Genci-monoqatari
Genci-monoqatari — yapon ədəbiyyatının klassik nümunələrindən biri.
Haqqında
«Genci-monoqatari» romanı yalnız yapon ədəbiyyatının deyil, həm də dünya ədəbiyyatının klassik nümunələrindəndir. Bu əsər Heyyan dövrünün zirvəsidir, bu dövrün kamil bədii təfəkkür məhsuludur, Heian aristokratiyasının şah əsəridir. Yaponlar üçün bu abidə bir bədii zövq, estetik zövqü tərbiyə edən çox qiymətli sənət nümunəsidir. Dünya ədəbiyyatşünaslığı üçünsə bu əsər romantik, moralist romandır. Yapon kurtuaz ədəbiyyatının – cəngavər rıtsar ədəbiyyatının gözəl nümunəsidir. Məlumdur ki, Avropanın özündə də cəngavər – saray ədəbiyyatının xüsusi bir inkişaf dövrü olmuşdur. Qərbi Avropada feodalizmin kamillik dövrü yalnız iqtisadiyyatda deyil, mənəviyyatda, bədii və estetik düşüncə tərzində bir ruh yüksəkliyi yaranır, təmtəraqlı sarayları, saray ziyafətləri, musiqi poeziya sarayın bir növ şıltaq aristokrat zövqünə uyğunlaşdırılır, saraydı aşıb-daşan səxavət aristokratiyanın gündəlik tələbatına, həyat tərzinə çevrilir. Əgər əvvəllər səxavətlilik rıtsar ləyaqətinə əlavə bu bir şərəf gətirirdisə, indi o, artıq birinci dərəcəli şərəf hesab edilir və özünü rıtsar-cəngavər – bir sözlə saray ədəbiyyatını da sirayət edir. Avropa ədəbiyyatında, XII əsrdə hətta yarış vəziyyətinə yüksələn bir tələbat meydana çıxmışdı – cəngavəri daha çox nə şöhrətləndirə bilər – şərafət, yoxsa səxavət. Bütün bunlar saray terminologiyasında bir sözlə ümumiləşdirilirdi.
Kurtuaz mədəniyyəti (kurtuaz sözü fransız dilində «kur» sözündəndir və bu «saray» deməkdir). Bu saray kodeksinə görə cəngavər yalnız cəsarətli, sədaqətli və səxavətli olmalı, o, həm də oxumuş, bilikli və zərif etik zövqə yiyələnməlidir. Cəngavərin tərbiyə proqramına həm də təkcə hərbi təlim yox, eyni zamanda ovçuluq, əyləncə oyunları, musiqi alətlərini çalmaq, rəqs etmək, oxumaq, şeir demək qabiliyyəti də olmalıdır.
Saray cəngavərlərinə xanımlarla mədəni rəftar münasibətləri aşılanmalıdır. Beləliklə, onlara qəhrəmanlıq idealları ilə bərabər – estetik ideal da vacib idi və buna görə də aristokratiya üçün salon mədəniyyəti, saray poeziyası yaranır, bu mənada saray romanları da istisna deyildir. Eynilə yapon ədəbiyyatı tarixində də belə bir dövr olmuşdur. Dünya ədəbiyyatşünaslığı üçün bu əsər realistik mənəvi tərbiyə təbliğ edən bir romandır, yapon kurtuaz-saray ədəbiyyatının gözəl nümunəsidir. Roman təqribən 1000-ci ilə yaxın bir dövrdə yaranmışdır. Hələ o zaman dünya ədəbiyyatında bu tipli romanlara rast gəlmək mümkün deyildi. Bu roman ağılla, dərin müşahidə yolu ilə sağlam və incə zövqlə yazılan bir əsərdir. Onun müəllifi X-XI əsrlər arasında yaşayan, imperatriçaya xidmət edən Murasaki Şikibu adlı bir saray xanımıdır. Yapon ədəbi tənqidi «Genci-monoqatari» əsərini müxtəlif şəkillərdə təhlil edirlər. Onlar bu romanda gizli Buddizm təlimi axtarırlar, başqaları «Genci»də əxlaqsızlıq, pornoqrafiya axtarırlar. Dörd qisim tənqidçilər belə hesab edirlər ki, bu əsər bir növ üstü maskalanmış, şifrələnmiş tarixi xronikadır, nəhayət beşinci qrup tənqidçilər bu əsəri yapon estetikasının rəngarəng prinsiplərini ümumiləşdirən bir roman kimi qiymətləndirirdi və deyirlər ki, romanda belə bir formula gözlənilmişdir. «Mono-na avape» - şeylərin füsunkarlığı, sehri. Murasakinin özü isə bu roman haqqında belə deyir:
Monoqatari bizə hər şeyi, dünyada olan hər şeyi – allahlardan bu günə qədər olan hər şeyi izah və təsvir edir. Yapon tarixi annalanları («salnamələri») «Nihonqi» ilə şeylərin yalnız bir tərəfi göstərilir. Amma bu povestdə isə hər şey öz təfərrüatları ilə təsvir olunur. |
Əlbəttə, müəllif hər şeyi göründüyü kimi təsvir etməmişdir.
