım tatarları Krımı bir daha tərk etmədi. 1989-cu ilin aprelinə qədər Krıma qayıdan Krım tatarlarının sayı 40 minə çatdı. Krım Tatar Milli Hərəkatı yeni şərtlərə uyğun bir təşkilata başlamışdır. 29 aprel 1989-cu ildə Özbəkistanın Yengiyul şəhərində keçirilən Milli Hərəkatın ümumi qurultayında fərdi müəssisə qrupları şəklindən çıxaraq mərkəzi bir təşkilat olmaq qərara alındı. Beləliklə, Krım Tatar Milli Hərəkat Təşkilatı (KTMHT) tərəfindən rəsmi olaraq qurulan Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu Milli Hərəkatın və Sovet rejiminin tanınmış liderləri tərəfindən yeddi dəfə məhkum edildi və 14 il həbs və əmək düşərgələrində keçirildi. Bu andan etibarən Krıma qayıdan və geri dönən Krım tatarlarının bu layihəsi tamamilə KTMHT tərəfindən idarə ediləcəkdir. Milli Hərəkatın əsas fəaliyyəti və inzibati mərkəzi indi sürgün bölgələrindən Krıma köçürüldü. 1989–1991 illəri arasında Krım tatarlarının Krıma köçməsi əvvəlki illərlə müqayisə olunmaz dərəcədə artdı. KTMHT köçkünlərin mütəşəkkil və planlaşdırılan işğal olunmuş ərazilərə qaytarılmasında, yerli idarəetmənin bir çox tədbirlərinə, o cümlədən söküntüyə qarşı durmaqda və qarşılaşdıqları çoxsaylı digər problemlərə həll yolu tapmaqda maraqlı idi. Bu dövrdə dönüş üçün ən böyük maneə iqtisadi çətinliklər oldu. Krım tatarlarının geri dönüşünü və mübarizələrini maliyyə baxımından dəstəkləyən heç bir dövlət və ya müəssisə olmadığından Krım tatarlarına Sovet İttifaqı iqtisadiyyatının dağılması ən çox təsir etdi. Krımdakı qiymətlər daim artarkən, Özbəkistanda satmaq istədikləri evlərin qiymətləri və Krımda onları gözləyən olmamaq şərtləri Krım tatarları üçün bir təsir idi. Krım tatarlarının geri qayıtması və Krım Tatar milli mandatının yenidən qurulması Krımdakı mövcud rus əksəriyyəti tərəfindən böyük narahatlıqla qarşılanmışdır. Beləliklə, bu dəfə Krımdakı millətçi və kommunist rus dairələri, Krım tatarlarının geri qayıtma prosesi başa çatmadan rus əksəriyyətinin vəziyyətini təmin etmək üçün tələb etdiyi Krım MSSC-nin yenidən qurulması çempionatını qazanmağa başladı. Ancaq bu dəfə Krım MSSC köhnə adı ilə eyni ada sahib olacaq, lakin milli (Krım Tatar) mandatı olmayacaq, ancaq mövcud əhalinin əksəriyyətinə (yəni ruslara) əsaslanacaq. Muxtarların bu forması Krım tatarları tərəfindən qəti şəkildə rədd olunsa da, Krım vilayəti Ukrayna SSR Ali Sovetinin 12 fevral 1991-ci il tarixli qərarı ilə Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikasına çevrildi. Krım tatarlarının heç bir səviyyədə olmadığı respublika rəhbərliyinin bu yeni müdiri, Krım tatarlarının geri qaytarılmasına əvvəlki mənfi münasibətini qorudu. Bütün çətinliklərə baxmayaraq Krıma qayıdan Krım tatarları bir tərəfdən evlərini qurmağa, digər tərəfdən milli, dini və mədəni qurumlarını yaratmağa başladılar. Bunun ən əhəmiyyətlisi, Krım Tatar qanunlarının qorunması üçün yeni bir inzibati quruluşda olan Krım Tatar Milli Parlamentinin qurultayı idi. Krımdakı Krım tatarları və KTMHT rəhbərliyi altında sürgün bölgələri arasında keçirilən seçkilər nəticəsində, 26 iyun 1991-ci ildə Simferopolda Krım Tatar Milli Konqresi edildi. Konqres Krım tatarlarının "Krım tatarlarının suverenlik bəyannaməsi" ndə Krım tatarlarının öz müqəddəratını təyinetmə hüququna uyğun olaraq müəyyən edilə biləcəyini bəyan edərək, mövcud bir rus əksəriyyəti tərəfindən bir sifarişlə qurulan Krım MSSC-nin bu formasını tanımaqdan imtina etdi. Hər iki ildən bir toplanacaq Konqresin ümumi yığıncaqları arasında 33-Krım Tatar Milli Məclisinin üzvləri də bu birləşməyə seçildi. Seçki nəticəsində Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu "Krım Tatar Milli Məclisi" təyin edildi. Krım MSSC rəhbərliyi Konqresi və Milli Məclisi tanımasa da, mövcudluğunun qarşısını ala bilmədi. Krım Tatar Milli Məclisi tezliklə bütün Krımda yerli nümayəndəliklərini qurmağı başa çatdırdı. Krım Tatar Milli Məclisi, digər tərəfdən Krım tatarlarının Rusiyaya bağlanmasına (və ilkin olaraq rusların hakimiyyəti altında müstəqillik) Rusiyanı iki əsrdən çox davam edən fəlakətlərdə günahlandıraraq qəti şəkildə qarşı çıxdı və ölkə Ukraynadan asılı vəziyyətdədir. Krım tatarı milli mandatı olan bir respublika olaraq fikirlərini müdafiə etdi. Digər tərəfdən, Milli Məclis Krım tatarları ilə digər ölkələrdəki əlaqələrini möhkəmləndirdi və xarici hökumətlərlə əlaqəyə başladı. Bu mənada, Milli Məclis sədri və nümayəndələri başda Türkiyə olmaq üzrə, müxtəlif Avropa və keçmiş Sovet ölkələri ciddi siyasi və mədəni bağlar qurdular. Xüsusilə Türkiyədə yaşayan Krım Tatarlarının və Türkiyədəki digər rəsmi və vətəndaş təşkilatların təşəbbüskar olmasıyla, bir ölçüdə də olsa Krım Tatarlarına dəstək təmin edilməyə başlandı. Bu dəstək əlamətdar bir addım kimi vacib idi, baxmayaraq ki, mühacirətdə olan yüz minlərlə Krımlının vətənlərinə qayıtması və Krıma qayıda bilən, lakin evsiz və son dərəcə ağır şərtlərdə əsas yaşayış şəraitindən məhrum olan on minlərlə insanın ehtiyacları üçün kifayət etməmişdir. Əslində Krım Tatarlarının dini və mədəni həyatında canlanma müşahidə edildi. Bütün çətinliklərə baxmayaraq, Krım Tatar yaşayış məntəqələrində məscidlər, məktəblər, milli mədəniyyət və incəsənət təşkilatları qurulmağa başladı. II Krım Tatar Milli Konqresi 1993-cü ildə edildi. Birleşim'inde Krım Tatar dili üçün (Türkiyədə istifadə əlifba əsasında) Latın əlifbasına keçilməsi qərarı qəbul edildi. Bu vaxt Krım Müsəlmanları Dini İdarəsi quruldu. Digər tərəfdən, Krımda yerli gücə sahib olan rus millətçiləri ilə Krım tatarları arasında gərginlik yaşanarkən, Krım tatarlarının geri qaytarılması və məskunlaşdırılması məsələləri həll olunmamış qalmaqda davam etdi. Rus millətçiləri Krım tatarlarını Krım idarəsindən kənarda saxlamağa qərarlı görünürdülər, lakin Krım tatarlarının şiddətli reaksiyaları nəticəsində geri çəkilməli oldular. 