Sətənəxaç
Sətənəxaç (Güney) — Göyçə mahalının Basarkeçər rayonunda kənd. Digər аdı Hаcı Qərib.
Kənd | |
Sətənəxaç | |
---|---|
40°20′30″ şm. e. 45°36′30″ ş. u. | |
Ölkə | Ermənistan |
Rayon | Basarkeçər rayonu |
Tarixi və coğrafiyası | |
Mərkəzin hündürlüyü | 2.014 ± 1 m |
Saat qurşağı | |
Əhalisi | |
Əhalisi |
|
Rəsmi dili | ermənicə |
Tarixi
Satanağac İrəvan quberniyasının Yeni Bayazid qəzasında, indiki Basarkeçər (Vardenis) rayonunda kənd. Sətənəxaç kəndi XVII əsrin axırı (1690), XVIII əsrin əvvəlində (1720) yaranıb. Kəndi adı yarandığı ilk gündən 1988-ci ilin dekabrına qədər üç dəfə dəyişdirilmişdir. İlk adı 1928-ci ilə qədər Hacı Qərib, ikinci adı 1935-ci ilə qədər Sətənəxaç, üçüncü adı isə 1988-ci ilin dekabrına qədər Güney olmuşdur. Hacı Qərib deyilənlərə görə Cənubi Azərbaycanın Qəzvin vilayətindən gələrək kəndin himini salmış və ömrünün sonuna qədər orada yaşamışdır. Kəmdin ilk adının Hacı Qərib adlandırılması da ordan yaranmışdır. Kəndin ikinci adı Sətənəxaç sözünün mənası Fars dilində Seytənəxaç ("sey" - "üç" , "dana" - ədəd", "xaç") yəni, üç ədəd xaç daşları" deməkdir. Üzərində "Qrabar"əlifbası ilə yazılan xaç daşları, həmin yerlərdə III-V əsrlərdə yaşayan Alban Türklərinin yaşamasından bəhs edən, tarixi sübutdur. Kəndin adının Sədənəxaç adlandırılması da oradan yaranmışdır. Kəndin üçüncü adı Güney sözünün mənası isə gün düşən və yaxud da isti olan yer deməkdir. Həqiqətən günəş şüaları kəndi çox titulduğuna görə, Güney adlandırılmışdır. Rayon mərkəzindən 17 km şimal-qərbdə, Göyçə gölünün yaxınlığında yerləşir. Kəndin adı təhrif edilərək Satanaxaç kimi də işlədilir. Kəndin digər adı Hacı Qərib olmuşdur .
Toponim türk dilində «çəpər», «hasar» mənasında işlənən sadan (əsil sedan) sözünə, «Tir, dirək, taxta» mənasında ifadə edən ağac sözünün qoşulması əsasında formalaşmışdır.
Erm. SSR AS RH-nin 3. I. 1935-ci il fərmanı ilə kəndin adı dəyişdirilib Güney qoyulmuşdur. Ermənistan prezidentinin 19. IV. 1991-ci il fərmanı ilə yenidən adı dəyişdirilib Arequni adlandırılmışdır.
Ərazisi
Sətənəxaç kəndi XVII əsrin axırı (1690), XVIII əsrin əvvəlində (1720) yaranıb. Kənd rayon mərkəzindən 26 km şərq-qərb tərəfdə yerləşmişdir. Kənd Qoca dağ adlanan dağın qərbində 3 km məsafədə, Göyçə gölünün iki tərəfindən isə 1 km düzənlik bir məsafədə yerləşmişdir. Kəndin bir tərəfində dövlət tərəfindən salınan meşə vardır. Kənd sağ tərəfdən Babacan kəndi ilə 14 km, Pəmbək kəndi ilə 7 km, Dərə kəndi ilə 3 km, Şişqaya kəndi ilə 6 km həmsərhəddir. Kəndin eni 1 km, uzunluğu isə 1.5 km-dir. Kəndin 2300 hektardan çox torpaq sahəsi vardır. Ondan 1200 hektarı əkənək, 500 hektarı biçənək, 600 hektarı isə otaraq sahələridir. Kəndin iki un dəyirmanı olmuşdur. Ondan biri su ilə işləyən, biri də elektrik enerjisi ilə işləyən "xod" dəyirmanıdır. Kəndin ərazisində adları təTürk toponimlərindən ibarət çox mənzərəli və gəzməli yurd yerləri vardır. Onlardan Orucun dərəsi, Hacıların dərəsi, Quru dərə, Quzey, Maral bulağı, Nazlı bulağı, Qıvla bulağı, Sərxoş bulağı, Qoç qoruğu, Qarabağlıların örüşü, Pürrəni çayı (Ağsu), Yolçıxan çayı, Mədətin yurdu, Novçalı bulağı, Qılınc yurdu, Qocq dağ və s.