Müəllif bu romanda yalnız o şeyləri göstərir ki, onları öz ürəyində qoruyub saxlaya bilmişdir. O şeyləri müəllif insan həyatında müşahidə etmişdir. Bu dünyada olan yaxşı və pisi dərk edə bildiyim kimi təsvir etmişdir. Murasaki bu romanda birinci növbədə nəqli, təsviri janrı tarixi povest kimi təqdim edir. Roman toxunduğu hər şey bütün təfərrüatları ilə təsvir edir, keçmişi bütün tamlığı ilə oxucunun nəzərinə çatdırılır. Bu sözlər onu göstərir ki, Murasakinin vaxtında roman artıq əyləncə vasitə deyildi. Mədəni yaponlar Çin ədəbiyyatını oxumaqla məhdudlaşmaq istəmirdilər, onlar artıq özlərinin doğma yapon dilində əsərlər oxumaq istəyirdilər. Murasakinin bu sözləri müəllifin fərdi şüurunun yetişməsi faktını göstərir, həm də ümumiyyətlə, milli yapon şüurunun yarandığını, təsdiq olunduğunu bildirir. Nəhayət, Murasaki yapon ədəbiyyatında realist təsvirin labüdlüyünü və onun artıq gerçəkləşdiyini təsdiq etmək istəyir. Murasakiyə qədər olan povestlər «Taketori», «Oçikobo» «Usubo» kimi əsərlər mifoloji əsas üzərində qurulmuşdur. Murasaki özünün başqa bir bəyanatında yapon milli dilinin təmizliyini də etiraf edir. Yapon dili X-XI əsrlərin hüdudlarında öz inkişaf səviyyəsini daha da yüksəldir. Bu dil artıq yaponların bütün hiss və düşüncələrinin, bütün intim duyğularının ifadə vasitəsinə çevrilir. O dövrün danışıq dili əhəmiyyətli dərəcədə özündə yapon və Çin dillərinin elementlərini toplamışdır. Ədəbi dilə gəldikdə isə biz bu məsələdə ikiqat hadisə ilə rastlaşırıq: yapon dili hələ kifayət qədər yetkinləşməmişdi, ədəbi dil isə hələ də Çin dili idi və bu dövrün yüksək səviyyəli əsərləri Çin dilində yazılırdı. Beləliklə, Kambun adlı qarışıq bir dil yaranmışdı: Çin dilində yazılmış yapon ədəbiyyatı və «Vabun» adlanan bir ədəbiyyat növü – yapon dilində yapon ədəbiyyatı. Murasaki öz qəhrəmanının dili ilə belə deyir:
Qadınlar dünyaya ona görə gəlirlər ki, kişilər onları aldatsınlar. |
Murasakinin romanı göstərir ki, onun müşahidə dairəsi buna imkan verir ki, o, yalnız öz intim duyğularını yox, həm də bütün Heian dövrünü əhatə eləsin, O, bu həyatdan daha çox səciyyəvi faktları, hadisələri təsvir etsin: Məhəbbəti, qadın və kişilərin qarşılıqlı münasibətlərini xüsusilə o, daha qabağa çəkirdi. Bu fakt bütün müşahidə edilən həyat şəraiti ilə şərtlənir: «Monoqatari» hökmranlıq edən sülalənin bütün həyat və məişətini əks etdirir. Heian əyanlarının həyatını! Bu həyat və məişət o zamanlar iqtisadi bolluq şəraitində həm də güclü siyasətində yaranmasına təkan verirdi. Sarayda faktiki olaraq gedonizm hökm sürürdü. Belə bir tox zəmanətə təbii ki, qadınlar birinci dərəcəli rol oynayırdılar: kişilərin və qadınların qarşılıqlı münasibətləri bu avaraçılıq, qayğısızlıq, bütünlüklə təmin olunmuş həyat, yaşayış tərzi hər şeyin fövqündə dayanmışdı.
Bu romanın baş qəhrəmanı bir şəxsdir, bir adamın o da Gencidir! Nə üçün Murasaki əsərə çoxlu kişi və qadın obrazları gətirmir. Murasakinin fikrincə, qadınlar ancaq ona görə doğulurlar ki, kişilər onları aldatsınlar. Onun fikrincə qadınlar kişilərin əlində oyuncaqdan başqa bir şey deyildir. Bu mənzərəni göstərmək üçün Murasaki bir kişi obrazı yaratmışdır və bir çox qadın obrazlarını ona qarşı qoymuşdur. Yoxsa müstəqil qadın-kişi cütlüyü yaratmaqla Murasaki öz estetik idealını istədiyi kimi təqdim edə bilməzdi. Lakin bu, o demək deyildir ki, romanda Gencidən başqa kişi qəhrəmanı yoxdur, yaxud başqa qadın qəhrəmanları yoxdur, lakin əsil aparıcı qəhrəman kimi bir kişi obrazı – Genci obrazı yaratmışdır. Mövzunun ilk konkret planı belədir.
Həmçinin bax
İstinadlar
- Bədəlzadə A. Yapon ədəbiyyatı tarixi. Bakı, 2016, s. 66-70