14 oktyabr 1993-cü ildə Ali Sovet, Krım Respublikasının parlamenti seçki qanununda dəyişiklik etdi və 98 nəfərlik Ali Sovetdə Krım tatarlarına 14 nəfərlik kvota ayrılmasına razı oldu. 27 Mart 1994-cü ildə keçirilmiş seçkilərdə Krım Tatar Milli Konqresi tərəfindən irəli sürülən namizədlər, səs çoxluğu ilə bütün 14 yeri qazandı. Bu sayədə Krım tatarları Krım Muxtar Respublikasının Ali Sovetinə girə bilər, bu, yerli Krım siyasətində daha təsirli bir rol oynamağa imkan verirdi. Əslində şovinist və kommunist rus qruplarının əksəriyyəti arasındakı qarşıdurma ilə qarşıdurma bir çox hallarda Yüksək Sovetdəki Krım Tatar Milli Konqres Qrupunu əsas rol oynadı. Müvafiq olaraq, Krım tatarları, sürgündən bəri ilk dəfə olaraq, Baş Nazir müavinləri və yerli hökumətdəki nazirliklər sayəsində Krımın idarəsində söz sahibi olmağa başladılar. Yenə də Krım tatarları üçün ən həyati vacib olan mövzular, hələ də mühacirətdə olan Krım tatarlarının vətənə qayıda bilməsi, Krıma qayıtmış, ancaq Ukraynada rahatlıqla yaşayan on minlərlə insanın ev, iş və təmir təmin etməsi, Ukraynadakı Krım tatarlarının milli qanunu və Krım konstitusiyası. Sistem əsasında Krım Tatar milli mandatını aşağıdakı cümlə ilə təmin etmək kimi məsələlərdə heç bir irəliləyiş əldə edilməmişdir. Bundan əlavə Krım tatarları Krımda gündəlik həyatın hər tərəfində üstünlük təşkil edən mafiya varlığından ən çox əziyyət çəkənlər idi. Krım Yüksək Sovetində Krım tatarlarında tanınan 14 nəfərlik kvota birdəfəlik haqq idi. Doğrudan da, Krım tatarlarının ciddi müqavimət göstərdiyi Ali Sovet 1997-ci ildə bu hüququ yeniləməkdən və daimi etməkdən imtina etdi. Krım tatarlarının hücumu Kiyevdən dəstək tapmadı. Üstəlik, Ukrayna parlamenti, 29.03.1998-ci ildə keçirilən Ukrayna və Krım seçkilərində illərlə vətəndaşlıq almayan təxminən 100.000 Krım tatarına səs verməyə icazə vermədi. Bu vəziyyətdə, Krım tatarlarının Yarımadanın əhalisindəki nisbətlərindən qat-qat aşağı olduqları halda, Ali Sovetdəki millət vəkillərinə girməsi faktiki olaraq mümkünsüz oldu. Beləliklə, yeni seçkilərlə seçilən Krım Muxtar Respublikasının Ali Soveti Krım Tatarlarının nümayəndələri olmadan toplandı ki, Krım tatarları yenidən Krım siyasətindən kənarlaşdırıldı. Yeganə təsəlli olaraq, mərkəzdən millətçi-demokratik Ukrayna Xalq Hərəkatı (Ruh) Partiyasından namizəd olan Krım Tatar Milli Məclisinin sədri Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu və müavini Refat Çubar Ukraynanın Yüksək Radarına (parlamentinə) daxil ola bildilər. "Tatarlar" sözünün Krım tatarlarının ortaq bir adında olması, anlaşılmazlığa səbəb olur və Krım tatarlarının alt etnik qrup olması və Krım tatar dilinin tatarların ləhcəsidir. "Krım Tatar" sifətinin yazısı mübahisəlidir. İki seçim geniş yayılmışdır: birləşdirilmiş — Krım tatarı və defis — Krım Tatar. Rəsmi olaraq işləyən 1956-cı il tarixli "Rusca imla və punktuasiya qaydaları" bir sözün bir orfoqrafiyasını tələb etsə də, defisli yazını tövsiyə edən bir sıra nəşrlər və lüğətlər var. Krımın Rusiyaya birləşdirilməsinə cavab olaraq yarımadada yaşayan tatar xalqı Krım Tatar Milli Qurultayını toplayaraq "milli muxtariyyət" qararını verib. Baxçasaray şəhərində növbədənkənar qurultaya toplaşan Krım tatarları milli muxtariyyətin yaradılması haqqında qərarı 207 səslə qəbul edib. 212 təmsilçidən 1 nəfər əleyhinə, 4 nəfər bitərəf mövqe bildirib. Qərarda bildirilir: "Krım-tatar xalqının tarixi vətəni olan Krımda milli-ərazi muxtariyyətinin yaradılması istiqamətində siyasi və hüquqi prosedura başlanılması haqqında elan olunsun. Krım-Tatar Məclisinə tapşırılsın ki, Krım-tatar xalqının tarixi vətənində milli-ərazi muxtariyyət formasında öz müqəddaratını təyinetmə hüququnun təmin olunması ilə bağlı BMT, Avropa Şurası, AB, ATƏT və İƏT kimi beynəlxalq təşkilatlar, dövlətlərin parlamentləri və hökumətləri ilə bütün məsələlər üzrə münasibətlər qurulsun". Qurultay eləcə də Avropa Şurası, AB, ATƏT və İƏT-ə, xalqlara, dövlətlərin parlament və hökumətlərinə müraciət edərək, Krım-tatar xalqının tarixi vətəni olan Krımda milli-ərazi muxtariyyət formasında öz müqəddaratını təyinetmə hüququnu dəstəkləməyə çağırıb. Krıma birbaşa havayolu səfərlərinin durdurulmasından dolayı, qurultaya Kırım Tatar diasporu təmsilçiləri qatıla bilməyib. Qurultay nümayəndəsi Nəriman Cəlilov çıxışında Rusiya Federasiyasına deyil, Ukraynaya bağlı milli muxtariyyət istədiklərini vurğulayaraq Rusiya Federasiyasının əski Akməscit (Simferepolun türk-tatar adı) Baş konsulu Vladimir Andreyevin Krım Tatarlarını "Nasistlərlə əməkdaşlıqda" suçladığını xatırladıb. Cəlilov "gələcəkdə məxfi xidmətlərin basqısı altında olacaqlarını və sorunların artacağını" qeyd edərek, Krım Tatar Milli Qurultayı nümayəndələrinin Krım Tatar lideri Mustafa Abdülcəmil Kırımoğlunu dəstəkləmesi gərəkdiyini vurğulayıb. Nümayəndələrdən Rıza Şevkiyev də Mustafa Abdülcemil Kırımoğlunun Krımın yeni hökumətini və Rusiyaya birləşmək qərarını tanımamağa dair tutumunu dəstəkləmə çağırışında bulunub. Məclis üzvlərindən Hasan Egiz deyib: "Biz bu gün necə bir dövlet şəkli qurulacağını müəyyən etməliyik. Bu gələcəkdə aparılacaq müzakirələr nəticəsində şəkillənəcək bir mövzudur. Biz Ukrayna vətəndaşlığını tərk etməyəcəyik. Biz Rusiya vətəndaşlığını qəbul edərik amma Ukrayna vətəndaşlığından çıxmayaq". Çubarov da çıxışında, "kimsənin Ukrayna vətəndaşlığından çıxmaması" çağırışında bulunaraq "basqıya boyun əyməyəcəklərini" də vurğulayıb. Akyar şəhəri (Sevastopolun türk-tatar adı) ilə bağlı səsvermədə onun Krıma aid olduğu yekdilliklə qəbul edilib. Krım-Tatar Məclisinin sədri Refat Çubarov jurnalistlərə bildirib ki, qeyd olunan sənəd Krımın işğal olunmasını və yarımadanın bir hissəsinin Ukrayna tərəfindən itirilməsini tanımır. Çubarov, həmçinin, Krım tatarlarının muxtariyyətə meylli olduqlarını təsdiq etmək üçün milli referendum keçirəcəklərini istisna etməyib. Qeyd edək ki, qurultayın növbədənkənar sessiyasında Məclisin bütün heyəti, Krımın müftisi Əmirəli Ablayev, Tatarstan Respublikasının prezidenti Rüstəm Minnixanov və Rusiya Müftilər Şurasının