Əhalisi
Kənddə 1873 - cü ildə 132 nəfər, 1886-cı ildə 214 nəfər, 1897-ci ildə 299 nəfər, 1908-ci ildə 343 nəfər, 1914 - cü ildə 659 nəfər, 1916-cı ildə 430 nəfər, 1919 - cu ildə 360 nəfər yalnız azərbaycanlı yaşamışdır. 1919 - cu ilin yazında - aprelin 13-20-də kənd erməni təcavüzünə məruz qalaraq azərbaycanlılar qırğınlarla deportasiya olunmuşdur. İndiki Ermənistanda sovet hökuməti qurulandan sonra kəndi tərk etmiş azərbaycanlılardan sağ qalanlar ata-baba torpaqlarına dönə bilmişdir. Burada 1922-ci ildə 300 nəfər, 1926-cı ildə 327 nəfər, 1931-ci ildə 411 nəfər, 1939 - cu ildə 481 nəfər, 1959 - cu ildə 562 nəfər, 1979 - cu ildə 1223 nəfər, 1987-ci ildə 1890 nəfər yalnız azərbaycanlı yaşamışdır. 1988-ci ilin noyabrın axırlarında və dekabrın əvvəllərində Ermənistan dövləti kəndin köklü sakinləri olan azərbaycanlıları tarixi-etnik torpaqlarından deportasiya etmişdir. İndi ermənilər yaşayır.
Kəndin tayfaları
- 1. Babalılar
- 2. Çəkməlilər
- 3. Koluxlular
- 4. Məşədi Hüseynlilər
- 5. Hüsənlilər
- 6. Məşədi İbrahimlilər
- 7. Əmirlilər
- 8. Qəhrəmanlılar
- 9. Hacı Rzalılar
- 10. Məşədi Məmmədvəlilər
Görkəmli şəxsiyyətləri
- İsmayıl Məmmədov (alim) - Filologiya elmləri doktoru, professor.
- Elmar Şərifov (alim) - tibb üzrə fəlsəfə doktoru, dosent.
- İsmayıl Əliyev (jurnalist)-SSRİ Jurnalistlər İttifaqının üzvü,SSRİ maarif əlaçısı,1950-ci ildən 1988-ci ilədək BASARKEÇƏR RAYON SOVETİNİN DEPUTATI,Göyçə mahalında uzun illər kolxoz-sovxoz rəhbəri,"Sovet Ermənistanı" qəzetinin yeddi bölgə üzrə müxbiri,Bakı Ali Partiya Məktəbinin məzunu
Elm və din
1930-1932-ci illərdə kənddə dövlət tərəfindən məktəb açılmışdır. Məktəbin inzibati binası olmadığı üçün dərslər imkanlı şəxslərin evlərində keçirilərdi. 1930-1932-ci illərdən 1936-1937-ci illərə qədər ibtidai (I-IV) 1936-1937-ci illərdən 1975-1976-cı illərə qədər natamam orta (VIII), 1975-1976-cı illərdən 1988-ci ilin dekabrına qədər isə orta (X) məktəb olmuşdur.
Qaçqınlıq
1905-1907-ci illərdəki I qaçqınlıq zamanı kənd əhalisi zorla doğma yurdlarından çıxarılaraq qaçqın düşmüşdür. Kənd əhalisi Azərbaycanın Şəmkir rayonunun Atabəy kəndində məskunlaşmışdır. Kənd əhalisi 1907-ci ilin yazında yenidən doğma yurduna tamamilə qayıtmışdır. Kəndin təxminğn 30-40 evi, 90-100 nəfərə yazəxın əhalisi olmuşdur. 1918-1920-ci illərdəki II qaçqınlıq zamanı kənd əhalisi heç bir yana çıxmamış, doğma yurdlarında qalmışdılar. Kəndin təxminən 50-60 evi, 120-140 nəfərə yaxın əhalisi olmuşdur.1930-1932-ci illərdə kənddə kolxoz, 1976-cı ildən 1988-ci ilin dekabrına qədər isə sovxoz sistemi olmuşdur.1948-1953-cü illərdəki III qaçqınlıq zamanı kənd əhalisi heç bir yana çıxmamış, doğma yurdlarında qalmışdır. Kəndin 60-65 evi, 180-210 nəfərə yaxın əhalisi olmuşdur. 1988-1991-ci illərdəki IV qaçqınlıq zamanı kənd əhalisi Bakı, Gəncə, Şəmkir, Xanlar, Şəki, Sumqayıt, Gədəbəy, və başqa yerlərdə məskunlaşmışdır. Kəndin 135 evi, 830 nəfərə yaxın əhalisi olmuşdur. Kənd əhalisi bu günə qədər həmin yerlərdə yaşayır.
İstinadlar
- Հայաստանի Հանրապետության բնակավայրերի բառարան — Երևան: 2008. — 184 səh.
Qəşəm məhərrəmov - Başı dumanlı Göyçə