| Расцветали яблони и груши,
Поплыли туманы над рекой.
Выходила на берег Катюша,
На высокий берег на крутой.
Выходила, песню заводила
Про степного, сизого орла,
Про того, которого любила,
Про того, чьи письма берегла.
Ой ты, песня, песенка девичья,
Ты лети за ясным солнцем вслед.
И бойцу на дальнем пограничье
От Катюши передай привет.
Пусть он вспомнит девушку простую,
Пусть услышит, как она поет,
Пусть он землю бережет родную,
А любовь Катюша сбережет.
| Rastsvetali yabloni i qruşi,
Paplıli tumanı nad rekoy.
Vıxodila na bereq Katyuşa,
Na vısokii bereq na krutoy.
Vıxodila, pesnyu zavodila
Pro stepnoqo, sizoqo orla,
Pro toqo, kotoroqo lyubila,
Pro toqo, ç'i pis'ma bereqla.
Oy tı, pyesnya, pyesenka deviç'ya,
Tı leti za yasnım solntsem vsled.
İ boytsu na dal'nem poqraniç'e
Ot Katyuşi peredai privet.
Pust' on vspomnit devuşku prostuyu,
Pust' uslışit, kak ona payot,
Pust' on zemlyu berejyot rodnuyu,
A lyubov' Katyuşa sberejyot.
| Artıq çiçəkləmiş alma-armudlar,
Çayın üzəriylə sürünür duman.
Bu dəmdə sahilə çıxır Katyuşa,
Dayandığı sahil yüksək bir yarğan.
Çıxır, söyləməyə başlayır nəğmə
Haqqında çöl oğlu, cəsur qartalın,
Haqqında kimi ki sevmiş ürəkdən,
Sahibin qorunan xoş məktubların.
Ey nəğmə, ey məsum qızın nəğməsi,
Günəşin ardınca uç, uç, havalan,
Uzaq sərhəddəki döyüşçüyə sən
Yetir Katyuşadan alovlu salam.
Qoy o xatırlasın sadə bir qızı,
Qoy eşitsin ki, o, necə oxuyur,
Qoy doğma torpağı qorusun daim,
Sevgi-məhəbbəti Katyuşa qurur.
|