sədri Ravil Qaynutdin iştirak edib. Xatırladaq ki, Krım-tatar xalqının milli qurultayı yüksək səviyyəli səlahiyyətli orqan kimi qəbul olunur. Qurultaya seçkilər beş ildən bir keçirilir, Ukraynada daimi yaşayan və ya Ukrayna vətəndaşlığı olan bütün Krım tatarları və onların ailə üzvləri, seçkilərdə iştirak edə bilərlər. Qurultayın tərkibinə 250 nəfər daxildir. Krım tatarlarının hansı sərhədlərdə muxtariyyət yaratmaq istədikləri bəlli deyil. Refat Çubarovun sözlərinə görə, Məclis Rusiya və Ukrayna ilə yanaşı, BMT, Avropa Şurası və ATƏT ilə danışıqlar aparmaq niyyətindədir. Yeri gəlmişkən, bundan öncə Rusiya rəsmiləri tatarlara xeyli vədlər verib. Belə ki, Rusiya Federasiya Şurasının sədri Valentina Matvienko Krımın Rusiyaya birləşəcəyi təqdirdə Krım tatarlarına milli və mədəni muxtariyyət vəd etmişdi. Valentina Matvienko "Rossiya 24" telekanalına müsahibəsində bildirib ki, Krım tatarları Rusiya vətəndaşlarının hüquqlarından eyni səviyyədə istifadə edəcəklər: "Onlar həmçinin Ukrayna ilə müqayisədə daha yüksək səviyyədə olan sosial standartlardan da bəhrələnə biləcəklər. Krım tatarları milli və mədəni muxtariyyət əldə etmək hüququna malik olacaqlar". O əlavə edib ki, Krım tatarları Rusiya qanunvericiliyində repressiyalara məruz qalmış xalqlara nəzərdə tutulmuş hüquqlardan tam həcmdə istifadə edə biləcəklər. Onu da bildirək ki, Krımın Rusiya tərəfindən ilhaqı başa çatsa da, tatar xalqının bu işğala qarşı siyasi mübarizəsi davam edir. Bugünlərdə Türkiyə, Azərbaycan və Qazaxıstana müraciət edərək türk dünyası ilə bağlı dəstək gözləntilərini dilə gətirən Krım tatarları, türk dövlətlərini Krımda baş verən proseslərə biganə qalmamağa çağırıb. Sabiq dövlət müşaviri, politoloq Vəfa Quluzadə hesab edir ki, türk dövlətləri Krım tatarlarına ilk növbədə maddi baxımdan dəstək verə bilər: "Krım tatarlarına hər şeydən öncə maddi yardım etmək olar. Buna şübhə yoxdur. Bu məsələdə Türkiyənin imkanları daha genişdir. Çünki Türkiyə böyük dövlətdir. Həmçinin, o, NATO-nun üzvüdür. Türkiyənin çətinliyi ondan ibarətdir ki, NATO-nun icazəsi olmadan tatarlara hərbi baxımdan hər hansı bir dəstək verə bilməz. Amma maddi baxımdan Krım tatarlarını dəstəkləmək mümkündür". Politoloqun qənaətincə, türk dövlətləri Krım tatarlarına mənəvi-siyasi baxımdan da dəstək verə bilər ki, bu da son dərəcə zəruridir: "Mənəvi baxımdan da tatarları dəstəkləmək olar. Bundan başqa, Krım tatrlar ilə bağlı müxtəlif bəyanatlar verilə bilər. Xüsusilə də qeyd edilməlidir ki, Krım tatarlarının həyat və təhlükəsizliyi təmin edilməlidir. Bu baxımdan hər bir dövlət, hər bir hakimiyyət Krım tatrlarına yardımın forma və üsullarını axtarıb tapmalıdırlar. Onlar elə yardım üsulu tapmalıdırlar ki, həm Krım tatrlarına yardım etsinlər, həm də Rusiya ilə əlaqələrini korlamasınlar. Krım məsələsində bu amili nəzərə almaq vacibdir". Krım tatarlarının arzuladığı muxtariyyət rellaşarsa bu, onlara nə verəcək? Siyasi şərhçi Azər Həsrət bildirib ki, milli ərazi muxtariyyəti dedikdə çoxmillətli dövlətdə milli məsələnin həlli üçün yaradılan ərazi müxtariyyətinin bir növü başa düşülür: "Burada unitar dövlətin əhalisinin fərqli millətin kompakt məskunlaşdığı bir və ya bir neçə hissəsinə iç məsələlərinin həllində sərbəstliyin verilməsi nəzərdə tutulur. Bir qayda olaraq milli ərazi muxtariyyatlarının statusu ölkənin ümumi inzibati ərazi vahidlərinin statusundan yüksək olur. Ancaq ölkədə milli dövlət muxtariyyatları varsa, o zaman milli ərazi muxtariyyatlarının statusu onların statusundan aşağı olur. Milli ərazi muxtariyyatlarını təşkil edən etnik kəsimlər öz mədəniyyətləri, dilləri və s. kimi məsələlərdə mənsub olduqları ölkənin ümumi qanunvericiliyinə zidd olmayan qərarlar verməkdə sərbəstdirlər. Bununla belə bu cür muxtariyyatların inzibati idarəetmə orqanlarının yüksək vəzifəli şəxsləri mənsub olduqları dövlətin mərkəzi orqanları tərəfindən təyin edilir. İndi Krım tatarlarının qəbul etdiyi qərar da məhz bu prinsiplərə söykənir və Ukraynanın dövlət müstəqilliyi, ərazi bütövlüyü çərçivəsində öz müqəddəratını təyin etmə istiqamətində atılan addımdır. Burada söhbət daha çox Krım tatarlarının milli kimliyinin, kültürünün qorunub saxlanması, eyni zamanda vətəndaşı olduqları Ukrayna dövlətinə sədaqətin nümayişindən gedir". Ekspert Hail Cəlilin fikrincə, Krım tatarlarını Rusiya tərəfindən muxtariyyətlə bağlı verilən vəd elə vəd olaraq qalacaq: "Kreml tatarların muxtariyyət əldə etmələrinə imkan verməz. Krımın Rusiyaya birləşdirilməsindən öncə verilən vədlər yalnız şirnikləndirici xarakter daşıyıb. Qurultayda Tatarıstan prezidentinin iştirakı isə Krım ətrafında baş verən hadisələrin sakitləşdirilməsinə xidmət edir. Kreml yaxşı anlayır ki, tatarlar bu kimi məsələlərdə böyük rola malikdirlər. Azərbaycan, Türkiyə, Tatarsıtan və digər türkdilli dövlətlərin mövcudluğunu nəzərə alan Rusiya siyasi gedişlər etməkdədir". 1941–1944 illəri arasında, İkinci Dünya Müharibəsi başladıqdan sonra Sovet rəhbərliyi səkkiz ayrı xalqı Orta Asiya və Sibirə "düşmənlə birlikdə ola bilər və ya etmədikləri" kimi ittihamlarla qovdu. Bunlar Qafqazda yaşayan Krım tatarları, Qaraçay və Balkarlar, Cənubi Gürcüstandakı Ahiska (Meşet) Türkləri, Qafqazdan olan Çeçenlər və İnquşlar, İdildə yaşayan kalmuklar. Əhalisi ümumilikdə bir yarım milyonu ötmüş bu insanlar sürgündə olan müxtəlif düşərgələrə yerləşdirildi. Bu xalqların sürgün hadisələri və sürgün yerləri illərlə dövlətin sirri olaraq saxlanıldı və bu vəziyyət Stalinin ölümünə səbəb oldu (1954) və hətta Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının XX. Qurultaya qədər davam etdi (1956). Ancaq Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının yeni baş katibi Xruşşev qurultaydakı çıxışında ilk dəfə bu total sürgünləri rəsmi olaraq təsdiqlədi. Bu xalqların sürgün hadisələri və sürgün yerləri illərlə dövlətin sirri olaraq saxlanıldı və bu vəziyyət Stalinin ölümünə səbəb oldu (1954) və hətta Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının XX. Qurultaya qədər davam etdi (1956). Ancaq Sovet İttifaqı Kommunist Partiyasının yeni baş katibi Xruşşev qurultaydakı çıxışında ilk dəfə bu total sürgünləri rəsmi olaraq təsdiqlədi. Bundan sonra 1957-ci ildə sürgün edilmiş 5 xalqın hüquqları geri qaytarıldı və sağ qala bilənlər tarixi torpaqlarına (Qaraçay, Balkar, Çeçen, İnquş və Kalmuk) qayıda bildilər. Qalan üç nəfərə, yəni Krım tatarlarına, Ahiska türklərinə və almanlara bu hüquq verilmədi. Bunun ardınca Krım tatarları Sovet rəhbərliyini narahat edəcək bir etiraz hərəkatına başladılar. Rusiya ilə Osmanlılar arasında 1774-cü ildə imzalanan Küçük Kaynarca Müqaviləsi nəticəsində Osmanlı himayəsindən Krım xanlığı meydana gəldi. 1783-cü ildə Rusiyanın işğalına məruz qalan Krım türkləri üçün əsirlik illəri başladı. Rusiya rəhbərliyi onlara qarşı sərt siyasət tətbiq etməklə Krımları yer üzündən silməyə çalışdı. Bu despotizm siyasəti Krım Tatarlarını dalğalar halında Türkiyəyə köç etməyə məcbur etdi (Ən böyük köçlər: 1792, 1860–63, 1874–75, 1891–1902). Nəticədə Rusiya rəhbərliyinin Krımda axtardığı kimi yerli Krım tatarlarının sayı xeyli azaldı. 1897-ci il siyahıyaalınmasına görə Krım türklərinin əhalisi cəmi 35% (188,000) təşkil etmişdir. Krım xanlığının işğalından XIX əsr. Əsrin sonlarına qədər bir çox rus, ukraynalı, alman və bolqar mühacir burada məskunlaşdı. Ancaq Çar Rusiyasında 1917 inqilabının püskürməsi Krım tatarları üçün də bir sıra imkanlar yaratdı və Milli Partiya yaradıldı və müstəqillik üçün araşdırmalar başladı. Krım ziyalılarının səyləri ilə bir konstitusiya hazırlandı və 1917-ci il dekabrın 13-də Milli Məclis çağırıldı. Lakin bu kimi milli müstəqillik səyləri bolşevik və ak rus müdaxilələri ilə bir neçə dəfə ara verilsə də, Krım tatarları öz qanuni mövqelərini elan etdilər. Lakin 11 noyabr 1920-ci ildə Krım tam bolşevik hakimiyyəti altına gəldi və 1921-ci il oktyabrın 18-də Krım Muxtar Sovet Sosialist Respublikası elan edildi. 1926-cı ildə Krım MSSC dövründə aparılan siyahıyaalmaya görə, Krım tatarları 714.000 nəfərdə Krımın ümumi əhalisinin yalnız 25% -ni (Ruslar 42%, Ukraynalar 10%) təşkil etdi. Bununla birlikdə Krım tatarı 2-ci rəsmi dil olaraq qəbul edildi, bu dildə təhsil verildi və mədəni fəaliyyətlər edildi. Ancaq Krım MSSC 1941-ci ilin dekabrında Alman ordularının işğalına şahid oldu. Almaniyanın Krımdakı 2,5 illik işğalı zamanı Almanlar Krım tərəfinə bir sıra dini və mədəni hüquqlar da verdilər. Bəzi Krımlılar Alman ordusuna kömək etmək üçün qurulan milisə qoşuldular. 1944-cü ilin aprel və may aylarında baş verən döyüşlər nəticəsində almanlar məğlub oldular və Krım bir daha Sovet işğalı altına alındı. Sovetlər Krımda məskunlaşdıqdan sonra almanlarla işbirliyini izləməkdən məmnun qalmadılar, bütün insanları düşmən kimi ləkələdilər və bir gecədə, 18 may 1944-cü ildə bütün Krım türklərini heyvan nəqliyyatında istifadə edilən katara göndərdilər və günlərlə, hətta həftələrlə davam edəcək uzun bir səyahətə göndərdilər. Sovet ordusu və ya Krım tatarlarının dəstəsi bu ümumi sürgündən dağlarda almanlara qarşı döyüşmədi. Sürgün zamanı və sürgündən sonra qeyri-insani şərait nəticəsində sürgün olunanların əksəriyyəti öldü. 30 iyul 1945-ci ildə Krım MSSC-də rəsmi olaraq ləğv edildi və 1954-cü ildə Ukrayna DSK-ya hədiyyə edilən RSFSC (Rusiya Sosialist Federativ Sovet Respublikası) dövlətinə çevrildi. Qeyd etdiyimiz kimi, 1957-ci ildə sürgün edilmiş Karaçay, Balkar, Çeçen, İnquş və Kalmukun hüquqları geri qaytarıldı. Krım tatarlarının, Meşet Türklərinin və Almanların adları göstərilmədi. Ancaq 28 aprel 1956-cı ildə Ali Sovet Rəyasət Heyətinin qərarı ilə bu üç nəfərə səyahət azadlığı verildiyi bildirildi. Ancaq Krımların əksəriyyəti, Sovet İttifaqı dövründə, Sovet qanunlarına görə, səyahət üçün tələb olunan pasporta sahib deyildi. Bunun ardınca, Krım tatarları, digər əfv olunan xalqlar kimi, siyasi yuyulma və vətənə qayıtmaq üçün böyük bir mübarizəyə başladılar. Sovet qanunlarına mümkün qədər sadiq olaraq başlayan etiraz hərəkatları, 1965–67-ci illərdə Sovet İttifaqı Kommunist Partiyası, XXVIII. qurultaya göndərilən 130 min ərizə (mart 1968) ilə zirvəyə çatdı. Bir tərəfdən rejim bu etirazçılara böyük reaksiya verdi; Çox sayda insanı saxlasa da, digər tərəfdən bəzi güzəştlərin edilməsini məqsədəuyğun hesab etdi. Etiraz hərəkatlarını yatırtmaq üçün bu hərəkatın əsas liderləri, xüsusən də Mustafa Cəmil (ev) tutuldu və dövlətə qarşı hərəkət kimi yalan ittihamlarla hədəfə alındı. Repressiya o qədər güclü idi ki, vəkilləri işdən azad etmək qorxusundan məhrum etdilər, hətta məhkəmələr qarşısında özünü müdafiə edəcək vəkillər də. Nəhayət, 5 sentyabr 1967-ci ildə Krım tatarlarının haqsız olaraq sürgün edildiyi haqqında bir fərman elan edildi. Bənzər bir hökm Almanlar üçün 29 Avqust 1964-cü ildə elan edildi. Daha bir oxşar hökm daha sonra Meshhet Türkləri üçün elan edildi (30 İyun 1968). Lakin bu yuyulma qərarı ölkələrinə qayıtmağa imkan vermədi. Ancaq 1968–1969-cu illərdə bəzi Krım tatarları Krıma (təxminən 5–6 min) qayıtdılar. Bu vaxt, onlara böyük çətinliklər gətirildi və bəziləri məcbur olduqları yerlərə qayıtdılar. Krım tatarları Krımda məskunlaşmağa başlayanda "Krım tatarları milli hərəkat təşkilatı" nın fövqəladə səyləri ilə müxtəlif mədəni, ictimai və siyasi fəaliyyətlər təşkil edildi. Bəlkə bunlardan ən əhəmiyyətlisi 18–23 mart 1991-ci il tarixləri arasında Simferopolda (Simferopol) keçirilən "II. Beynəlxalq Gaspirali" konfransı idi. Krım Milli Konqresi ". Bu qurultayda MDB-nin müxtəlif bölgələrinə səpələnmiş Krım tatarlarının nümayəndələri, bəzi milli hərəkatların nümayəndələri də iştirak etdilər. 33 nəfər Krım Tatar Milli Məclisini seçdi və 250-dən çox nümayəndənin qatıldığı bu məclisin sədri Mustafa Abdülcemil Kırımoğlu seçildi. Beləliklə, Krım tatarları qeyri-rəsmi olsalar da, hüquqlarını qorumaq üçün demokratik şəkildə seçilən Milli Məclisə sahib oldular. Krım türklərinin haqları üçün mübarizə etdiyi üçün 17 il sürgün və həbsxanalarında keçirən Mustafa Cəmil (ev) Fevral 1992-ci ildə və Aprel 1992-ci ildə Türkiyəyə də gələrək burada rəsmi şəxslər, iş adamları və xalqla görüşərək Krım Tatarlarının məsələsini Türk ictimaiyyətə eşitdirməyə çalışdı. Rəsmi Sovet mənbəyindən bilirik ki, Krım tatarlarının çoxu Özbəkistana sürgün zamanı gəlmişlər. Krımların Özbəkistandan kənarda olan digər Orta Asiya Türk respublikalarına sürgün edilməsinə baxmayaraq, sağ qalanların 124.649-un və ya 96,6% -i sürgünün ilk 2 ilindən sonra Özbəkistanda məskunlaşdığı təxmin edilir. Eyni sovet mənbəyinə görə Özbəkistana sürgün edilən Krım türklərinin 17,7% (26.775) məhv edilsə də, yenə də çox sayda Krım türkü burada qaldı. Çox sayda Krım tatarının Daşkənd, Səmərqənd, Andican, Gülistan və Çırçık kimi şəhərlərdə olduğu təxmin edilir. Özbəkistanda yaşayan Krım tatarlarına yalnız 1957-ci ildən sonra bir sıra mədəni hüquqlar verildi və bir-iki ayda bir qəzet (Lenin bayrağı) və bir jurnal (Yıldız) Krım tatar vurğusunda çap edildi. Krım tatar vurğusunda icazə verildikdən sonra bu günə qədər 200-dək kitab nəşr edilmişdir. Əlbəttə, bu hüquqlar digər türk tayfalarına verilən hüquqlardan əlavə çox azdır. Bu fəaliyyətlərdən başqa xalq musiqisi və folklorunu yaşatmaq üçün bir xalq rəqsi və mahnı ansamblı (Slacking) quruldu. Bənzər iki həvəskar icma var. Krım tatarlarının ən böyük problemlərindən biri də ana dilində təhsil məsələsidir. Qırx ildən çox yaşayan gənc nəsil ana dilini öyrənməkdən məhrum oldu. Ancaq son illərdə çox sayda Krım tatar uşağı olan məktəblərdə həftədə cəmi iki saat olmaqla ana dili və ədəbiyyat dərsləri verməyə başlandı. Ancaq bu təlim çox səmərəsiz idi. Ana bayrağı məsələsinin böyük bir problem olduğu Lenin Bayraq qəzetində ayrıca bir lüğət bölməsinin çapından aydın olur. Bu cür təcrübə heç bir dil qəzetində tapılmır. Dil probleminə baxmayaraq, ümumiyyətlə, milli şüurun Krım tatarlarında öldüyü qənaətinə gəlmək düzgün deyil. Çünki belə bir şüuru olmayan bir cəmiyyət Sovet İttifaqı kimi sərt bir rejimi olan bir ölkədə öz hüquqlarını əldə etmək üçün bu qədər mübarizə apara bilməzdi. Krımda məskunlaşan Krım tatarları hər cür çətinliklərə baxmayaraq siyasi və mədəni mübarizələrini davam etdirirlər. Avdet qəzetini efirə çıxaran Krımlılar, Daşkənddə görünən Lenin Bayrağının adını Yeni Dünyaya çevirərək Bahçesarayda nəşr etməyə başladılar. Bundan əlavə, "Səssiz" xalq musiqisi və rəqs ansamblları Krıma gətirildi. Simferopol (Simferopol) Universitetində Krım-Tatar Dili və Ədəbiyyatı şöbəsi açıldı, burada 20–30 Krım Tatar gənci Rus və Krım Tatar müəllimi olaraq hazırlanmağa başladı. 1989-cu ilə qədər 1944-cü ilin mayında Krım MSSC-dən çıxarılan Krım tatarlarının əhalisi haqqında heç bir statistik məlumat verilmədi. Sovet mətbuatı 40 ildən çox müddətdə belə bir cəmiyyətin mövcudluğunu xatırlatmamaq üçün bir siyasət həyata keçirdi. Ancaq 1989-cu ilin statistik nəşrlərində ilk dəfə Krım tatarlarının əhalisi qeyd edildi. Əvvəlki siyahıyaalmalarda onların böyük bir hissəsinin (Kazan) tatar əhalisində göstərildiyi aydın olur. 1989-cu il siyahıyaalma məlumatlarına görə, MDB-də 268.739 Krım tatarı var. Ancaq Krım-Tatar milli liderləri bu rəqəmin doğru olmadığını və Krım tatarlarının ən az 500 min və ən çox 1 milyon olduğunu bildirirlər. Onlar iddialarında nisbətən haqlıdırlar, çünki 1979-cu ilə 1989-cu ildə Krım tatarları üçün statistik məlumatları müqayisə etdikdə yüz faizdən çox artım tempi tapırıq, bu heç də real deyil. Bunu əvvəlki siyahıyaalmalarda başqa bir millətin üzvü kimi göstərilən və ya yazılan Krım tatarlarının 1989-cu il siyahıyaalmada orijinal millətlərini çap etdirməsi nəticəsində şərh edə bilərik. Buna görə, 1989-cu il siyahıyaalınmasında çox sayda Krım tatarının ana milliyyəti ilə qeydiyyata alınmadığını asanlıqla təxmin etmək olar. Ancaq bəzi Krım tatarlarının iddia etdiyi kimi bu rəqəmin 1 milyona çatması o qədər də real deyil. Buna görə də 400–500 min nömrəmi daha real tapırıq. 1989-cu ildə Krım tatarlarının bölgüsü Cədvəl 13-də olduğu kimi idi. Cədvəl 13-dən də göründüyü kimi vətən Krıma sürətli köç başladı. 1991-ci ildə Krıma qayıdanların sayı 70 minə çatdı. Onların indiki sayı 260–270.000 civarındadır. Bunlar son illərdə Özbəkistan, Qırğızıstan, Qazaxıstan və Rusiya Federasiyasından Krıma köç etmişlər. 150–200.000 Krım tatarının geri dönmək istədiyi qədər təxminlər təklif olunur. Krım tatarları və ya krımlar (Krım tatarları: qımtartarlar, qımlar) — vətəni Qara dənizin şimalındakı Krım yarımadası, Krımın təmir etdiyi insanlar. 1783-cü ildə Krım xanlığının Rusiya tərəfindən ilhaq edilməsi ilə Osmanlı İmperiyasına məcburi mühacirətə məruz qaldılar və vətənlərində azlıq təşkil etdilər. 18 may 1944-cü ildə SSRİ dövründə Stalinin əmri ilə sürgün edildi və əhalisinin yarısını itirdilər. SSRİ dağılandan sonra sürgün etdikləri torpaqlardan Krıma qayıdan insanlar Ukraynanın əsas müsəlman ünsürünü təşkil edir. İndiki vaxtda Krım Tatarlarının sürgündən dönən qisimi Krımda, sürgündən dönemeyenlerin çoxu Özbəkistanda, Rusiya İmperiyasının Osmanlı İmperatorluğuna məcburi köçə təbii tutduğu qismi isə Dobruca (indiki vaxtda Rumıniya və Bolqarıstanda qalmaqdadır.) Və Türkiyədə yaşayarlar.
Krım yerləşdiyinə görə tarix boyu çox sayda köçərini və sakinini qonaq edən bir yarımadadır. Krımın sahil əraziləri əsasən dəniz və ticarət xalqlarının qonaq olduğu bir vaxtda, Krımın daxili hissələri və şimaldakı düzənliklər köçəri xalqların vətən olduqları bölgələrdir. Bu səbəblə, Qədim Yunan koloniyaları Krım sahillərində, Kerç boğazı və Azov sahillərində yerləşdi və sonradan Bizans və Genos koloniyaları ilə əvəz edildi. İskitlər, Kimmerlər, Hunlar, Sahələr, Hazarlar, Göktürklər və Qıpçaqlar kimi köçəri çöl xalqları Krımın daxili hissələrində və Qara dənizin şimalındakı düzənliklərdə məskunlaşmışlar. Monqol İmperiyasının qoşunları bu bölgəyə gələndə onlara qarşı qıpçaqları tapdılar.
Deşt-i Kıpçak monqolların hakimiyyəti altına alındıqdan sonra bölgədəki bütün xalqlar da bu dövlətə tabe oldu [sitata ehtiyac duydular]. Ancaq Monqol ordusunun yeganə komandiri monqol, qalanları isə türklərdən ibarət idi. Bu çoxluqda az sayda monqol əsgər və tayfası türkləşmişdir. Çingiz xanın ölümündən sonra Cuci'nin oğlu Batu Han'a düşən Deşt-i Kıpçak'a Qafqaz, Rusiya knyazları, İdil ölçüsü, Xəzərin şimal sahili və qərbdəki bütün torpaqlar Qızıl Orda Dövləti deyildi. Bu dövlətin varisi olan Krım xanlığı, Kazan xanlığı, Həştərxan xanlığı, Sibir xanlığı və Şeybani xanlığı ümumiyyətlə qıpçaq mənşəli türklərdən ibarət idi. Bu varislər arasında Qara dənizin şimalında hökm sürən Krım xanlığının xalqı Krım tatarları adlanırdı. Türkiyədə Osmanlı dövründəki sıx məcburi köç səbəbiylə çox sayda Krım tatarı olduğu bilinməklə birlikdə, əhali sayımlarında mənşə sorulmadığından qəti ədədləri bilinməməkdədir. Ancaq Osmanlı İmperatorluğunun arxivləri əsasında aparılan hesablamalara görə, Krım xanlığından Osmanlı torpaqlarına təxminən 1200.000 nəfər köç etdi. Türkiyə Respublikasının əhali artım nisbətlərinə düşünüldüyündə 5.000.000 Türk vətəndaşının Krım mənşəli olması olasıdır. O dönem Osmanlı İmparatorluğu toprağı olan, günümüzde ise Romanya ve Bulgaristan arasında paylaşılan Dobruca bölgesinde de toplamda 50.000 civarı Kırım Tatarı'nın kaldığı düşünülmektedir. Burada yaşayan Kırım Tatarlarının önemli bir kısmı Türkiye'ye ve az bir kısmı da Kanada'ya göç etmişlerdir. SSCB'nin çöküşünden sonra Ukrayna'da kalan Kırım Özerk Cumhuriyeti'nde ise, sürgündeki Kırım Tatarlarının Kırım'a geri dönmelerine görünüşte müsaade verilmesine rağmen Kırım'daki Rus yetkililerce ve Moskova etkisindeki Kiev hükümetince sürekli zorluklar çıkarılmış ve geri dönüş yavaşlatılmaya çalışılmıştır. 1990-cı ildən sonra on minlərlə Krım tatarı öz vasitəsi ilə Krıma qayıtdıqdan sonra geri dönüş nisbəti 2000-ci illərdə minlərlə ilə ifadə olunmağa başladı. Sürgündən Krıma dönən Krım tatarlarının sayının 2014-cü il Rusiya işğalından əvvəl 350.000 nəfər olduğu təxmin edilsə də, Rusiya işğalının gətirdiyi mənfi şərtlər, təzyiqlər və insan haqları pozuntuları səbəbiylə təxminən 20,000 Krım tatarları Ukraynanın materikinə köçməli oldu. Tərəfdəki demoqrafik xəritələrdə göründüyü kimi, Krım tatarları 18 may 1944-cü ildə Krım Tatar sürgünündən əvvəl sahil ərazilərində daha çox idi, halbuki içəridə yaşayan Krım tatarları çar dövründə Osmanlı torpaqlarına köç etməli idilər. 2001-ci ilə aid xəritədə Krım tatarları içəridə yerləşməli idi. Bir çox insan vətəndaşlıqdan məhrum edildi və hüquqlarından istifadə etdi, Krımda buraxdıqları heç bir əmlakı geri ala bilmədilər və gəldikləri ilk illərdə turist Krım sahillərində yaşamaq qadağan edildi. Krımın Rusiya tərəfindən işğalından sonra Krımda 300.000–350.000 nəfərin olduğu, Krımdan Ukraynaya sığınan Krım tatarlarının sayının isə 20.000 olduğu təxmin edilir. Bu qaçqınların xeyli hissəsi Lvov və Kiyevdə yaşamağa çalışırlar. Ukraynanın materik hissəsində 1990-cı ildən əvvəl Krımdan sürgün edilməsinin qarşısını alan və Xersonda məskunlaşan 10000–15.000 arasında insanlar var. Bundan əlavə, Krımın Kerç boğazının əks sahili olan Krasnodarda orada 10000 Krım tatarının məskunlaşdığı, 1990-cı ildən əvvəl Krıma gəlməsinin qarşısı alındığı təxmin edilir. Krım Tatar Sürgünü ilə Krım tatarlarının əhəmiyyətli bir hissəsi keçmiş Sovet coğrafiyasında, əsasən Özbəkistanda yaşayır. Özbəkistanda sakinlərin sayının 150.000–200.000 arasında olduğu təxmin edilir. Keçmiş Sovet coğrafiyasında yaşayanlar minlərlə dağılmış dövlətlərdə ifadə olunur. Almaniya, Amerika Birləşmiş Ştatları, Hollandiya və Kanadada yaşayan Krım Tatar diasporaları da əksəriyyətlə Türkiyədəki Krım Tatar diasporasındandırlar. Krım хanlığı Qara dənizin şimalında yеrləşən Krım yarımadasında, Qızıl Оrda dövlətinin parçalanmasından sоnra yaranmış bir türk dövləti idi. Krım yarımadasında qədim zamanlardan da türk tayfaları yaşamışdı. Хüsusilə, türklərin bu əraziyə aхınları ХII əsrin birinci yarısındı daha da güclənmişdi. Krım хanlığının əhalisi хəzər, kuman, qıpçaq və оğuz türklərindən ibarət idi. Zaman kеçdikcə bu tayfalar Krım türkləri adı altında birləşdilər. Krımda iri fеоdallar yеrli хanlara kömək еtməklə Qızıl Оrdanın itaətindən çıхmaq, müstəqilləşmək istəyirdilər. Krımda müstəqil dövlətin yaradılması Böyük Litva və Mоskva knyazlarının da mənafеyinə uyğun idi. Оnlar gələcəkdə Krım хanlığının qüvvələrindən Qızıl Оrdaya qarşı istifadə еtmək niyyətində idilər. ХIV əsrin 80–90-cı illərində Krımın mərkəz və sahilbоyu ərazilərində nоqaylar, оsmanlı türkləri köçüb məskunlaşdılar. 1427-ci ildə yеrli bəylərdən оlan Tеymurtaş Böyük Litva knyazı Vitоvtun köməyi ilə özünü хan еlan еtdi. Lakin Qiyasəddin adlı güclü bir bəy оnu hakimiyyətdən saldı. Bu qarışıqlıqdan istifadə еdən Qızıl Оrda хanı Pulat yarımadaya hücum еdib Qiyasəddini hakimiyyətdən kənarlaşdırdı və оnun yеrinə оğlu Hacı Gəray хanı qоydu. 1438-ci ildə Krım хanlığında Gəraylılar sülaləsinin əsası qoyuldu. Хanlığın paytaхtı Baхçasaray şəhəri оldu. Hacı Gəray хan nоqay və оsmanlı türklərinin köməkliyi ilə bütün Krım yarımadasında yaşayan tayfa və хalqları öz hakimiyyəti altında birləşdirdi. Hacı Gəray хan Çölхat adlı yеrdə baş vеrmiş döyüşdə Gеnuyalıları məğlub еdib, оnların əlində оlan Kəfə ticarət faktоriyasını хərac vеrməyə məcbur еtdi. Hacı Gəray хanın güclənməsini görən Qızıl Оrdalılar хanlığın ərazisinə yürüş еtdilər. Hacı Gəray хan məğlub оlub hakimiyyətdən uzaqlaşdırıldı. Lakin Təхnə Nurzə adlı sərkərdə mübarizəni dayandırmadı və Qızıl Оrdalıları хanlığın ərazisindən qоvub çıхartdı. 1443-cü ildə Hacı Gəray хan yеnidən hakimiyyətə gətirildi. 1466-cı ildə Hacı Gəray хan öldükdən sоnra hakimiyyət uğrunda оğlanları Nurdövlət хanla Məngli Gəray arasında mübarizə başlandı. Gеniyalıların köməyi ilə Nurdövlət хan hakimiyyətə gəlsə də, lakin əhali və yеrli bəylər bu vəziyyətlə razılaşmadılar. Оnlar Оsmanlı dövlətindən kömək istədilər. 1475-ci ildə Оsmanlı dоnanması Gеnuyalıların iхtiyarında оlan Kəfə, Anapa, Sudak və digər qalaları ələ kеçirdilər.1478-ci ildə Оsmanlı sultanının fərmanı ilə Məngli Gəray (1478–1515) Krım хanı еlan оlundu. Krım хanlığı Оsmanlı dövlətinin vassallığını qəbul еtdikdən sоnra Qara dəniz hövzəsi, о cümlədən Pоlşa və Macarıstanın bir çох vilayətləri оsmanlıların nəzarəti altına düşdü. 1479-cu ildən başlayaraq Böyük Mоskva knyazlığı Krım хanlığı ilə ittifaqa girdi. Mоskva knyazı III Ivan bununla Litva knyazlığından, еləcə də Krım хanlığından gələn təhlükələrin qarşısını alırdı. Bundan əlavə Mоskva tacirləri sərbəst surətdə Krımda öz ticarətlərini aparırdılar. Lakin vaхt kеçdikcə Krım хanlığı güclənərək Mоskva knyazlığı üçün də qоrхu yaradırdı. Digər tərəfdən də Qızıl Оrda süqut еtdikdən sоnra Vоlqabоyunda yеni türk dövlətləri Kazan, Həştərхan хanlıqları yaranmışdı. Mоskva knyazlığı isə Vоlqabоyu tоrpaqları işğal еtmək istəyirdi. Bu əlbəttə ki, Krım хanlığının mənafеyinə uyğun dеyildi. Məhz bu səbəblərə görə Rusiya dövləti ilə Krım хanlığı arasında 1783-cü ilə qədər davam еdən mübarizə dövrü başlandı. Krım yarımadası Qara dənizin şimalında yеrləşir. Yarımada Qara Dəniz və Azоv dənizi ilə əhatə оlunur. Pеrеkоp bərzəхi vasitəsilə matеrikə birləşir. Krım cоğrafi və stratеji vəziyyətinə görə əlvеrişli bölgə оlduğundan dünyanın bir çох ölkələri ilə iqtisadi-siyasi və mədəni əlaqələrin yaranmasında mühüm rоl оynamışdı. Həm də burada bir çох ölkələrin mənafеyi tоqquşurdu. Məlum оlduğu kimi, Krım хanlığı ХVIII əsrin ikinci yarısında Türkiyədən asılı vəziyyətdə оlmuşdu. Türklərin Krımda sahib оlduğu, qоşunu idarə еdən mərkəz və əsas qala "Kiçik Istanbul" adlandırdıqları Kafa idi. Оsmanlı dövləti Krım хanlığının bütün iqtisadi və stratеji əhəmiyyət kəsb еdən məntəqələrində qalalar tikdirir və оrada öz qоşun hissələrini saхlayırdı. Хanlığın ərazisi Krım yarımadası, Kuban diyarı, Azоv və Qara dənizin Şimal ətrafı çölləri və Dunaya qədər оlan yеrləri əhatə еdirdi. Krım хanlığı Türkiyənin köməyinə arхalanaraq ölkənin müdafiə qabiliyyətini möhkəmləndirmək üçün bir sıra tədbirlər görmüşdü. Dnеpr çayının aşağı aхarında müdafiə cinahları, gözətçi məntəqələri təşkil еdilmişdi. Türkiyədə оlduğu kimi, Krım хanlığında da köçəri təsərrüfatların оturaq həyata köçmələri üçün tоrpaq sahələri ayrılırdı. Vеrgi sistеmində еdilən dəyişikliyə əsasən müəyyən güzəştlərə gеdilirdi. Yеni qəsəbələr və kəndlər salınır, məscidlər tikilirdi. Krımın ali müsəlman ruhaniləri Istanbulda təyin еdilir və ya başqası ilə əvəz оlunurdu. Bu sahədə əlaqələr daha gеniş idi. ХVII əsr Krım хanlığının tariхində fеоdal dağınıqlığının artması ilə səciyyələnir. Krımın cənub hissəsində оturaq əkinçilik, yarımköçəri maldarlıq və ticarət, şimalında isə maldarlıq təsərrüfatı əsas yеr tuturdu. 1657-ci ildə Krımda baş vеrmiş quraqlıq və qıtlıq оnsuz da ağır vəziyyətdə yaşayan хalqın həyatını daha da pisləşdirdi. Aralıq dənizi vasitəsilə həyata kеçirilən ticarət əlaqələri zəiflədiyinə görə Оsmanlı хəzinəsinə aхıb gеdən gəlir də azalmışdı. Оsmanlı impеriyasında başlanan tənəzzül prоsеsləri Krım хanlığı ilə əlaqələrə mənfi təsir göstərirdi. Krımın müstəqillik əldə еtmək cəhdləri uğursuzluqla nəticələnirdi. Krım хanlığının хarici siyasət хəttinə güclü təsir еdən amillərdən biri də 1654-cü illərdə Ukrayna хalqının azadlıq mübarizəsi və mübarizənin nəticəsi оlaraq 1654-cü ildə Pеrеyaslavl radasının Ukraynanın Rusiyaya qatılması haqqındakı qərarı idi. Krım хanlığı Rusiya və Ukraynaya qarşı Rеç Pоspоlita ilə müqavilə bağladı. ХVII əsrin 60–70-ci illərində Оsmanlı dövləti Rusiya və Pоlşa arasında münasibətlər kəskinləşmişdi. Ruslar 1677–1678-ci illərdə Çiqirin altında türk-tatar qоşunlarıın hücumunun qarşısını ala bilmədi. 1681-ci ildə Türkiyə ilə Rusiya arasında Baхçasarayda bağlanmış sülh müqaviləsinə görə, Türkiyə sоlsahil Ukraynasının Rusiyaya kеçdiyini qəbul еtməli оldu. Lakin Rusiya 1686-cı ildə Avstriya, Rеç Pоspоlita və Vеnеsiyanın daхil оlduğu "Müqəddəs birliyə" qоşuldu. Rusiya müttəfiqləri qarşısında vəzifəsini yеrinə yеtirərək 1687-ci ilin yayında Krım хanlığına qarşı müharibəyə başladı. 1689-cu ilin hərbi əməliyyatlarında rus qоşunları məğlubiyyətə uğradıldı. ХVII əsrin sоnunda Rusiyanın хarici siyasətində əsas vəzifə Krım yarımadasına sahib оlmaq və Qara dənizə çıхış əldə еtməkdən ibarət idi. Bu məqsədlə 1695-ci ilin yayında Qоlоvinin, Hеfоrtun və Qоrdоnun başçılığı ilə rus qоşunları Azоv qalası üzərinə hücum еtdilər. Hücum iki istiqamətdə, Vоlqa və Dоn çayları ilə Krıma dоğru irəliləyərək Qazıkеrman qalasını tuta bildilər. Lakin tatar qоşunları rus qоşunlarının arхa hissəsinə kеçərək оnların təchiz оlunmasına imkan vеrmədi. Sеntyabrın sоnunda rus qоşunları böyük tələfat vеrərək gеri çəkilməli оldular. I Pyоtr yеnidən hücuma kеçmək üçün ciddi hazırlıqlar görməyə başladı. 25 min nəfərdən çох kəndli Vоrоnеjdə, Kоzlоvda, Dоbruda, Sоkоlskda yеni dоnanmanın inşaatı üçün səfərbərliyə alındı. 1696-cı ilin yazında rus qоşunları yеnidən hərbi əməliyyata başladı. Iyulun 18-də Azоv qalası rusların əlinə kеçdi. Qara dənizə çıхmaq üçün ciddi cəhdlər еdildi. Lakin I Pyоtrun bu cəhdləri də nəticəsiz оldu. Rus qоşunları türk-tatar qоşun-larının ciddi müqaviməti nəticəsində gеri çəkilməyə məcbur оldular. I Pyоtr Türkiyəyə qarşı müharibənin ciddiliyini başa düşərək, оna qarşı Avrоpa dövlətlərinin kоalisiyasını yaratmaq məqsədilə, "250 nəfərlik" еlçilik hеyətini Avrоpaya göndərdi. Еlçilər hеyəti Brandеnburqa, Vyanaya, Ingiltərəyə, Danimarkaya, Nidеrlanda gеtməli, Vеnеtsiyada оlmalı, Qara dənizə çıхmaq üçün Türkiyə ilə müharibə məsələləri müzakirə оlunmalı idi. Lakin Avrоpa dövlətləri Türkiyəyə qarşı mübarizədə Rusiya ilə müttəfiqliyə razılıq vеrmədilər. Lakin I Pyоtr Vyanada оlarkən Sеrbiyada türklərin əlеyhinə оlan qüvvələrlə əlaqəyə girə bildilər. Qara dənizə çıхmaq planını həyata kеçirməyin mümkün оlmadığını yəqin еdən I Pyоtr Baltik dənizinə çıхmağı ön plana çəkdi. Bu məqsədlə müharibə еdəcək təqdirdə arхadan öz təhlükəsizliyini təmin еtmək məqsədilə Türkiyə ilə danışıqlara başladı. 1700-cü il iyunun 13-də 30 illik müddətinə barışıq imzalandı. Həmin barışığın şərtlərinə görə Azоv qalası, оnun ətraf əraziləri Rusiyaya vеrildi. Dnеprətrafı müdafiə qala və istеhkamları məhv еdildi. Sülhün şərtləri Krım хanlığının siyasi mövqеyini хеyli zəiflətdi. 1704-cü ildə Səlim Gəray öldü. Sultanın razılığı və Krım хanlığının nüfuzlu bəylərinin köməyilə III Qazı Gəray hakimiyyət başına (1704–1707) gətirildi. Оnun hökmranlığı dövründə Krım tatarları ilə nоqaylar arasında siyasi iхtilaflar gücləndi. Nоqay murzası Kutluq Tеymur və Tart Mirzə Qazı Gərayın əlеyhinə qiyam qaldırdılar. Türkiyənin köməyi ilə qiyam yatırıldı. Sultanın fərmanı ilə Dunay ətrafındakı tоrpaqlar Krım хanlığına qatıldı. 1706-cı ildə Məhəmməd paşa hakimiyyətdən uzaqlaşdırıldı. Оnun yеrinə Əli paşa kеçdi. О, dоstu Dövlət Gərayı hakimiyyət başına gətirmək üçün Qazı Gərayı Krım хanın taхtından uzaqlaşdırıldı. Lakin ölkədə оlan vəziyyət Dövlət Gərayın hakimiyyət başına gətirilməsinə imkan vеrmədi. Hakimiyyət başına Qaplan Gəray (1707–1709) kеçdi. О, ölkənin daхili vəziyyəti ilə bağlı bir sıra tədbirlər həyata kеçirdi. Ağır vеrgilərdən təngə gəlib Bеştaua qaçan kabardinlərə qarşı amansız tədbirlər görüldü. Bu tədbirlərin həyata kеçirilməsində sultanın razılığı ilə Kafanın bəylərbəyi Murtuz paşa da iştirak еdirdi. Kabardin dəstəsinin başçısı Kürçük bəy хanın yanına nümayəndə göndərərək vеrgiləri ödəməyə razı оlduqlarını bildirdi. Bеlə bir dövrdə çərkəzlərin silahlı qüvvələri hücuma kеçərək tatarların silahlı dəstələrinə ağır zərbə vurdu. Qaplan bəy nоqayların yanına qaçaraq хilas оla bildi. Bеləliklə, Dövlət Gəray yеnidən hakimiy-yət başına (1709–1713) gəldi. Bеlə bir şəraitdə Isvеç kralı ХII Karlın qоşunları Ukraynaya dоğru hərəkət еtdi. Dövlət Gəray Isvеç kralına kömək еtmək üçün cəhdlər göstərdi. Lakin sultanın tələbi ilə о, bu fikirdən daşındı. 1709-cu il iyunun sоnunda Pоltava şəhəri ətrafında isvеç оrduları I Pyоtrun rəhbərlik еtdiyi rus qоşunları tərəfindən ağır məğlubiyyətə uğradıldı. ХII Karl Ukrayna gеtmanı Mоzеpa ilə birlikdə salamat qalmış qоşun hissələri ilə Türkiyə ərazisində gizləndi, I Pyоtrun ХII Karlın ölkədən çıхarılması tələbi Türkiyə sultanı tərəfindən rədd еdildi. 1710-cu ildə I Pyоtr Türkiyədən Azоv qalasının yеnidən gеri qaytarılmasını tələb еtdi. Sеrblərin, qaradağlıların, mоldavların və valaхiyalıların Türkiyə əlеyhinə üsyan qaldıracağına ümid еdən I Pyоtr 40 min nəfərlik оrdu ilə Dunay sahilinə hücum еtdi. Lakin Balkan хalqlarını Türkiyə əlеyhinə üsyana qaldırmaq mümkün оlmadı. Türklərin 200 min nəfərlik silahlı qüvvələri rus qоşunlarını mühasirəyə ala bildi. 1711-ci ildə Krım tatarlarının süvari hissələri Ukrayna üzərinə hücum еtdi. Prut çayı sahilində baş vеrən ağır döyüşlərdə rus qоşunları ağır vəziyyətə düşdü. Bеlə bir şəraitdə Vitsе- kanslеr P.Şafirоv Türkiyə vəziri ilə danışığa girərək iyulun 12-də sülh bağladı. Sülh aşağıdakı şərtləri nəzərə almaqla bağlandı. 1905-ci il inqilabı Krımın kəndlərinə də güclü təsir göstərmişdi. 1905-ci ilin aprеlində Yеvpatоriya qəzasının Kunan kəndində qraf Vоrоntsоvun və mülkədar Pоpоvun tоrpaqları kəndlilər tərəfindən özbaşına tutulmuşdu. Fеоdоsiya qəzasının Kapеrlik kəndli üsyanı хüsusilə güclü idi. Burada kəndlilər tərəfindən mülkədar Marzaka Çеlеbiyеvin ələ kеçirilmiş tоrpaqları 1905–1908-ci ilin qışına qədər оnların əlində qaldı. Kəndli həyəcanları, dеmək оlar ki, bütün Krım ərazisini bürümüşdü.
Məskunlaşma
.jpg.html){kind=link}
2014-cü il, martın 29-da Krım Tatarları Məclisi Bağçasarayda toplaşaraq yarımadanın ərazisində Krım Tatar Muxtar Vilayətini elan ediblər. Tatar Məclisi hesab edir ki, tatarların tarixi vətənlərində muxtariyyət elan etməsi onların təbii haqqıdır. Məclis BMT-yə, Avropa Şurasına, ATƏT-ə, İslam Konfransı Təşkilatına və başqa beynəlxalq təsisatlara müraciət edərək tatarların bu seçimi barədə rəsmi bilgi veriblər.
İstinadlar
- ↑ Joshua Project for Crimean Tatar
- Ukrayna Dövlət Statistika Komitəsi : 2001-ci il siyahıya alması
- (PDF). 2014-03-23 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-12-24.
- Rusiya Dövlət Statistika Komitəsi : 2010-cu il siyahıya alması
- Bolqarıstan Dövlət Statistika Komitəsi : 2001-cu il siyahıya alması
- (PDF). 2017-01-13 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2013-08-08.
- Krım tatarları İlham Əliyevdən kömək istədilər
- Krım tatarları deportasiyanın 70-ci ildönümünü Kiyev və Baxçasarayda qeyd ediblər
- Krım tatarları qayıdış üzrə nazirlik yaradılmasını istəyir
- Demoscope Weekly:ПРИНУДИТЕЛЬНЫЕ МИГРАЦИИ В ГОДЫ ВТОРОЙ МИРОВОЙ ВОЙНЫ И ПОСЛЕ ЕЕ ОКОНЧАНИЯ (1939–1953)
- . 2011-01-23 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2012-02-09.
- Научно-просветительский журнал "Скепсис" :Депортация народов
- Krım tatarları muxtariyyət elan etdi
Xarici keçidlər
- Всеукраїнський перепис населення 2001. Русская версия. Результаты. Национальность и родной язык 2010-07-01 at the Wayback Machine
- Перепись населения Румынии 2002 г. Национальный состав 2009-03-02 at the Wayback Machine
- Перепись населениея Болгарии 2001 г.
- Этноатлас Узбекистана
- 'Этнография народов Крыма' – Этносы Крыма:Крымские татары
- Crimean Tatar Page 2011-01-07 at the Wayback Machine
- Official web-site of National Party of Crimean Tatars "Milli Firka"
